Αποδοχή του Ιησού σαν το πλήρωμα της θεότητας.

Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, φανερώνει πίστη στο γεγονός ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί μέσα Του και ό,τι χρειαζόμαστε είναι εν αυτώ:

«διότι εν αυτώ κατοικεί πάν τό πλήρωμα τής θεότητος σωματικώς, καί είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής καί εξουσίας» (Κολ.β:9-10).

Ο Παύλος συνέδεσε αυτή την αποδοχή με το βάπτισμα, γιατί μόλις δύο εδάφια παρακάτω λέει ότι:

«συνταφέντες μετ' αυτού εν τώ βαπτίσματι, διά τού οποίου καί συνανέστητε διά τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ τών νεκρών» (β:12).

Δεν αναγνωρίζουμε τον Ιησού μόνο σαν σωτήρα μας, αλλά σαν τον Θεό μας και σωτήρα μας (Β’ Πέτρ,α:1 & Ιούδ.25). Τον αναγνωρίζουμε σαν τον μόνο τρόπο να πλησιάσουμε τον Θεό (Ιωάν.ιδ:6-11).

Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού δίνει έμφαση στην πλήρη θεότητά Του και τον αποκλειστικό ρόλο Του στην σωτηρία μας.

 

Δεν είναι μια μαγική συνταγή.

 

Το όνομα του Ιησού δεν είναι μια μαγική φόρμουλα, τα ηχητικά κύματα που αντηχούν όταν λέμε το όνομα δεν δίνουν άφεση αμαρτιών ούτε έχουν κάποια άλλη ιδιαίτερη δύναμη. Ωστόσο, όταν επικαλούμαστε με πίστη το όνομα Ιησούς, ο Κύριος ανταποκρίνεται. Το όνομα αντιπροσωπεύει την παρουσία Του και το έργο Του. Πρέπει να έχουμε προσωπική πίστη στον Ιησού για να έχει κάποιο νόημα το όνομά Του και για να συμβεί οτιδήποτε (Πράξ.γ:16  ι:43).

Οι γιοι του Σκευά δεν μπορούσαν να εκβάλουν ένα δαιμόνιο, έστω και αν χρησιμοποίησαν το όνομα του Ιησού, επειδή δεν είχαν προσωπική σχέση μαζί Του ή πίστη σ’ Αυτόν (Πράξ.ιθ:14-17).

Το γεγονός ότι το όνομα του Ιησού δεν πρέπει να εκλαμβάνεται σαν ξόρκι δεν μειώνει την ανάγκη προφορικής επίκλησης του ονόματος. Ο Πέτρος προσευχήθηκε για τον παραλυτικό με τα εξής λόγια:

«Αργύριον καί χρυσίον εγώ δέν έχω· αλλ' ό, τι έχω, τούτο σοί δίδω· εν τώ ονόματι τού  Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου σηκώθητι καί περιπάτει» (Πράξ.γ:6). 

Όταν ο άνθρωπος αυτός περπάτησε, ο Πέτρος εξήγησε:

«Καί διά τής εις τό όνομα αυτού πίστεως τούτον, τόν οποίον θεωρείτε καί γνωρίζετε, τό όνομα αυτού εστερέωσε, καί η πίστις η δι' αυτού έδωκεν εις αυτόν τήν τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων υμών» (γ:16).

Είναι η μετά πίστεως επίκληση του ονόματος του Ιησού. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την εσωτερική πίστη από την υπακοή στον λόγο του Θεού. Όταν στο βάπτισμα επικαλούμαστε με πίστη το όνομα Ιησούς, όπως μας λέει ο λόγος του Θεού, τότε Αυτός έρχεται και συγχωρεί τις αμαρτίες μας.

 

Για όλους τους ανθρώπους.

 

Πολλές διαφωνίες έχουν διατυπωθεί σε μια προσπάθεια αποφυγής της διδασκαλίας των Γραφών σχετικά με το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού.

Για παράδειγμα, κάποιοι λένε ότι μόνο οι Ιουδαίοι χριστιανοί έπρεπε να βαπτίζονται στο όνομα του Ιησού, γιατί έτσι αποδείκνυαν ότι Τον δέχονται σαν Μεσσία.

Ωστόσο, αυτή η θέση φαίνεται ότι αγνοεί την καταφανή διδασκαλία των Γραφών. Οι Σαμαρείτες που στην καταγωγή τους ήταν μίγμα Ιουδαίων και Εθνικών, βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού. Ο Κορνήλιος, οι συγγενείς του και οι φίλοι του που ήταν όλοι εθνικοί, βαπτίστηκαν κι αυτοί στο όνομα του Ιησού.

Ο Κορνήλιος προφανώς δεν ήταν προσήλυτος Ιουδαίος (Πράξ.ι:28,  45, ια:1-3,  18). Οι προσήλυτοι ήταν παρόντες στην έκχυση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:10), κι ένας από τους επτά διακόνους ήταν προσήλυτος (Πράξ.ς:5). Η αμφισβήτηση σχετικά με την επίσκεψη του Πέτρου στο σπίτι του Κορνήλιου δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν ο Κορνήλιος ήταν προσήλυτος.

