Γιατί πάμε στην εκκλησία

Αν κάποιος μας ρωτούσε γιατί πάμε στην εκκλησία τι θα του απαντούσαμε; Αλήθεια γιατί πάμε στην εκκλησία; Ποιος είναι ο σκοπός μας; Ποιο είναι το κίνητρο μας; Ευχόμαστε μια απ' τις απαντήσεις να είναι κι αυτή: «Πηγαίνω στην εκκλησία για να λατρεύσω το Θεό».

Αν και είναι δυνατό να λατρεύσουμε το Θεό και σε κάποιο άλλο μέρος εκτός απ' την εκκλησία, όμως το μέρος αυτό που ονομάζεται είτε εκκλησία, είτε συνάθροιση, είναι ένας χώρος που είναι προορισμένος αποκλειστικά για το σκοπό αυτό.

Γιατί λατρεύουμε το Θεό; Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο κυριότερος είναι γιατί μας αγαπάει ο Θεός και Τον αγαπάμε κι εμείς.

Σίγουρα θα μας αρέσει να καθόμαστε και να κουβεντιάζουμε με κάποιον που είναι επιστήθιος φίλος μας. Υπάρχει η αλληλοεκτίμηση που μας κάνει να συμμεριζόμαστε τα σχέδιά μας, και η εμπιστοσύνη που μας κάνει να συμμεριζόμαστε τα μυστικά μας. Μας συνδέουν κοινά αισθήματα που θερμαίνουν τον εσωτερικό μας κόσμο και μας ωθούν να κάνουμε ευγενικές χειρονομίες ο ένας για τον άλλο. Μας ευχαριστεί να βρισκόμαστε ο ένας στην παρέα του άλλου.

Αυτό σημαίνει λατρεία. Ο Χριστός είναι ο καλύτερος μας φίλος, είναι ο θαυμαστός Ουράνιος Πατέρας μας. Γι' αυτό θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά Του, να Του μιλάμε, να Του λέμε πόσο τον αγαπάμε, και ν’ αφήνουμε και το Θεό να μας μιλάει. Αυτή η επαφή μας μαζί Του μας ζεσταίνει, μας κάνει να θέλουμε να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή γι' Αυτόν, μας κάνει να θέλουμε να Τον ευχαριστούμε, γιατί είναι ένας θαυμαστός και τόσο αγαπητός Σωτήρας. Όπως εμείς θέλουμε να ακούμε το «ευχαριστώ» εκείνων που βοηθάμε, έτσι και ο Θεός θέλει ν’ ακούει με λόγια ή πράξεις το δικό μας «ευχαριστώ» για τις ευλογίες που μας δίνει.

Ας δούμε τώρα τι περιλαμβάνει η λατρεία.

1.              Συγκέντρωση στο Θεό

«Μελετώμεν, Θεέ, το έλεός σου εν μέσω του ναού σου» (Ψαλμ.μη:9). Ο νους, η καρδιά και όλος ο εαυτός μας πρέπει να συγκεντρώνεται στο Θεό όταν πάμε στην εκκλησία. Κάθε άλλη φροντίδα ή σκέψη πρέπει να φεύγει, για να μπορεί το πνεύμα μας να ενωθεί μαζί Του. Στο σημείο αυτό χρειάζεται να υποβάλουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας, γιατί ο διάβολος θα προσπαθήσει να σπάσει την προσοχή μας απ’ το Θεό, για να κλέψει την ευλογία που έρχεται απ' την επαφή μαζί Του. Θα πρέπει να αντισταθούμε για να μην το πετύχει.

2.              Υμνωδία

«Αινείτε Αυτόν εν ήχω σάλπιγγος αινείτε Αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα» (Ψαλμ.ρν:3). Η υμνωδία χωρίς ή με όργανα, όταν βγαίνει μέσα απ' την καρδιά και γίνεται για να δοξαστεί και να υψωθεί το όνομα του Θεού, είναι μέρος της λατρείας μέσα στην εκκλησία. Γι' αυτό η υμνωδία πρέπει να είναι ζωντανή και να απευθύνεται στο Θεό.

