Η πληθώρα των παγκοσμίων ημερών, οι οποίες βρίσκονται
διάσπαρτες στο ημερολογιακό έτος, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με την
αξία ή έστω, τη χρησιμότητά τους.
Παίρνω αφορμή από την Παγκόσμια Ημέρα της μητέρας που γιορτάστηκε
χτες σε όλο τον κόσμο για να κάνω μερικές σκέψεις πάνω στην καθιέρωση και το
νόημα των «Παγκόσμιων Ημερών».
Κατ' αρχήν να θυμίσω πως η καθιέρωσή τους είναι προϊόν και
άμεσο αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή του παγκοσμιοποιημένου τρόπου
ζωής, σκέψης και κουλτούρας.
Ως επί το πλείστον, η καθιέρωση των ημερών έγινε από τον
Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα μέλη
του Οργανισμού προέβησαν στην ενέργεια αυτή, πιστεύοντας πως αφενός κάποια
γεγονότα θα μείνουν έτσι για πάντα χαραγμένα στην ανθρώπινη μνήμη και αφετέρου
θα επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο η ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας
για θέματα που αφορούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο στην
πραγματικότητα; Έχουν ανταποκριθεί οι παγκόσμιες ημέρες στις προσδοκίες που
οδήγησαν στην καθιέρωση τους ή μήπως η ύπαρξή τους τελικά δεν σχετίζεται
καθόλου με τα παραπάνω αλλά οφείλεται στην εξυπηρέτηση άλλων επιδιώξεων; Για το
συγκεκριμένο γεγονός, υπάρχει μια πιο χαρακτηριστική λέξη: «κοπαδοποίηση».
Ο παγκόσμιος κυβερνήτης που θα έρθει δεν θέλει σκεπτόμενους
ανθρώπους, θέλει κοπαδοποιημένα χαζοχαρούμενα άτομα που θα ακολουθούν τυφλά ό,
τι τους προτείνει.
Οι Παγκόσμιες ημέρες είναι γιορτές της «Νέας Εποχής», οι
οποίες κοντά στα άλλα ευνοούν τη σταδιακή εγκαθίδρυση της πανθρησκείας. Για την
επέλασή της μας προϊδεάζουν οι Παγκόσμιες ημέρες σκέψης, διαλογισμού,
ανεκτικότητας, ανεξιθρησκείας, βλασφημίας, γιόγκα κτλ. Μας εξωθούν σαν
«ζαλισμένο κοπάδι» σε σκοτεινά και ύποπτα μονοπάτια.
Τέτοιες πρωτοβουλίες αποκαλύπτουν απροκάλυπτα το πώς
συγκεκριμένα Υπέρ-Κέντρα αλαζονικά αυτοπροσδιορίζονται και αυτοαποκαλούνται «Παγκόσμια».
Κάθε τι που προέρχεται και δημιουργείται από την υπερδύναμη έχει ισχύ
παγκοσμιότητας και βάρος διεθνικό. Σχεδόν παγκόσμια υποχρεωτικό. Έχει την
δυνατότητα επιβολής μιας ιδέας σε διεθνές επίπεδο, διαμορφώνει συνειδήσεις αλλά
και τρόπο ζωής, εισβάλλει με τρόπο ανεπαίσθητο και ύπουλο στην κουλτούρα των λαών,
επηρεάζει την οπτική τους για τα μεγάλα και ουσιαστικά προβλήματα, στήνει
γιορτές για να υπνωτίσει, να αποχαυνώσει, να ντύσει με στόφα γιορτής αυτά για
τα οποία θα έπρεπε να θρηνούμε.