Σε κάθε περίπτωση, κι άλλοι εθνικοί όπως οι Κορίνθιοι, βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού. Με λίγα λόγια, όλοι οι πιστοί, όποιοι κι αν ήταν, οπουδήποτε κι αν ανήκαν, βαπτιζόταν στο όνομα του Ιησού.

Όλες οι προσπάθειες να εξηγήσουν την ύπαρξη δύο ξεχωριστών τρόπων βάπτισης είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Υπάρχει μόνο ένας βιβλικός τρόπος χριστιανικού βαπτίσματος. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να βαπτιζόταν με ένα τρόπο και κάποιοι άλλοι με άλλο τρόπο, αφού ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξ.ι:34). Ούτε μπορεί το βάπτισμα της Καινής Διαθήκης να είναι άλλο τότε και άλλο σήμερα, ούτε να υπάρχουν την ίδια περίοδο διαφορετικοί τρόποι βαπτίσματος. Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.

 

Προφορική επίκληση του ονόματος

 

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι «βάπτισμα στο όνομα του Ιησού» σημαίνει μόνο την εξουσία και τη δύναμη του Ιησού κι όχι ότι η προφορική επίκληση του ονόματος αποτελεί μέρος του τρόπου που πρέπει να βαπτιζόμαστε. Ωστόσο, οι παρακάτω μαρτυρίες δείχνουν ότι ο πραγματικός τρόπος βαπτίσματος είναι «στο όνομα του Ιησού».

(1)    Βάπτισμα στο όνομα του Ιησού πραγματικά σημαίνει βάπτισμα με την δύναμη και την εξουσία Του, αλλά ο τρόπος για να επικαλεστεί κανείς την δύναμη και την εξουσία Του είναι να επικαλεστεί δια πίστεως το όνομά Του.

Η εξουσία που αντιπροσωπεύεται από κάποιο όνομα, επικαλείται με τη χρησιμοποίηση του σωστού ονόματος. Όλες οι συζητήσεις σχετικά με τη δύναμη και την εξουσία, δεν μπορούν να θολώσουν το γεγονός ότι: αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα όνομα στο βάπτισμα, αυτό είναι το όνομα Ιησούς.

(2)    Η Βίβλος αποκαλύπτει ότι στο βάπτισμα επικαλούντο το όνομα Ιησούς. Στις Πράξ.κβ:16 λέει: «Καί τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου». Εδώ έχουμε μια βιβλική εντολή, να επικαλούμαστε το όνομα του Κυρίου (Ιησούς) στο βάπτισμα.

Κάποιοι υποστηρίζουν, ότι σ’ αυτό το εδάφιο, μόνο ο βαπτιζόμενος επικαλείτο το όνομα του Ιησού και όχι ο βαπτίζων. Αυτό είναι συζητήσιμο, αλλά ακόμα κι έτσι, το όνομα του Ιησού επικαλείτο προφορικά. Γενικά, αυτός που βαπτίζει κανονικά επικαλείται το όνομα, αλλά και ο βαπτιζόμενος μπορεί να το επικαλεστεί, αφού η εγκυρότητα του βαπτίσματος εξαρτάται από την πίστη του υποψήφιου να βαπτιστεί κι όχι του βαπτίζοντος.

Το ρήμα - επικαλέομαι - που χρησιμοποιείται, είναι το ίδιο που περιγράφει την προφορική προσευχή του Στέφανου προς τον Θεό: «Καί ελιθοβόλουν τόν Στέφανον, επικαλούμενον καί λέγοντα· Κύριε  Ιησού, δέξαι τό πνεύμα μου» (Πράξ.ζ:59).

Το ίδιο ρήμα βλέπουμε στις Πράξ.ιε:17 «διά νά εκζητήσωσι τόν Κύριον οι λοιποί τών ανθρώπων, καί πάντα τά έθνη, επί τά οποία καλείται τό όνομά μου, λέγει Κύριος ο ποιών ταύτα πάντα» και στον Ιάκ.β:7 «Αυτοί δέν βλασφημούσι τό καλόν όνομα, μέ τό οποίον ονομάζεσθε;». Και τα δύο εδάφια υποδηλώνουν ένα συγκεκριμένο χρόνο που το όνομα του Ιησού επικαλέστηκε πάνω σε πιστούς, πράγμα που συμβαίνει κατά το βάπτισμα.

(3)    Ο καθαρός, κοινός νους που διαβάζει τα εδάφια που αναφέρονται στο βάπτισμα, πιστεύει ότι ο τρόπος που βάπτιζαν στην πρώτη εκκλησία ήταν «στο όνομα του Ιησού». Εκεί οδηγείται όποιος διαβάζει φυσικά, απλά, προσηλωμένος στο γράμμα των Γραφών. Θα πρέπει κανείς να χρησιμοποιεί ύποπτες και διαστρεβλωμένες μεθόδους καθώς ερμηνεύει τον λόγο του Θεού για να αρνείται ότι οι λέξεις εννοούν αυτό που φαίνεται ότι εννοούν. Αν αυτός δεν ήταν ο τρόπος, τότε είναι παράξενο που εμφανίζεται τόσες πολλές φορές.

(4)    Σε άλλες περιπτώσεις, «στο όνομα του Ιησού» σημαίνει προφορική εκστόμιση του ονόματος Ιησούς. Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του να προσεύχονται για τους αρρώστους στο όνομά Του (Μάρκ.ις:17,18), και ο Ιάκωβος γράφει ότι πρέπει να προσευχόμαστε για τους αρρώστους στο όνομα του Κυρίου (Ιάκ.ε:14). Όταν ο Πέτρος προσευχήθηκε για το χωλό, στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε το όνομα, γιατί είπε: «εν τώ ονόματι τού  Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου σηκώθητι καί περιπάτει» (Πράξ.γ:6). Μετά εξήγησε ότι «…τό όνομα αυτού εστερέωσε, καί η πίστις η δι' αυτού έδωκεν εις αυτόν τήν τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων υμών……….άς ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς καί εις πάντα τόν λαόν τού  Ισραήλ ότι διά τού ονόματος τού  Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου, τόν οποίον σείς εσταυρώσατε, τόν οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, διά τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής» (Πράξ.γ:16, δ:10). Με άλλα λόγια, όταν στην πρώτη εκκλησία προσευχόταν για αρρώστους στο όνομα του Ιησού, στην πραγματικότητα εκστόμιζαν το όνομα Ιησούς. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν στην πρώτη εκκλησία βάπτιζαν στο όνομα του Ιησού, στην πραγματικότητα έλεγαν το όνομα Ιησούς σαν μέρος του τρόπου βάπτισης.

(5)    Αν «στο όνομα του Ιησού» δεν αποτελεί τρόπο βάπτισης, τότε η Γραφή δεν μας δίνει τον ορισμό του χριστιανικού βαπτίσματος. Η μοναδική άλλη περίπτωση τύπου βαπτίσματος είναι αυτή που διαβάζουμε στο Ματθ.κη:19. Όμως, αν «στο όνομα του Ιησού» δεν μας διδάσκει πως πρέπει να γίνεται το βάπτισμα, τότε ούτε «στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» διδάσκει κάτι τέτοιο, γιατί η γραμματική δομή είναι η ίδια και στα δύο εδάφια. Αν «στο όνομα» σημαίνει «με την εξουσία του..» χωρίς επακριβή επίκληση κάποιου ονόματος, τότε κανένα εδάφιο δεν μας δίνει τον ορισμό του βαπτίσματος.

Ωστόσο, δεν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς μας άφησε χωρίς οδηγία σ’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα. Το βάπτισμα στο νερό είναι πολύ σημαντικό που είναι αδιανόητο η Βίβλος να μη δίνει ικανοποιητικές οδηγίες για την εκτέλεσή του.

Αν δεν έχουμε ένα τύπο, τότε τι είναι αυτό που διακρίνει το χριστιανικό βάπτισμα από τους βαπτισμούς των ειδωλολατρών, το βάπτισμα των Εβραίων προσήλυτων, ή το βάπτισμα του Ιωάννη;

Αν δεν υπάρχει τύπος, ή αν ο τύπος δεν έχει και τόσο σημασία, τότε γιατί ο Παύλος βάπτισε ξανά τους μαθητές του Ιωάννη στο όνομα του Ιησού; Κανένας αξιόπιστος μελετητής δεν υποστηρίζει ότι ο τύπος βάπτισης είναι άσχετος ή ότι η Βίβλος δεν δίνει καθαρές οδηγίες ως προς το πώς πρέπει να διενεργείται το βάπτισμα.

(6)    Θεολόγοι και εκκλησιαστικοί ιστορικοί, αναγνωρίζουν ότι το βιβλίο των Πράξεων πραγματικά μας δίνει τον τρόπο που βάπτιζε η πρώτη εκκλησία.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι «στο όνομα του Ιησού» δεν είναι τύπος, επειδή οι διάφορες βιβλικές αναφορές στο βάπτισμα χρησιμοποιούν διαφορετικές περιγραφικές φράσεις όπως: «στο όνομα του Ιησού Χριστού», «στο όνομα του Κυρίου Ιησού», «στο όνομα του Κυρίου». Όμως, όλες αυτές οι φράσεις είναι ταυτόσημες, αφού αναφέρονται στο ίδιο όνομα, που είναι Ιησούς.

Οι λέξεις Κύριος και Χριστός είναι απλά τίτλοι που διακρίνουν τον Κύριο Ιησού Χριστό από οποιοδήποτε άλλο που μπορεί να είχε το όνομα Ιησούς.

Το μοναδικό όνομα του Γιου του Θεού είναι Ιησούς. Ακόμα και το εδάφιο Ματθ.κη:19 περιγράφει τον τύπο του βαπτίσματος, ότι πρέπει να γίνεται στο όνομα του Ιησού.