Μέσα σ’ ένα «χριστιανικό» κόσμο, που όλοι προσπαθούν να
ικανοποιήσουν τους «πιστούς» τους, με κάθε τρόπο, θα αφήσουμε για άλλη μια φορά
το λόγο του Θεού να μας ελευθερώσει!!
Σήμερα, στις περισσότερες "εκκλησίες", προσφέρεται διασκέδαση, ψυχαγωγία, διάφορα "events", συνέδρια, χρωματιστά φώτα,
ομάδες λατρείας με επαναλαμβανόμενα λόγια και μουσικές, υγεία, ευημερία, άνεση, απελευθέρωση από παλιά κατεστημένα,
άνοιγμα του νου, προκειμένου ο «πιστός» να φύγει από την εκκλησία ανάλαφρος,
ευχαριστημένος!!
Και βέβαια, όλα αυτά έχουν να κάνουν με το συναίσθημα, να
αισθανθεί όμορφα! Γι’ αυτό βάζουν μουσική υπόκρουση μαζί με το «κήρυγμα». Είναι
κι αυτό μέσο υποβολής που παίζει με το συναίσθημα.
ΑΞΙΩΜΑ: Δεν είναι τα συναισθήματα, αλλά η υπακοή στο
λόγο του Θεού, αυτή που καθορίζει την πορεία μου!
Αντίθετα, η Γραφή μας λέει ότι σ’ αυτό τον κόσμο θα έχουμε
θλίψη. Μας λέει ακόμα ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή. Ότι δεν πρέπει να
συμμορφωνόμαστε με τον κόσμο και τον αιώνα τούτο.
Μάλιστα, ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει να βάλουμε στη
ζυγαριά όλα αυτά που περνάμε εδώ, από τη μια μεριά, και από την άλλη την δόξα
που μας περιμένει, για να καταλάβουμε που είναι η αξία:
Ρωμ.η:18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος
καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή
εις ημάς.
Γι’ αυτή την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς,
θέλω να μιλήσουμε σήμερα, ώστε να ξέρουμε πως πρέπει να πολιτευόμαστε όσο καιρό
θα μείνουμε ακόμα σ’ αυτή τη γη. Να ξέρουμε τι να περιμένουμε και από που να
αντλούμε χαρά.
Η Γραφή μας λέει ότι «πάσα η κτίσις συστενάζει και
συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την
απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την
υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών» (Ρωμ.η:22,23).
Ο πόνος, η λύπη, η δυστυχία του κόσμου αυτού είναι
αποκαρδιωτικά για κάθε ευαίσθητο άτομο. Η πείνα είναι υπερβολική σε μερικές
περιοχές της υδρογείου (Υεμένη). Μητέρες με παιδιά έχουν μείνει άστεγοι
εξαιτίας του πολέμου. Νέοι και γέροι καταστρέφουν τη ζωή τους σιγά σιγά με το
αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Το έγκλημα έχει αυξηθεί τρομερά. Ο εγωισμός και η
αμαρτία έχουν μετατρέψει την επίγεια κατοικία μας σε ανείπωτα παθήματα και
κακία.
Έρχεται όμως καιρός που όλα αυτά θα σταματήσουν. Το ηλιακό
μας σύστημα θα καταστραφεί και θα αντικατασταθεί με «Νέα Γη και Νέο Ουρανό».
Ο Ιωάννης γράφοντας στην Αποκ.κα,κβ αναφέρει την όραση
που είχε μιας τεράστιας Πόλης απερίγραπτης ομορφιάς, να κατεβαίνει σιγά από τον
Ουρανό για να γίνει η αιώνια κατοικία μας. Κι’ αυτή η Πόλη, η
Νέα Ιερουσαλήμ, θα είναι η αιώνια κατοικία όλων εκείνων που πίστεψαν και
έμειναν πιστοί μέχρι τέλους στον Ιησού Χριστό. Εκεί θα είμαστε ελευθερωμένοι
αιώνια από κάθε κακό που μαστίζει τον κόσμο μας σήμερα. Και τελικά θα γίνουμε
αυτοί που ο Θεός σκόπευε να είμαστε.
Τι θαυμάσια ζωή θα έχουμε στον Ουρανό! Θα ενωθούμε με όλους
τους πιστούς όλων των αιώνων για να δοξάζουμε τον Θεό για πάντα.
Θα δούμε τώρα μερικές από τις ευλογίες που μας περιμένουν
στον Ουρανό.
