Ένα από τα πιο απάνθρωπα
πειράματα:
Από τη Huffington post
Πρόκειται για μια ιστορία που
έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά ως ένα από τα πιο σκληρά και αδίστακτα
ψυχολογικά πειράματα όλων των εποχών.
Ένα τραγικό λάθος σε μια επέμβαση
περιτομής, ένας ψυχολόγος που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να επαναπροσδιορίσει το
φύλο ενός ανθρώπου, καθώς ο σεξουαλικός προσδιορισμός διαμορφώνεται ανάλογα με
την ανατροφή, και δύο δίδυμα αδέρφια που καταλήγουν να αυτοκτονήσουν γιατί δεν
αντέχουν τον τρόπο που μεγάλωσαν.
Είναι η ιστορία του Ντέιβιντ
Ρέιμερ, του αγοριού που μεγάλωσε σαν κορίτσι.
Αύγουστος 1965. Η Τζάνετ και ο
Ρον Ρέιμερ από τον Καναδά απέκτησαν δυο δίδυμα αγόρια, τον Μπρους και τον
Μπράιαν. Τα δυο αγοράκια σε ηλικία έξι μηνών εμφάνισαν πρόβλημα στην ούρηση.
Έπασχαν από φίμωση. Οι γονείς τους αποφάσισαν να τους κάνουν περιτομή. Και από
τότε άλλαξε ριζικά η ζωή του μικρού Μπρους, αλλά και όλης της οικογένειας. Οι γιατροί στο νοσοκομείο πρότειναν μια νέα
μέθοδο περιτομής με καυτηριασμό. Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης του Μπρους,
παρουσιάστηκε επιπλοκή και το πέος του νεογνού υπέστη σοβαρό έγκαυμα. Οι
γιατροί ανακοίνωσαν στους γονείς ότι το πρόβλημα ήταν ανεπανόρθωτο....
Τους μήνες που ακολουθούν, το
νεαρό ζευγάρι των αγροτών από τον Καναδά τρέχουν από γιατρό σε γιατρό για να
δουν αν μπορεί κάτι να γίνει με το παιδί τους. Κανένας δεν τους δίνει ελπίδες:
ο Μπρους θα πρέπει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με το ελάχιστο που έχει
απομείνει από το πέος του.
Ένα βράδυ, οι Ρέιμερ βλέπουν στην
τηλεόραση την παρουσίαση ενός Αμερικανού γιατρού, ο οποίος υποστηρίζει ότι
μπορεί να «επαναπροσδιοριστεί» το φύλο. Ο γιατρός λέγεται δρ Τζον Μόνεϊ, είναι
καθηγητής Παιδιατρικής & Ιατρικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς
στη Βαλτιμόρη, πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση του ερμαφροδιτισμού και θιασώτης
της άποψης ότι τα αγόρια μπορούν να «γίνουν» κορίτσια, εάν γίνουν νωρίς οι
απαιτούμενες παρεμβάσεις.
Το πείραμα
Οι Ρέιμερ νιώθουν ελπίδα και
φεύγουν από τον Καναδά για να τον επισκεφθούν στις ΗΠΑ. Ο δρ Μόνεϊ αποφασίζει
ότι ο Μπρους Ρέιμερ αποτελεί τον ιδανικό υποψήφιο για να αποδείξει την αλήθεια
της θεωρίας του, αφού έχει έναν πανομοιότυπο δίδυμο αδελφό με τον οποίο μπορούν
να γίνονται όλες οι συγκρίσεις.
Εξηγεί στους Ρέιμερ ότι η
μετατροπή του Μπρους σε κορίτσι αποτελεί την μοναδική του ευκαιρία για να έχει
ετεροφυλόφιλες σχέσεις όταν μεγαλώσει και τους πείθει να επιστρέψουν σπίτι τους
και να αναθρέψουν τον Μπρους ως κορίτσι, δίχως ποτέ να του πουν ότι είχε
γεννηθεί αγόρι.
Εκείνοι αλλάζουν το όνομά του σε
«Μπρέντα» και για τα επόμενα 10 χρόνια ακολουθούν κατά γράμμα τις συστάσεις του
δρος Μόνεϊ – μεταξύ αυτών, να τον επισκέπτονται μία φορά τον χρόνο με τα παιδιά
τους, για να καταγράφει την εξέλιξή τους.
Όταν η «Μπρέντα» γίνεται 21
μηνών, υποβάλλεται σε χειρουργική εκτομή των όρχεων, ενώ σταδιακά της
χορηγούνται οιστρογόνα για να αποκτήσει γυναικεία χαρακτηριστικά. Ό,τι έχει
απομείνει από το πέος της, αφήνεται ανέπαφο, για να μην επηρεαστεί η
ουροποιητική λειτουργία της. Ο στόχος είναι όταν η «Μπρέντα» μπει στην εφηβεία,
να χειρουργηθεί για να αποκτήσει λειτουργικό τεχνητό κόλπο.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο
δρ Μόνεϊ δημοσιεύει σε ιατρικές επιθεωρήσεις άρθρα για την επιτυχία της
«υπόθεσης Τζον/Τζόαν», όπως αποκαλεί το πείραμά του. Σύμφωνα με όσα γράφει, τα
δίδυμα είναι ευτυχισμένα: ο Μπράιαν μεγαλώνει ως σκληρό και ζωηρό αγόρι, και η
«Μπρέντα» ως ένα ευτυχισμένο μικρό κορίτσι.
Μετά την επιτυχία της μεθόδου,
αρχίζει η εφαρμογή της σε χιλιάδες αγόρια που γεννιούνται με μη αναστρέψιμες
παραμορφώσεις των γεννητικών οργάνων, αλλά και σε περιπτώσεις ερμαφροδιτισμού.
