Έτος αφέσεως

 

Λευιτικό κε

Ο Θεός μιλά από το όρος Σινά, τον τόπο της κυβέρνησής Του.

Η σκηνή του μαρτυρίου ήταν τόπος λατρείας, υπηρεσίας, κοινωνίας του Θεού με το λαό Του.

Η γη του Κυρίου! (κε:23)

Ήθελε, η γη, να απολαμβάνει ένα Σαββατικό έτος, κατά το οποίο θα φανερωνόταν η δύναμη και η πλούσια ευλογία Του.

διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία (Β΄Κορ.ιβ:9).

Προνομιούχοι υπήκοοι! Τι τιμή να εξαρτάται κανείς μόνο από το Θεό!

εδ.23 η Χαναάν ανήκει στον Κύριο! Στην πραγματικότητα «Του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη και οι κατοικούντες εν αυτή» (Ψαλμ.κδ:1).

εδ.20-22 Τι θα φάμε το 7^ο έτος; Τι θα γίνει με τα χωράφια μας; Απάντηση: θα προστάξω την ευλογία μου!!!

Παρ.ι:22 «Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν».

εδ.8,9 Ούτε μία γωνιά χωρίς το χαρμόσυνο ήχο!

Η εορτή των σαλπίγγων.

Αυτή η γιορτή γιορταζόταν την πρώτη μέρα του 7^ου μήνα. Οι σάλπιγγες ήταν φτιαγμένες από το αργύριο της εξαγοράς που πλήρωναν οι Ισραηλίτες για να εξαγοράσουν τα πρωτότοκα αρσενικά που διάνοιγαν μήτρα. Ήταν σφυρήλατες και όχι κομματιαστές.

Ήταν σύμβολα της λύτρωσης (άργυρος) γιατί θα ερχόταν η στιγμή που θα ηχούσαν την τελική λύτρωση του ανθρώπου πάνω στη γη, που είναι η κλήση των πιστών του Θεού στην τελευταία τους κατοικία (και εμείς είμαστε εξαγορασμένοι δια του τιμίου αίματος του Ιησού Χριστού).

Μια από τις αποστολές των σαλπίγγων ήταν να ηχούν για να κινηθεί το στρατόπεδο (Αρ.ι:1-10) και κάποια φορά οι σάλπιγγες ήχησαν για τελευταία φορά, γιατί μετά μπήκαν μέσα στην κληρονομιά τους (Χαναάν).

Κι εμείς είμαστε σ’ αυτό το ταξίδι από την Αίγυπτο για τη γη Χαναάν. Κάναμε το Πάσχα, γιορτάζουμε στη συνέχεια την γιορτή των Αζύμων, περάσαμε από την Ερυθρά Θάλασσα (βάπτισμα) περάσαμε από την φωτιά του Σινά και μας βάπτισε ο Θεός με Πνεύμα Άγιο γιορτάζοντας έτσι την Πεντηκοστή, και τώρα κατευθυνόμαστε για τη Χαναάν.

Δεν απιστούμε όπως εκείνοι ώστε να μείνουμε στην έρημο, αλλά κρατάμε την πίστη σαν τον Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή, και κάποια στιγμή θα ακούσουμε αυτό που λέει στην Α΄Θεσ.δ:16.

Αυτή η σάλπιγγα είναι η ίδια (πνευματικά) που ήχησε για τελευταία φορά πριν μπουν οι Ισραηλίτες στη γη Χαναάν. Οι σάλπιγγες που έφτιαξε ο Μωυσής ήταν δύο: διπλή μαρτυρία, και για να είναι μια για τους νεκρούς και μια για τους ζωντανούς πιστούς. (Και οι 2 έβγαζαν το ίδιο σάλπισμα).

Δεν πρέπει να συγχέουμε (όπως πολλοί) αυτές τις σάλπιγγες με την 7η σάλπιγγα που λέει στην Αποκ.ια:15-19 και ις:17-21 που είναι η τελευταία από τις 7 σάλπιγγες. Οι μεν είναι σάλπιγγες Θεού, οι δε αγγέλων. Οι σάλπιγγες των αγγέλων είναι σάλπιγγες κρίσης, ενώ αυτές είναι λύτρωσης.

εδ.10-13 Όλοι μπορούσαν να αισθανθούν την αγαθή επιρροή αυτής της διάταξης:

    ·       ο εξόριστος επέστρεφε

    ·       ο αιχμάλωτος ελευθερωνόταν

    ·       ο οφειλέτης απαλλασσόταν

    ·       κάθε ιδιοκτησία επέστρεφε στον ιδιοκτήτη της

Ήταν εμπόδιο στην απληστία των δυνατών!

Οι αδύνατοι μπορούσαν να βλέπουν τη ζωή με αισιοδοξία.

Κάθε γενιά ξεκινούσε τη ζωή με τα ίδια δικαιώματα.

