Το άλλο εδάφιο που επικαλούνται
για την αιώνια ασφάλεια της ψυχής, «άνευ όρων» είναι το: Ρωμ.η:38
«Είμαι πεπεισμένος ότι ούτε
θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε
μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθεί να χωρίσει
ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».
Στην περίπτωση τούτη ο απόστολος
απαριθμεί διάφορες επικίνδυνες περιπτώσεις που είναι ικανές να χωρίσουν τον
πιστό από την αγάπη του Θεού, δίχως όμως και να περιλαμβάνει στον κατάλογό του
την αμαρτία ή την απιστία του Χριστιανού, σαν παράγοντες του ξεπεσμού
του από την αγάπη του Θεού.
Δεν μας εξηγεί ο απόστολος εδώ,
πως οτιδήποτε κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, όπως λ.χ. η αμαρτωλή διαγωγή, ή η
απιστία του, δεν μπορούν να τον αποκόψουν από την αγάπη του Θεού, ούτε πως όταν
ο ίδιος ο άνθρωπος αποχωριστεί από το Χριστό, δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί
απ' Αυτόν.
Αυτό που θέλει να μας πει είναι
ότι ο Θεός δείχνει πιστότητα απέναντι στους δικούς Του κι ότι ο Χριστιανός
πρέπει να είναι απόλυτα βέβαιος γι' αυτή την πιστότητα του Θεού του. Αναφέρει
λοιπόν, ο Παύλος, με τα παραπάνω λόγια του, τις εξωτερικές αιτίες που μπορούν
να παρασύρουν τον Χριστιανό στην απώλεια. Κι αυτές είναι αιτίες που στην
πραγματικότητα αποκλείονται, εφόσον ο πιστός μένει εν Χριστώ. Με μοναδική εξαίρεση την αμαρτία, κανένας άλλος εξωτερικός παράγοντας, οσονδήποτε ισχυρός
και απειλητικός, δεν μπορεί να σταματήσει τις ευεργεσίες της αγάπης του Θεού να
πλουτίζουν την πνευματική ζωή του πιστού.
Ένα άλλο εδάφιο που επίσης
επικαλούνται όσοι πιστεύουν την «αιώνια ασφάλεια της ψυχής, άνευ όρων» είναι
το: Λουκάς ι:20
«χαίρετε
μάλλον, ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς»
Εφόσον ο Θεός έγραψε το όνομά μου
στο βιβλίο της ζωής, αυτό μου είναι αρκετό, ποτέ δεν θα το ξεγράψει. Ο Θεός δεν
γράφει και ξεγράφει.
Αυτή η δήλωση είναι ένα κοινό, παρηγορητικό
φάρμακο αυτών που αρνούνται να πιστέψουν ότι ο Χριστιανός ενδέχεται να ξεπέσει
από τη χάρη του Θεού και να χάσει τη σωτηρία του. Η πραγματικότητα όμως είναι
άλλη. Στην Αγία γραφή υπάρχουν αρκετά εδάφια που μας πληροφορούν ότι ο Θεός
πράγματι ξεγράφει ονόματα:
«Και είπε ο Κύριος προς τον Μωυσή,
όστις αμάρτησε εναντίον μου αυτόν θα τον εξαλείψω από τη Βίβλο μου»
(Έξοδος λβ:33).
«Ας εξαλειφθώσιν εκ Βίβλου ζώντων
και μετά των δικαίων ας μη καταγραφθώσιν» (Ψαλμοί
ξθ:28).
«Ο νικών ούτος θέλει ενδυθεί
ιμάτια λευκά και δεν θέλω εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του βιβλίου της ζωής»
(Αποκ.γ:5).
«Αν κάποιος αφαιρέσει από τα λόγια
του Βιβλίου τούτης της προφητείας θα αφαιρέσει και ο Θεός το μερίδιό του από το
Βιβλίο της ζωής», κ.α.
Εφόσον, λοιπόν, ένα όνομα σβήνεται
από το βιβλίο της Ζωής, αυτό σημαίνει ότι ήταν εκεί γραμμένο. Η Αγία Γραφή δεν
αφήνει καμία αμφιβολία για το ότι όσο ελεύθερος είναι ο κάθε άνθρωπος να δεχθεί
την κλήση του Θεού και να σωθεί, άλλο τόσο είναι και υπεύθυνος να παραμείνει
στη ζωή της σωτηρίας. «Την πίστιν τετήρηκα» (Β' Τιμ.δ:7).
Με δύο λόγια:
Ο Χριστιανός που μένει πιστός στην
κλήση και την ομολογία του, πρέπει να είναι απόλυτα βέβαιος για τη σωτηρία του
καθώς και για την αιώνια ασφάλεια της ψυχής του.
Εκτός από την αμαρτία, καμία
άλλη εξουσία, καμία δύναμη, και κανένας παράγοντας επουράνιος, επίγειος ή
καταχθόνιος, δεν μπορεί να μετακινήσει τον πιστό από τη βεβαιότητα ότι είναι
παιδί του Θεού και κληρονόμος της αιώνιας Ζωής.
Αυτή η βεβαιότητα του Χριστιανού
καθώς και η παραμονή του στη χάρη, εξαρτώνται συνεχώς από την πιστότητα του στο
Χριστό και στο λόγο Του, δηλαδή από τη σταθερότητα του Χριστιανού στην πίστη.
Συνεχίζεται
