Η Γραφή συχνά
αναφέρεται στην πίστη μας σαν ένα αγώνα δρόμου.
Α’ Κορ.θ:24-27 Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω
πάντες μεν τρέχουσιν, εις όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να
λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν διά να
λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον. Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως
αβεβαίως, ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα, αλλά δαμάζω το σώμα μου και
δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.
Σκόπιμα
πειθαρχούμε τους εαυτούς μας - θυσιάζοντας χρόνο και προσπάθειες για να
γνωρίσουμε καλύτερα τον Θεό, και να τρέξουμε έτσι ώστε να πάρουμε το βραβείο.
Ησ.μ:31 αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν
ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι
τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν
ατονήσει.
Καθώς εναποθέτουμε την ελπίδα μας στον Κύριο, η δύναμή μας ανανεώνεται ώστε να μπορούμε να
τρέξουμε και να μην αποκάμουμε.
Ψαλ.ριθ:32 Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει,
όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
Μπορούμε και
καταλαβαίνουμε πράγματα, επειδή τρέχουμε στην πίστα του Θεού, στην οδό των
προσταγμάτων Του.
Εβρ.ιβ:1-3 Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό
τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως
εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον
εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της
πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν,
καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι
συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν,
διά να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.
Κι άλλοι έχουν
τρέξει τον ίδιο αγώνα και επευφημώντας μας λένε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Μας προτρέπουν να απαλλαγούμε από πράγματα στη ζωή μας που μας επιβραδύνουν
ώστε να μπορούμε να τρέξουμε με υπομονή τον αγώνα μας, αποβλέποντας στον Ιησού.
Ας τρέξουμε
όπως αυτές οι Γραφές μας ενθαρρύνουν να τρέξουμε.
Μετά, όταν η
γήινος αγώνας μας φτάσει στο τέλος του, μπορούμε να τρέξουμε στην αιωνιότητα με
αυτές τις λέξεις στα χείλη μας:
Β’ Τιμ.δ:7 Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον
ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα·