Εξαφανιζόταν οι κοινωνικές αντιθέσεις.

Η Σάλπιγγα του έτους της αφέσεως, σημαίνει ότι η λίστα του χρέους των άλλων προς εμάς πρέπει να μηδενιστεί, ώστε να είναι σαν να μη μας πείραξαν, ή να μας έκαναν ποτέ τίποτε.

εδ.14-17 Αυτά τα εδάφια περιγράφουν το έτος της αφέσεως. Την απελευθέρωση από περιορισμούς, δεσμά, συνήθειες και χρέη.

Το ιωβηλαίο έτος θύμιζε στους αγοραστές και πωλητές ότι η γη ανήκει στον Κύριο και δεν έπρεπε να πωλείται. Μπορούσαν να πουλούν τους καρπούς της γης.

Άφεση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δεχτεί κάποιο άτομο,  είναι η ελευθερία να χαρεί την κληρονομιά του και την οικογένειά του χωρίς δεσμά και φόβους.

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τα οικονομικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μας κρατάει σε δεσμά.

Προωθεί τη σπατάλη, δελεάζοντάς μας να ζούμε πάνω από το μέτρο που μπορούμε να αντεπεξέλθουμε. Στη συνέχεια σου προσφέρει ένα εύκολο  τρόπο (κάρτες, δάνεια) να πληρώσεις για κάτι που θα σου δώσει άμεση ικανοποίηση. Το χρέος είναι σκληρό αφεντικό.

Ένας Ισραηλίτης έχανε την κληρονομία του, επειδή έμπαινε σε τέτοιο χρέος που έπρεπε να την πουλήσει. Αν χρωστούσε ακόμη περισσότερα, έπρεπε να δουλέψει σαν δούλος, για τον δανειστή.

κε:10 Ο Σατανάς θέλει να χωρίσει την οικογένεια. Τον άνδρα από τη γυναίκα, παιδιά από γονείς.

Φέρνει διχόνοιες, πληγές, διαζύγια, μοιχείες και καταχρήσεις στο σπίτι.

Κατά το έτος της αφέσεως αν κάποιος είχε κάνει λάθη και είχε χάσει την οικογένειά του, μπορούσε να επιστρέψει σ’ αυτήν, όπως για παράδειγμα ο άνθρωπος από τα Γάδαρα (Μαρκ.ε:19).

Πρέπει να διεκδικήσουμε την αποκατάσταση των οικογενειών μας.

Μακρόχρονη αποξένωση, οικογενειακά μίση, καυγάδες και κληρονομιές, παρεξηγήσεις και αντιστροφή ρόλων των γονέων, πρέπει να τακτοποιηθούν.

Οικογενειακές λογομαχίες και απογοητεύσεις από οικείους, μπορούν να φέρουν πένθος και συντριβή.

Όταν είσαι πληγωμένος, και απογοητευμένος, τότε είναι καιρός να επιστρέψεις στον Κύριο Ιησού.

Για να ομορφύνει, και να λαμπρύνει τη ζωή σου.

Να σου δώσει χαρά, και ευτυχία, αντί να ζεις συνεχώς μέσα στη θλίψη...

Σήμερα, ο Θεός δε θέλει να πουλιόμαστε εμείς.

    ·       Σ’ αυτή τη γη έθεσε το αγιαστήριο Του, το θρόνο Του.

    ·       Εκεί υπηρετούσαν οι ιερείς.

    ·       Εκεί ακούστηκε η φωνή των προφητών.

    ·       Εκεί διακόνησε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

    ·       Εκεί γεννήθηκε ο Σωτήρας.

    ·       Εκεί έζησε, κήρυξε, δίδαξε.

    ·       Εκεί ήρθε το Άγιο Πνεύμα.

    ·       Από εκεί διαδόθηκε το ευαγγέλιο.

    ·       Εκεί θα επιστρέψει ο Κύριος.

    ·       Αυτή η γη έχει γίνει πολλές φορές αιτία πολέμων.

Πλησιάζει η ώρα που η σάλπιγγα θα ηχήσει ξανά.

Ης.ξς:12-23

Γι’ αυτούς η χιλιετής βασιλεία, για το λαό του Θεού η Αρπαγή (αιώνια Βασιλεία)!

Οι τιμές αγοραπωλησίας εξαρτώντο από το ιωβηλαίο έτος. Αν ήταν μακριά, η τιμή ήταν μεγάλη. Αν ήταν κοντά, μικρή.

Το ίδιο ισχύει για τις καρδιές μας. Αν πιστεύω ότι ο Κύριος είναι πλησίον, τα πράγματα αυτού του κόσμου έχουν μικρή αξία.

Είναι ηθικά αδύνατον να περιμένεις τον Ιησού στο μεσουράνημα και να μην είσαι ξεχωρισμένος από τον κόσμο.

Φιλιπ.δ Ο Κύριος είναι πλησίον!