Όμως, οι δηλώσεις του απείχαν
πολύ από την πραγματικότητα. Σε ηλικία 2 ετών η Μπρέντα έσκιζε τα φορέματά της.
Δεν έπαιζε με κούκλες και τσακωνόταν με τον αδερφό της για να του πάρει τα
αυτοκινητάκια....
Τα δυο αδέρφια επισκέπτονταν τον
γιατρό Μάνεϊ μια φορά τον χρόνο. Στις συνεδρίες ο Μάνεϊ, χωρίς να ενημερώσει
τους γονείς, ανάγκαζε τα δυο παιδιά να βγάλουν τα ρούχα τους. Τους ζητούσε να
παίρνουν ερωτικές στάσεις και να υποδύονται ότι έρχονται σε σεξουαλική επαφή,
ενώ παράλληλα τραβούσε φωτογραφίες. Όπως δήλωσαν αργότερα τα αδέρφια Ρέιμερ, ο
γιατρός υποστήριζε ότι αυτό το «σεξουαλικό παιχνίδι» θα βοηθούσε στην «υγιή
ανάπτυξη της σεξουαλικής τους ταυτότητας». Ο γιατρός θύμωνε και έβριζε, όταν
κάποιο από τα δυο αδέρφια αντιστεκόταν και αρνούνταν να κάνει ό,τι τους
ζητούσε. Όταν μπήκε στην εφηβεία, υποβλήθηκε σε ορμονοθεραπεία με οιστρογόνα,
ώστε να αποκτήσει στήθος και άλλα θηλυκά χαρακτηριστικά. Αυτή η κατάσταση είχε
επηρεάσει τη ψυχική κατάσταση του παιδιού. Σε ηλικία 13 ετών απείλησε τους
γονείς της ότι θα αυτοκτονούσε, αν την πήγαιναν πάλι στον γιατρό Μάνεϊ. Οι
γονείς υπέφεραν από τις τύψεις. Η μητέρα έπαθε κατάθλιψη και αποπειράθηκε να
αυτοκτονήσει, ενώ ο πατέρας έγινε αλκοολικός.
Η αποκάλυψη της αλήθειας
Οι γονείς τελικά, αποφάσισαν να
αποκαλύψουν στην Μπρέντα ότι ήταν αγόρι. «Ξαφνικά κατάλαβα γιατί ένιωθα έτσι.
Δεν ήμουν τρελός» δήλωσε αργότερα. Ζήτησε να τον φωνάζουν Ντέιβιντ. Τα επόμενα
χρόνια έδωσε μάχη για να αποκτήσει ξανά τη χαμένη του σεξουαλική ταυτότητα.
Έκανε ενέσεις τεστοστερόνης, διπλή μαστεκτομή για να αφαιρέσει το στήθος που
είχε δημιουργηθεί από τα οιστρογόνα και υποβλήθηκε σε δυο επεμβάσεις
φαλλοπλαστικής. Όμως, τα ψυχικά τραύματα που του είχε προκαλέσει ο γιατρός δεν
μπόρεσε ποτέ να τα ξεπεράσει. Ένιωθε αποστροφή για τα νοσοκομεία και τους
γιατρούς και είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει δυο φορές. Πίστευε ότι ποτέ δεν
θα μπορέσει να βρει μια σύντροφο. Τελικά γνώρισε την Τζέιν Φοντάνε. Το 1990, σε
ηλικία 25 ετών την παντρεύτηκε και υιοθέτησαν τρία παιδιά....
Όμως, τα ψυχικά τραύματα παρέμεναν.
Είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει δυο φορές.
Η υπόθεσή του έγινε παγκοσμίως
γνωστή το 1997 όταν είπε την ιστορία του στον δρ Μίλτον Ντάιαμοντ, ψυχολόγο στο
Πανεπιστήμιο της Χαβάη. Ο Ντάιαμοντ έπεισε τον Ντέιβιντ να δημοσιοποιήσει την
ιστορία του για να αποτραπούν άλλοι γιατροί να κάνουν ανάλογα πειράματα σε
βρέφη. Ο Τζον Καλοπίντο δημοσιοποίησε την ιστορία του Ντέιβιντ στο Rolling
Stone τον Δεκέμβριο του 1997 και κέρδισε το National Magazine Award.
Αργότερα η ιστορία του έγινε
βιβλίο, στη βιογραφία με τον τίτλο As Nature Made Him: The Boy Who Was Raised
as a Girl, όπου ο Καλοπίντο περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την τραγική ζωή του
Ντέιβιντ.
Οι αυτοκτονίες
Η περιπέτειά του όμως δεν
σταματούν εκεί. Τα σεξουαλικά πειράματα και τα δύσκολα παιδικά χρόνια οδήγησαν
τον αδερφό του στην κατάθλιψη και στη σχιζοφρένεια. Το Ιούλιο του 2002 πέθανε
από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών χαπιών. Ο θάνατος του αδερφού επιδείνωσε
τη ψυχική κατάσταση του Ντέιβιντ. Παράλληλα, ήταν άνεργος και ο γάμος του
περνούσε κρίση. Στις 2 Μαΐου 2004 η σύζυγός του του ζήτησε να χωρίσουν. Δυο
μέρες αργότερα, ο Ντέιβιντ πήγε σε ένα πάρκινγκ, έστρεψε την καραμπίνα στον
κρόταφό του και αυτοκτόνησε. Ήταν 38 ετών.
Πηγή: Huffington Post - Με πληροφορίες από BBC, Guardian, Wikipedia