Κοιτάζοντας λίγο τριγύρω, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς
ότι οι στόχοι που υποτίθεται πως πρεσβεύουν οι παγκόσμιες ημέρες δεν έχουν
επιτευχθεί. Μάλιστα, υπάρχουν παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τη συγκεκριμένη άποψη, όπως λόγου χάρη η
αύξηση των φορέων του Aids κατά 18% από το 2001 έως το 2011, η αύξηση της
χρήσης ναρκωτικών ουσιών και μάλιστα σε άτομα ακόμη και νεαρής ηλικίας, οι
πόλεμοι που έχουν διεξαχθεί σε χώρες της Ανατολής, τα υψηλά ποσοστά παιδικής
εργασίας και κακοποίησης, καθώς και τα υπεράριθμα περιβαλλοντικά προβλήματα.
Όλες αυτές οι μάστιγες της σημερινής παγκόσμιας κοινωνίας αποτελούν περίτρανη
απόδειξη πως τελικά οι εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού
σε καίρια ζητήματα με αφορμή κάποια παγκόσμια ημέρα έχουν αποτύχει, αφού τελικά
δεν υπάρχει ούτε καν μείωση, πόσο μάλλον εξάλειψη, σε φαινόμενα όπως τα
προαναφερθέντα.
Μέσα από την επιβολή των Παγκόσμιων Ημερών σε πολλές
περιπτώσεις επηρεάζεται ακόμη και το εμπόριο των χωρών, με αποτέλεσμα να
γίνεται αδύνατον να μην τις ακολουθήσουν, εφόσον σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα
μπορέσει να κινηθεί η οικονομία τους. Θυμίζω την Παγκόσμια Ημέρα των
Ερωτευμένων και την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Ανεβαίνει τόσο πολύ ο τζίρος
τις μέρες αυτές. Ποιος θα πει «δε γιορτάζω»;
Αν το σκεφτείτε καλά, όμως, οι περισσότερες από τις «θεσμοθετημένες»
με το στανιό Παγκόσμιες Ημέρες είναι υποκριτικές και περιορίζονται μόνο στη «τίμηση»
μιας ιδιότητας μόνο για μια μέρα. Τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου απομένουν
οι ιδιότητες αυτές σιωπηλές τραγικές φιγούρες απαξίωσης και παρακμής.
Γιορτάστε, σκουπίστε τελειώσατε. Και του χρόνου πάλι.
Η παγκοσμιοποίηση βεβαίως, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι
γεγονός. Είναι αργά για δάκρυα, τουλάχιστον σε πολιτισμικό επίπεδο. Το ότι όμως
είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε εντός της, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να
υποστούμε και λοβοτομή. Να αποδεχόμαστε άκριτα ό,τι μας παρουσιάζεται σαν θεϊκή
εντολή. Δεν μπορεί μία γενική γιορτή για την μητέρα να μας ενώσει, διότι δεν
αρκεί για έναν άνθρωπο να γίνει γονέας, αλλά καλός γονέας. Δεν μας ενώνει η
παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού, όταν έχουμε εγκαταλείψει την
ανατροφή του στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο, όταν το έχουμε μετατρέψει σε
καταναλωτή και αδιαφορούμε για το δικαίωμά του να αγαπιέται, να αγαπά και να
είναι προσωπικότητα που γνωρίζει και τις υποχρεώσεις του. Δεν μας ενώνει η
ημέρα της αποδοχής των συνανθρώπων μας που πάσχουν από καρκίνο ή AIDS, όταν το
παγκόσμιο σύστημα αρνείται να φανερώσει θεραπείες ή δεν παλεύει για την πρόληψη
των ασθενειών οι οποίες συχνά έρχονται γιατί τα θέλουμε όλα, χωρίς Θεό, χωρίς
αγώνα εναντίον των παθών μας και χωρίς πίστη ότι ακόμη κι αν ο χρόνος είναι
παμφάγος, δεν είμαστε μόνοι μας, επειδή ακριβώς πιστεύουμε.
Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας: Μητέρα δεν είναι μόνο η δυτική
μητέρα, η μητέρα των αναπτυγμένων χωρών. Μητέρα είναι κι αυτή που βρίσκεται
στην Αφρική και δεν έχει νερό να πιεί και να πλύνει το παιδί της, αυτή που αναγκάζεται
να κουβαλάει στο κεφάλι δυο τρεις τους κουβάδες το νερό και να ανεβαίνει
απότομες ανηφόρες, χιλιόμετρα, ξυπόλυτη, ρακένδυτη και πεινασμένη για να πάει
να το φροντίσει... Γιορτάζει κι αυτή η μητέρα άραγε; Τί έχει κάνει η παγκόσμια
κοινότητα για τη φροντίδα και προστασία αυτής της μάνας;
Η συμμετοχή στην γιορτή της μητέρας δίνει άλλοθι στην παγκοσμιοποίηση
να συνεχίσει τον αγώνα για την εκρίζωση της διαφορετικότητας. Η συναισθηματική
αποθέωση του προσώπου της μητέρας μας, χωρίς επισήμανση του ρόλου και του
τρόπου με τον οποίο αυτή καλείται να λειτουργήσει, είναι άλλοθι στην έμπρακτη
υποτίμηση της ιδιότητας της μάνας σήμερα, όταν σημασία για την γυναίκα έχει να
βγάλει χρήματα, να απολαμβάνει δικαιώματα, να κάνει εκτρώσεις και να είναι
απούσα από την ζωή των παιδιών της, όταν, όσο πιο αργά γίνεται, παντρευτεί και
γεννήσει.
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος: Περιβάλλον δεν είναι μόνο τα
πράσινα λιβάδια της Ελβετίας. Ούτε οι λίμνες της Σκωτίας. Ούτε προστατεύεται το
περιβάλλον μόνο με το να αρχίσουν να παράγονται υβριδικά αυτοκίνητα και με το
να βάζουμε παιδάκια να φυτεύουν δεντράκια. Καλά είναι κι αυτά μα η μεγαλύτερη
περιβαλλοντική καταστροφή έχει προκληθεί από αυτούς οι οποίοι θέσπισαν την
Παγκόσμια μέρα Περιβάλλοντος, οι βιομηχανίες τους και τα όπλα που έχουν
χρησιμοποιήσει στους πρόσφατους «πολέμους» οι συνέπειες των οποίων για το
περιβάλλον δεν έχουν ακόμη πλήρως αποκαλυφθεί. Ποιος μπορεί να τα βάλει με τις
βιομηχανίες και τα συμφέροντα; Για ποιο περιβάλλον μιλάτε;
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Γυναίκες δεν είναι μόνο οι
γυναίκες που βλέπουμε στα περιοδικά με το πλατύ χαμόγελο. Οι χαρούμενες, οι
καταναλωτικές. Ούτε μόνο οι επιτυχημένες επαγγελματίες που συνήθως προβάλλονται
από τα ΜΜΕ. Γυναίκες είναι κι αυτές που σε ολόκληρο τον πλανήτη αποτελούν
αντικείμενο εκμετάλλευσης, σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης, ακόμα και
μέσα στην οικογένεια. Και σας βεβαιώ ότι είναι αμέτρητες. Τί έχει γίνει για τη
βελτίωση των συνθηκών της ζωής της γυναίκας στον πλανήτη; Τί μέτρα έχουν ληφθεί
για την προστασία των δικαιωμάτων της; Γιορτάζουν κι αυτές οι γυναίκες άραγε;
Παγκόσμια ημέρα Προσφύγων: Εδώ γελάνε...... Και γελάνε
σπαραχτικά ... με δάκρυα. Πρόσφυγες είναι όλοι αυτοί που έχουν «παραχθεί» από το
σύστημα και τους τελευταίους πολέμους στη Γη. Από τους πολέμους «Τους»... Άνθρωποι
που «έχασαν» οικογένειες, σπίτια, περιουσίες, γιατί στη χώρα τους δημιουργήθηκε
αναταραχή, στο 99% των περιπτώσεων με την ανάμιξη των Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτοί
τους έκαναν πρόσφυγες – πολλές φορές με την θέλησή τους - και τους προωθούν σε
όλο τον κόσμο, για συγκεκριμένο σκοπό. Και αυτοί οι ίδιοι τώρα, φαρισαϊκά, τους
θέσπισαν ημέρα παγκόσμια και τους γιορτάζουν!!
