ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (8)

 

Αυτοί που σώθηκαν στα Ευαγγέλια

 

Κάποιοι αντιδρούν στην διδασκαλία ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι βασικό στην σωτηρία, επικαλούμενοι περιπτώσεις ανθρώπων στα ευαγγέλια, που σώθηκαν χωρίς να έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα, όπως οι μαθητές του Ιησού πριν την Πεντηκοστή, ο ληστής στο σταυρό και άλλοι στους οποίους ο Ιησούς συγχώρεσε τις αμαρτίες.

Όμως, αυτά τα παραδείγματα συνέβησαν κάτω από τον νόμο και σε μια μοναδική μεταβατική περίοδο στην ιστορία της σωτηρίας. Το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν δοσμένο και η εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.

Την περίοδο που ο Ιησούς διακονούσε πάνω στην γη, υποστήριζε την Παλιά Διαθήκη σαν το μονοπάτι που οδηγούσε στην αιώνια ζωή (Λουκ.ι:25-28) και έλεγε στους ακολούθους Του να υπακούν στο νόμο του Μωυσή (Ματθ.ιθ:16-19, κγ:1-3, 23).

Είπε στην κοπέλα που την έπιασαν μοιχευομένη «ύπαγε, και εις το εξής μη αμάρτανε» (Ιωάν.η:11) αφήνοντάς την με το Νόμο σαν ηθικό οδηγό. Είπε σ’ ένα λεπρό που καθάρισε: «ύπαγε, δείξον σεαυτόν εις τον ιερέα και πρόσφερε το δώρον, το οποίον προσέταξεν ο Μωυσής διά μαρτυρίαν εις αυτούς» (Ματθ.η:4) και σε 10 άλλους λεπρούς είπε: «Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Και ενώ, επορεύοντο, εκαθαρίσθησαν» (Λουκ.ιζ:14).

Όσοι δεχόταν το μήνυμα του Ιησού σωζόταν κάτω από την Παλιά Διαθήκη, καθώς περίμεναν την Νέα Διαθήκη και την υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος. Σώθηκαν σε αρμονία με τον Νόμο, όχι σε αντίφαση.

Για παράδειγμα, ο Ιησούς υπηρέτησε τον ληστή στον σταυρό και σαν το αρνί της θυσίας και σαν αρχιερέας. Πριν την Πεντηκοστή, ο Θεός περίμενε από τους ανθρώπους ν’ ακολουθούν τον Νόμο. Μετά την Πεντηκοστή, ο Θεός περιμένει από την εκκλησία της Καινής Διαθήκης, υπακοή στο ευαγγέλιο.

 

Μόνο για την αποστολική εκκλησία;

 

Κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, πιστεύουν ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος ήταν μόνο για τους αποστόλους, ή τουλάχιστον για την αποστολική εποχή. Ωστόσο, το Πνεύμα είχε υποσχεθεί και δόθηκε σε άντρες, γυναίκες, νέους, γέρους, Εβραίους, Σαμαρείτες και Εθνικούς.

Ο Ιωήλ υποσχέθηκε αυτή την εμπειρία σε κάθε σάρκα στους έσχατους καιρούς (Ιωήλ β:28, Πράξ.β:16-18). Αν το γεγονός της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής συνέβη στις έσχατες μέρες, τότε και όλα τα επόμενα χρόνια είναι στις έσχατες μέρες. Ο Πέτρος είπε στο πλήθος την ημέρα της Πεντηκοστής: «Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών» (Πράξ.β:39). Ρητά υποσχέθηκε το δώρο στα παιδιά τους, που κάποια δεν θα είχαν γεννηθεί ακόμα και επίσης για κάποιους που θα ζούσαν μετά την εποχή των αποστόλων.

Η έκφραση προς πάντας τους εις μακράν περιλαμβάνει όλους τους μακρινούς από την ημέρα της Πεντηκοστής, τοπικά και χρονικά. Το κάλεσμα του Κυρίου επεκτείνεται στον καθένα που θέλει (Αποκ.κβ:17). Το παράδειγμα των Εφεσίων, δείχνει ότι το Πνεύμα είναι για τον καθένα, και δεν δόθηκε από μια φορά στους Εβραίους, τους Σαμαρείτες και τους Εθνικούς, χωρίς να επαναληφθεί. Στην πραγματικότητα, η Γραφή υπόσχεται το Άγιο Πνεύμα σε όλους τους πιστούς (Ιωάν.ζ:38-39, Πράξ.ια:15-17) και σε όλους όσους το ζητούν (Λουκ.ια:13).

