ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Εβρ.ι:38 Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.

Α’ Ιωάν.ε:4 Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.

Ματθ.θ:28,29 Και ότε εισήλθεν εις την οικίαν, επλησίασαν εις αυτόν οι τυφλοί, και λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Πιστεύετε ότι δύναμαι να κάμω τούτο; Λέγουσι προς αυτόν· Ναι, Κύριε. Τότε ήγγισε τους οφθαλμούς αυτών, λέγων· Κατά την πίστιν σας ας γείνη εις εσάς.

Ο προφήτης Ησαΐας μας δίνει μια εικόνα από την αίθουσα του θρόνου του Θεού:

Ησ.ς:1-3 Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν. Άνωθεν αυτού ίσταντο Σεραφείμ ανά εξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού και με τας δύο επέτα. Και έκραζε το εν προς το άλλο και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.

Τα σεραφείμ χρησιμοποιούν το τρίτο ζευγάρι φτερών τους για να πετούν. Και καθώς πετούν, κράζουν, «Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού».

Πετούν και ψάλλουν. Αυτή  είναι λατρεία υψηλού επιπέδου! Το χτύπημα των φτερών τους είναι η μουσική. Το πιο θαυμαστό μ’ αυτές τις ουράνιες υπάρξεις είναι ότι δε φωνάζουν, «Αγάπη, αγάπη, αγάπη» ή «Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη», αλλά ένα τριπλό «Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Κύριος των δυνάμεων».

Βέβαια, αυτό το τριπλό «Άγιος», δεν σημαίνει αυτό που κάποιοι θα ήθελαν, γιατί τότε θα πρέπει να μας ερμηνεύσουν ανάλογα και το:

Ιερ.κβ:29 Ω γη, γη, γη, άκουε τον λόγον του Κυρίου.

Το αποκορύφωμα της δοξολογίας και η ύψιστη λατρεία πάντα συνδέονται με την αγιότητα και την δόξα του Θεού.

Πώς μπορούν οι άγγελοι να λένε ότι όλη η γη είναι γεμάτη από την δόξα του Θεού;

Δεν έχουν ακούσει για τις παγανιστικές και αθεϊστικές αυτοκρατορίες της γης, για τους πολέμους, το μίσος, την απληστία και τον πόνο;

Δεν ξέρουν για τις αρρώστιες και τις συμφορές στην γη;

Σίγουρα ξέρουν, αλλά τα βλέπουν όλα αυτά από μια ανώτερη οπτική, καθώς πετούν γύρω από τον θρόνο.

Βλέπουν με την προοπτική του Θεού, όχι των ανθρώπων.

Καθώς είναι ανεβασμένοι πάνω από το γήινο σκηνικό, έχουν μια συνολική εικόνα της κατάστασης, και ξεσπούν σε εκστατικό θαυμασμό.

Έχουν την ικανότητα να εξερευνούν ορίζοντες πιο πέρα από εκεί που μπορεί να δει ο άνθρωπος, μέσα στους ουρανούς του αύριο, και ψάλλουν, «Ολόκληρη η γη είναι γεμάτη απ’ τη δόξα Του».

Εάν σήμερα νιώθεις εγκλωβισμένος μέσα σε όσα γίνονται στον κόσμο, αν νιώθεις μικρός μπροστά στα βουνά των καταστάσεων που αντιμετωπίζεις, αυτό που χρειάζεσαι, είναι να σηκωθείς πιο ψηλά και να δεις τα πάντα από την οπτική του θρόνου!

Να δεις τον κόσμο από τη πλευρά του θρόνου – να δεις την ζωή σου από τη πλευρά του θρόνου!

Η Αγία Γραφή λέει ότι όλοι οι πιστοί είμαστε καθισμένοι στα επουράνια μαζί με τον Ιησού Χριστό:

Εφεσ.β:4-6 ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού· κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι· και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού

Εσύ από ποια οπτική βλέπεις τα πράγματα; Τα βλέπεις καθισμένος σε μια καρέκλα ή στον καναπέ του σπιτιού σου, ή τα βλέπεις από την κορυφή του Έβερεστ;

Κάθε φορά που δοξάζεις και λατρεύεις τον Κύριο, ανεβαίνεις προς τον θρόνο Του και έτσι, αποκτάς την οπτική Του.

