Υπάρχει ακόμα ελπίδα....

 

Φίλε μου, φίλη μου,

θα ήθελα μ` αυτή την ανάρτηση να σου κάνω μερικές ερωτήσεις με καλή πρόθεση, επειδή σ’ αγαπώ.

Πιστεύεις ότι η ζωή σου είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού;

Αν όχι, θα ήθελες να είναι;

Ξέρεις πώς μπορείς να ξέρεις τί ο Θεός θέλει από σένα;

Περιμένοντας την υιοθεσία.

 

Πρέπει να τα λέμε αυτά, για να παίρνουμε θάρρος!!

«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).

Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

Ρωμ.η:24-25 «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν, ελπίς δε ήτις βλέπεται, δεν είναι ελπίς διότι εκείνο το οποίον βλέπει τις, δια τί και ελπίζει; Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, δια της υπομονής περιμένομεν αυτό».

Έχουμε πολλά πράγματα για τα οποία μπορούμε να ελπίζουμε. Μπορεί να μην τα βλέπουμε ακόμα και γι’ αυτό μιλάμε για ελπίδα, γιατί αν τα δούμε δεν μπορούμε να τα ελπίζουμε!

Ο Ιησούς όταν ξεκίνησε τη διακονία Του διάλεξε τους μαθητές Του, τους δίδαξε, τους καθοδήγησε, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάλαβαν κάποια πράγματα.

Η μόνη ελπίδα

Σημεία των τελευταίων ημερών

Έρχονται μέρες που ούτε καν φανταζόμαστε! Ούτε θα μπορούσαμε να διανοηθούμε από μόνοι μας!

Μιλάμε για την παγκόσμια κυριαρχία του Αντίχριστου, η οποία δεν αργεί καθόλου, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Έχει σαν στόχο την υποδούλωση όλης της ανθρωπότητας.

Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Η Ζ Ω Η (14)

 

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

 

Τα τρία σημαντικότερα πράγματα για την ειρήνη, την ευτυχία και την ευημερία  του χριστιανού είναι αναμφισβήτητα  η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη που είναι θεία αγάπη (Α’ Κορ.ιγ:13).

Η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο, αλλά η ελπίδα είναι αυτή η εμπιστοσύνη στον Θεό που θα μας βγάλει ασφαλείς μέσα απ’ όλες τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις της ζωής μας.

Ο Παύλος λέει ότι σωθήκαμε με την ελπίδα (Ρωμ.η:24), αλλά λέει επίσης ότι αν ελπίζουμε μόνο σ’ αυτή την ζωή είμαστε ελεεινότεροι απ’ όλους τους ανθρώπους (Α’ Κορ.ιε:19).

Η αξία της ελπίδας στον Θεό είναι ότι φτάνει μέχρι το εσωτερικό του καταπετάσματος και κρατιέται απ’ την αιώνια ζωή του Θεού (Εβρ.ς:19).

ΜΕ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ !

Εβρ.ς:17-20 Εις το οποίον ο Θεός, θέλων να δείξη περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον, ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα· την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος, όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Με την άφιξη του κορωνοϊού, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, όλος ο κόσμος αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σ’ έναν νέο τρόπο ζωής: καραντίνα, sms, μάσκες, απαγόρευση κυκλοφορίας, κλειστές εκκλησίες, κλειστά μαγαζιά….

Όλοι έχουμε επηρεαστεί από τις αλλαγές στην κοινωνία μας. Βιώνουμε ακυρώσεις προγραμματισμένων εκδηλώσεων, κλείσιμο εστιατορίων και επιχειρήσεων, κλείσιμο σχολείων, τηλεργασία, διαδικτυακή παρακολούθηση εκκλησιών φορώντας τις πιτζάμες μας, αποφυγή μετρητών, πλύσιμο χεριών, απολυμαντικά….. Ακόμη και τα καταστήματα που παραμένουν ανοικτά, είναι πολύ διαφορετικά μετά την κρίση. 

Πράγματι, ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλές καινούργιες δυσκολίες, αλλά ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς πολλά από αυτά τα πράγματα!

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τίτ.β:13 “Προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.”

Α’ Ιωάν.γ:3 “Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.”

Η ελπίδα της Εκκλησίας είναι η επιστροφή του Ιησού Χριστού για να παραλάβει την νύμφη Του που είναι η Εκκλησία (Εφεσ.ε:27). Η διδασκαλία για την Αρπαγή είναι απ’ τις σημαντικότερες στην Καινή Διαθήκη. Αναφέρεται περισσότερο από 300 φορές.

Ο άγιος προσμένει τον ερχομό του Κυρίου (Β’ Κορ.ε:4). Δεν ανυπομονούμε να απεκδυθούμε, αλλά μάλλον να ενδυθούμε. Ο θάνατος είναι ένας εχθρός κι όταν ο Κύριος έρθει, κάποιοι θα εγερθούν απ’ τους νεκρούς και θα ισχύσει το γεγραμμένο “κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη” (Α’ Κορ.ιε:54-55).

Η επιστροφή του Ιησού είναι η ελπίδα που πλημμυρίζει την καρδιά της Εκκλησίας με χαρά ανεκλάλητη.

