«Θα σας διηγηθώ κάτι για τη δόξα του Κυρίου..»
Μια εισαγωγή που συνήθως ελκύει το ενδιαφέρον του ακροατή.
Κάτι θαυμαστό θα περιγράψει ο ομιλητής στη συνέχεια.
Θα είναι όμως για τη δόξα του Κυρίου, ή θα προκύψει για τη
δόξα του ομιλητή;
Θα φανερωθεί κάτι που ο Θεός έκανε, ή κάτι που ο ομιλητής
θέλει να πει για τον εαυτό του και απλά χρησιμοποιεί προκάλυμμα;
Ο απ. Παύλος στην Β΄Κορ.ιβ:2 περιγράφει κάτι θαυμάσιο.
Αναφέρεται σε κάποιον άνθρωπο εν Χριστώ ο οποίος κατά ένα μυστήριο τρόπο
αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό!
Στη δική μου αντίληψη τα μυστήρια εδώ είναι δύο. Το πρώτο
είναι αυτό που εισπράττει κάθε αναγνώστης αυτού του εδαφίου. Το δεύτερο είναι η
ερμηνεία της Εκκλησίας για το εδάφιο αυτό.
Δεν έχει τύχει να ακούσω ή να διαβάσω από οποιοδήποτε
εκκλησιαστικό δόγμα αναφορά σε αυτό το εδάφιο που να ΜΗΝ υποστηρίζει ότι ο
άνθρωπος αυτός ήταν ο ίδιος ο απ. Παύλος.
Δεν είναι καταπληκτικό; Ο απ. Παύλος θέλει να μιλήσει για
μια μοναδική εμπειρία που έζησε με τον Θεό. Δεν αναφέρει όμως ότι ήταν ο ίδιος!
Γιατί;
Το κλειδάκι θα το βρείτε στο αμέσως προηγούμενο εδάφιο «Να
καυχώμαι βέβαια δεν μοι συμφέρει..» (Β΄Κορ.ιβ:1).
Προκειμένου λοιπόν να μη φανεί καυχησιάρης, ο Παύλος
αντικαθιστά το όνομά του αποδίδοντας την εμπειρία που έζησε σε «κάποιον άνθρωπο
εν Χριστώ».
Παρόλα αυτά, ο Θεός αποκάλυψε στην Εκκλησία Του την
ταυτότητα αυτού του «κάποιου ανθρώπου εν Χριστώ». Ήταν ο ίδιος ο απ. Παύλος!
Δεν είναι καταπληκτικό; Αυτό που ο Παύλος ΔΕΝ λέει, πέρασε
στη συνείδηση της Εκκλησίας. Ο Παύλος δεν συστήνει τον εαυτό του, αλλά τον
συστήνει ο ίδιος ο Θεός !
Κι έτσι, ο απ. Παύλος για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται
δόκιμος εργάτης του ευαγγελίου.
Β’ Κορ.ι:18 διότι δεν είναι δόκιμος όστις συνιστά
αυτός εαυτόν, αλλ' εκείνος τον οποίον ο Κύριος συνιστά.