Η δοξολογία σε σηκώνει ψηλά! Η αμφιβολία, ο φόβος και τα παράπονα, λειτουργούν σαν βάρη στους ώμους σου και μολυβένιες μπότες στα πόδια σου.

Μέσα από την λατρεία όμως, βλέπουμε τον θρόνο, την δύναμη του Κυρίου και την αγιότητά Του! Και εκεί μπορούμε να αναπαυθούμε κάτω από την δική Του προστασία.

Μέσα σ’ αυτήν την αίθουσα του θρόνου, ο Ησαΐας πήρε εφόδια, πήρε μια αποστολή και καθαρίστηκε με τη φωτιά του θυσιαστηρίου ώστε να γίνει ένας απόλυτα ακέραιος υπηρέτης του Θεού.

Όταν υπηρετούμε τον Θεό με καθαρά κίνητρα και απολαμβάνουμε την παρουσία Του μπροστά στον θρόνο Του, είμαστε ανίκητοι, αποκτούμε ανοσία και κανένας δε μπορεί να μας κατατροπώσει!

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν μπλεκόμαστε μέσα στις μέριμνες αυτού του κόσμου. Όταν επιτρέπουμε στον φόβο να μας κλονίζει και χάνουμε την οπτική του θρόνου.

Όμως, καθώς ανεβαίνουμε μέσα από τη λατρεία μας στο πιο ψηλό επίπεδο, ο χαρακτήρας μας θωρακίζεται, οι φόβοι μας υποτάσσονται και η πίστη μας ενδυναμώνεται μέσα στην παρουσία του Κυρίου των δυνάμεων! 

ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ο Θεός θέλει να απαντάει στις προσευχές μας περισσότερο απ’ ό,τι το θέλουμε εμείς.

Η μεσιτεία δεν είναι ανθρώπινη ανακάλυψη – είναι ιδέα του Θεού!

Μας κάλεσε να είμαστε συνεργάτες Του μέσα από την προσευχή.

Ο Θεός θέλει να φανερώσει την δύναμή Του σε πόλεις, σε χώρες και σε έθνη ώστε να σωθούν οι άνθρωποι.

Θέλει να αποκαλύψει τον Εαυτό Του σ’ όσους περπατούν στο σκοτάδι, για να λάμψει σ’ αυτούς το θαυμαστό φως του Ευαγγελίου και να έρθουν σ’ Αυτόν.

Θέλει τόσο πολύ να δει ανθρώπους να ελευθερώνονται, να θεραπεύονται και να επιστρέφουν.

Θέλει τόσο πολύ να δει την κόλαση άδεια και τον ουρανό γεμάτο κόσμο!

Έχει δώσει στον λαό Του (στην Εκκλησία) δια μέσου της προσευχής και της πίστης στο όνομα του Ιησού Χριστού, όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά.

Αλλά αυτό θα γίνει μόνο αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστά, όπως Εκείνος τα σχεδίασε.

Έχει βάλει στις καρδιές μας τα κλειδιά της Βασιλείας που είναι ικανά να ξεκλειδώσουν τους θησαυρούς του ουρανού, να συντρίψουν τις αλυσίδες των εθνών, να διαλύσουν φορτία και να ακυρώσουν κατάρες.

Τα ίδια κλειδιά που έδωσε στον Πέτρο!

 ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ!

Ιωάν.ς:16-21

«Καθώς δε έγεινεν εσπέρα, κατέβησαν οι μαθηταί αυτού εις την θάλασσαν, και εμβάντες εις το πλοίον, ήρχοντο πέραν της θαλάσσης εις Καπερναούμ. Και είχεν ήδη γείνει σκότος και ο Ιησούς δεν είχεν ελθεί προς αυτούς, και η θάλασσα υψόνετο, επειδή έπνεε δυνατός άνεμος. Αφού λοιπόν εκωπηλάτησαν ως εικοσιπέντε ή τριάκοντα στάδια βλέπουσι τον Ιησούν περιπατούντα επί της θαλάσσης και πλησιάζοντα εις το πλοίον, και εφοβήθησαν. Εκείνος δε λέγει προς αυτούς· Εγώ είμαι· μη φοβείσθε. Ήθελον λοιπόν να λάβωσιν αυτόν εις το πλοίον, και παρευθύς το πλοίον έφθασεν εις την γην, εις την οποίαν υπήγαινον».

