«Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου αι παρηγορίαι σου
εύφραναν την ψυχήν μου» (Ψαλμός 94:19)
Καθώς ο Δαβίδ γράφει τούτα τα λόγια, αναρωτιόμαστε αν ήταν
δυνατόν, αυτός ο σπουδαίος άνδρας, ο μεγάλος στρατηλάτης, ο βασιλιάς του
Ισραήλ, να νοιώθει αμηχανία στην καρδιά του, να 'χει αδιέξοδα, απορίες, κι όμως
φαίνεται πως είχε, και μάλιστα πολλές, πλήθος αμηχανιών.
Συμβαίνει πραγματικά, πολλές φορές, έστω κι αν έχεις ισχυρή
προσωπικότητα, να ‘ρθουν περιστάσεις στη ζωή, που η καρδιά σου να βρεθεί σε
αμηχανία. Δεν είναι ο νους, το μυαλό μας που παθαίνει σύγχυση, που μπερδεύεται,
είναι η καρδιά, το κέντρο της ανθρώπινης θέλησης, απ' όπου πηγάζουν οι εκβάσεις
της ζωής που βρίσκεται σε αμηχανία, που δεν μπορεί να εξηγήσει τα γεγονότα της
ζωής.
Βρέθηκε ο Δαβίδ σε αμηχανία, σε απορία όταν σκεφτόταν τον Σαούλ,
τον άνθρωπο που ο ίδιος τόσο είχε ευεργετήσει. Στη σκέψη του έρχονταν σαν σε
όνειρο, οι ώρες που κάποτε ο Δαβίδ έπαιζε τη λύρα του για να κατευνάσει το
ταραγμένο πνεύμα του Σαούλ στο παλάτι. Θυμόταν ακόμα το κυνηγητό του Σαούλ, που
τον ανάγκαζε να κρύβεται μια ζωή και να πολεμάει πάνω στα βουνά. Θυμόταν τις
αποτυχίες, τις πτώσεις και τις αμαρτίες του ενώπιον του Θεού γι' αυτό η καρδιά
του βρισκόταν σε αμηχανία. Ίσως πολλές φορές ν' αναζήτησε σε ανθρώπινες πόρτες
τη λύση στο αδιέξοδο της ψυχής του και δεν μπόρεσε να βρει απάντηση. Ίσως στη
γεμάτη δράση σταδιοδρομία του, να έψαξε για ανακούφιση, χωρίς αποτέλεσμα,
μέχρις ότου βρήκε την απάντηση κι ευχαριστούμε το Θεό γιατί, χάρη σ' αυτήν την
απάντηση, έχουμε τους ευλογημένους αυτούς στίχους που φυλάγονται στο πέρασμα
των αιώνων σαν λόγια αλήθειας, που τιμούν και δοξάζουν το όνομα του Κυρίου μας.
«Αι παρηγορίαι Σου εύφραναν την ψυχή μου»
Ο Δαβίδ πολύ νωρίς κατάλαβε πως τα πολλά αγαθά και τα πλούτη που
απέκτησε, δεν μπόρεσαν να δώσουν κάποια ευχαρίστηση στην ψυχή του, αντίθετα με
τον άφρονα πλούσιο της παραβολής του Κυρίου μας, που πίστεψε πως η ψυχή του θα
μπορούσε να ικανοποιηθεί με υλικά πράγματα (Λουκ.ιβ:19).
Στις ώρες τις δύσκολες, στις ώρες του πόνου και της απογοήτευσης,
τα υλικά πράγματα δεν μπορούν να ευφράνουν την ψυχή μας, αλλά ούτε και η
κοσμική δύναμη, ούτε η δόξα. Χρειαζόμαστε κάτι άλλο, κάτι πιο πολύ, μια αληθινή
παρηγοριά. Είναι σπουδαίο να δούμε πώς απαντάει ο Θεός, στο πλήθος των δικών
μας αμηχανιών, με πλούσια παρηγοριά.
Φίλε μου, αν έχεις κουραστεί από το πλήθος των αμηχανιών της
καρδιάς σου, μην ψάχνεις σε «παρηγορητές» τούτης της ζωής για να βρεις
ανακούφιση. Δεν θα μπορέσουν παρά μονάχα ψίχουλα ανάπαυσης να σου προσφέρουν.
Κοίτα ψηλά στον Κύριο, είναι Εκείνος που έχει απέραντο έλεος, απερίγραπτη
αγάπη, απεριόριστη παρηγοριά, βάλσαμο που θα χύσει στην ψυχή σου.
«Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ
των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει
ημών, δια να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει δια της
παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού»
(Β΄ Κορ.α:3-4).
