Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Χριστιανοί;

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάποια πίστη και φόβο για το Θεό. Πηγαίνουν στην εκκλησία και κουβαλούν με συναίσθηση τον τίτλο του Χριστιανού. Συχνά τον προβάλλουν ανάμεσα στους ανθρώπους, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, στη γειτονιά και προτρέπουν κι άλλους να έρθουν στο δρόμο του Χριστού. Διαβάζουν το λόγο του Θεού και ξέρουν πως όλα όσα λέει είναι αλήθεια. Γι’ αυτό άλλωστε θέλουν την αιώνια ζωή και φοβούνται την αιώνια κόλαση, μακριά από το Θεό.
 
Εδώ όμως βρίσκεται το κρίσιμο σημείο. Χριστιανοί δεν είναι! Χριστιανός σημαίνει ζω τη ζωή του Χριστού, ζω για το Χριστό, ζω το Χριστό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν αυτή την όμορφη, την πλούσια, την καθαρή ζωή, γιατί είναι ακόμα σαρκικοί. Αν και θέλουν, ίσως και προσπαθούν, δεν ζουν τη ζωή του Χριστού. Είναι ακόμα δέσμιοι της σάρκας με τα βαρίδια των επιθυμιών στα χέρια και στα πόδια.
Δεν είναι όμως άνθρωποι της αθεΐας, της απιστίας ή της ασωτίας. Έχουν γνώση και φόβο Θεού μέσα τους. Ξέρουν τι θα πει αμαρτία, ξέρουν τι έκανε γι’ αυτούς ο Χριστός στο σταυρό. Τα δέχονται και τα πιστεύουν όλα αυτά, με αποτέλεσμα να μην έχουν την άνεση να κυλιστούν στην αμαρτία χωρίς αναστολές.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το δράμα αυτών των ανθρώπων. Γιατί όλα αυτά; Τι συμβαίνει μ’ αυτούς; Είπαν ΝΑΙ, αλλά δεν είπαν ΟΧΙ. Αυτή ακριβώς είναι η κατάστασή τους. Θέλουν να ζήσουν και τούτη τη ζωή. Δεν θέλουν να συσταυρωθούν με το Χριστό. Ξέρουν ότι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος αμαρτία και αποστασία από το Θεό, όμως τον θέλουν, θέλουν να τον χαρούν, να τον απολαύσουν. Θέλουν το Χριστό που βοηθάει, το Χριστό που συγχωρεί, το Χριστό που θεραπεύει, που εξασφαλίζει αιώνια ζωή, Τον θέλουν να ανέχεται, να μακροθυμεί, να υπομένει, να παρέχει, να ευλογεί, αλλά δεν θέλουν το κόστος, δεν θέλουν να κάνουν το δικό τους μέρος.
Ευχαρίστως δέχονται ότι ο Χριστός πέθανε γι’ αυτούς, οι ίδιοι όμως ποτέ δε δέχτηκαν να πεθάνουν, να συσταυρωθούν ως προς τον κόσμο (Γαλ.ς:14). Ευχαρίστως δέχονται ο Κύριος να είναι πιστός και αληθινός στις υποσχέσεις Του, στις «δεσμεύσεις Του απέναντί τους», εκείνοι όμως δεν Του έμειναν ποτέ πιστοί ούτε ανέλαβαν κάποια δέσμευση απέναντι στην αγάπη και την αγιότητά Του.