Αυτοί που λένε ότι το βιβλίο των Πράξεων δεν είναι για σήμερα, πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν το βάρος της απόδειξης. Αν οι Πράξεις δεν είναι το πρότυπο για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης, τότε τι είναι; Που μέσα στην Γραφή ο Θεός αναιρεί τις υποσχέσεις Του σχετικά με το βάπτισμα του Πνεύματος; Που μας λέει ο λόγος του Θεού ότι η εμπειρία του βιβλίου των Πράξεων δεν είναι για μας σήμερα; Η υπόσχεση του Πνεύματος είναι και για μας σήμερα.

 

Σωτηρία στις Πράξεις χωρίς το Άγιο Πνεύμα.

 

Κάποιοι διατείνονται ότι άνθρωποι στο βιβλίο των Πράξεων σώθηκαν χωρίς να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Για παράδειγμα, η Βίβλος δεν αναφέρει καθαρά ότι οι παρακάτω έλαβαν το Άγιο Πνεύμα: οι 5.000 που πίστεψαν μετά την θεραπεία του παραλυτικού (Πράξ.δ:4), ο Αιθίοπας ευνούχος (Πράξ.η), η Λυδία (Πράξ.ις) και ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων (Πράξ.ις).

Όμως, αυτό είναι ένα επιχείρημα «σιωπής». Κανένα εδάφιο δεν λέει ότι δεν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Απλά, η Γραφή δεν μπαίνει στη διαδικασία περιγραφής λεπτομερειών σε κάθε περίπτωση που κάποιος σωζόταν. Ακριβώς όπως τα ευαγγέλια περιγράφουν αντιπροσωπευτικά θαύματα και γεγονότα της ζωής του Χριστού λόγω έλλειψης χώρου (Ιωάν.κα:25), έτσι και στις Πράξεις περιγράφονται μόνο μερικά παραδείγματα για το πώς σωζόταν οι άνθρωποι. Ο Θεός ενέπνευσε τον Λουκά να διαλέξει 5 περιπτώσεις βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο που θα έχουν μεγάλη συμβολική σημασία για τις επόμενες γενιές. Ο Λουκάς ανάφερε αρκετά ώστε να εδραιώσει ένα προηγούμενο για κάθε περίπτωση, ώστε να μην είναι απαραίτητο κάθε φορά να περιγράφει τα ίδια πράγματα λεπτομερώς, ή κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Ακόμα κι έτσι, υπάρχει απόδειξη ότι όλοι που αποδέχτηκαν το κήρυγμα της σωτηρίας, έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Οι 5.000 «πίστεψαν» και η Λυδία «πίστεψε», και η αληθινή πίστη οδηγεί στην λήψη του Αγίου Πνεύματος. Ο ευνούχος και ο δεσμοφύλακας είχαν μια εμπειρία που τους έκανε να χαρούν, που ήταν προφανώς το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.

Συμπερασματικά, πέντε παραδείγματα κλειδιά, περιλαμβάνουν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν μέρος της σωτηρίας και αυτές οι πέντε περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν όλες τις τάξεις των ανθρώπων.

Πολλές άλλες περιπτώσεις σωτηρίας δεν περιγράφονται λεπτομερώς, αλλά οι αναφορές κάποιων απ’ αυτές υπονοούν το βάπτισμα του Πνεύματος, ενώ καμία δεν το αποκλείει ρητά. Οι πέντε αυτές περιπτώσεις είχαν σκοπό να εδραιώσουν το πρότυπο. Οι λιγότερο συγκεκριμένες περιπτώσεις πρέπει να διαβάζονται στο φως των πέντε παραδειγμάτων που μας έχουν δοθεί. Σε καμία περίπτωση η σιωπή ή η έλλειψη πλήρους περιγραφής δεν υπερκαλύπτει το καθαρό γεγονός των πέντε περιπτώσεων που αναφέρουν οι Πράξεις.