Εκπλήρωση στην αποστολική
εκκλησία
Η εκκλησία της
Καινής Διαθήκης συνέχισε να διακηρύττει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν
υπόσχεση και εντολή για τον καθένα. Ο Πέτρος το κήρυξε την ημέρα της
Πεντηκοστής με την συγκατάθεση και υποστήριξη των υπόλοιπων αποστόλων (Πράξ.β:38).
Ο απόστολος Παύλος, έδωσε έμφαση στην ανάγκη του Πνεύματος (Πράξ.ιθ:1-6).
Έγραψε επίσης ότι: «η βασιλεία του Θεού
δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι
Αγίω» (Ρωμ.ιδ:17).
Η σημασία του βιβλίου των Πράξεων
Η Καινή Διαθήκη
αποτελείται από 4 μέρη:
(1) Τα ευαγγέλια (Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά, Ιωάννη),
(2) Την εκκλησιαστική ιστορία (Πράξεις των αποστόλων),
(3) Τις επιστολές (από την προς Ρωμαίους μέχρι του Ιούδα),
(4) Προφητεία (βιβλίο της Αποκάλυψης).
Τα ευαγγέλια είναι ιστορικές αναφορές της ζωής, της διδασκαλίας, της διακονίας, του θανάτου, της ανάστασης και της ανάληψης του Ιησού Χριστού.
Κανένα ευαγγέλιο
δεν περιγράφει την ίδρυση της εκκλησίας. Περιγράφουν Αυτόν που θα ιδρύσει την
εκκλησία Του πάνω στην διδασκαλία και τα έργα Του.
Το βιβλίο των Πράξεων,
είναι διηγηματική εξιστόρηση της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, περιγράφοντας
το ξεκίνημά της στην Ιερουσαλήμ, και την εξάπλωσή της σε όλο τον Ιούδα, τη Σαμάρεια,
και τον Εθνικό κόσμο.
Οι Επιστολές,
είναι γράμματα με οδηγίες και συμβουλές, γραμμένα προς αναγεννημένους πιστούς,
για να τους βοηθήσουν στη χριστιανική τους ζωή. Ενώ οι Επιστολές περιλαμβάνουν
αναφορές της αρχικής εμπειρίας της πίστης, θεωρούν σαν δεδομένο ότι οι
αναγνώστες έχουν ήδη αναγεννηθεί από το νερό και το Πνεύμα.
Το βιβλίο της
Αποκάλυψης απευθύνεται επίσης σε στερεωμένες εκκλησίες και πιστούς,
αποκαλύπτοντας τα μελλοντικά σχέδια του Θεού.
Οι Πράξεις των
αποστόλων είναι το μοναδικό βιβλίο στην Γραφή που περιέχει ιστορικές αναφορές
ανθρώπων που γεύτηκαν την εμπειρία της αναγέννησης στην εκκλησία της Καινής
Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένων όλων των αναφορών χριστιανικού βαπτίσματος στο
νερό και στο Πνεύμα.
Εξαιτίας της φύσης
και του σκοπού του, το βιβλίο περιέχει σαφείς μαρτυρίες σχετικά με ερωτήσεις
όπως «Πως μπορώ να σωθώ». Το βιβλίο των Πράξεων είναι το υπόδειγμα και ο
κανόνας για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης, κι όχι η εξαίρεση. Αν οι Πράξεις
δεν είναι ο κανόνας, τότε η Γραφή δεν δίνει κανένα παράδειγμα του πως πρέπει να
είναι η εκκλησία. Οι πέντε αναφορές βαπτίσματος με Άγιο Πνεύμα στις Πράξεις δεν
είναι πλήρεις, αλλά αντιπροσωπευτικές περιγραφές του τρόπου που ο Θεός εξέχεε
το Πνεύμα Του σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η μέρα της Πεντηκοστής
Σε υπακοή της
εντολής του Ιησού, περίπου 120 μαθητές επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ μετά την
ανάληψή Του με σκοπό να περιμένουν την βάπτιση με Πνεύμα Άγιο.
Ανάμεσα σ’ αυτούς
ήταν οι 12 απόστολοι (με το Ματθία, αντικαταστάτη του Ιούδα), η Μαριάμ, η
μητέρα του Ιησού, τα αδέλφια του Ιησού, και μερικές γυναίκες (Πράξ.α:12-26).