3.              Προσφορά

Είναι κι αυτό ένα μέρος της λατρείας στην εκκλησία. «Φέρετε πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην, διά να είναι τροφή εις τον οίκον μου, και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού και εκχέω τις ευλογίες μου εις εσάς ώστε να μην αρκή τόπος δι’ αυτήν» (Μαλ.γ:10).

Ο Θεός ευχαριστιέται όταν δίνουμε στην εκκλησία επειδή Τον αγαπάμε και θέλουμε να δούμε το έργο Του να προοδεύει να σώζονται δηλαδή ψυχές.

1.               

2.               

3.               

4.              Προσευχή και η δοξολογία.

«Είναι γεγραμμένον ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι» (Ματθ.κα:13) και «Αινείτε τον Κύριον. Αινείτε τον Θεόν εν τω αγιαστηρίω αυτού αινείτε Αυτόν εν τω στερεώματι της δυνάμεως αυτού» (Ψαλμ.ρν:1).

Μπορούμε να προσευχηθούμε και σε άλλους χώρους, στην εκκλησία όμως ζητάμε κι απ' τους άλλους να προσευχηθούν για τις ανάγκες μας, για κάποιον που δεν έχει σωθεί, για το γνωστό που είναι άρρωστος, για το παιδί που αποστάτησε. Βοηθάει πολύ το να ξέρεις πως κάποιος προσεύχεται μαζί σου μέσα στην εκκλησία.

«Εάν δυο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης, περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτός παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ.ιη:19).

Η κανονική σειρά στη λατρεία είναι να προηγείται η δοξολογία απ' την προσευχή. Ίσως πει κανείς ότι έτσι είναι «ανάποδα». Καθόλου. Κανονικά πρέπει πρώτα να δοξάζουμε το Θεό για ό,τι έχει κάνει μέχρι τώρα για μας, για να μας σώσει, γιατί απάντησε στις ανάγκες μας, και προ παντός γιατί είναι ένας τόσο μεγάλος Θεός αγάπης. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι πρώτα πρέπει να δοξάζουμε το Θεό: «Εισέλθετε εις τα πύλας Αυτού εν δοξολογία, εις τας αυλάς Αυτού εν ύμνω δοξολογείτε Αυτόν ευλογείτε το όνομα Αυτού» (Ψαλμ.ρ:4).

5.              Το κήρυγμα και η διδασκαλία

Ένας Ευρωπαίος έμπορος περνούσε κάποτε κοντά από έναν Αφρικανό κανίβαλο που διάβαζε την Αγία Γραφή. Τον ρώτησε τι βιβλίο διαβάζει κι όταν ο κανίβαλος απάντησε την Αγία Γραφή, ο ξένος του είπε πως το βιβλίο αυτό είναι πολύ παλιό και δεν έχει καμιά αξία τώρα. Τότε ο Αφρικανός του απάντησε «αν το βιβλίο αυτό δεν ήταν για την εποχή μας θα σε είχα φάει τώρα.

Η Αγία Γραφή είναι το πιο σύγχρονο και το πιο δυναμικό βιβλίο γιατί αλλάζει ζωές και μας διδάσκει για τον ουρανό και πως πρέπει να ζούμε εδώ κάτω στη γη.

Όταν ακούμε το κήρυγμα ή τη διδασκαλία του λόγου του Θεού, λατρεύουμε το Θεό γιατί είναι Αυτός που μιλάει μέσω των δούλων Του.

Αυτό που απομένει και αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο σημείο της λατρείας είναι η συμπεριφορά μας μέσα στην εκκλησία, ο σεβασμός.

«Το αγιαστήριό μου θέλετε σέβεσθαι» (Λευιτ.ιθ:30).

Αν αφαιρέσουμε ένα απ’ αυτά τα στοιχεία, δεν θα έχουμε οίκο λατρείας του Θεού, άλλα κάποιο άλλο κτίριο. Επομένως, όταν πάμε στην εκκλησία για να Τον λατρεύσουμε ας θυμόμαστε τι αρμόζει στον τόπο λατρείας του Θεού.