Ιωάν.ιζ:5 “και νύν δόξασόν με συ, Πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη ή είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοί.”
Εδώ ο Ιησούς προσεύχεται για τον δοξασμό που ανήκει ακόμα στο μέλλον, όσο αφορά στο χρόνο, αλλά που ήταν στο σχέδιο και στο νου του Θεού από την αρχή. Ας θυμηθούμε ότι όταν ο Ιησούς προσευχήθηκε, ήταν η ανθρώπινη φύση του Χριστού που προσευχόταν προς τον Θεό, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από προσευχή, άρα δεν μπορούσε να ήταν ο θεός Υιός.
Εδώ, η θεωρία της τριάδας, βλέπει τον προϋπάρχοντα «θεό Υιό».
Λένε δε ότι αυτή είναι μια
καταφανής ομολογία του ίδιου του Χριστού για την προΰπαρξη Του δίπλα στον
Πατέρα.
Ας δούμε το εδάφιο αυτό από το
κριτικό κείμενο:
«καὶ νῦν δόξασον με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δοξῇ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί».
Ο απόστολος Παύλος γράφει πως όταν κάποιος άνθρωπος έχει το Πνεύμα του Θεού μέσα του και διαβάζει το νόμο του Θεού, το κάλυμμα που υπάρχει στην καρδιά του αφαιρείται και τότε βλέπει σαν μέσα από καθρέπτη τη δόξα του Κυρίου και μεταμορφώνεται σε αυτό που βλέπει, όλο και πιο ένδοξα, από δόξα σε δόξα:
Πρέπει να τα
λέμε αυτά, για να παίρνουμε θάρρος!!
«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).
«και
τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι
πριν γείνη ο κόσμος» (Ιωάν.ιζ:5).
Εδώ, η θεωρία της τριάδας, βλέπει
τον προϋπάρχοντα «θεό Υιό».
Λένε δε ότι αυτή είναι μια
καταφανής ομολογία του ίδιου του Χριστού για την προΰπαρξη Του δίπλα στον
Πατέρα.
Ας δούμε το εδάφιο αυτό από το
κριτικό κείμενο:
«καὶ νῦν δόξασον με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δοξῇ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν
κόσμον εἶναι παρὰ σοί».
Βλέπουμε ότι στο κείμενο η έννοια αλλάζει τελείως.
Εβρ.α:3 όστις ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι' εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς,
Ο Ιησούς, είναι η
αντανάκλαση, η ακτινοβολία της δόξας του Θεού. Η δόξα του Θεού συχνά
απεικονίζεται σαν φως. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από εικονική γλώσσα που
χρησιμοποιεί το φως σαν φυσική αλληγορία ή σύμβολο της δόξας του Θεού. Πολλές
φορές όταν η παρουσία του Θεού φανερώνεται στη γη, το περιβάλλον φωτίζεται.
Το παραπάνω εδάφιο
χρησιμοποιεί πολύ ακριβή και βαθιά γλώσσα για να περιγράψει ποιος είναι ο
Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Δεν μεταφέρει τη δόξα του Θεού, είναι η δόξα του
Θεού. Δεν αποκαλύπτει τη δόξα του Θεού, είναι η δόξα του Θεού. Και η επόμενη
πρόταση στο εδάφιο μας βοηθά να κατανοήσουμε το πλαίσιο της δόξας του Θεού.
Ο Ιησούς είπε στο Φίλιππο, «Αυτός που είδε εμέ, είδε τον Πατέρα»
(Ιωάν.ιδ:9).
Ο «χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού» μπορεί να μεταφραστεί σαν «η ακριβής εκτύπωση της ουσίας Αυτού».
Εβρ.ι:38 Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν
τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.
Α’ Ιωάν.ε:4 Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον
κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.
Ματθ.θ:28,29 Και ότε εισήλθεν εις την οικίαν, επλησίασαν
εις αυτόν οι τυφλοί, και λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Πιστεύετε ότι δύναμαι να
κάμω τούτο; Λέγουσι προς αυτόν· Ναι, Κύριε. Τότε ήγγισε τους οφθαλμούς αυτών,
λέγων· Κατά την πίστιν σας ας γείνη εις εσάς.
Ο προφήτης Ησαΐας μας δίνει μια εικόνα από την αίθουσα του θρόνου του Θεού:
Ησ.ς:1-3 Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν. Άνωθεν αυτού ίσταντο Σεραφείμ ανά εξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού και με τας δύο επέτα. Και έκραζε το εν προς το άλλο και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.
κδ:3 και θέλω σε ορκίσει εις Κύριον τον Θεόν του
ουρανού και τον Θεόν της γης, ότι δεν θέλεις λάβει γυναίκα εις τον υιόν μου εκ των
θυγατέρων των Χαναναίων, μεταξύ των οποίων εγώ κατοικώ·
Η ίδια αγνοούσε τα πάντα, αν και ήταν το αντικείμενο της
συμφωνίας.
Εφεσ.α:3-4 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά
Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι
και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης,
Ρωμ.η:29-30 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.