Τα αποτελέσματα της
αμαρτίας θα εξαλειφθούν
Για να καταλάβουμε περισσότερο τη δόξα που θα απολαμβάνουμε
στον Ουρανό ο Ιωάννης αναφέρει ορισμένα πράγματα που αμαυρώνουν τη ζωή μας εδώ
στη γη και τα οποία δεν θα υπάρχουν εκεί:
Δεν θα υπάρχουν δάκρυα
Οι μέρες μας στη γη είναι γεμάτες τραγωδία, πόνο,
προβλήματα, απογοήτευση και κακία. Σαν αποτέλεσμα τα δάκρυα είναι κοινή πείρα
των ανθρώπων. Η μοναξιά κάποιου αρρώστου, οι αγωνίες κάποιας μητέρας, οι
αναμνήσεις κάποιας τραγωδίας, η απόρριψη και ο πόνος είναι όλα πολύ κοντά μας. Ο
ίδιος ο Θεός θα «εξαλείψη κάθε δάκρυ από τα μάτια τους...». Αυτή η αποστολή δεν
θα ανατεθεί σε αγγέλους. Ο ίδιος ο Θεός θα χύσει το βάλσαμο της θεραπείας στα
τραύματα και τα χτυπήματά μας. Ο απ. Ιωάννης λέει: «και θέλει εξαλείψει ο
Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον,
ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα
παρήλθον» (Αποκ.κα:4).
Δεν θα υπάρχει θάνατος
Όχι μόνο δεν θα υπάρχουν δάκρυα στον Ουρανό αλλά ο Ιωάννης
επίσης λέει: «Και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον». Αυτός ο φοβερός εχθρός
ρίχνει συνεχώς τη σκιά του στη ζωή μας. Ο θάνατος μπαίνει σε κάθε χαρούμενο
οικογενειακό κύκλο. Αργά ή γρήγορα κάθε σπίτι έχει την εμπειρία του κενού - του
τρομερού κενού— που αφήνει ένα αγαπητό πρόσωπο που φεύγει απ’ αυτή τη ζωή.
Κανένας άνθρωπος όσο δυνατός κι αν είναι δεν μπορεί να αποφύγει το αδυσώπητο
χτύπημα του χρόνου και την πραγματικότητα ότι το επίγειο ταξίδι είναι σύντομο.
Πόσο χαρούμενοι πρέπει να είμαστε που στην Ουράνια κατοικία μας δεν θα
αγωνιούμε πια, δεν θα αναρωτιόμαστε πότε θάρθει το τέλος, δεν θα υπάρχουν
κρεβάτια αρρώστιας και προπαντός όχι άλλες κηδείες.
Δεν θα υπάρχει πένθος, ούτε κραυγή
Αυτά τα λόγια έχουν σχέση στενή με τα δάκρυα που ο Θεός θα
εξαλείψει αλλά με διαφορετική έμφαση. Εδώ στη γη έχουμε πολλές περιπτώσεις για
λύπη και πένθος: οι αμαρτίες μας, οι αποτυχίες μας, η προσωπική δυστυχία, η
απογοήτευση, οι οδυνηρές εθνικές καταστάσεις κι άλλα. Όταν φθάσουμε στη Νέα
Ιερουσαλήμ ποτέ πια δεν θα πενθήσουμε και δεν θα λυπηθούμε. Θα είμαστε εντελώς
ελεύθεροι απ’ την αμαρτία, τις εχθρικές εμπειρίες ή την απογοήτευση και ποτέ
δεν θάχουμε ευκαιρίες να ενδιαφερθούμε για τις συμφορές που συμβαίνουν στον
κόσμο. Στην Ιακ.δ:9 οι αμαρτωλοί προειδοποιούνται να μετατρέψουν το γέλιο τους
σε πένθος. Στον Ουρανό όμως οι πιστοί θα ανταλλάξουν το πένθος με χαρά.
Δεν θα υπάρχει πόνος
Έχουμε αυτή την παρήγορη βεβαιότητα «ούτε πόνος δεν θέλει
υπάρχει πλέον» (Αποκ.κα:4). Τι ευλογία υπάρχει σ’ αυτά τα λόγια! Κανένας
δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους σε βαθιά αγωνία εξ αιτίας
αρρώστιας και πόνου. Μια επίσκεψη στον θάλαμο ενός αντικαρκινικού ή
οποιοσδήποτε νοσοκομείου μας δίνει μια αξέχαστη ιδέα για τη θλίψη και τον πόνο
που είναι τόσο διαδεδομένα στον κόσμο μας.
