Πριν την αυγή έριχναν κλήρους, για το ποιοι θα καθαρίσουν το
θυσιαστήριο και θα ετοιμάσουν τις φωτιές.
Ο ναός ήταν ήδη επιθεωρημένος με το φως δάδας.
Κάθε μέρα - κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, και δείχνει πως κι
εμείς πρέπει να είμαστε τακτικοί, συνεπείς και απόλυτοι στο έργο του Θεού.
Έριχναν κλήρους
α) για να προσφέρουν θυσίες
β) για να καθαρίσουν και να προσέχουν την χρυσή 7φωτη λυχνία,
γ) για το ποιος θα θύμιαζε στο θυσιαστήριο του θυμιάματος
δ) ποιος θα πρόσφερε την προσφορά πόσεως (προσφορά από λάδι
και κρασί που χυνόταν πάνω στην θυσία, η σπονδή).
Το να θυμιάσει ήταν κάτι ιδιαίτερο γι’ αυτόν γιατί:
α) Τους κλήρους τους οδηγούσε ο Θεός, άρα ο Θεός διάλεγε
ποιος θα θυμιάσει,
β) Ήταν κάτι που γινόταν μόνο μια φορά στη ζωή κάθε ιερέα
γ) Ήταν η πιο υψηλή μεσιτική πράξη που μπορούσε να κάνει
κάποιος ιερέας
δ) Λίγοι είχαν την τιμή αυτή, σε σύγκριση με το σύνολο των
ιερέων.
