 |
Με αφετηρία τη γενετική προσέγγιση, η έρευνα δεν έχει προσφέρει κάποιο πειστικό εύρημα. Η θεωρία της εγγενούς βιολογικής αμφιφυλίας (διφυλετικότητας), έχει αναιρεθεί από καιρό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ήδη από τη γονιμοποίηση καθορίζεται επακριβώς, ποιο χρωμοσωμικό φύλο διαμορφώνεται.
Πολυάριθμες ενδοκρινολογικές έρευνες και μετρήσεις έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι αδενικές εκκρίσεις και το επίπεδο των ορμονών στο πλάσμα δεν παρουσιάζουν καμία διαφορά μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετερόφυλων. Επομένως, η επιλογή του σεξουαλικού προσανατολισμού δεν οφείλεται σε κάποια ειδική ενδοκρινολογική διαταραχή.
Σε επίπεδο ψυχανάλυσης εντοπίζονται κάποια βασικά χαρακτηριστικά, για τα οποία έχει γίνει δεκτό ότι μπορούν να ευνοήσουν τη διαδικασία της ομοφυλοφιλοποίησης στο πλαίσιο μιας γενικής ατομικής προδιάθεσης.
Η ομοφυλοφιλική διάθεση μπορεί να συνδέεται κατ' αρχήν με έντονη αφοσίωση στη μητέρα, η οποία εκπροσωπεί την ιδεώδη γυναικεία εικόνα, αλλά το ταμπού της αιμομιξίας την καθιστά απρόσιτη. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιφέρει ο ναρκισσισμός, ο οποίος προσανατολίζει την επιλογή του ατόμου προς ένα αντικείμενο παρόμοιο με τον εαυτό του.
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Πολλά ακούγονται στις μέρες μας όχι μόνο υπέρ της ομοφυλοφιλίας γενικά, αλλά και υπέρ της χριστιανικής ομοφυλοφιλίας ειδικότερα, η οποία μάλιστα προσπαθεί να βρει ερείσματα μέσα στην Αγία Γραφή.
Στη Νέα Υόρκη, ένα θεατρικό έργο, το «Κόρπους Κρίστι» («Σώμα Χριστού» -καθολική έκφραση για τη θεία κοινωνία), έχει προκαλέσει σάλο στους χριστιανικούς κύκλους γιατί παρουσιάζει το Χριστό να έχει ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τους μαθητές του!
Στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ομοφυλοφιλία και Βίβλος», γραμμένο από τον πρόεδρο των Ιταλών ομοφυλόφιλων, το οποίο προσπαθεί να πείσει ότι αρκετοί πρωταγωνιστές της Βίβλου ήταν ομοφυλόφιλοι!
Αυτά μπορεί να είναι δείγματα της προσπάθειας παραπλάνησης της κοινωνίας και ιδιαίτερα των χριστιανών πως η Αγία Γραφή τελικά επιτρέπει την ομοφυλοφιλία. Όμως, εδώ και δεκαετίες έχουν γράψει πως ο Ιησούς είχε ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τους μαθητές Του, κατά το πρότυπο πολλών αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων! Όπου βλέπουν να εκδηλώνεται αγάπη και δεσμός φιλίας μεταξύ ανδρών (π.χ. Δαβίδ και Ιωνάθαν στην Π. Διαθήκη, Παύλος και Τιμόθεος στην Κ. Διαθήκη) θεωρούν αναπόφευκτα ότι υπονοείται και ερωτική σχέση μεταξύ τους. Υπάρχει άραγε κάποια βάση για τέτοιου είδους ισχυρισμούς ή πρόκειται για απόψεις εντελώς διαστρεβλωμένες ιστορικά;
Αρσενικό-θηλυκό: Τι μας δείχνει η Αγία Γραφή και η Φύση
Ο ουσιαστικός συγγραφέας της Αγίας Γραφής είναι ο Θεός, ο Δημιουργός του κόσμου μας και των υλικών σωμάτων μας - άρα είναι Αυτός που καλύτερα από κάθε άλλον μπορεί να μας διδάξει ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος.
