«Κύριε, πιστεύω. Βοήθα με στην απιστία μου»

    

«όστις καίτοι μη έχων ελπίδα επίστευσεν επ' ελπίδι, ότι έμελλε να γείνη πατήρ πολλών εθνών κατά το λαληθέν· Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου· και μη ασθενήσας κατά την πίστιν δεν εσυλλογίσθη το σώμα αυτού ότι ήτο ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής περίπου ων, και την νέκρωσιν της μήτρας της Σάρρας· ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού διά της απιστίας, αλλ' ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν, και πεποιθώς ότι εκείνο, το οποίον υπεσχέθη, είναι δυνατός και να εκτελέση » (Ρωμ.δ:18-21).

Αν ήσουν πρόθυμος να μου προσφέρεις κάτι δωρεάν από καλοσύνη και αγάπη, ίσως μερικά λαχανικά από τον κήπο σου, ή μερικά αυγά από τις κότες σου, ή οτιδήποτε άλλο… κι εγώ σου έλεγα ευθέως, «Δεν σε πιστεύω!» «Δεν πιστεύω ότι θα το κάνεις πραγματικά αυτό!». Αυτό θα ήταν μεγάλη προσβολή για σένα, δεν είναι; Και με το δίκιο σου…

Δυστυχώς, έτσι συμπεριφερόμαστε κι εμείς στο Θεό. Ο Θεός λέει, «Ιδού η Βίβλος Μου, περιέχει δώρα, υποσχέσεις από Μένα για σένα». Προσφέρει αιώνια ζωή σε όποιον πιστέψει, «…το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.ς:23).

Ο Θεός προσφέρει το δώρο της οδηγίας Του, «εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου» (Παρ.γ:6).

Ο Θεός προσφέρει το δώρο της ανάπαυσης και της ειρήνης στην καρδιά σου, «Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά» (Ιωάν.ιδ:27).

Ο Θεός προσφέρει το δώρο της καθημερινής πρόνοιάς Του, «Αλλά, αν το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Αλλά, να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού, και τη δικαιοσύνη Του, και όλα αυτά θα σας προστεθούν» (Ματθ.ς:30-33).

Εμείς όμως, προσβάλλουμε το Θεό! «Όχι, δεν Σε πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι θα το κάνεις αυτό στην πραγματικότητα…»

Ο Αβραάμ πίστευε και έλπιζε! Ενάντια σε κάθε ελπίδα, ενάντια σε κάθε λογική, πίστευε έχοντας ελπίδα. Δεν υπήρχε καμιά ελπίδα για το γιο του τον Ισαάκ όταν τον πήγαινε στο θυσιαστήριο για να τον προσφέρει θυσία. Ο Αβραάμ όμως πίστεψε στην υπόσχεση του Θεού, ότι διαμέσου της οικογένειάς του θα γεννιόταν το έθνος του Ισραήλ. Παρόλο που δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος πίστευε έχοντας ελπίδα, και τελικά έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό του Ισαάκ, «Κάνοντας το συλλογισμό ότι ο Θεός μπορεί και από τους νεκρούς να σηκώσει…» (Εβρ.ια:19).

Εσύ κι εγώ θα πρέπει να πιστεύουμε και να έχουμε Ελπίδα! 

• Ελπίδα για τα προβλήματα αρρώστιας που αντιμετωπίζουμε. 
• Ελπίδα για τις διαλυμένες οικογένειες. 
• Ελπίδα για τα επαναστατημένα παιδιά. 
• Ελπίδα για τα οικονομικά προβλήματά μας.

Ίσως να πεις, «Μα… εσύ δεν ξέρεις καλά την κατάστασή μου… Δεν ξέρεις καλά την κατάσταση της υγείας μου… ή, Δεν ξέρεις το σύζυγο ή τη σύζυγό μου!»

Κι εγώ σου λέω ότι δεν γνωρίζεις το Θεό του Αβραάμ!

Ματθ.κβ:29 Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού.…

Ματθ.κβ:32 Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ; δεν είναι ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων.

Μπορούμε να προσευχόμαστε και να πιστεύουμε σ' έναν Παντοδύναμο Θεό που μπορεί να κάνει τα πάντα.

Στο Μάρκο θ:22-24 βρίσκουμε ένα απλό άνθρωπο μ' ένα τρομερό πρόβλημα. Ο γιος του δεν μπορούσε να θεραπευθεί από τους ανθρώπους και ο πατέρας ήρθε στον Ιησού παρακαλώντας Τον να τον βοηθήσει. «αλλ' εάν δύνασαί τι, βοήθησον ημάς, σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Το εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα. Και ευθύς κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων, έλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει εις την απιστίαν μου.».

Να, ποια είναι η αληθινή προσευχή του Χριστιανού την ώρα της δυσκολίας, «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθα με στην απιστία μου». Αυτή ήταν η στάση του Αβραάμ, «ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού διά της απιστίας, αλλ' ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν,» (Ρωμ.δ:20).

Μήπως εσύ μοιάζεις με το Θωμά που αμφέβαλλε, «…Εάν δεν ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, δεν θέλω πιστεύσει» (Ιωάν.κ:25).

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν. Και άλλα πολλά θαύματα έκαμεν ο Ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, τα οποία δεν είναι γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω· ταύτα δε εγράφησαν διά να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού.» (Ιωάν.κ:29-31).

Πιστεύεις εσύ σ' αυτή τη μεγάλη ελπίδα;  «ελπίδι ζωής αιωνίου, την οποίαν υπεσχέθη ο αψευδής Θεός προ χρόνων αιωνίων» (Τίτ.α:2). Μην προσβάλεις το Θεό με το να μην πιστεύεις σ' Αυτόν.