ΜΕ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ !

Εβρ.ς:17-20 Εις το οποίον ο Θεός, θέλων να δείξη περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον, ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα· την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος, όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Με την άφιξη του κορωνοϊού, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, όλος ο κόσμος αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σ’ έναν νέο τρόπο ζωής: καραντίνα, sms, μάσκες, απαγόρευση κυκλοφορίας, κλειστές εκκλησίες, κλειστά μαγαζιά….

Όλοι έχουμε επηρεαστεί από τις αλλαγές στην κοινωνία μας. Βιώνουμε ακυρώσεις προγραμματισμένων εκδηλώσεων, κλείσιμο εστιατορίων και επιχειρήσεων, κλείσιμο σχολείων, τηλεργασία, διαδικτυακή παρακολούθηση εκκλησιών φορώντας τις πιτζάμες μας, αποφυγή μετρητών, πλύσιμο χεριών, απολυμαντικά….. Ακόμη και τα καταστήματα που παραμένουν ανοικτά, είναι πολύ διαφορετικά μετά την κρίση. 

Πράγματι, ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλές καινούργιες δυσκολίες, αλλά ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς πολλά από αυτά τα πράγματα!

Πολυτέλειες, πολλές φορές χωρίς να το θέλουμε, γίνονται το επίκεντρο της ζωής μας. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου το να μη βγω για δείπνο, ... ή να μην αγοράσω εκείνο το φοβερό μπουφάν – ούτε θα μας φτιάξει, ούτε θα μας χαλάσει.

Όμως υπάρχει κάτι, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε κάτω από καμία κατάσταση… η ελπίδα!

Α΄Κορ.ιγ:13 Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.

Η αγάπη είναι το μεγαλύτερη, η ελπίδα όμως (εμπιστοσύνη στον Θεό), θα μας βγάλει με ασφάλεια μέσα από δοκιμασίες, δυσκολίες, θλίψεις.

Ρωμ.η:24,25 Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει; Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό.

Α’ Κορ.ιε:19 Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, εί-μεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων. – Μας στρέφει προς τα πάνω!

Η ελπίδα είναι τόσο θεμελιώδης και αναγκαία για τον εσωτερικό μας άνθρωπο, που εάν δεν μπορούμε να βρούμε την αληθινή ελπίδα, είναι δεδομένο από τη φύση μας ότι θα πιαστούμε από κάποια ψεύτικη ελπίδα.

Ελπίζω σημαίνει είμαι άνθρωπος.

Ο Θεός έχει δημιουργήσει μέσα στην καρδιά μας την ανάγκη να ελπίζουμε σ’ Αυτόν. Και επειδή η καρδιά μας έχει πλαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να δένεται άρρηκτα με την ελπίδα, ακόμα κι αυτοί που δε γνωρίζουν τον Θεό, θα βρουν κάτι για να στηρίξουν την ελπίδα τους πάνω του.

Αυτό μπορεί να είναι τα χρήματα, ένα όνειρο, η φήμη τους, ή ακόμη και ένα άλλο πρόσωπο, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα ψάξουν να βρουν κάτι για να βάλουν την ελπίδα τους πάνω του.

Παρόλα αυτά, ο Θεός μέσα στην άπειρη αγάπη Του, μας περιμένει να βάλουμε την ελπίδα μας σ’ Αυτόν. Γιατί κάθε άλλη ελπίδα στηρίζεται στο ψέμα, και τελικά, θα μας εξαπατήσει και θα προδώσει την εμπιστοσύνη μας.

Β’ Κορ.ε:1 Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς.

Το ξέρουμε γιατί έχουμε τον αρραβώνα της κληρονομιάς μας:

Εφεσ.α:13,14 εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας, όστις είναι ο αρραβών της κληρονομίας ημών, μέχρι της απολυτρώσεως του αποκτηθέντος λαού αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού.

Εβρ.ς:11-14 Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους, διά να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας. Διότι ο Θεός, δίδων επαγγελίαν εις τον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ομόση εις ουδένα μεγαλήτερον, ώμοσεν εις εαυτόν, λέγων· Βεβαίως ευλογών θέλω σε ευλογήσει και πληθύνων θέλω σε πληθύνει·

Μας θυμίζει την υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ.

