Εβρ.α:3 όστις ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι' εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς,
Ο Ιησούς, είναι η
αντανάκλαση, η ακτινοβολία της δόξας του Θεού. Η δόξα του Θεού συχνά
απεικονίζεται σαν φως. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από εικονική γλώσσα που
χρησιμοποιεί το φως σαν φυσική αλληγορία ή σύμβολο της δόξας του Θεού. Πολλές
φορές όταν η παρουσία του Θεού φανερώνεται στη γη, το περιβάλλον φωτίζεται.
Το παραπάνω εδάφιο
χρησιμοποιεί πολύ ακριβή και βαθιά γλώσσα για να περιγράψει ποιος είναι ο
Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Δεν μεταφέρει τη δόξα του Θεού, είναι η δόξα του
Θεού. Δεν αποκαλύπτει τη δόξα του Θεού, είναι η δόξα του Θεού. Και η επόμενη
πρόταση στο εδάφιο μας βοηθά να κατανοήσουμε το πλαίσιο της δόξας του Θεού.
Ο Ιησούς είπε στο Φίλιππο, «Αυτός που είδε εμέ, είδε τον Πατέρα»
(Ιωάν.ιδ:9).
Ο «χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού» μπορεί να μεταφραστεί σαν «η ακριβής εκτύπωση της ουσίας Αυτού».
Η ουσία του Θεού είναι Πνεύμα και η ακριβής έκφρασή της είναι
ο άνθρωπος, Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός είναι το ορατό αποτύπωμα του αόρατου
Θεού.
Βλέποντας και απολαμβάνοντας τη Δόξα του Θεού.
Τα πάντα στο σύμπαν αφορούν τη δόξα του Θεού. Η βαθύτερη λαχτάρα
της ανθρώπινης ύπαρξης και η ουσία όλης της δημιουργίας συνοψίζονται σε ένα
πράγμα: τη δόξα του Θεού.
Το σύμπαν δημιουργήθηκε για να τη φανερώνει, και εμείς
πλαστήκαμε για να τη βλέπουμε και να την απολαμβάνουμε. Οποιοσδήποτε άλλος
δρόμος οδηγεί στη ματαιότητα.
Αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος και
δυσλειτουργικός. Ανταλλάξαμε τη δόξα του Θεού για άλλα πράγματα (Ρωμ.α:23).
«Οι ουρανοί διηγούνται τη
δόξα του Θεού» (Ψαλμ.ιθ:1).
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλο το σύμπαν υπάρχει.
Κοιτώντας το σύμπαν γύρω μας συγκλονιζόμαστε από την απεραντοσύνη του.
Ιδιαίτερα όταν συγκρίνουμε το μεγαλείο του με την πρόδηλη ασημαντότητα του
ανθρώπου. Η σύγκριση αυτή μας κάνει να φαινόμαστε μικροί. Αλλά το μήνυμα αυτής
της απεραντοσύνης δεν αφορά πρωτίστως εμάς. Αφορά το Θεό.
Ο λόγος της σπατάλης τόσου χώρου σε ένα σύμπαν απλά για να
τοποθετήσεις μια κουκίδα ανθρωπότητας δηλώνει κάτι για το Δημιουργό μας και όχι
για μας.
«Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς
σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο
ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι
ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν» (Ης.μ:26).
Η βαθύτερη λαχτάρα της ανθρώπινης καρδιάς είναι να γνωρίσει και
να απολαύσει τη δόξα του Θεού.
Πλαστήκαμε για αυτό «Φέρε
τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης... διότι
εδημιούργησα αυτούς δια την δόξαν μου» (Ης.μγ:6-7).
Να γιατί υπάρχουμε! Για να βλέπουμε, να γευόμαστε, να
φανερώνουμε τη δόξα του Θεού.
Οι αμέτρητες και ασύλληπτες διαστάσεις του σύμπαντος είναι απλά
μία παραβολή που μιλά για τον αμύθητο «πλούτο
της δόξας Του» (Ρωμ.θ:23).
Η Επιθυμία της ψυχής μας δεν είναι αυτά που βλέπουμε, αλλά Αυτός
που έπλασε, αυτά που βλέπουμε».
Ρωμ.ε:2 διά του οποίου ελάβομεν και
την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα
εις την ελπίδα της δόξης του Θεού.
Πιο συγκεκριμένα μας είπε ότι ο Θεός μας προετοίμασε για τη
δόξα. Ο λόγος για τον οποίο μας δημιούργησε είναι «δια να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους».
Ρωμ.θ:23 και διά να γνωστοποιήση τον
πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, τα οποία προητοίμασεν εις δόξαν,
Ρωμ.α:28 Και καθώς απεδοκίμασαν το
να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε
να πράττωσι τα μη πρέποντα,
Σαν αποτέλεσμα, όλη η κτίση έχει εκφυλιστεί σε μία χαοτική κατάσταση.
Ο απ. Παύλος μας λέει ότι η ανταλλαγή της δόξας του Θεού με άλλα
πράγματα είναι η αιτία για κάθε μορφή εκφυλισμού των σχέσεων των δύο φύλων.
«Διότι και αι γυναίκες
αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως Δε και οι άνδρες
αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν
αυτών...» (Ρωμ.α:26-27).
Όταν ανταλλάσσουμε τη δόξα του Θεού για υποδεέστερα πράγματα,
τότε Αυτός μας παραδίδει στα πάθη μας, τα οποία δεν είναι παρά επί μέρους
ανταλλαγές αυτού που έχει αξία και νόημα με αυτό που είναι ευτελές και ανούσιο.
