Η ίδρυση της εκκλησία της Καινής Διαθήκης

Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, μετά την ανάληψη του Ιησού. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν ξεκίνησε αυτή την εκκλησία, απλά προετοίμασε την οδό. Ο Ιησούς διακήρυξε ότι ο Ιωάννης είναι ο μεγαλύτερος προφήτης, αλλά αμέσως μετά διευκρίνισε: «πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλήτερος αυτού» (Λουκ.ζ:28).

Σήμερα, ο καθένας που συμμετέχει στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού, που εκπληρώνεται με την κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος μέσα του, έχει περισσότερα πνευματικά προνόμια, ευλογίες και δύναμη απ’ ότι είχε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Ο Ιωάννης κήρυξε ότι η Βασιλεία των ουρανών ήταν πλησίον (Ματθ.γ:1-2). Ουσιαστικά το μήνυμα της Βασιλείας ξεκίνησε με τον Ιωάννη (Ματθ.ια:11-13 & Λουκ.ις:16).

Ωστόσο, αυτός δεν συμμετείχε στην πληρότητα αυτής της Βασιλείας, αφού η πληρότητα της χάρης έγινε δια Ιησού Χριστού (Ιωάν.α:16-17). Δεν ήταν βαπτισμένος με το Άγιο Πνεύμα, αλλά κήρυξε ότι ο Ιησούς θα βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο (Ματθ.γ:11).

Στο διάστημα της διακονίας του Ιησού Χριστού, η εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε. Ο ίδιος μίλησε γι’ αυτή την εκκλησία σε μελλοντικό χρόνο «επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου» (Ματθ.ις:18).

Πριν την ανάληψή Του, είπε στους μαθητές Του πολύ περιληπτικά «να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ» (Λουκ.κδ:47).

Τους είπε ακόμα να περιμένουν στην Ιερουσαλήμ μέχρι να βαπτιστούν με Πνεύμα Άγιο. Το Πνεύμα θα τους έδινε τη δύναμη να γίνουν μάρτυρές Του (Λουκ.κδ:49, Πράξ.α:4-8).

Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης χρονολογείται μάλλον από την ημέρα της Πεντηκοστής, παρά από τις μέρες που κήρυττε ο Ιωάννης ή από τις μέρες της διακονίας του Ιησού.

Ο Θεός είχε σχεδιάσει μια καινούρια διαθήκη με τον άνθρωπο κι αυτή η διαθήκη απαιτούσε το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού πριν ισχύσει. Αυτή η καινούρια διαθήκη περιλάμβανε και τη βάπτιση στο Άγιο Πνεύμα (Ιερεμ.λα:31-33, Β΄Κορ.γ:3-6).

Πριν τεθεί σε ισχύ η Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει «Και διά τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα διά του θανάτου, όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας. Διότι όπου είναι διαθήκη, ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου, όστις έκαμε την διαθήκην» (Εβρ.θ:15-16).

Ο Ιησούς έγινε μεσίτης αυτής της Νέας Διαθήκης με το θάνατό Του και η ανάστασή Του έκανε το θάνατο αποτελεσματικό (Ρωμ.δ:24-25).

Γι’ αυτό, το Άγιο Πνεύμα δόθηκε μόνο μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού:

«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη» (Ιωάν.ζ:39).

«Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς» (Ιωάν.ις:7).

Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, μετά το θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του Κυρίου που έκαναν διαθέσιμη την Καινή Διαθήκη.

 

Καινούρια εμπειρία για την καινούρια εκκλησία

 

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι μια καινούρια εμπειρία που δόθηκε στην εκκλησία της Καινούριας Διαθήκης, μετά το θάνατο, την ανάσταση και ανάληψη του Ιησού (Ιωάν.ζ:39, ις:7).

Λίγο πριν την ανάληψή Του υποσχέθηκε το Άγιο Πνεύμα σαν μια καινούρια μελλοντική εμπειρία που θα είχαν οι μαθητές Του ενώ θα παρέμεναν στην Ιερουσαλήμ (Λουκ.κδ:47-49, Πράξ.α:4-8). Αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:1-4, 33).