«Έτσι από την αρχή της δημιουργίας (Γένεση κεφ.1 & 2) βλέπουμε το διαχωρισμό όλων των ειδών της ζωής σε αρσενικά και θηλυκά - όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και των ζώων. Οι πρώτες ευλογίες και εντολές που δίνει ο Θεός και στα ζώα και στο πρώτο ζευγάρι των ανθρώπων είναι να πολλαπλασιαστούν, και αυτό φυσικά γίνεται μέσω της σεξουαλικής σχέσης αρσενικού και θηλυκού (άμεσης σωματικής επαφής για τα ζώα, έμμεσης γονιμοποίησης για τα φυτά). Η κατασκευή των υλικών σωμάτων δείχνει πόσο σοφά και τέλεια είναι σχεδιασμένα τα σώματα των αρσενικών και θηλυκών ζώων, πόσο πολύπλοκοι είναι οι μηχανισμοί του νευρικού συστήματος, των ορμονών, των γεννητικών λειτουργιών!
Μετά τη δημιουργία, βλέπουμε ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο φύλων να συνεχίζεται, και ο Δημιουργός να προστάζει το Νώε να διαφυλάξει μαζί του στην κιβωτό από τον κατακλυσμό, από όλα τα ζώα κατά ζεύγη αρσενικού¬ θηλυκού (Γεν.ζ:1-3).
Εδώ έχουμε να παρατηρήσουμε, πως σε αρμονία με την Αγία Γραφή, βρίσκεται η φυσική πραγματικότητα: «τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται» είναι ένας συμπαντικός νόμος που ισχύει από την ισορροπία του αστρικού κόσμου μέχρι τα μικρότερα σωματίδια της ύλης (π.χ. ο ηλεκτρισμός είναι η ροή σωματιδίων που δημιουργείται από την αντίθετη έλξη αρνητικών και θετικών).
Παντού στη φύση παρατηρείται ότι η γέννηση προέρχεται από την έλξη και σύζευξη των αντιθέτων στοιχείων, του θετικού με το αρνητικό, του αρσενικού με το θηλυκό. Από σεξουαλική άποψη ειδικότερα, η φυσική παρατήρηση των ζώων και η κατασκευή των γεννητικών οργάνων μας δείχνει ξεκάθαρα πως το γεννητικό όργανο του αρσενικού είναι δημιουργημένο για να εισέρχεται μόνο στον κόλπο του θηλυκού, και κάθε άλλη χρήση αποτελεί παραβίαση σωματικών και φυσικών λειτουργιών .
Τι μας λέει η Ιστορία των Πολιτισμών
Πολλές φορές υποστηρίζεται πως η ομοφυλοφιλία ήταν μία κατάσταση που συναντιόταν πάντα στην ιστορία, σε όλους τους λαούς. Αυτό αποτελεί διαστρέβλωση της ιστορίας, γιατί μπορεί σε κάποιες εποχές ¬ιδιαίτερα εποχές διαφθοράς και ξεπεσμού - κάποιων κοινωνιών (όχι όλων) να παρουσιάζονταν τέτοια φαινόμενα ομοφυλοφιλίας, αλλά αυτά δεν αντανακλούσαν καθόλου τις πάγιες κοινωνικές πεποιθήσεις και επίσημες νομοθεσίες.
Βλέπουμε το αντίθετο: από τις πρωτόγονες φυλές της Αφρικής (όπου μέχρι και σήμερα θεωρούν την ομοφυλοφιλία «αρρώστια των λευκών») μέχρι τις νομοθεσίες των υψηλότερων πολιτισμών (Αιγύπτου, Βαβυλώνας, Περσίας, Κίνας, Ινδίας) η διάπραξη ομοφυλοφιλικών πράξεων θεωρούνταν σοβαρότατο αδίκημα, τιμωρούμενο με θάνατο τις περισσότερες φορές. Ακόμα και η αρχαία ρωμαϊκή νομοθεσία και οι αρχαίες ελληνικές νομοθεσίες καταδίκαζαν με βαρείς χαρακτηρισμούς την ομοφυλοφιλία, θεωρώντας την παραβίαση της φύσης και απειλή για την οικογένεια και την κοινωνική δομή.
