Γέν.κδ Η κλήση και ανύψωση της Ρεβέκκας, στηριζόταν στον όρκο που σφράγισε την συμφωνία.
κδ:3 και θέλω σε ορκίσει εις Κύριον τον Θεόν του
ουρανού και τον Θεόν της γης, ότι δεν θέλεις λάβει γυναίκα εις τον υιόν μου εκ των
θυγατέρων των Χαναναίων, μεταξύ των οποίων εγώ κατοικώ·
Η ίδια αγνοούσε τα πάντα, αν και ήταν το αντικείμενο της
συμφωνίας.
Εφεσ.α:3-4 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά
Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι
και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης,
Ρωμ.η:29-30 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.
Υπάρχει μια θαυμαστή αρμονία μεταξύ αυτών των εδαφίων και
της ιστορίας μας από την Γέν.κδ.
Η δικαίωση, η δόξα, η κλήση της εκκλησίας στηρίζονται στον
λόγο και τον όρκο του Θεού, στο αιώνιο σχέδιό Του.
Επικυρώθηκαν με τον θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψη του
Ιησού.
Η εκκλησία μέσα στον νου του Θεού είναι άρρητα συνδεδεμένη
με την δόξα του Υιού.
Ο όρκος που έδωσε ο Ελιέζερ, είχε σαν αντικείμενο την
απόκτηση μιας συντρόφου για τον Υιό!
Την θέση που κατέλαβε η Ρεβέκκα, την όφειλε στην επιθυμία
του Αβραάμ υπέρ του υιού του.
Α’ Τιμ.γ:16 Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας
είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις
αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.
Αυτό σημαίνει ότι ο Γιος του Θεού, είναι η φανέρωση του Θεού
εν σαρκί, άρα, Υιός Θεού = ο Θεός εν σαρκί.
Γι’ αυτό όταν ο Πέτρος απάντησε «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος» στην ερώτηση του
Χριστού, «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι
είμαι;», είναι σαν να είπε, Εσύ είσαι ο Θεός εν σαρκί. Και πάνω σ’ αυτή την
αλήθεια, ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός εν σαρκί, θα οικοδομήσει την εκκλησία Του!!!
(Ματθ.ις:16-18).
Συνεχίζουμε:
Ιωάν.ια:25-27 Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η
ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας
όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα. Πιστεύεις
τούτο; Λέγει προς αυτόν· Ναι, Κύριε, εγώ επίστευσα ότι συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ερχόμενος εις τον κόσμον.
Α’ Ιωάν.ε:1 Πας
όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, εκ του Θεού εγεννήθη, και πας όστις αγαπά τον γεννήσαντα αγαπά
και τον γεννηθέντα εξ αυτού.
Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είναι ο αναμενόμενος «Μεσσίας»
(εβραϊκά: משיח,
(Μασίαχ), που αποτελεί εβραϊκό όρο και σημαίνει «Χρισμένος», από την ελληνική
λέξη «Χρίσμα», από την οποία προήλθε ο ελληνικός τίτλος «Χριστός».
Γεννημένος από τον Θεό (αναγεννημένος) είναι όποιος πιστεύει
ότι:
ο Ιησούς είναι ο Χριστός
ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος
συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού
Άρα, Ιησούς (Γιάχβε οσήα) = Χριστός, Μεσσίας, κεχρισμένος.
Με λίγα λόγια,
αναγεννημένος είναι όποιος πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ο Θεός!
Η αποκάλυψη ότι ο Ιησούς είναι ο υιός του Θεού του ζώντος,
είναι το μόνο μέσο με το οποίο μια ψυχή μπορεί να μπει στην εκκλησία του
Χριστού.
Πράξ.η:37 Και ο Φίλιππος είπεν· Εάν πιστεύης εξ όλης
της καρδίας, δύνασαι. Και αποκριθείς είπε· Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο
Υιός του Θεού.
Βλέπουμε ότι αυτή η γνώση, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ήταν βασική και απαραίτητη
στην πρώτη εκκλησία.
Ο Παύλος λέει:
Γαλ.α:15-16 Ότε δε ηυδόκησεν ο Θεός, ο προσδιορίσας με
εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας διά της χάριτος αυτού, να αποκαλύψη τον
Υιόν αυτού εν εμοί, διά να κηρύττω αυτόν μεταξύ των εθνών, ευθύς δεν
συνεβουλεύθην σάρκα και αίμα,
Η ασφάλεια και η ευτυχία της εκκλησίας είναι αχώριστα
ενωμένες με το Χριστό και την δόξα Του.
Α’ Κορ.ια:8-9 Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός, αλλ'
η γυνή εκ του ανδρός· επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή
διά τον άνδρα.
Ματθ.κβ:2 Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον
βασιλέα, όστις έκαμε γάμους εις τον υιόν αυτού·
Ιωάν.γ:36 Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν
αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του
Θεού μένει επάνω αυτού.
Ιωάν.ε:39-40 Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι
εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού· πλην
δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν.
Ο Υιός είναι το κύριο αντικείμενο όλων των σκέψεων και των
βουλών του Θεού.
Αν φερθούμε σε κάποια ευτυχία, σε δόξα ή σε κάποιο αξίωμα,
τούτο δεν γίνεται παρά μόνο σε σχέση με τον Υιό.
Με την αμαρτία ο άνθρωπος έχασε κάθε δικαίωμα σ’ αυτά, αλλά
και την ίδια την ζωή.