Για ποια παγκόσμια κοινότητα μιλάμε; Για αυτήν που χορεύει
σε ρυθμό που ενορχηστρώνουν λέσχες Μπίλντεμπεργκ και G8;
Δευτερονόμιο 27:16 Επικατάρατος όστις κακολογήση τον
πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού. Και πας ο λαός θέλει ειπεί, Αμήν.
Έξοδος 20:12 Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά
να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος ο Θεός σου.
Έξοδος 20:12 Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά
να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος ο Θεός σου.
Λευιτικό 19:3 Θέλετε φοβείσθαι έκαστος την μητέρα αυτού
και τον πατέρα αυτού και τα σάββατά μου θέλετε φυλάττει. Εγώ είμαι Κύριος ο
Θεός σας.
Παροιμίες 19:26 Όστις ατιμάζει τον πατέρα και απωθεί την
μητέρα, είναι υιός προξενών αισχύνην και όνειδος.
Παροιμίες 20:20 Ο λύχνος του κακολογούντος τον πατέρα
αυτού ή την μητέρα αυτού θέλει σβεσθή εν βαθεί σκότει.
Παροιμίες 23:22 Υπάκουε εις τον πατέρα σου, όστις σε
εγέννησε και μη καταφρόνει την μητέρα σου, όταν γηράση.
Ματθαίος 15:4 Διότι ο Θεός προσέταξε, λέγων Τίμα τον
πατέρα σου και την μητέρα και, Ο κακολογών πατέρα ή μητέρα εξάπαντος να
θανατόνηται
Αυτά, και τόσα άλλα, ο Θεός δεν τα έγραψε για να τηρούνται
τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, αλλά κάθε μέρα.
Δεν καταλαβαίνω γατί οι χριστιανοί πρέπει να εξομοιώνονται
με τον κόσμο που δεν γνωρίζει το Θεό του ουρανού, ενώ μπορούν να τιμούν τους
γονείς τους κάθε μέρα με τον άγιο τρόπο που ο Θεός έχει ορίσει!
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μοιράζουν τριαντάφυλλα στις μαμάδες
αυτή τη συγκεκριμένη μέρα, να βγάζουν φωτογραφίες, να κάνουν σχετικά κηρύγματα
κτλ. Μήπως με όλα αυτά θέλουν να διαδηλώσουν ότι δεν θέλουν να εξέλθουν εξ’ αυτής,
ότι θέλουν να συγκοινωνούν εις τας αμαρτίας αυτής, και θέλουν να λάβουν εκ των
πληγών αυτής; Μήπως φοβούνται να μην τους χαρακτηρίσουν κάπως;
Τι περίεργο! Δε βλέπουμε καμιά Παγκόσμια Ημέρα κατά της
Μοιχείας ή της Πορνείας, κατά των διαζυγίων για ψύλλου πήδημα… Παγκόσμια ημέρα
κατά των εκτρώσεων, Παγκόσμια ημέρα σεμνότητας, Παγκόσμια ημέρα κατά των
εξωσυζυγικών σχέσεων….. Γιατί;
ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ
ΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΣΥ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Η ΜΗΠΩΣ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΚΙ
ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ;
Αποκ.ιη:4 Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού,
λέγουσαν· Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας
αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής·
Αναρωτιέμαι αν σήμερα θα συνεχίσουν να γράφονται αυτά που χθες
κυκλοφορούσαν και να δημοσιεύονται τόσες εικόνες.