Πάντοτε και παντού υπήρχε η σαφής διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών (ενδυμασιών, ρόλων, θέσεων) και η σαφής κατανόηση του θεσμού του γάμου ο οποίος ήταν πάντοτε μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ακόμα και στις πιο ξεπεσμένες κοινωνίες της αρχαιότητας, όπως η ύστερη ρωμαϊκή, αν και ανθούσε η ομοφυλοφιλία, ήταν ανήκουστο και ανεπίτρεπτο πράγμα ο γάμος μεταξύ ανδρών, πράγμα που προωθείται σήμερα μέσα στις κοινωνίες της Δύσης, ακόμη και σε χριστιανικές εκκλησίες!
Η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας από την Αγία Γραφή
Η νομοθεσία με την οποία καθόριζε ο Θεός πως έπρεπε να ζει ο λαός Του, καταδικάζει τις ομοφυλοφιλικές πρακτικές ως βαρύτατο αμάρτημα, τιμωρούμενο με θάνατο: «Και με άρρενα δεν θα συνευρεθείς, όπως με γυναίκα, είναι βδέλυγμα» (Λευιτ.ιη:22) –
«Και αν κάποιος κοιμηθεί με άρρενα όπως κοιμάται κανείς με γυναίκα, έπραξαν και οι δύο βδέλυγμα, εξάπαντος θα θανατωθούν, το αίμα τους θα είναι επάνω τους» (Λευιτ.κ:13).
Επίσης περιέχει εντολές που έμμεσα αποτρέπουν τις τάσεις για ομοφυλοφιλία, όπως «Η γυναίκα δεν θα φορέσει αυτό που ανήκει στον άνδρα ούτε ο άνδρας θα ντυθεί στολή γυναίκας, επειδή όλοι εκείνοι που πράττουν έτσι είναι βδέλυγμα στον Κύριο τον Θεό σου» (Δευτ. 22:5).
Είναι αλήθεια πως στους βιβλικούς χρόνους ανθούσε η ομοφυλοφιλία στους ειδωλολάτρες γείτονές του λαού Ισραήλ, οι άνθρωποι όμως του Θεού βρίσκονταν σε πλήρη αντίθεση με τέτοιες πρακτικές.
Ο Αβραάμ και ο Λωτ στάθηκαν δίκαιοι ανάμεσα στους διεφθαρμένους γείτονές τους των Σοδόμων και Γομόρρων, τα οποία καταστράφηκαν από τον Θεό εξαιτίας της παράφορης ανηθικότητάς τους, ιδιαίτερα της ομοφυλοφιλίας τους, παράδειγμα για μας της κρίσεως του Θεού σε τέτοιου είδους παραβιάσεις της δημιουργίας Του (Β' Πέτρου β:10-18).
Στην εποχή της Εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο ο Θεός προειδοποίησε το λαό να μη μολύνεται σεξουαλικά γιατί έτσι μολύνεται και η γη:
«Μη μιαίνεστε σε τίποτα απ' αυτά, επειδή σε όλα αυτά μιάνθηκαν τα έθνη που εγώ διώχνω από μπροστά σας. Μιάνθηκε και η γη, γι' αυτό ανταποδίδω την ανομία της επάνω της, και η γη θα εξεμέσει τους κατοίκους της .., επειδή, όλα αυτά τα βδελύγματα έπραξαν Οι άνθρωποι της γης που ήταν πριν από σας, και η γη μιάνθηκε ...Για να μη σας εξεμέσει η γη όταν τη μιάνετε καθώς εξέμεσε τα έθνη, που ήταν πριν από σας» (Λευιτ.ιη: 24-28, κ:22).