Όμως ο Χριστός υπέστη την τιμωρία της αμαρτίας, έγινε ο
υπεύθυνος αντιπρόσωπος του ανθρώπινου γένους πάνω στον σταυρό.
Μάλιστα, η Γραφή μας λέει ότι Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα
υπέρ ημών (Γαλ.γ:13).
Ο Χριστός συμφιλίωσε και αγίασε την εκκλησία, δικαιώνοντάς
μας. Η εκκλησία δεν είναι υπό νόμο, επειδή ο Ιησούς έγινε κατάρα για μας.
Τώρα, αν η εκκλησία μπει στην Μ. Θλίψη κάτω από την κατάρα
του Θεού, τότε το έργο του Χριστού - να γίνει κατάρα για μας - δεν σημαίνει
τίποτα και είναι άκυρο.
Αλλά ο Θεός δεν θα τιμωρήσει την εκκλησία για την ανομία
της, αφού αυτή η περίοδος είναι για τον Ισραήλ. Είναι σαφές ότι ο Θεός θα
μετακινήσει την εκκλησία πριν από την κρίση, επειδή το αίμα του Χριστού έχει
κάνει ήδη την συμφιλίωση για τις ανομίες μας, όταν ο Χριστός έγινε κατάρα για
μας.
Άρα, τίποτα δεν μπορεί να είναι περισσότερο πλήρες από την
απολύτρωση!
Η καρδιά στερεώνεται με τη γνώση ότι η εκκλησία είναι
απαραίτητη στην δόξα του Χριστού.
Α’ Κορ.ια:7 Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την
κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του
ανδρός.
Εφεσ.α:22-23 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και
έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα
αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.
Υπήρχαν σοβαροί λόγοι ώστε το σώμα, η νύμφη, η σύντροφος του
μονογενούς Υιού, να απασχολεί τις σκέψεις του Θεού, προ καταβολής κόσμου.
«Γυναίκα εις τον υιόν
μου» (κδ:7), διότι «Δεν είναι καλόν
να ήναι ο άνθρωπος μόνος» (Γέν.β:18)!
Μαθαίνουμε λοιπόν, ότι η εκκλησία στις βουλές του Θεού,
είναι απαραίτητη για τον Χριστό.
Προορίζεται να μοιραστεί όλη την δόξα του Υιού, όπως μετέχει
σ’ όλη την αγάπη της οποίας υπήρξε το αιώνιο αντικείμενο:
Ιωάν.ιζ:22-23 Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας
έδωκα εις αυτούς, διά να ήναι εν καθώς ημείς είμεθα εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν
εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με
απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας.
Αυτές είναι οι σκέψεις της καρδιάς του Χριστού για την
εκκλησία.
Α’ Ιωάν.δ:17 Εν τούτω είναι τετελειωμένη η αγάπη μεθ'
ημών, διά να έχωμεν παρρησίαν εν τη ημέρα της κρίσεως, διότι καθώς εκείνος
είναι, ούτω και ημείς είμεθα εν τω κόσμω τούτω.
Δεν προορίζεται μόνο να γίνει, αλλά ΕΙΝΑΙ όπως Εκείνος.
Α’ Ιωάν.ε:20 Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε και
έδωκεν εις ημάς νόησιν, διά να γνωρίζωμεν τον αληθινόν· και είμεθα εν τω
αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος είναι ο αληθινός Θεός και η
ζωή η αιώνιος.
Ό,τι ανήκε στον Ισαάκ, ανήκε και στην Ρεβέκκα, επειδή ο
Ισαάκ της ανήκε.
Γέν.κδ:34-36 Και είπεν, Εγώ είμαι δούλος του Αβραάμ. Και
ο Κύριος ευλόγησε τον κύριόν μου σφόδρα, και έγεινε μέγας· και έδωκεν εις αυτόν
πρόβατα και βόας και αργύριον και χρυσίον και δούλους και δούλας και καμήλους
και όνους. Και εγέννησε Σάρρα, η γυνή του κυρίου μου, υιόν εις τον κύριόν μου,
αφού εγήρασε· και έδωκεν εις αυτόν πάντα όσα έχει.
Ο Ελιέζερ αποκαλύπτει τον Πατέρα (πλούσιος) και τον Υιό (του
τα έδωσε όλα επειδή είναι μονογενής και το αντικείμενο της αγάπης Του).
Ιωάν.ις:13-15 Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της
αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει
αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα
μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και
αναγγείλει προς εσάς. Πάντα όσα έχει ο Πατήρ, εμού είναι· διά τούτο είπον ότι
εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς.
Ο υπηρέτης προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της νύμφης,
μιλώντας μόνο για τον Ισαάκ.
Η Ρεβέκκα ήταν αδύνατον να πιστεύει ότι είναι το αντικείμενο
ενός τόσο ένδοξου προορισμού και ταυτόχρονα να παραμένει ανάμεσα στις
καταστάσεις που την βρήκε αυτή η αποκάλυψη.
Αν η μαρτυρία για το μέλλον ήταν αληθινή, θα ήταν αφροσύνη
να μένει δεμένη με το παρόν.
Αν η ελπίδα να είναι σύζυγος του Ισαάκ και συγκληρονόμος της
δόξας του ήταν γι’ αυτήν μια πραγματικότητα, το να εξακολουθεί να φυλάει τα
πρόβατα του Λάβαν, θα ήταν εκ μέρους της περιφρόνηση όλων αυτών που ο Θεός με
τη χάρη Του, έβαλε μπροστά της.
Φιλ.γ:13-14 Αδελφοί,
εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό· αλλ' εν πράττω· τα μεν οπίσω
λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το
βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