Γέν.ιβ:1-3 Ο δε Κύριος είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντάς σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.

Γέν.κβ:18 και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γής· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.

Γαλ.γ:16 Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, Και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλ' ως περί ενός, Και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός.

Ρωμ.δ:18 όστις καίτοι μη έχων ελπίδα επίστευσεν επ' ελπίδι, ότι έμελλε να γείνη πατήρ πολλών εθνών κατά το λαληθέν· Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου·

Η ελπίδα θριαμβεύει στις δυσκολίες!! Η γέννηση του Ισαάκ, ήταν αποτέλεσμα υπομονής και ελπίδας στην υπόσχεση.

Ο Κύριος εξιστορεί μέσα στον λόγο Του, τον τεράστιο όγκο ελπίδας που έφερε στην σχέση μας μαζί Του, ξεκινώντας από το έλεός Του  για μας, μέχρι τον ερχομό Του.

Υπάρχουν πολλά εδάφια τα οποία εκφράζουν την καρδιά του Θεού, και τους διάφορους τρόπους που λαχταρά να βάλουμε την ελπίδα μας σ’ Αυτόν.

Ελπίζουμε στο έλεός Του:

Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί. Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα· Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού. Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου. Ο «Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν» (Θρήνοι γ:20-24).

«Ιδού, ο οφθαλμός του Κυρίου είναι επί τους φοβουμένους αυτόν· επί τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού» (Ψαλμ.λγ:18).

«Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ' ημάς, καθώς ηλπίσαμεν επί σε» (Ψαλμ.λγ:22).

«Αλλ' εγώ ήλπισα επί το έλεός σου· η καρδία μου θέλει αγάλλεσθαι εις την σωτηρίαν σου» (Ψαλμ.ιγ:5).

Ελπίζουμε στον λόγο Του:

«Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου» (Ψαλμ.ριθ:74).

«Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου» (Ψαλμ.ριθ:116).

«Και απεκρίθη ο Ιησούς προς αυτόν, λέγων· είναι γεγραμμένον ότι με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον Θεού» (Λουκ.δ:4).

«Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη» (Ψαλμ.ριθ:114).

Ελπίζουμε στην άπειρη αγάπη Του:

«Κύριος ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι» (Σοφ.γ:17).

«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ:16).

«Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς· μείνατε εν τη αγάπη μου. Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού» (Ιωάν.ιε:9-10).

«αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών» (Ρωμ.ε:8).

Ο Χριστός, το σπέρμα του Αβραάμ, πλήρωσε την τιμή της σωτηρίας μας και στο πλήρωμα του χρόνου θα μας παραλάβει στον ουρανό.

Τίτ.β:13 προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,

Σαν χριστιανοί, έχουμε κάθε κίνητρο να ζήσουμε μια άγια ζωή, να αγωνιστούμε τον καλό αγώνα, να τρέξουμε το δρόμο μας με υπομονή.

Ρωμ.ε:3-5 Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.

Αυτό είναι αποτέλεσμα πείρας, δεν καταισχύνει.

Ρωμ.ιε:13 Ο δε Θεός της ελπίδος είθε να σας εμπλήση πάσης χαράς και ειρήνης διά της πίστεως, ώστε να περισσεύητε εις την ελπίδα διά της δυνάμεως του Πνεύματος του Αγίου.

Κολ.α:22,23 τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν διά του σώματος της σαρκός αυτού διά του θανάτου, διά να σας παραστήση ενώπιον αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους, ΕΑΝ επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.

Α’ Πέτρ.γ:15 αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν,

Εύχομαι να πήρες θάρρος και δύναμη απ’ αυτές τις υποσχέσεις του λόγου του Θεού σήμερα.

Αυτές είναι μερικές μόνο – υπάρχουν χιλιάδες ακόμη!

Πιστεύουμε ότι μέσα σε καιρούς αβεβαιότητας, εμείς μπορούμε να παραμένουμε σταθεροί στην αγάπη Του, στον λόγο Του και σ’ Αυτόν. Μπορούμε ν’ αναπαυόμαστε ξέροντας ότι η ελπίδα που έχουμε στις υποσχέσεις Του, δεν θα μας αφήσει ποτέ. Πάντα θα μας σηκώνει και θα μας φέρνει πιο κοντά Του.