Η ανάγκη να γνωρίζω καλά τι θέλει ο Θεός

 

Κολ.α:9-11 Διά τούτο και ημείς, αφ' ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομεν προσευχόμενοι διά σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου, ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού, ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν,

Το αίτημα του Παύλου είναι οι πιστοί να μεγαλώνουν, να αυξάνουν, να γίνουν πλήρεις στην επίγνωση του θελήματος του Θεού. Ο χριστιανισμός, είναι βασικά μια προσωπική σχέση του Χριστού με τον άνθρωπο.

Για να δείξω στον Θεό πως Τον αγαπώ, εκτελώ το θέλημά Του. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να γνωρίζω το θέλημά Του. Και η γνώση αυτή να μεγαλώνει και να μεγαλώνει, μέχρις ότου, όπως γράφει: να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού (Κολ.α:9α).

Αυτό είναι τόσο σημαντικό, που γράφει στο τέλος της επιστολής πως κι ο Επαφράς προσεύχεται με το ίδιο αίτημα:

«Σας ασπάζεται ο Επαφράς, όστις είναι από σας, ο δούλος του Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος διά σας εν ταις προσευχαίς, διά να σταθήτε τέλειοι και πλήρεις εις παν θέλημα του Θεού» (Κολ.δ:12).

Αυτό τώρα πως γίνεται; Προφανώς δεν ξυπνάμε ένα πρωί και έχει φυτευτεί αυτόματα μέσα στο νου μας αυτό που θέλει ο Θεός.

Ζούμε σε ένα κόσμο που το άδικο έχει γίνει τόσο συνηθισμένο που μας φαίνεται δίκαιο, το στραβό σωστό, και το ψέμα αλήθεια.

Πολλές φορές αφήνουμε το φρόνημα του κόσμου να διαμορφώνει τις απόψεις μας για τα πνευματικά, την στιγμή που λέει ότι αυτά τα δύο φρονήματα έχουν έχθρα μεταξύ τους και ότι το ένα είναι θάνατος και το άλλο ζωή (Ρωμ.η:6,7)!

Πώς μπορώ να γνωρίζω τι θέλει ο Θεός; Το θέλημα του Θεού είναι αποκαλυμμένο και γραμμένο στον λόγο Του, στην Αγία Γραφή.

Αν θέλω να μάθω ποιος είναι ο Θεός και τι θέλει, θ’ ανοίξω την Αγία Γραφή. Δεν υπάρχει κάτι που να χρειάζομαι να ξέρω για τον Θεό όσο ζω εδώ στην γη, που να μην μπορώ να το βρω στον λόγο του Θεού.

Το πρωινό της ανάστασης, ο Χριστός συναντάει δύο μαθητές που πήγαιναν προς την πόλη Εμμαούς. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν απογοητευμένοι από τα γεγονότα. Η ελπίδα τους είχε χαθεί και δεν πίστευαν ούτε τις γυναίκες που είδαν τον άδειο τάφο, ούτε τους μαθητές, ούτε τα όσα έμαθαν ότι είχαν πει οι άγγελοι.

Τι ήταν αυτό που θα τους έπειθε; Τι ήταν αυτό το παραπάνω που χρειαζόντουσαν; Μια ακόμη εμπειρία; Τον Ιησού τον ίδιο να εμφανιστεί; Εμείς, εγώ, όλοι μας θα λέγαμε «ναι!» Και η ειρωνεία ποια είναι; Περπατάνε με την απάντηση μπροστά στα μάτια τους, χωρίς να μπορούν να την δουν. Χωρίς να μπορούν να αναγνωρίσουν τον Ιησού. Μια ακόμη εμπειρία θα τους πείσει;

Ο Κύριός μας είχε άλλη γνώμη. Θα πάρουν την απάντησή τους, όχι όπως εμείς θα θέλαμε. Θα δουν το Χριστό ζωντανό, αλλά κάτι άλλο πρέπει να προηγηθεί. Πρώτα πρέπει να μάθουν να πιστεύουν πως ό,τι έχει πει ο Θεός είναι αλήθεια. Τους λέει λοιπόν ο Χριστός:

«Ω ανόητοι και βραδείς την καρδίαν εις το να πιστεύητε εις πάντα όσα ελάλησαν οι προφήται· δεν έπρεπε να πάθη ταύτα ο Χριστός και να εισέλθη εις την δόξαν αυτού; Και αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς» (Λουκ.κδ:25-27).

