ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;
Γίνεται κανείς χριστιανός με την αναγέννηση
δια της πίστεως και της υπακοής στο μήνυμα του Ευαγγελίου.
Το Ευαγγέλιο της σωτηρίας μας είναι ο
θάνατος, η ταφή κι η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού (Α’ Κορ.ιε:1-4).
Αυτοί που ρώτησαν να μάθουν τί πρέπει να κάνουν την ημέρα της Πεντηκοστής, άκουσαν ότι πρέπει να μετανοήσουν, να βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεση αμαρτιών κι ότι θα λάβαιναν μετά το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.β:38).
Ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμ.ς:3,4 εξήγησε
πώς η μετάνοια και το βάπτισμα είναι σημεία υπακοής στο μήνυμα του Ευαγγελίου:
«Η αγνοείτε
ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν
λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη
εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν».
Με την μετάνοια πεθαίνουμε ως προς την παλιά
αμαρτωλή ζωή και με το βάπτισμα θαβόμαστε μαζί με Αυτόν, για να πληρωθούμε με
το Πνεύμα Του και να μπορέσουμε να περπατήσουμε σε μία νέα ζωή εν Χριστώ.
Μ’ αυτό τον τρόπο γινόμαστε μέτοχοι της δικής
Του θείας φύσης (Β’ Πέτρ.α:4) και της αγιότητάς Του (Εβρ.ιβ:10).
Κανείς δεν μπορεί να ζήσει μια πραγματική
χριστιανική ζωή αν δεν γεννηθεί απ’ το Πνεύμα του Θεού.
Γίνεται κανείς Χριστιανός μόνο με την
μεταμορφωτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος (Β’ Κορ.ε:17, Εφεσ.δ:17-24).
Με την αναγέννηση οι χριστιανοί γίνονται μέλη
του σώματος του Χριστού (Α’ Κορ.ιβ:13). Αυτό το πολυμελές σώμα των πιστών που
ενώνονται με τον Κύριο δια του Πνεύματός Του είναι η εκκλησία Του (Εφεσ.α:22,
23, Κολ.α:17, 18).
Οι πιστοί της πρώτης αποστολικής εκκλησίας
ονομάστηκαν μαθητές. Οι μαθητές ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί στην
Αντιόχεια, κατά τη διάρκεια της διακονίας του Παύλου και του Βαρνάβα (Πράξ.ια:26).
Δεν ήταν μόνο πιστοί και ακόλουθοι του
Χριστού, αλλά είχαν φτάσει και σε κάποιο βαθμό ομοίωσης με Αυτόν επειδή είχαν
πληρωθεί με το Πνεύμα Του (Β’ Κορ.γ:18).
Ένας αληθινός χριστιανός πρέπει να ακολουθεί
τον Κύριο όπου τον οδηγεί (Ρωμ.η:14). Πολλοί που θεωρούν τους εαυτούς τους
χριστιανούς και δεν έχουν γευτεί αυτή την χριστιανική εμπειρία συνεχίζουν να
βαδίζουν στους δικούς τους σαρκικούς δρόμους, αλλά ένας αληθινός Χριστιανός
αντανακλά το Πνεύμα του Χριστού.
Ο βασιλιάς Αγρίππας είχε τόσο πολύ
εντυπωσιαστεί με το χριστιανικό πνεύμα του Παύλου καθώς άκουγε αυτή την
συγκλονιστική και χρισμένη ομολογία που του απάντησε, «σχεδόν με πείθεις να
γίνω χριστιανός» (Πράξ.κς:28).
Είναι πραγματικά ένα θαυμαστό προνόμιο να
είμαστε χριστιανοί. Ο Πέτρος ομολογούσε ότι είναι ένδοξο προνόμιο να υποφέρεις
σαν χριστιανός (Α’ Πέτρ.δ:14-16).
