Το βάπτισμα είναι μια προσωπική ταύτιση με τον Ιησού Χριστό, αφού βαπτιζόμαστε «εις Χριστόν Ιησούν» (Ρωμ.ς:3 Γαλ.γ:27). Βαπτιζόμαστε στο όνομά Του για να ταυτιστούμε προσωπικά μαζί Του και να πάρουμε το όνομά Του. Για να γίνει κανείς μέλος του σώματος του Χριστού που είναι η εκκλησία, πρέπει να πάρει το όνομά Του.
Στην
Παλαιά Διαθήκη ο Θεός ταυτίστηκε με τον ναό, τοποθετώντας το όνομά Του σ’ αυτόν
(Α’ Βας.η:29). Στην Καινή Διαθήκη ο ναός του Θεού είναι η εκκλησία (Α’
Κορ.γ:16-17) και γι’ αυτό πρέπει να φέρει το όνομά Του. Οι άγιοι του Θεού, στο
βιβλίο της Αποκάλυψης, έχουν γραμμένο πάνω τους το όνομα του Θεού, σαν σημάδι
αναγνώρισης (γ:12, ιδ:1, κβ:4).
Το γεγονός ότι το όνομα μας ταυτίζει με τον Ιησού γίνεται ακόμα πιο φανερό, όταν προσέξουμε την πρόθεση «εις» στην Γαλ.γ:27. Το βάπτισμα, όταν γίνεται στο όνομα του Ιησού, μας ταυτίζει με τον Θεό, μας κάνει κτήμα Του και μας τοποθετεί στο σώμα Του. Δεν πρέπει να είμαστε απρόθυμοι να ταυτιστούμε μ’ Αυτόν που πέθανε για μας και να γίνουμε δικοί Του, επικαλούμενοι το όνομά Του κατά το βάπτισμα στο νερό.
Το οικογενειακό μας
όνομα
Η
Βίβλος περιγράφει την σωτηρία σαν νέα γέννηση αλλά και σαν υιοθεσία. Όπως κι αν
την δούμε, πρέπει να πάρουμε το νόμιμο όνομα της καινούριας μας οικογένειας.
Αυτό συμβαίνει κατά το βάπτισμα, εφόσον είναι μέρος της αναγέννησης και της
ταύτισής μας με τον Χριστό.
Στην
Παλαιά Διαθήκη, ένα αγόρι έπαιρνε επίσημα το όνομά του κατά την περιτομή
(Λουκ.α:57-62, β:21). Το βάπτισμα είναι για μας η πνευματική περιτομή
(Κολ.β:11-12). Ορισμένοι ιερείς στην Παλαιά Διαθήκη εμποδίστηκαν από την
ιεροσύνη επειδή δεν καταχωρήθηκαν με το πατρικό τους όνομα κι έτσι δεν μπόρεσαν
να αποδείξουν την γενεαλογία τους (Έσδρα:61-62). Εντούτοις, εμείς μπορούμε να
απαιτήσουμε την ιεροσύνη μας και την πνευματική μας κληρονομιά όταν «καταχωρηθούμε»
με το όνομα του Πατέρα μας.
Ο
Ιησούς ήρθε στο όνομα του Πατέρα, έχοντας λάβει το όνομα αυτό κληρονομικά
(Ιωάν.ε:43 Εβρ.α:4). Έτσι, Ιησούς, είναι το όνομα με το οποίο ο Πατέρας έχει αποκαλυφθεί
σε μας. Ολόκληρη η πνευματική οικογένεια του Θεού έχει πάρει το όνομα του Ιησού
(Εφες.γ:14-15). Σαφώς, λοιπόν, Ιησούς είναι το όνομα που βαπτιζόμαστε. Αν
περιμένουμε να γίνουμε μέρος της οικογένειάς Του στο βάπτισμα, πρέπει να
βαπτιστούμε στο όνομά Του.
Άφεση των αμαρτιών
στο όνομα του Ιησού
Το
βάπτισμα γίνεται για την άφεση των αμαρτιών (Πράξ.β:38), και το όνομα του Ιησού
είναι στενά συνδεδεμένο με την άφεση των αμαρτιών.
Ο
Πέτρος διακήρυξε για το όνομα του Ιησού:
«Καί
δέν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τόν
ουρανόν δεδομένον μεταξύ τών ανθρώπων, διά τού οποίου πρέπει νά σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Κήρυξε
επίσης:
«διά
τού ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πάς ο πιστεύων εις αυτόν» (Πράξ.ι:43), «Καί
πάς όστις άν επικαλεσθή τό όνομα τού Κυρίου, θέλει σωθή» (Πράξ.β:21).
Ο
Ανανίας σύνδεσε συγκεκριμένα το όνομα του Ιησού με την άφεση των αμαρτιών στο
βάπτισμα:
«Καί
τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου,
επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