Ο Ιησούς τους μαλώνει. Εκφράζει την απογοήτευσή Του. Η αποτυχία τους να καταλάβουν, ο λόγος που είναι στεναχωρημένοι, δεν είναι τα γεγονότα, δεν είναι οι λίγες πληροφορίες, είναι η ανοησία και βραδύτητα της καρδιάς τους, ώστε να πιστέψουν όχι τους ανθρώπους, αλλά τον λόγο του Θεού, τους προφήτες. Η απάντηση του Χριστού, το φάρμακο του Θεού στην απογοήτευση και την απιστία, είναι ο λόγος του Θεού.

Β΄ Τιμ.γ:16-17 «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν»

«δεν παύομεν προσευχόμενοι διά σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως» (Κολ.α:9).

Η γνώση του θελήματος του Θεού χρειάζεται σοφία και σύνεση και με κάνει σοφό και συνετό. Η σοφία, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, δεν είναι πληροφορίες στο μυαλό μου. Σοφός είναι αυτός που ξέρει να εφαρμόζει την αλήθεια στην καθημερινή ζωή. Η σοφία δεν είναι διανοητική, είναι πρακτική. Δεν αφορά τι ξέρεις, αλλά τι κάνεις. Δεν έχει να κάνει τόσο με το μυαλό, όσο με τις σχέσεις και τον χαρακτήρα.

Όταν πέθανε ο Μωυσής κι ο Ιησούς του Ναυή τον διαδέχθηκε ο Θεός του είπε: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως» (Ι. Ναυή α:8).

Ο Ιησούς του Ναυή ήξερε τον Νόμο, την Πεντάτευχο, πιο καλά από τον οποιοδήποτε Ισραηλίτη. 40 χρόνια ξόδεψε πλάι στον Μωυσή, τον άνθρωπο του Θεού και μελέτησε τον λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος αυτός έχει δει τον Θεό να κάνει τρομερά πράγματα, όλα αυτά τα χρόνια. Ο Ιησούς του Ναυή είναι ο πολεμιστής πολέμησε τους Αμαληκίτες ενώ ο Μωυσής προσεύχονταν στο βουνό με τα χέρια ψηλά (Έξ.ιζ:8-13).

Στην Έξοδο κδ εμφανίζεται ο Ιησούς για δεύτερη φορά. Είναι μετά το γεύμα που είχαν οι 70 πρεσβύτεροι, ο Μωυσής, ο Ααρών και οι δύο γιοι του Ααρών στην παρουσία του Θεού, με το οποίο επισφραγίστηκε η διαθήκη στο όρος Σινά.

«Και εσηκώθη ο Μωϋσής μετά Ιησού του θεράποντος αυτού, και ανέβη ο Μωϋσής επί το όρος του Θεού» (Έξ.κδ:13).

Μαζί με τον Μωυσή, μέσα στη νεφέλη ήταν και ο Ιησούς του Ναυή. Σκεφτείτε εμπειρία προετοιμασίας.

Ήταν συνέχεια μέσα στη σκηνή του Μαρτυρίου μαζί με το Μωυσή:

«Και ελάλει ο Κύριος προς τον Μωϋσήν πρόσωπον προς πρόσωπον, καθώς λαλεί άνθρωπος προς τον φίλον αυτού. Και επέστρεφεν εις το στρατόπεδον· ο δε θεράπων αυτού νέος, Ιησούς ο υιός του Ναυή, δεν ανεχώρει από της σκηνής» (Έξ.λα:11).