Από αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κάποιες ηθικές αμαρτίες δεν κάνουν κακό μόνο στους ανθρώπους αλλά και στη φύση, γιατί αποτελούν παραβίαση των νόμων της και κάθε παραβίαση φυσικών νόμων έχει τις συνέπειές της.
Οι ειδωλολάτρες έδιναν θρησκευτικό χαρακτήρα στα πάθη τους, και στις οργιαστικές γιορτές τους προς τιμή των θεών τους, όπως π.χ. οι Χαναναίοι προς τιμή του Βάαλ, ντύνονταν γυναίκες και διέπρατταν ομοφυλοφιλικές πράξεις.
Επίσης στα ιερά των ειδωλολατρικών θεών όπως υπήρχαν γυναίκες πόρνες (οι "ιερόδουλες"), έτσι υπήρχαν και άνδρες ομοφυλόφιλοι πόρνοι (οι "κίναιδοι"). Κάτι τέτοιο βέβαια καταδικαζόταν αυστηρά από τον Νόμο του Θεού: "Πόρνη δεν θα υπάρχει από τις θυγατέρες του Ισραήλ ούτε θα υπάρχει κίναιδος από τους γιους του Ισραήλ ...επειδή και τα δύο αυτά είναι βδελύγματα στον Κύριο τον Θεό σου" (Δευτ. 23: 17-18).
Η διαστροφή κάποιων ειδωλολατρών έφτανε μέχρι του σημείου να αποδίδουν ομοφυλοφιλικούς έρωτες και πράξεις παιδεραστίας ακόμα και στους θεούς τους! (πράγματα πολύ γνωστά και σε μας από την ελληνική μυθολογία).
Κάποιοι από τους Ισραηλίτες παρασύρονταν σε τέτοιου είδους πρακτικές, όπως και σε μαγείες, ανθρωποθυσίες και άλλες βδελυκτές πράξεις. Οι αληθινοί όμως άνθρωποι του Θεού, ως άνθρωποι με αναπτυγμένο αίσθημα δικαιοσύνης, ένοιωθαν μέσα τους, ακόμα και πριν δοθεί γραπτά ο Νόμος, την αμαρτωλότητα αυτής της διαστροφής.
Αργότερα, στην εποχή των Προφητών, όταν ο λαός Ισραήλ αποστατούσε από το Θεό και το Νόμο Του, έπεφτε σε πολλές αμαρτίες και έφταναν να υπάρχουν ομοφυλόφιλοι οίκοι ανοχής (οίκοι σοδομιτών), τους οποίους όμως εξάλειψαν οι ευσεβείς βασιλείς (Α’ Βασ.ιε:11-12, κβ:46, Β’ Βασ. κγ:7).
Κάποιοι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας μιλούν για δήθεν ανεκτικότητα του Ιησού στην ομοφυλοφιλία γιατί στα Ευαγγέλια δεν κάνει ιδιαίτερο λόγο γι' αυτήν. Όμως ο Ιησούς Χριστός καταδίκασε ξεκάθαρα την ασέλγεια (Μαρκ. ζ:22), όρος που δηλώνει την παρά φύση σεξουαλική πράξη.
Έτσι το να λέει κάποιος σήμερα για τον Ιησού - ο οποίος θεωρείτο προφήτης του Θεού και Μεσσίας, δηλ. ότι το πνευματικότερο στον Ιουδαϊκό λαό - ότι ήταν ομοφυλόφιλος, είναι στην καλύτερη περίπτωση ανιστόρητο, ενώ στη χειρότερη παρανοϊκό,
Η βαρύτητα της αμαρτίας αυτής έμεινε βαθιά χαραγμένη μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων του Θεού μέχρι και τους ιστορικούς χρόνους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι απόστολοι στην Καινή Διαθήκη αναφέρουν:
"οι αρσενικοί, αφού άφησαν τη φυσική χρήση του θηλυκού, κατακάηκαν από την όρεξή τους ο ένας προς τον άλλο, αρσενικοί με αρσενικούς, ενώ κατεργάζονταν άσχημες πράξεις και λάβαιναν στους εαυτούς τους το μισθό της πλάνης τους" .,.