ΖΗΛΟΣ – ΕΝΟΤΗΤΑ – ΠΙΣΤΗ – ΕΛΠΙΔΑ

«Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ» (Ψαλμ.ξθ:9).

«Τότε ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι είναι γεγραμμένον, Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγεν» (Ιωάν.β:17).

«διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν» (Ρωμ.ι:2).

Ζήλος είναι το αντίθετο της απάθειας. Όμως, ο ζήλος που ο Θεός ζητάει να έχουμε είναι «κατ' επίγνωσιν». Δεν αρκεί να κάνω κάτι, ότι να είναι. Αυτό που κάνω πρέπει να ξέρω ότι είναι αποδεδειγμένα μέσα στο θέλημα του Θεού, να ξέρω γιατί το κάνω, πως το κάνω κι αν πρέπει να το κάνω.

Πολλές φορές η ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων κλέβει το ζήλο του οίκου του Θεού, δεν παίρνω το μαστίγιο.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τίτ.β:13 “Προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.”

Α’ Ιωάν.γ:3 “Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.”

Η ελπίδα της Εκκλησίας είναι η επιστροφή του Ιησού Χριστού για να παραλάβει τη νύμφη Του που είναι η Εκκλησία (Εφεσ.ε:27). Η διδασκαλία για την Αρπαγή είναι απ’ τις σημαντικότερες στην Καινή Διαθήκη. Αναφέρεται περισσότερο από 300 φορές.

Ο άγιος προσμένει τον ερχομό του Κυρίου (Β’ Κορ.ε:4). Δεν ανυπομονούμε να απεκδυθούμε, αλλά μάλλον να ενδυθούμε. Ο θάνατος είναι ένας εχθρός κι όταν ο Κύριος έρθει, κάποιοι θα εγερθούν απ’ τους νεκρούς και θα ισχύσει το γεγραμμένο “κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη” (Α’ Κορ.ιε:54-55).

Η επιστροφή του Ιησού είναι η ελπίδα που πλημμυρίζει την καρδιά της Εκκλησίας με χαρά ανεκλάλητη.

Ελπίδα

Η Πανδώρα, η γυναίκα του Επιμηθέα, από περιέργεια άνοιξε ένα πιθάρι που απαγορευόταν και στους δύο ν’ ανοίξουν. Αμέσως ξεπήδησαν έξω όλα τα δεινά. Κλείνοντας, μόλις μπόρεσε να κλείσει μέσα την ελπίδα.

Η Εύα, σύζυγος του Αδάμ, γίνεται κι αυτή πρωτεργάτης στην παράβαση. Της μένει μόνη ελπίδα ότι «το σπέρμα της θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού» (Γέν.γ:15).  Κοίταξαν τα παιδιά τους μήπως αυτά ήταν «η επαγγελία», αλλά όχι. Συνέχισαν τη ζωή τους, ελπίζοντας.

Ένας άνθρωπος δεν είναι τελειωμένος όταν ΝΙΚΗΘΕΙ. Είναι τελειωμένος όταν ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ

Όσο ο Χριστός δεν απεργεί, έχω ελπίδα...

Στον τόπο μου, το "εγώ" γλίστρησε στο κέντρο του κόσμου.  

Πάψαμε να λέμε "η Αλήθεια". Λέμε "η δική μου αλήθεια". 

Πάψαμε να ρωτάμε "τι μπορώ να κάνω για σένα". Ρωτάμε "τι έκανες εσύ για μένα". 

Ελπίδα

Η Πανδώρα, η γυναίκα του Επιμηθέα, από περιέργεια άνοιξε ένα πιθάρι που απαγορευόταν και στους δύο ν’ ανοίξουν. Αμέσως ξεπήδησαν έξω όλα τα δεινά. Κλείνοντας, μόλις μπόρεσε να κλείσει μέσα την ελπίδα.

Η Εύα, σύζυγος του Αδάμ, γίνεται κι αυτή πρωτεργάτης στην παράβαση. Της μένει μόνη ελπίδα ότι «το σπέρμα της θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού» (Γέν.γ:15).  Κοίταξαν τα παιδιά τους μήπως αυτά ήταν «η επαγγελία», αλλά όχι. Συνέχισαν τη ζωή τους, ελπίζοντας.

«Κύριε, πιστεύω. Βοήθα με στην απιστία μου»

    

«όστις καίτοι μη έχων ελπίδα επίστευσεν επ' ελπίδι, ότι έμελλε να γείνη πατήρ πολλών εθνών κατά το λαληθέν· Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου· και μη ασθενήσας κατά την πίστιν δεν εσυλλογίσθη το σώμα αυτού ότι ήτο ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής περίπου ων, και την νέκρωσιν της μήτρας της Σάρρας· ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού διά της απιστίας, αλλ' ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν, και πεποιθώς ότι εκείνο, το οποίον υπεσχέθη, είναι δυνατός και να εκτελέση » (Ρωμ.δ:18-21).