Όταν έβγαζε το κάλυμμα, μέσα στη σκηνή, ο Ιησούς του Ναυή ήταν εκεί. Δηλαδή έζησε έντονες στιγμές στην παρουσία του Θεού. Έζησε από κοντά την δύναμη και την παρουσία Του. Ήξερε ποιος ήταν ο Θεός. Μετά από τόση προετοιμασία, μετά από την δική του προσωπική εμπειρία με τον Θεό, με τον Κύριο να του λέει τρεις φορές, «Ίσχυε και ανδρίζου», τι την θέλει την καθημερινή μελέτη;

Η απάντηση βρίσκεται στο δεύτερο μισό του εδαφίου 8, «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως» (Ι. Ναυή α:8). Όταν διαβάζω την Αγία Γραφή, τότε ξέρω τι θέλει ο Θεός και τότε φέρομαι σοφά.

Πίσω στην επιστολή προς Κολοσσαείς: «να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως» (Κολ.α:9β).

Κι όταν γίνει αυτό, δηλαδή γνωρίζω τι θέλει ο Θεός και το εφαρμόζω, τότε ζω αντάξια του Θεού και τον ευαρεστώ σε όλα: «διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου, ευαρεστούντες κατά πάντα» (Κολ.α:10).

Αν υπάρχει ένα πρόσωπο που θέλουμε και είναι ανάγκη να είναι ευχαριστημένο μαζί μας, αυτό είναι ο Θεός. Όλοι οι άλλοι είναι πολύ μετά.

Δεν ζω για να ικανοποιώ τις προσδοκίες των ανθρώπων. Στον Θεό θα δώσω λόγο μια μέρα. Ούτε στην γυναίκα μου, ούτε στον άντρα μου, ή στο αφεντικό ή στον συνάδελφό μου ή τον γείτονα.

Θα πρέπει λοιπόν οι χριστιανοί να καταλάβουν ότι στην εκκλησία, στην Βασιλεία του Θεού, ο παλιός τρόπος ζωής, οι παλιές σκέψεις, οι παλιές πρακτικές,  οι παλιές πολιτικές ιδέες, η ψυχολογία των ανθρώπων, τα παλιά βάρη, η επιχειματικότητα, δεν έχουν θέση. Βρισκόμαστε σε καινούριο χώρο που ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά, άλλοι νόμοι. Εδώ ισχύει ο λόγος του Θεού. Τι είναι γεγραμμένον!

Η εκκλησία δεν είναι βουλή. Όταν πηγαίνω στην εκκλησία δεν πάω σαν αντιπολίτευση!

Ο λόγος του Θεού λέει: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ' υμών» (Β’ Κορ.ιγ:11).

«Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην» (Α’ Κορ.α:10).

Διαβάζουμε πάντα, τι λέει ο λόγος του Θεού, ποιο είναι το θέλημα του Θεού, που πρέπει να γνωρίζουμε για να το πράξουμε!

Ο Ιησούς είπε: «Εξεύρετε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτά και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτά. Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν, αλλ' όστις θέλει να γείνη μέγας εν υμίν, ας ήναι υπηρέτης υμών, και όστις θέλη να ήναι πρώτος εν υμίν, ας ήναι δούλος υμών» (Ματθ.κ:25-27).

Κάτι που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι δεν πρέπει να κατηγορούμε την εκκλησία για τα δικά μας προβλήματα.

Θα πρέπει να προσπαθείς να διαχωρίζεις την εκκλησία από τα προσωπικά προβλήματα που αντιμετωπίζεις.

Τα περισσότερα πληγωμένα αισθήματα μέσα στην εκκλησία, προκύπτουν από θέματα και υπερευαισθησίες που κουβαλούν οι άνθρωποι μέσα τους από παλιά, ίσως και από τα παιδικά τους χρόνια.