"ενώ γνώρισαν καλά τη δίκαιη απόφαση του Θεού, ότι όσοι πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνο κάνουν αυτά, αλλά και ευαρεστούνται συμφωνώντας με όσους τα πράττουν" (Ρωμ.α:24-27).
Επίσης προειδοποιούν ότι οι αρσενοκοίτες (αυτοί που κοιμούνται με άνδρες) "δεν μπορούν να κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού" (Α' Κορ,ς:9, Α 'Τιμοθ.α:10), πως όσοι διδάσκουν τέτοια πράγματα είναι πλάνοι, ασεβείς, και βλάσφημοι που θα έχουν αιώνια απώλεια (Β' Πέτρου β:10-18, Ιούδα 7-13).
Αναίρεση των υποστηρικτών της ομοφυλοφιλίας
Εφόσον είναι τόσο φανερή η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας από την Αγία Γραφή πως μπορούν οι σημερινοί θεωρητικοί υποστηρικτές της να απαντήσουν; Προσπαθούν με τρεις τρόπους να αναιρέσουν τα πολλά εδάφια της Αγίας Γραφής εναντίον της ομοφυλοφιλίας.
Ο πρώτος τρόπος είναι, κυρίως για εδάφια της Π. Διαθήκης, να υποβαθμίσουν τη βαρύτητά τους, θεωρώντας ότι αναφέρονται σε κοινωνικές συνθήκες πολύ σκληρές μίας βάρβαρης εποχής. Λένε ότι δεν είναι μόνον η ομοφυλοφιλία για την οποία η Βίβλος έχει πολύ σκληρή γλώσσα και προβλέπει θανατική ποινή, αλλά και για πολλά άλλα αμαρτήματα που σήμερα ο δυτικός άνθρωπος και χριστιανός δεν τα σκέφτεται καν.
Εδώ υπάρχει κάποια αλήθεια που θα έπρεπε να προβληματίσει, ιδιαίτερα τους σημερινούς δυτικούς Χριστιανούς: μήπως έχουμε υπερτονίσει τις έννοιες αγάπη, συγχώρεση, χάρη, και έχουμε αγνοήσει Τις έννοιες δικαιοσύνη, κρίση, τιμωρία; Οι έννοιες και αξίες που προέρχονται από τη δικαιοσύνη δεν είναι σκληρές και βάρβαρες, αλλά αποβλέπουν στη διατήρηση της ισορροπίας μέσα στον άνθρωπο, στην κοινωνία, και στη φύση ακόμα.
Στο λόγο του Θεού συχνά επαναλαμβάνεται για τις αμαρτίες που τιμωρούνται με θάνατο, ότι με αυτό τον τρόπο αποδίδεται ατομική δικαιοσύνη, γίνεται κοινωνική εξισορρόπηση, και καθαρισμός της φύσης από τη μόλυνση που αυτές επιφέρουν.
Αναφέραμε τον κρίσιμο αυτό προβληματισμό, σχετικό με τη σκληρότητα και τη δικαιοσύνη, σε δυτικούς Χριστιανούς, γιατί στους παραδοσιακούς λαούς της Ανατολής και Ασίας και σε θρησκείες μη χριστιανικές παραμένουν ακόμα από τα αρχαία χρόνια οι έννοιες και οι αξίες της δικαιοσύνης και της τιμωρίας, και όχι μόνον δεν θεωρούνται βάρβαρες, αλλά πιστεύονται ότι αντανακλούν θεϊκές αρχές δικαιοσύνης από τον ουράνιο κόσμο.
