Ο Θεός μας έχει δώσει το δώρο της ζωής που είναι μια θαυμάσια εμπειρία. Εν Χριστώ Ιησού, μαθαίνουμε να εκτιμούμε την πρόκληση της ζωής, το σκοπό της και τη δύναμη που περικλείει.
Λουκ.ιβ:15 Ψαλμ.90(κόπα):9-12
Διάβασε: Ιώβ ζ:6 Ησ.μ:7-8 Ιακ.δ:14
Β’ Τιμ.δ:1-8
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ζωή έρχεται χωρίς να υπόσχεται ή να εγγυάται τίποτα. Ο τόπος που θα γεννηθούμε, ποιοι θα είναι οι γονείς μας και τί φυσικές ή διανοητικές ικανότητες θα έχουμε, όλα φαίνονται να είναι θέμα τύχης. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μια μέρα τις απαιτήσεις της ζωής. Όλα φαίνονται να είναι ρευστά. Τη μια έτσι, την άλλη αλλιώς. Τη μια στιγμή μπορεί να είσαι γεμάτος χαρά και την άλλη γεμάτος πόνο ψυχής.
Η ζωή φέρνει μεγάλα κέρδη, αλλά και μεγάλες χασούρες. Μερικές ζωές είναι θαυμαστά ευλογημένες με αγάπη και καλοσύνη, ενώ άλλες είναι σαν καταραμένες γεμάτες πικρία και μίσος. Αλλά μέσα σ’ όλα αυτά, και στους πάνω και στους κάτω, ο Θεός παρατηρεί τον καθένα χωριστά, περιμένοντας υπομονετικά αυτή την ιδιαίτερη στιγμή που ο μοναχικός, αμαρτωλός άνθρωπος θα έρθει σ’ αυτή την όμορφη κοινωνία με το Δημιουργό του.
Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι στην πραγματικότητα πλήρης, μέχρι που να αισθανθεί την θαυμάσια απελευθέρωση απ’ την αμαρτία μέσω της μετάνοιας, το όνομα του Ιησού να πάρει τη θέση του μέσα στην καρδιά του και πάρει το όμορφο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε αυτή την πληρότητα της ζωής στην επιστολή του προς την εκκλησία των Κολοσσών «Και είσθε πλήρεις εν αυτώ (τον Ιησού Χριστό) όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας» (Κολ.β:10).
Ανεξάρτητα απ’ τις διάφορες περιστάσεις της ζωής και τους προσωπικούς στόχους ή σκοπούς που πρέπει να πετύχει, ο καθένας έχει την ευθύνη ν’ ανταποκριθεί κατ’ ευθείαν στο σκοπό και την κλήση του Θεού. Το πώς ζούμε είναι ζωτικά σημαντικό για το Θεό, εκτός από μας τους ίδιους, γιατί Αυτός παρακολουθεί και περιμένει τον καθένα μας προσωπικά να Τον προσκαλέσει μέσα στην καρδιά του. Ο Θεός θέλει να είναι ένα ζωτικό μέρος κάθε ανθρώπινης ζωής.