Στην Καινή Διαθήκη κι ιδιαίτερα στις
επιστολές σκιαγραφείται η πραγματική εικόνα του χριστιανού. Θα μελετήσουμε
περισσότερο μερικά τέτοια εδάφια που θα μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε ακριβώς
αυτή την εικόνα.
Απ’ τους χριστιανούς που είναι πλήρεις
Πνεύματος Αγίου ζητείται - και δίνεται κι η δύναμη - να τηρήσουν την δικαιοσύνη
του νόμου του Μωυσή, όπως ερμηνεύτηκε απ’ τον Ιησού στην επί του όρους ομιλία
Του (Ματθ.ε, ς, ζ).
Ο λαός Ισραήλ ερμήνευε τον νόμο μόνο σαν
καταδίκη των αμαρτωλών πράξεων, αλλά ο Ιησούς έδειξε ότι η ενοχή της αμαρτίας
ξεκινάει μέσα απ’ την καρδιά και το νου, πριν να διαπραχθεί η πράξη.
Ο νόμος του Μωυσή έλεγε: «Ου φονεύσεις», αλλά ο
Ιησούς είπε: «πάς ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού ένοχος
έσται τη κρίσει» (Ματθ.ε:21,22).
Ο νόμος έλεγε: «ου μοιχεύσεις» ,αλλά ο
Ιησούς είπε: «πάς ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν
ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» (Ματθ.ε:27,28).
Ο Ιησούς είπε: «Ηκούσατε ότι ερρέθη, θέλεις
αγαπά τον πλησίον σου, και μίσει τον εχθρόν σου. Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε
τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε
εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι
και σας κατατρέχουσι» (Ματθ.ε:43,44).
Οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ είχαν ερμηνεύσει με
δικό τους τρόπο συγκεκριμένα τμήματα του Μωσαϊκού νόμου κι αυτές οι ερμηνείες
είχαν ονομαστεί «η παράδοση των πρεσβυτέρων».
Οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι ρώτησαν τον
Ιησού γιατί οι μαθητές Του παράβαιναν αυτή την παράδοση. Αυτός τους απάντησε: «Διά
τί και σεις παραβαίνετε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας;» (Ματθ.ιε:1-3).
Το πνεύμα του νόμου του Μωυσή κι η διδασκαλία
της Καινής Διαθήκης του νόμου του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού διδάσκουν
ότι οι χριστιανοί πρέπει ν’ ανταποδίδουν καλό στο κακό (Ρωμ.ιβ:17-21).
Αυτοί που είναι γεμάτοι με το Πνεύμα του
Χριστού μπορούν να αγαπούν με την αγάπη που ο Θεός έχει βάλει μέσα στις καρδιές
τους. Αυτή είναι η αγάπη που έφερε τον Χριστό στον κόσμο να πεθάνει για τους
αμαρτωλούς (Ιωαν.γ:16, Ρωμ.ε:5-8) κι αυτό είναι το αληθινό πνεύμα του αγιασμού.
Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προείπαν ότι
θα ερχόταν ο καιρός που η δικαιοσύνη του Θεού θα προσφερόταν στο λαό Του.
Ο Ιερεμίας είπε ότι Αυτός θα έγραφε το νόμο
Του στις καρδιές των ανθρώπων (Ιερ.λα:31-34).
Ο Ησαΐας προφήτεψε για την αγία οδό πάνω στην
οποία θα βαδίζει ο λαός του Θεού (Ησ.λε:8-10).
Ο Ιεζεκιήλ μίλησε ακόμη πιο συγκεκριμένα γι’
αυτό τον μελλοντική αγία οδό. Είπε ότι ο Θεός θα καθάριζε τον λαό Του απ’ την
ακαθαρσία του και θα του έδινε μια νέα καρδιά, γιατί θα έβαζε το Πνεύμα Του
μέσα τους (Ιεζ.λς:25-27).
Αυτές οι προφητείες εκπληρώθηκαν όταν ο
Ιησούς εξέχεε το Πνεύμα Του στους μαθητές Του την ημέρα της Πεντηκοστής.