Εμείς οι δυτικοί είμαστε τόσο διαποτισμένοι από το ουμανιστικό πνεύμα, που φαίνεται οι ειδωλολάτρες να είναι πιο κοντά στο Βιβλικό πνεύμα και τρόπο ζωής απ' ότι οι χριστιανοί που διαβάζουν τη Βίβλο!
Ο δεύτερος τρόπος που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας για να υποβαθμίσουν την καταδίκη της από τη Βίβλο, είναι να διαστρεβλώνουν τις έννοιες των λέξεων.
Για παράδειγμα, λένε ότι "αρσενοκοιτία" στην Κ. Διαθήκη δεν σημαίνει "στην κοίτη με άρσενα", αλλά βιασμός άρσενος. Όμως οι λέξεις αυτές έχουν την ίδια ξεκάθαρη σημασία και σε άλλα αρχαιοελληνικά κείμενα και δεν μπορεί κανείς σήμερα να δίνει άλλη έννοια από εκείνη που είχαν στην εποχή τους. Οι γλωσσολογικές διαστρεβλώσεις τους είναι τελείως ανυπόστατες, είτε πρόκειται για την εβραϊκή γλώσσα της Π. Διαθήκης, είτε για την ελληνική της Κ. Διαθήκης, και είναι περιττό να ασχοληθούμε.
Φιλία, Αγάπη, και Ομοφυλοφιλία στους άνδρες της Βίβλου
Ο τρίτος τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να υποστηρίξουν την ομοφυλοφιλία με βάση την Αγία Γραφή, είναι αυτός που αναφέραμε στην αρχή - και είναι ο πιο ξεδιάντροπος και βλάσφημος - το να υποθέτουν πως οι σχέσεις φιλίας και αγάπης μεταξύ των ανδρών της Βίβλου προϋποθέτουν και ερωτική / σεξουαλική σχέση.
Εδώ πρώτιστα έχουμε να κάνουμε με την άγνοια του ιστορικού / πολιτιστικού υπόβαθρου της Αγίας Γραφής. Δεν χρειάζεται τόσο να διαβάσουμε βιβλικές εγκυκλοπαίδειες όσο να ζήσουμε λίγο από κοντά τους λαούς της ανατολής, ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής, Περσίας, Ινδίας κλπ. προκειμένου να. καταλάβουμε πως βιώνονται οι αξίες της φιλίας και αγάπης μεταξύ των ανδρών. Εκεί θα δούμε πως μεταξύ ανδρών αναπτύσσεται βαθιά φιλία (επειδή είναι αυθόρμητοι και συναισθηματικοί) και πολύ έντονη (με όρκους και αυτοθυσίες) --πολλές φορές μεταξύ σκληρών ανδρών που όμως έχουν μεγάλες αξίες μέσα τους: τη φιλία, το σεβασμό του φίλου, τον όρκο, διαθήκη προς τον φίλο, τη συμμετοχή στις ανάγκες του φίλου, το θάνατο χάριν του φίλου.
Αυτός ο συναισθηματισμός που βλέπουμε να αναπτύσσεται μεταξύ Ιησού και μαθητών, ήταν συνηθισμένος μεταξύ του ιουδαίου ραβί (δασκάλου) και των μαθητών του, αλλά και όπως μεταξύ του ηγέτη Δαβίδ και των συμπολεμιστών του.
Όμως, για τους άνδρες αυτούς η αγάπη προς τον φίλο είναι μία τελείως ξεχωριστή έννοια από τον έρωτα προς τη γυναίκα. Το συναίσθημα της αγάπης δεν συγχέεται με την ερωτική / σεξουαλική έλξη, η οποία είναι αποκλειστικά για τις γυναίκες.
