Τι λένε οι Γραφές σχετικά με τη σωτηρία και την αιώνια
ασφάλεια;
Το εδάφιο που χρησιμοποιείται πιο συχνά για την υποστήριξη
αυτού του δόγματος είναι το Ιωάν.ι:28: «…και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον
αιώνα, και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου». Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται αλήθεια, ότι αν σώθηκες, θα
είσαι για πάντα σωσμένος.
Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του
Ιησού, αλλά μπορούν από μόνα τους να φύγουν από το χέρι Του. Στο Ιωάν.ιε:4 ο
Ιησούς προτρέπει τους μαθητές του, «Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν»
Και παρακάτω, στο ιε:6 λέει, «Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το
κλήμα και ξηραίνεται, και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και
καίονται».
Η σωτηρία δεν είναι άνευ όρων.
Κάθε υπόσχεση σωτηρίας στη Γραφή, έχει μια προϋπόθεση. Αν
πληρούμε τις προϋποθέσεις, οι υποσχέσεις είναι δικές μας. Για παράδειγμα,
διαβάζουμε στην Κολ.α:21-23: «Και σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και
εχθροί κατά την διάνοιαν με τα έργα τα πονηρά, τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν
διά του σώματος της σαρκός αυτού διά του θανάτου, διά να σας παραστήση ενώπιον
αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους, εάν
επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι
από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν
την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης....»
Μπορείτε να δείτε την προϋπόθεση; «εάν επιμένητε εις την πίστιν».
Α’ Τιμ.α:19 έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την
οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν·
Εδώ ο Παύλος αναφέρεται σε κάποιους, οι οποίοι στην πορεία
της χριστιανικής τους ζωής, απέβαλαν την αγαθή συνείδηση, με αποτέλεσμα να
ναυαγήσουν στην πίστη, - σαφώς επειδή σώθηκαν κάποτε, δεν ήταν για πάντα
σωσμένοι!
Αμαρτία είναι οτιδήποτε αντιστρατεύεται στο θέλημα του Θεού
και στους νόμους Του. Διάπραξη αμαρτίας είναι η παραβίαση ή παρακοή αυτών των
νόμων. Η επιθυμία για αμαρτία κατοικεί στην ανθρώπινη φύση.
Στην Εβρ.γ:12-14 προειδοποιούμαστε: «προσέχετε, αδελφοί,
να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από
Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το
σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας· διότι
μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν
της πεποιθήσεως».
Γνωρίζουμε ότι «Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον
προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον». Ναι, αν πραγματικά έχουμε
λυπηθεί και μετανοήσει, υπάρχει αφθονία συγχώρεσης από τον Ιησού. Αλλά ο
κίνδυνος είναι ότι μετά από επανειλημμένες πτώσεις στον ίδιο πειρασμό, επέρχεται
σκλήρυνση. Δεν λυπούμαστε τόσο, όσο την πρώτη φορά που πέσαμε σε αυτό το
αμάρτημα, σκληρύναμε όλο και περισσότερο και τελικά καταλήξαμε να έχουμε μια «πονηρά
καρδία απιστίας» και χάσαμε την εμπιστοσύνη μας. Αποστατήσαμε από Θεού
ζώντος. Βγήκαμε έξω από το χέρι Του.
Δεν χρειάζεται να πέφτουμε σε διάφορους πειρασμούς
Πως μπορούμε λοιπόν να αποτρέψουμε να συμβεί μια τέτοια
σκλήρυνση, όταν η εμπειρία μας είναι ότι πέφτουμε επανειλημμένα σε πειρασμούς; Τα
καλά νέα του Ευαγγελίου είναι ότι δεν χρειάζεται να πέφτουμε επανειλημμένα σε
πειρασμό. «Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας
ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.
Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν
έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας» (Εβρ.δ:15-16).
Είναι σαφές από αυτά τα εδάφια ότι ο καιρός της χρείας μας, είναι όταν πειραζόμαστε.
Ο Ιησούς νίκησε, και τώρα μπορεί να μας βοηθήσει να νικήσουμε
κι εμείς:
Εβρ.β:18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς,
δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Α’ Πέτρ.δ:1 Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ
ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα, διότι ο παθών κατά σάρκα
έπαυσεν από της αμαρτίας,
Ας μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να εφησυχάζουμε σε μια
ψεύτικη αίσθηση ασφαλείας ότι αφού κάποτε σωθήκαμε, θα είμαστε για πάντα σωσμένοι,
βάζοντας τη σωτηρία μας σε κίνδυνο, αλλά μάλλον να κάνουμε αυτό που μας προτρέπει
ο Παύλος στην Φιλιπ.β:12: «Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε
υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη
απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν».
Β’ Πέτρ.α:10 Διά τούτο, αδελφοί, επιμελήθητε
περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας· διότι ταύτα
κάμνοντες δεν θέλετε πταίσει ποτέ.
Μάλλον ο Πέτρος δεν θα είχε την αποκάλυψη των σημερινών
διαφωτιστών, ότι ο αναγεννημένος δεν έρχεται σε κρίση σωτηρίας αλλά μόνο σε
κρίση ανταμοιβής. Έτσι, έβαζε τους πιστούς να επιμελούνται να κάνουν βεβαία την
κλήση και την εκλογή τους.
Σήμερα όμως, οι «αναγεννημένοι» ησυχάζουν και κοιμούνται, με
τα λόγια που τους έχουν γαργαλίσει τ’ αυτιά. Και καλούν τέτοιους κήρυκες, ή
τρέχουν να τους ακούσουν να τους λένε τέτοια λόγια. «Επισωρεύουν εις εαυτούς
διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας», αφού δεν υποφέρουν την υγιαίνουσαν
διδασκαλίαν!