Πλαστήκαμε για να γνωρίζουμε και να εκτιμούμε τη δόξα του Θεού
πάνω από οτιδήποτε άλλο. Όταν λοιπόν αντικαθιστούμε αυτό το θησαυρό για είδωλα,
τότε τα πάντα ανατρέπονται.
Ο ήλιος της δόξας του Θεού υπάρχει για να λάμπει στο κέντρο του
ηλιακού συστήματος των ψυχών μας. Και όταν είναι στη θέση του τότε όλοι οι «πλανήτες»
της ζωής μας κινούνται στη σωστή τροχιά.
Όταν όμως ο ήλιος μετακινηθεί, τότε τα πάντα αποσυντονίζονται. Η
θεραπεία της ψυχής μας ξεκινά με την αποκατάσταση της δόξας του Θεού στο κέντρο
της ύπαρξής μας.
Κανείς δεν στέκεται μπροστά στον απέραντο ωκεανό για να αυξήσει
την αυτοπεποίθησή του. Στεκόμαστε επειδή το να βλέπουμε κάτι το μεγαλειώδες
πέρα από τον εαυτό μας, είναι θεραπευτικό για την ψυχή μας.
Πραγματικά, υπάρχει άραγε κάτι πιο αστείο σ’ αυτό το απέραντο,
αχανές σύμπαν από έναν άνθρωπο, πάνω σε μια κουκίδα που ονομάζεται γη, ο οποίος
στέκεται μπροστά σε ένα καθρέφτη, προσπαθώντας να βρει νόημα και σημασία στο
είδωλο του εαυτού του;
Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ακριβώς αυτό είναι το ευαγγέλιο του
σύγχρονου κόσμου.
Δεν είναι όμως αυτό και το Χριστιανικό ευαγγέλιο.
Μέσα στο σκοτάδι της θλιβερής εμμονής με τον εαυτό μας έλαμψε «ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του
Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού» (Β' Κορ.δ:4).
Το ευαγγέλιο της Χριστιανικής πίστης έχει να κάνει με τη «δόξα
του Χριστού» και όχι με εμάς.
Ποια θα ήταν η ύψιστη έκφραση αγάπης που ο Ιησούς θα μπορούσε να
δείξει προς εμάς; Ποια είναι η μεγαλύτερη ευλογία που απορρέει από το
ευαγγέλιο;
Η απολύτρωση; Η συγχώρηση; Η δικαίωση; Η συμφιλίωση; Ο αγιασμός;
Η υιοθεσία;
Δεν είναι όλα αυτά απλά μέσα προς μια άλλη υψηλότερη ευλογία;
Προς κάτι το οριστικό και τελικό; Προς κάτι που ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα
Του να μας δώσει;
«Πάτερ, εκείνους τους
οποίους μοι έδωκας, θέλω, όπου είμαι εγώ, να ήναι και εκείνοι μετ' εμού· δια να
θεωρώσι την δόξαν μου, την οποίαν μοι έδωκας» (Ιωάν.ιζ:24).
Το Ευαγγέλιο είναι το «ευαγγέλιο
της δόξας του Χριστού» επειδή ο τελικός στόχος του είναι το να μπορούμε να
βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τη δόξα του Χριστού. Κι αυτό επειδή αυτή η δόξα
δεν είναι άλλη από τη δόξα του Θεού.
«Όστις, ών απαύγασμα της
δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού» (Εβρ.α:3).
Και «όστις είναι εικών του
Θεού του αοράτου» (Κολ.α:15).
Όταν το φως του ευαγγελίου λάμπει στις καρδιές μας αυτό είναι «ο φωτισμός της γνώσεως της δόξης του Θεού
δια του προσώπου του Ιησού Χριστού» (Β΄
Κορ.δ:6).
Και όταν «καυχώμεθα εις
την ελπίδα της δόξης του Θεού»« (Ρωμ.ε:2)
αυτή η ελπίδα είναι «η μακαρία ελπίδα,
και επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτ.β:13).
Η δόξα του Χριστού είναι η δόξα του Θεού.
Στο Ευαγγέλιο βλέπουμε και απολαμβάνουμε το «φωτισμό της γνώσεως της δόξης του Θεού δια
του προσώπου του Ιησού Χριστού» (Β΄ Κορ.δ:6).
Και αυτή η «όραση» είναι η θεραπεία της ταραγμένης και
αποπροσανατολισμένης ψυχής μας.
«Ημείς δε πάντες βλέποντες
ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα
εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου»
(Β΄ Κορ.γ:18).
Λέει ότι ο Ιησούς είναι ο «χαρακτήρ
της υποστάσεως αυτού». Ο Ιησούς είναι η ορατή έκφραση του αόρατου Θεού. Η
δόξα του Θεού δεν είναι κάτι που αφορά το Θεό. Είναι ο ίδιος ο Θεός σε
αποκάλυψη ή έκφραση.
Θυμηθείτε ότι ο Θεός
δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, άρα ήταν έξω από τον ουρανό και τη γη. Ο Θεός
αποκαλύπτεται στη δημιουργία Του, τόσο στον ουρανό όσο και στη γη. Είναι τόσο
όμορφος και γεμάτος μεγαλοπρέπεια που όποτε γίνεται ορατός με οποιονδήποτε τρόπο
στη δημιουργία Του, υπάρχει δέος που συνοδεύει τη θέα του ένδοξου Θεού.
Αν ο Χριστός είναι η δόξα του
Θεού, τότε μπορείτε να καταλάβετε γιατί η Γραφή λέει «ὅ ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν
ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης». Έχετε γίνει κοινωνός της δόξας του Θεού εν Χριστώ. Σηκωθείτε,
λάμψτε!
Ευχαριστούμε τον Κύριο για το
υπέροχο αιώνιο δώρο της δόξας Του σε εμάς.