Ειδικότερα όσον αφορά τον Ιησού Χριστό και τους μαθητές Του, και τους αποστόλους μεταξύ τους, πρέπει εκτός από τα παραπάνω να έχουμε υπόψη μας και το Ιουδαϊκό τους υπόβαθρο: την ιουδαϊκή θρησκευτική κοινωνία μέσα στην οποία μεγάλωσαν και έζησαν, την ιουδαϊκή θρησκεία και παράδοση την οποία διδάχτηκαν από μικρό παιδιά. Αυτή η αποκλεισμένη θρησκευτική κοινωνία όπως ακόμα διατηρείται σε ομάδες υπερορθόδοξων Εβραίων είναι τόσο ηθική, θρησκευτική, και αυστηρή, αλλά και τόσο θετική προς τον έρωτα, τον γόμο, την ένωση του άνδρα με τη γυναίκα την οποία θεωρεί την πρώτιστη εντολή του Θεού για τον άνθρωπο, ώστε δεν αφήνει το ελάχιστο περιθώριο για την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας.
Έτσι, επειδή ζουν μέσα σε μία κοινωνία αφενός μεν αυστηρού διαχωρισμού των φύλων, και ιερού σεβασμού των ηθικών εντολών, και αφετέρου μίας χαρούμενης σχέσης γόμου μεταξύ άνδρα και γυναίκας, δεν παρουσιάζονται σκάνδαλα ομοφυλοφιλίας και παιδεραστίας, όπως συχνό συμβαίνει με άλλες θρησκείες.
Έτσι είναι τελείως άτοπο το να επιχειρούν να συγκρίνουν τον Χριστό με σύγχρονούς του εθνικούς φιλοσόφους, που είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τους μαθητές τους (πρόγμα όχι τόσο συχνό στην πραγματικότητα όσο νομίζουμε, ακόμη και μεταξύ ελλήνων φιλοσόφων).
Επίσης και κάθε σύγκριση με μεταγενέστερους χριστιανούς κληρικούς και μοναχούς (Ορθόδοξο Βυζάντιο, Καθολική Δύση) που έπεφταν σε ομοφυλοφιλία είναι εξίσου άσχετη. Η πρώτη σύγκριση αντιβαίνει κατάφωρα στην ιουδαϊκή παράδοση και πνευματικότητα του Χριστού που ήταν αυστηρή μέχρι θανάτου σε τέτοιου είδους σεξουαλικές παρεκτροπές, ενώ η δεύτερη αντιβαίνει στην ιουδαϊκή πνευματικότητα που εξυψώνει τον θεσμό του γόμου ως δοσμένο από τον Θεό, που υμνεί τον έρωτα μεταξύ άνδρα και γυναίκας (Άσμα Ασμάτων) και θεολογεί πάνω στη σαρκική ένωση του άνδρα με τη γυναίκα (συμβολισμός του γόμου του Θεού με τον λαό Του, του Μεσσία με την Εκκλησία).
Είναι αλήθεια τέτοιες οι αποκηρύξεις της ομοφυλοφιλίας από την Αγία Γραφή, τόσο από το γράμμα της όσο και από το πνεύμα της, που είναι απορίας άξιο πως μπορούν να υποστηρίζουν το αντίθετο.
Είναι η προσπάθεια κάποιων να δικαιολογήσουν τα όνομα πάθη τους μπροστά στον κόσμο, και να σβήσουν κάθε ενοχή από μέσα τους; Είναι η τόση για συμβιβασμό με τις επικρατούσες απόψεις και ένα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε κάθε τι που θεωρείται μοντέρνο και προοδευτικό; Είναι η προσπάθεια κάποιων να καταρρίψουν με κάθε τρόπο την πίστη στη θεοπνευστία της Βίβλου και την υπακοή σ' αυτήν;
Όπου και να οφείλεται αυτή η υποστήριξη της ομοφυλοφιλίας με βάση τη Βίβλο, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ζούμε σε πολύ δύσκολους καιρούς, καιρούς πνευματικής σύγχυσης, και διαστρέβλωσης των αξιών του Δημιουργού μας. Γι’ αυτό καλούμαστε από την Αγία Γραφή (Β' Πέτρου γ:17,18) να μην παρασυρθούμε από την πλάνη των ανόμων, αλλά να αυξανόμαστε στο δρόμο της χάρης και γνώσης του Ιησού Χριστού.