Πριν από τη χρονική στιγμή του Πράξ.β:1-4, κανείς δεν είχε αυτή την εμπειρία. Η Καινή Διαθήκη είναι «ανώτερη διαθήκη» που έχει νομοθετηθεί με «ανώτερες επαγγελίες» (Εβρ.η:6), μια από τις οποίες είναι και το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.

Στο κεφ.ια της επιστολής προς Εβραίους, αφού διαβάζουμε τις αναφορές για τους μεγάλους άντρες της πίστης της Παλιάς Διαθήκης, το κεφάλαιο αυτό κλείνει αναφέροντας ότι όλοι αυτοί δεν είχαν λάβει την επαγγελία:

«Και ούτοι πάντες αν και έλαβον καλήν μαρτυρίαν διά της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν, διότι ο Θεός προέβλεψε καλύτερόν τι περί ημών, διά να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών» (Εβρ.ια:39-40).

Οι προφήτες προείπαν για το δώρο του Αγίου πνεύματος και επιθύμησαν να συμμετέχουν σ’ αυτή τη δόξα, αλλά ο Θεός κράτησε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.

«Περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται οι προφητεύσαντες περί της χάριτος, ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς· ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι' εαυτούς, αλλά δι' ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς διά των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν Πνεύματι Αγίω τω αποσταλέντι απ' ουρανού, εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι» (Α΄Πέτρ.α:10-12).

Οι Γραφές πολύ καθαρά μας πληροφορούν ότι το Πνεύμα του Θεού ασχολήθηκε με τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους στην Παλιά Διαθήκη.

Άνθρωποι του Θεού κινήθηκαν δια του Αγίου Πνεύματος (Β΄Πέτρ.α:21). Το Πνεύμα του Θεού έχριε εκλεκτά αγγεία για συγκεκριμένους σκοπούς. Παρόλα αυτά, ξεκινώντας την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Θεός μας επεφύλασσε μια καινούρια εμπειρία ανώτερης διάστασης.

Σήμερα, μπορούμε να έχουμε την μόνιμη παρουσία Του στη ζωή μας, που μας δίνει τη δύναμη να υπερνικούμε την αμαρτία, με τρόπο που ήταν άγνωστος κάτω από το Νόμο (Ρωμ.η:3-4).

Αυτή η εσωτερική δύναμη του Πνεύματος, είναι ο καθοριστικός παράγοντας που διακρίνει την καινούρια διαθήκη από την παλιά (Ιερεμ.λα:31-33 & Ιεζεκ.ια:19).

Πριν από την ημέρα της Πεντηκοστής, οι άνθρωποι δεν ήταν αναγεννημένοι με την έννοια της Καινής Διαθήκης, δεν ήταν βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Πράξεων.

Πριν την Πεντηκοστή, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, η μητέρα του Ελισάβετ και ο πατέρας του Ζαχαρίας, πληρώθηκαν με το Άγιο Πνεύμα σε συγκεκριμένες στιγμές (Λουκ.α:15, 41, 67). Ωστόσο, η εμπειρία τους αυτή, δεν ήταν ίδια με την εμπειρία της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν είχε δοθεί ακόμα. Ο Ιωάννης δεν ήταν βαπτισμένος με το Άγιο Πνεύμα, ούτε οι μαθητές του (Λουκ.γ:16, ζ:28, Πράξ.ιθ:1-6).

Στο Λουκ.α:15 η φράση: «και θέλει πληρωθή Πνεύματος Αγίου» περιγράφει την εμπειρία της Π.Δ. κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα κινείτο στη ζωή κάποιου για συγκεκριμένο χρόνο και συγκεκριμένο σκοπό. Στην περίπτωση του Ιωάννη, το Άγιο Πνεύμα τον έχρισε και τον ξεχώρισε, από την κοιλιά της μάνας του, για μια ιδιαίτερη διακονία, ακριβώς όπως είχε κάνει και με τον Ιερεμία (Ιερεμ.α:5).

Οι γονείς του Ιωάννη ήταν προσωρινά προικισμένοι με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος προκειμένου να μιλήσουν προφητικά. Μόνο μετά την Πεντηκοστή, η φράση «πληρωμένος με Πνεύμα Άγιο», αναφέρεται ακριβώς στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος της Καινής Διαθήκης, που ξεκίνησε εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα.