Αν θέλουμε να θερίσουμε, πρέπει να σπείρουμε (νόμος)!
Ο μεγάλος θερισμός είναι αποτέλεσμα μεγάλης σποράς.
Ψαλμ.ρκς:5 Οι σπείροντες μετά δακρύων εν αγαλλιάσει
θέλουσι θερίσει.
Ψαλ.ξθ:9 Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και
οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ.
Ιωάν.β:17 Τότε ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι είναι
γεγραμμένον, Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγεν.
Ρωμ.ι:2 διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν.
Ζήλος είναι το αντίθετο της απάθειας.
Η ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων κλέβει τον ζήλο του οίκου
του Θεού και δεν παίρνεις το μαστίγιο!
Α’ Κορ.ιβ:31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα.
Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.
Α΄Κορ.ιδ:1 Ακολουθείτε την αγάπην· και ζητείτε μετά
ζήλου τα πνευματικά, μάλλον δε το να προφητεύητε.
Α΄Κορ.ιδ:39 Ώστε, αδελφοί, ζητείτε μετά ζήλου το
προφητεύειν, και το λαλείν γλώσσας μη εμποδίζετε·
Β’ Κορ.θ:2 Επειδή εξεύρω την προθυμίαν σας, την οποίαν
καυχώμαι περί υμών προς τους Μακεδόνας, ότι η Αχαΐα ητοιμάσθη από πέρυσι· και ο
ζήλος σας διήγειρε πολλούς.
Ησ.α:19-20 Εάν θέλητε και υπακούσητε, θέλετε φάγει τα
αγαθά της γής· εάν όμως δεν θέλητε και αποστατήσητε, θέλετε καταφαγωθή υπό
μαχαίρας διότι το στόμα του Κυρίου ελάλησε.
Αν και δεν είμαστε κάτω από το Νόμο, καλούμαστε να
υπακούσουμε.
Ανάλογα με το μέτρο της υπακοής, ευλογούμαστε πνευματικά.
Οι ψυχές μας ποτίζονται – δροσίζονται – δυναμώνουν, για να
φέρουν καρπό δικαιοσύνης.
Φιλιπ.α:9-11 Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη
σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν, διά να διακρίνητε
τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του
Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης των διά του Ιησού Χριστού εις δόξαν και
έπαινον Θεού.
Όταν βασικές αλήθειες δεν υψώνονται στις καρδιές των πιστών,
τότε κοιμούνται, περιμένοντας να ξυπνήσουν σ’ ένα φανταστικό κόσμο δύναμης
Πνεύματος Αγίου!
Ιωάν.ιε:1-10 Εγώ
είμαι η άμπελος!
Η εικόνα του αμπελιού και των κλημάτων μας διδάσκει το
μυστικό για να μπορέσουμε να φέρουμε καρπό.
Το «μυστικό» είναι: να μένουμε εν Χριστώ!
Ο τρόπος να μένεις εν Χριστώ είναι να φυλάς τις εντολές Του.
Δεν μπορώ να περιμένω καρπό, αν δεν υπακούω και φυλάττω τις
εντολές.
Υπάρχει κίνδυνος, πολλά πράγματα που θεωρούνται «καρπός» από χριστιανούς, να
μην αναγνωριστούν σαν τέτοιος στην παρουσία του Θεού.
Ο Θεός αναγνωρίζει σαν καρπό μόνο το αποτέλεσμα του «μένειν
εν Χριστώ».
Δευτ.ια:16-18 Προσέχετε εις εαυτούς, μήποτε πλανηθή η
καρδία σας και παραδρομήσητε και λατρεύσητε άλλους θεούς και προσκυνήσητε
αυτούς· και εξαφθή η οργή του Κυρίου εναντίον σας, και κλείση τον ουρανόν, διά
να μη βρέξη, και η γη να μη δώση τους καρπούς αυτής· και εξολοθρευθήτε πάραυτα
εκ της γης της αγαθής, την οποίαν δίδει εις εσάς ο Κύριος. Θέλετε λοιπόν βάλει
τους λόγους μου τούτους εις την καρδίαν σας και εις την ψυχήν σας· και θέλετε
δέσει αυτούς διά σημείον επί της χειρός σας και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια
μεταξύ των οφθαλμών σας·
Επειδή τα πόδια ακολουθούν πάντα την καρδιά, είναι απόλυτη
ανάγκη να φυλάσσεται η καρδιά με προσοχή.
Κάποια πράγματα δεν λέγονται για να χάνουμε το θάρρος μας,
αλλά για να μας προφυλάξουν από την αυτοπεποίθηση που μας αφήνει αδύναμους τη
στιγμή της δοκιμασίας.
Α΄Κορ.ιβ:12-28
Σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος
Ο Χριστιανός δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ανεξάρτητο.
Δεν είμαστε απλά μια κοινωνία ανθρώπων σ’ ένα σωματείο ή μια
αδελφότητα. Είμαστε ένα σώμα ενωμένο δια του Αγίου Πνεύματος με κεφαλή το
Χριστό.
Το σώμα επηρεάζεται από την κατάσταση κάθε μέλους.
Το μέλος επιδρά στο σώμα.
Όταν ο Αχάν αμάρτησε, ο Θεός είπε ότι αμάρτησε ο Ισραήλ.
Πρέπει να αγρυπνούμε για να μην ξεγελαστούμε και συνηθίσουμε
κάποια λάθος πράγματα, για να μην ατιμάζουμε την ξεφαλή.
Πίστη: στηρίζεται στην αξιοπιστία του Θεού, δεν είναι
σαρκικός λόγος. Φανερώνεται στην καθημερινότητα. Εμείς, περιμένουμε την Αρπαγή.
Αν θέλουμε να αρπαχτούμε, πρέπει να έχουμε την ανάλογη πίστη, διότι εκείνοι «διά απιστίαν δεν ηδυνήθησαν να εισέλθωσι»
(Εβρ.γ:19)!
Ελπίδα: η Αρπαγή, αλλά αν την επιθυμούμε, «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ,
διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να
σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» (Λουκ.κα:36).
Βέβαια, έχουμε λόγους να το πιστεύουμε και να το περιμένουμε
αυτό, «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της
υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να
έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης»
(Αποκ.γ:10)!
Μέχρι τότε, ο Θεός έχει βάλει μπροστά μας «θύραν ανεωγμένην,
και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον
λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου» (Αποκ.γ:8).