Οι μαθητές κωπηλατούν με δύναμη ενάντια στον άνεμο και τα ισχυρά ρεύματα μέσα στη νύχτα, όταν, ξαφνικά, βλέπουν μια φιγούρα σαν φάντασμα να γλιστράει πάνω στην ταραγμένη επιφάνεια της λίμνης.

Παρά το γεγονός ότι είναι ολόκληροι άντρες, φοβήθηκαν.

Θα πει κανείς ότι είναι φυσικό σε μια δύσκολη κατάσταση να φοβηθεί κάποιος.

Όμως, η απάντηση του ουρανού ακριβώς σ’ αυτή την δύσκολη κατάσταση, είναι «Εγώ είμαι· μη φοβείσθε» (ς:20).

Ο Ιησούς ήταν μαραγκός, δεν ήταν άνθρωπος της θάλασσας, αλλά όλοι τους ήξεραν ότι «με τον Χριστό μέσα στη βάρκα μπορούν να χαμογελούν μέσα στην καταιγίδα». 

Ήταν και συνεχίζει να είναι νικητής πάνω στον εχθρό και στο σκοτάδι.

Μέχρι να έρθει Αυτός, οι μαθητές ήταν μόνοι τους:

Ιωάν.ς:22 Τη επαύριον ο όχλος ο ιστάμενος πέραν της θαλάσσης ότε είδεν ότι πλοιάριον άλλο δεν ήτο εκεί ειμή εν, εκείνο εις το οποίον εισήλθον οι μαθηταί αυτού, και ότι ο Ιησούς δεν εισήλθε μετά των μαθητών αυτού εις το πλοιάριον, αλλά μόνοι οι μαθηταί αυτού ανεχώρησαν·

Αυτό το πρόσεξε και ο κόσμος.

Μιλάμε για δώδεκα σκληραγωγημένους ψαράδες, ναυτικούς, εξοικειωμένους με τις θάλασσες, αλλά επειδή ο Χριστός δεν ήταν μαζί τους, ήταν ουσιαστικά μόνοι τους!  Ήταν μέσα στο σκοτάδι.

Εάν τα 7,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι που είμαστε στον πλανήτη δεν είχαμε τον Χριστό, θα ήμασταν όλοι μόνοι, μέσα στο σκοτάδι.

Ο κόσμος μας θα ήταν γεμάτος φόβο και μοναξιά.

Αλλά, ο Κύριος ήταν εκεί! Ή καλύτερα είναι εδώ!

Δεν είμαστε μόνοι μας σ’ ένα αφιλόξενο σύμπαν. Έχουμε έναν Φίλο που είπε: «και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Ιωάν.ιδ:3).

Και μέχρι τότε, τι κάνει;  «ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.κη:20).

Ο Κύριος είναι εδώ! Είναι μαζί μας!

Ο Ιησούς μας ελευθερώνει από κάθε ανησυχία. Ακόμη και μέσα στη μισοβυθισμένη παλιά βάρκα, που κλυδωνίζεται απ’ τα μανιασμένα κύματα, οι μαθητές ανακουφίζονται αμέσως μόλις ακούν τον Χριστό να τους λέει, «Εγώ είμαι, μη φοβάστε».

Στο κριτικό κείμενο λέει: «Εγώ ειμί», το όνομα του Θεού!

Επειδή Εκείνος είναι, εμείς είμαστε ασφαλείς!

Ψαλμ.κγ:4 Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν· διότι συ είσαι μετ' εμού· η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν.

Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο.

Στο τέλος, ο Ιωάννης προσθέτει μια τελευταία πινελιά:

Ιωάν.ς:21 Ήθελον λοιπόν να λάβωσιν αυτόν εις το πλοίον, και παρευθύς το πλοίον έφθασεν εις την γην, εις την οποίαν υπήγαινον.

Είναι προφανές ότι Τον ήθελαν μέσα στη βάρκα, αλλά στο Μάρκ.ς:48 λέει:

«Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εις το να κωπηλατώσι· διότι ήτο ο άνεμος εναντίος εις αυτούς· και περί την τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελε να περάση αυτούς».

Με άλλα λόγια, η εξέλιξη της ιστορίας ήταν στο χέρι τους. Ο Ιησούς θα ήταν μαζί τους, μόνο αν το ήθελαν κι αυτοί. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Κυρίου. Πάντα περιμένει την δική μας πρόσκληση.