Όμως στον Ουρανό ποτέ πια δεν θα γνωρίσουμε πόνο
οποιοσδήποτε είδους. Τα σώματά μας στη δοξασμένη τους μορφή θα είναι ελεύθερα
από ασθένειες και πόνο. Ποτέ δεν θα γεράσουμε. Υγεία και νεανική ζωτικότητα θα
σημαδεύει τα αναστημένα σώματά μας.
Δεν θα υπάρχει νύχτα
Ποτέ δεν θα νυχτώνει στον Ουρανό. «Και η πόλις δεν έχει
ανάγκην από τον ήλιον ούτε από την σελήνην διά να την φωτίζουν, διότι η δόξα
του Θεού είναι το φως της και το λυχνάρι της είναι το Αρνίον, νύχτα εκεί δεν θα
υπάρχη» (Αποκ.κα:23-25).
Τώρα εξαρτιόμαστε από τον Ήλιο για φως και θερμότητα. Έχουμε
μέρα και νύχτα και τέσσερις εποχές. Όμως στον Ουρανό δεν θάχουμε ανάγκη απ’ το
ηλιακό φως γιατί η ακτινοβόλος δόξα του Θεού θα γεμίζει την Ουράνια πόλη.
Δεν θα υπάρχει τίποτε που μιαίνει
Ένα άλλο στοιχείο που είναι τόσο κοινό στη γη και το οποίο
θ’ απουσιάζει απ’ τον Ουρανό θα είναι η μόλυνση από το κακό. Στην Αποκ.κα:27
διαβάζουμε: «Και δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και
προξενεί βδέλυγμα και ψεύδος, αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής
του Αρνίου». Σήμερα οι μεγαλύτερες πόλεις μας είναι γεμάτες έγκλημα, βία,
μίσος, κακία. Τα πορνογραφικά περιοδικά, οι αισχρές θεατρικές παραστάσεις και η
ανοιχτή ανηθικότητα έχουν κατακλύσει τους δρόμους. Σε μερικές περιοχές του
κόσμου οι γονείς φοβούνται ν’ αφήσουν τα παιδιά τους να παίζουν ακόμη και στην
παιδική χαρά. Τα ναρκωτικά απειλούν τη νεολαία μας.
Οι υποσχέσεις ότι στον Ουρανό δεν θα μπει τίποτε που μιαίνει
αποτελούν καλά νέα. Η αμαρτία δεν θα περάσει απ’ τις πύλες της Νέας Ιερουσαλήμ.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα μπορεί να βλάψει τα παιδιά του Θεού. Για σκέψου. Δεν
θα υπάρχει ανταρσία, έγκλημα, φόνος, βία, ανηθικότητα! Τι ευλογημένος τόπος θα
είναι ο Ουρανός!
Δεν θα υπάρχει ανάθεμα
Ακόμη ένα αποτέλεσμα της αμαρτίας θα λείψει για πάντα από το
αιώνιο σπίτι μας όταν μπούμε σ’ αυτό. «Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον»
(Αποκ.κβ:3).
Στον κόσμο μας οι αγρότες πρέπει συνέχεια να κοπιάζουν στον
αγώνα τους με τη γη, τα ζιζάνια, φτωχό χώμα, αρρώστιες των φυτών, έντομα... Μια
φοβερή καταιγίδα μπορεί να καταστρέψει τη σοδειά ενός χρόνου σε λίγα λεπτά.
Αλλά στον Ουρανό το ανάθεμα του Αδάμ δεν θα υπάρχει πια. Απελευθερωμένη απ’ την
κατάρα του Αδάμ η φύση θα χαμογελά στους ανθρώπους.
Ο προορισμός του ανθρώπου εκπληρώνεται
Στον Ουρανό όχι μόνο θα λείψουν τα κακά απ’ τη ζωή μας αλλά
θα εκπληρώνουμε τέλεια τον σκοπό για τον οποίο ο Θεός μας έπλασε. Θα
απολαμβάνουμε την παρουσία Του, την κοινωνία και τις ευλογίες Του. Σύμφωνα με
το σχέδιο του Θεού ο άνθρωπος θάπρεπε να υψωθεί πάνω από τους αγγέλους, που «είναι
πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να
κληρονομήσωσι σωτηρίαν» (Εβρ.α:14).
Θα τον γνωρίσουμε τέλεια
Η τωρινή γνώση μας για τον Θεό αν και πραγματική και
πολύτιμη είναι ελλιπής. Η αμαρτία έχει θολώσει την αντίληψή μας έτσι ώστε συχνά
να πέφτουμε πολύ έξω από το σχέδιο του Θεού για μας. Στον Ουρανό όμως θα Τον
γνωρίσουμε τέλεια. Θα ζούμε στην παρουσία Του και η πίστη μας θα μετατραπεί σε
όψη. «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του
Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί θέλουσιν
είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών» (Αποκ.κα:3).
Θα χαιρόμαστε στη δόξα του Θεού μας. Θα Τον γνωρίσουμε
τέλεια και προσωπικά γιατί η Γραφή μας λέει: «και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον
αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών» (Αποκ.κβ:4).
Οι καρδιές μας θα πάλλουν από χαρά καθώς κατανοούμε την
πληρότητα της δόξας και της μεγαλοπρέπειας του Κυρίου. Λατρεία γεμάτη αγάπη και
γνήσια δοξολογία θα ξεχειλίζει από τις καρδιές μας καθώς θ’ ατενίζουμε το
πρόσωπο του Σωτήρα μας και θα έχουμε την ευλογημένη βεβαιότητα ότι θα ζούμε
μαζί Του αιώνια.
Θα τον λατρεύουμε και θα τον υπηρετούμε
Επιπρόσθετα με την ευλογία ότι θα γνωρίσουμε και θα
απολαμβάνουμε τον Θεό, θα είμαστε και απασχολημένοι σε μια καρποφόρα και γεμάτη
νόημα δραστηριότητα στο αιώνιο Σπίτι μας. Ο Ιωάννης μας λέει: «...και οι
δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν» (Αποκ.κβ:3).
Πολλές φορές ο Ουρανός λανθασμένα απεικονίζεται μ’ ένα μέρος
ατέλειωτης μονοτονίας. Οι κάτοικοί του απεικονίζονται να πετούν πάνω σε
σύννεφα, να φορούν άσπρα μακριά ρούχα, να παίζουν άρπες όλη μέρα ή να στέκονται
για πάντα γύρω απ’ το θρόνο του Θεού ψάλλοντας δοξολογίες σ’ όλη την
αιωνιότητα.
Χαίρομαι γιατί δεν θα είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Θα
λατρεύουμε, βέβαια, τον Θεό. Και θα είναι μια από τις σπουδαίες ασχολίες μας.
Οι ατέλειες και οι αδυναμίες μας στη δοξολογία μας εδώ στη γη θα εξαφανιστούν.
Οι σκέψεις μας δεν θα πλανιούνται και δεν θα σκεφτόμαστε τις δουλειές, το
εμπόριο, τα μαθήματά μας και άλλα ασήμαντα πράγματα. Όλη η προσοχή μας θα
κατευθύνεται στο Θεό. Δεν θα υπάρχει Ναός στη Νέα Ιερουσαλήμ (Αποκ.κα:22),
που συμβολίζει την ατελή λατρεία μας στον κόσμο αυτό.
Ο καινούργιος κόσμος θα παρέχει αμέτρητες ευκαιρίες για
ποικιλία δραστηριοτήτων. Οι χαρές που αντλούμε από τον όμορφο κόσμο του Θεού θα
είναι δικές μας σε μεγαλύτερο όμως βαθμό. Η απόλαυση της κοινωνίας με τους
άλλους θα ξεπερνά κάθε τι που γνωρίσαμε στη γη.
Θα βασιλεύσουμε μαζί Του
Τελικά, όλοι οι πιστοί του Χριστού θα βασιλεύσουν μαζί Του
στην αιωνιότητα. Ο απ. Ιωάννης λέει «... και θέλουσι βασιλεύσει εις τους
αιώνας των αιώνων» (Αποκ.κβ:5).
Αυτό θα συμπληρώσει το δοξασμό μας. Θα συμμεριστούμε με τον
Θεό την εξουσία Του πάνω στη μεταμορφωμένη δημιουργία. Ανεβασμένοι πάνω από
τους αγγέλους, μεταμορφωμένοι κατ’ εικόνα Ιησού Χριστού, ελευθερωμένοι από κάθε
πόνο, λύπη, αμαρτία, θάνατο θα γευτούμε μια ζωή ατέλειωτης ευτυχίας, ικανοποίησης
και δόξας. Θα καταλάβουμε το σκοπό για τον οποίο μας έπλασε ο Θεός γιατί μαζί
με τον Χριστό θα εξουσιάζουμε σ’ όλη την κτίση.
Είναι άραγε αυτό το ένδοξο μέλλον δικό σου; Μπορείς να πεις
ότι ο Ουρανός είναι το αιώνιο Σπίτι σου;
Ο Ιησούς υποσχέθηκε «...τον ερχόμενο προς εμέ δεν θέλω
εκβάλει έξω». Θυμήσου η Γραφή λέει: «διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα
του Κυρίου θέλει σωθή» (Ρωμ.ι:13).
