Ο ποιμένας μου κηρύττει με δογματικό τρόπο, τι στιγμή που η επιστήμη συνεχώς κάνει καινούριες ανακαλύψεις οι οποίες επηρεάζουν και ανατρέπουν αλήθειες που πριν λίγο πιστεύαμε. Η ερώτησή μου είναι: Πώς μπορούν οι ποιμένες μας να διακηρύττουν με τόση βεβαιότητα κάποιες αλήθειες, τι στιγμή που οι αλήθειες συνεχώς αλλάζουν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Φαίνεται ότι έχεις επηρεαστεί τόσο πολύ από την ουμανιστική (ανθρωπιστική) φιλοσοφία που δεν μπορείς πια να διακρίνεις ανάμεσα στις αιώνιες αλήθειες του λόγου του Θεού και στα καθαρά κερδοσκοπικά συμπεράσματα της ψευδωνύμου γνώσεως (Α' Τιμ.ς:20).
Εμείς δεν κηρύττουμε παραμύθια, ανθρώπινους συλλογισμούς κοσμικά στοιχεία ή σαρκικές επιθυμίες που στηρίζονται πάνω στην κινούμενη άμμο των ανθρώπινων θεωριών. Αντίθετα, εμείς κηρύττουμε τις αιώνιες αλήθειες του Θεού: «Τάδε λέγει Κύριος!»
Η αλήθεια του Θεού είναι βεβαία, αλάθητη και για πάντα σταθερή - πιο σίγουρη απ' τις τροχιές των άστρων. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Λουκ.κα:33).
Όταν ένας αληθινός εργάτης του Ευαγγελίου κηρύττει το λόγο του Θεού, μιλάει με εξουσία, όπως μιλούσε κι ο Ιησούς όταν «εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν και ουχί ως οι γραμματείς» (Ματθ.ζ:29).
Η αληθινή επιστήμη δεν έχει αλλάξει ποτέ ούτε μία λέξη απ' το λόγο του Θεού. «Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ» (Ψαλμ.ριθ:89). Δεν χρειάζεται ποτέ να φοβηθούμε ότι μιλάμε με απόλυτη βεβαιότητα όταν κηρύττουμε το λόγο του Θεού, γιατί δεν περιέχει αντιφάσεις.
Φέρε τους κριτικούς σου, τους ουμανιστές, τους «επιστήμονες» καθηγητές σου και ο λόγος του Θεού θα τους καταφάγει, όπως το ραβδί του Μωυσή που έγινε φίδι κατέφαγε τα ραβδιά των μάγων της Αιγύπτου.