Αν ήσουν πρόθυμος να μου προσφέρεις κάτι δωρεάν από καλοσύνη και αγάπη, ίσως μερικά λαχανικά από τον κήπο σου, ή μερικά αυγά από τις κότες σου, ή οτιδήποτε άλλο… κι εγώ σου έλεγα ευθέως, «Δεν σε πιστεύω!» «Δεν πιστεύω ότι θα το κάνεις πραγματικά αυτό!». Αυτό θα ήταν μεγάλη προσβολή για σένα, δεν είναι; Και με το δίκιο σου…

Γιατί είσαι τόσο μακριά, Κύριε;

Πολλοί από τους ψαλμούς αρχίζουν με μια διάθεση και τελειώνουν με μια άλλη. Αυτό είναι σημαντικό για εμάς. Μας λέει πώς να προσεγγίζουμε τον Θεό.

Ψαλμ.ι:1 Διά τι, Κύριε, ίστασαι μακρόθεν; κρύπτεσαι εν καιρώ θλίψεως;

Οι Ψαλμοί συχνά αρχίζουν όπως ο παραπάνω. Αυτό μας λέει:

   · Μπορούμε ειλικρινά να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας με τον Θεό.

   · Ακόμα και τα καλύτερα παιδιά του Θεού έχουν αμφιβολίες και σύγχυση.

Ελπίδα

Α’ Πέτρ.α:3 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών,

Α’ Πέτρ.α:13 Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός,

Αν καταλάβουμε σωστά την βιβλική έννοια της ελπίδας θα εξασφαλίσουμε μια σωστή προοπτική στη διακονία.

Ελπίδα

Ρωμ.ε:5 η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.

Ησ.μθ:23 και βασιλείς θέλουσιν είσθαι οι παιδοτρόφοι σου και αι βασίλισσαι αυτών αι τροφοί σου· θέλουσι σε προσκυνήσει με το πρόσωπον προς την γην και γλείφει το χώμα των ποδών σου· και θέλεις γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος και ότι οι προσμένοντές με δεν θέλουσιν αισχυνθή.

Θάνατος

Μακάβριο θέμα;

Εξ’ ορισμού είναι ο μισθός της αμαρτίας:

Ρωμ.ς:23 Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.

Ο “θάνατος” που αναφέρεται στο Ρωμ.ς:23 δεν σημαίνει το τέλος της ύπαρξης, όπως κι αιώνια ζωή δεν σημαίνει την αρχή της ύπαρξης. Αιώνια ζωή δεν σημαίνει μόνο να ζει κανείς για πάντα, αλλά να ζει σε μια συνεχή κατάσταση ευλογίας για πάντα. Η αιώνια ζωή δεν σχετίζεται τόσο με την ποσότητα όσο με την ποιότητα της ύπαρξης. Το ίδιο ισχύει βέβαια, απ’ την αντίθετη πλευρά, με τον αιώνιο θάνατο.

Η ασφάλεια του χριστιανού στην ελπίδα!

Α΄Κορ.ιγ:13 Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.

Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο, η ελπίδα όμως (εμπιστοσύνη στον Θεό), θα μας βγάλει με ασφάλεια μέσα από δοκιμασίες, δυσκολίες, θλίψεις.

Ρωμ.η:24,25 Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει; Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό.

Α’ Κορ.ιε:19 Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων. – Μας στρέφει προς τα πάνω!

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ;

Όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το θάνατο αγαπημένων, καλών ανθρώπων, γεγονός που είναι πράγματι λυπηρό.

Ο καρκίνος, είναι μια αρρώστια που κατά τα κοινά λεγόμενα, θερίζει. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τέτοια διάγνωση για ανθρώπους που αγαπάμε, είτε πιστοί είτε άπιστοι.

Για κάποιο λόγο μας είναι ευκολότερο να μιλάμε για τα εκατομμύρια που πεθαίνουν χωρίς Χριστό παρά για την επείγουσα πνευματική ανάγκη του συγγενικού ή γνωστού μας προσώπου.

Δύναμη για να Συνεχίσουμε το Ταξίδι

Μια από τις μεγαλύτερες βιβλικές φυσιογνωμίες της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο προφήτης Ησαΐας. Η κλήση του στο προφητικό λειτούργημα πραγματοποιήθηκε το 740 π. Χ., τη χρονιά δηλαδή που ο βασιλιάς Οζίας πέθανε. Ο Θεός τον κάλεσε να υπηρετήσει σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του λαού Ισραήλ. Δυσκολότατη περίοδος, γιατί εσωτερικά υπήρχε πνευματική παρακμή και εξωτερικά η χώρα κινδύνευε από την επικείμενη εισβολή των Βαβυλωνίων.

Μια γρήγορη ανάγνωση του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου του προφήτη Ησαΐα μας βοηθάει να κατανοήσουμε το μέγεθος της πνευματικής αποσύνθεσης των Ισραηλιτών και αν απλά συλλογισθούμε την καταστροφή που ακολούθησε, την πικρή αιχμαλωσία, τους θανάτους και τους βιασμούς των κατοίκων της ένδοξης πόλης που τελικά έπεσε στα χέρια των άγριων και αιμοδιψών κατακτητών, τότε διαπιστώνουμε τη δυσμενή διακονική θέση του προφήτη.