Φαίνεται ότι ήταν
μαζεμένοι σ’ ένα ανώγειο την ημέρα της Πεντηκοστής, Εβραϊκής γιορτής που
ξεκινούσε 50 μέρες μετά το Πάσχα. Αυτή την συγκεκριμένη μέρα λοιπόν, οι 120
έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και μίλησαν σε νέες γλώσσες (Πράξ.β:1-4).
Κάποιοι
υποστηρίζουν ότι μόνο οι 12 απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, αλλά αυτό είναι
τελείως λάθος:
(1) Ο Ιησούς έδωσε την υπόσχεση προς όλους όσους βρισκόταν εκεί την ημέρα
της ανάληψής Του, όχι μόνο στους δώδεκα.
(2) Και οι 120 πήγαν στο ανώγειο, περιμένοντας την εκπλήρωση της υπόσχεσης
και δεν υπάρχει καμία αναφορά ότι έφυγαν κάποιοι.
(3) Στην προφητεία του Ιωήλ, την οποία ο Πέτρος συσχέτισε με τη μέρα της
Πεντηκοστής, ο Θεός είπε ότι θα εκχέει το Πνεύμα Του επί πάσα σάρκα
(Πράξ.β:16-18). Αυτό το τελευταίο, σίγουρα περιγράφει περισσότερους από δώδεκα.
Και οι 120 συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών έλαβαν το Άγιο Πνεύμα.
Μπορούμε να
δεχτούμε σαν δεδομένο ότι άλλοι 3.000 έλαβαν το Πνεύμα ανταποκρινόμενοι στο
κήρυγμα του Πέτρου, καθώς φαίνεται από τα παρακάτω: (1) Ο Πέτρος υποσχέθηκε το
δώρο του Αγίου Πνεύματος σε όλους που άκουγαν το λόγο του (Πράξ.β:38-39), και
3.000 μετά χαράς δέχτηκαν τα λόγια του (Πράξ.β:41). Ο Πέτρος ξεκίνησε το
κήρυγμα του, εξηγώντας τι συνέβη πριν λίγο σ’ αυτόν και τελείωσε προσφέροντας
την ίδια εμπειρία στο ακροατήριό του.
(2) Οι 3.000
πίστεψαν στο μήνυμά του και το οικειοποιήθηκαν, αφού άκουσαν ότι το δώρο του
Αγίου Πνεύματος είναι γι’ αυτούς.
(3) Οι 3.000
βαπτίστηκαν (Πράξ.β:41). Έστω κι αν αυτό σημαίνει βάπτισμα στο νερό μόνο, αυτοί
οι άνθρωποι είχαν ακούσει πριν λίγο ότι το Άγιο Πνεύμα δίδεται σε όσους
μετανοήσουν και βαπτιστούν στο νερό, στο όνομα του Ιησού.
(4) Διαβάζουμε στο
Πράξ.β:41 ότι οι 3.000 «προσετέθησαν»
προφανώς στους 120 που πριν λίγο είχαν βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα.
Όλοι οι 3.120 ήταν
Εβραίοι ή Εβραίοι προσήλυτοι, γιατί πολύ αργότερα οι Εβραίοι χριστιανοί δεν
ήταν σίγουροι αν και τα Έθνη μπορούν να σωθούν (Πράξ.ι-ια). Κάποιοι μπορεί να
ήταν προσήλυτοι – γεννημένοι Εθνικοί, που είχαν ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό (Πράξ.β:10).
Οι 120 ήταν ως επί το πλείστον Γαλιλαίοι, αλλά οι 3.000 ήταν Ιουδαίοι από
πολλές διαφορετικές χώρες που είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν την
γιορτή της Πεντηκοστής (Πράξ.β:5-11).
Όλη αυτή η ομάδα
των πιστών μαζεύτηκαν αργότερα για προσευχή και «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.δ:31). Αυτό δεν ήταν
πρωταρχικό βάπτισμα, αλλά ανανέωση και χρίσμα στους ήδη βαπτισμένους στο Πνεύμα
Εβραίους πιστούς.
Για να κλείσουμε,
η μέρα της Πεντηκοστής αντιπροσωπεύει το πρώτο περιστατικό βάπτισης με Πνεύμα
Άγιο, ιδιαίτερα, την πρώτη έκχυση του Πνεύματος στους Εβραίους.