Αυτού του είδους οι συναισθηματικές ανησυχίες μπορούν να δημιουργήσουν «λάθος αντιλήψεις», οι οποίες μπορούν να σε εμποδίσουν να δεις την πραγματικότητα με τον ίδιο τρόπο που την βλέπουν οι άλλοι.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρέπει να οδηγούμαστε απ’ ό,τι διαβάζουμε σε περιοδικά ή στο διαδίκτυο! Δεν χρειαζόμαστε τις συμβουλές τους!

Τέτοιες καταστάσεις, όπως πεσμένη αυτοεκτίμηση, παιδική κακομεταχείριση, προβλήματα στον γάμο, προσωπικά αισθήματα δυσαρέσκειας, οικογενειακές διαμάχες, ρίζες πικρίας, προβλήματα υγείας ή επαγγελματική δυσαρέσκεια μπορούν να διαστρεβλώσουν την ερμηνεία σου σε λόγια και πράξεις.

Μπορεί να φαντάζεσαι ότι οι άνθρωποι δεν σε θέλουν και να εκφράζεις συνεχώς παράπονα, ή να παρεξηγείς καλοπροαίρετα λόγια και να τα εκλαμβάνεις σαν προσβολή.

Ασήμαντα προβλήματα θα δείχνουν μεγάλα. Η δική σου ευθύνη για την δυστυχία σου μπορεί να μεταφερθεί στην εκκλησία, στους υπευθύνους της ή στους υπόλοιπους αδελφούς. Μπορεί να καταφέρεσαι εναντίον άλλων ή να βιάζεσαι να βρεις λάθη.

Να θυμάσαι αυτό: Μη βγάζεις βεβιασμένα συμπεράσματα, διότι τα πράγματα συνήθως δεν είναι τόσο άσχημα, όσο δείχνουν.

Ης.κς:3 Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.

Να είσαι καταδεκτικός, ενθαρρυντικός, μια ευλογία για τους άλλους που σε περιτριγυρίζουν. Αν έχεις αρνητική και κριτική συμπεριφορά προς τους αδελφούς, αυτό θα προκαλέσει ανάλογη αντίδραση.

Λουκ.ς:37 Και μη κρίνετε, και δεν θέλετε κριθή. Μη καταδικάζετε, και δεν θέλετε καταδικασθή. Συγχωρείτε, και θέλετε συγχωρηθή.

Πολλά πληγωμένα αισθήματα μπορούν να αποφευχθούν, αν αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι συνήθως αντιδρούν στην δική μας συμπεριφορά. Εξέτασε προσεκτικά τον τρόπο που λες πράγματα ή ακόμα και το πόσο πολύ μιλάς.

Εκκλ.ε:3 Επειδή το μεν όνειρον έρχεται εν τω πλήθει των περισπασμών, η δε φωνή του άφρονος, εν τω πλήθει των λόγων.

Μην είσαι αγενής και απότομος. Έλεγξε την συμπεριφορά σου να μην είναι αυταρχική και να μην καταδυναστεύει τους άλλους. Οι άνθρωποι θα σε φοβούνται και θα κοιτάνε πώς να σε αποφύγουν.

Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε, διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον, διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες, διότι τούτο δεν σας ωφελεί.

Η Γραφή διδάσκει τους πιστούς να είναι συνεργάσιμοι και υποταγμένοι στους πνευματικούς τους ηγέτες, κάτι που δεν είναι δυνατόν, αν ο πιστός δεν ανήκει σε μια εκκλησία και δεν είναι υπόλογος σ' ένα τοπικό ποιμένα.

Η ευθύνη απέναντι σ' ένα ποιμένα, που είναι απ' τον Θεό, είναι ένα μέρος της τάξης που ο Θεός έχει θέσει για την πνευματική αύξηση κάθε Χριστιανού. Ο λόγος του Θεού δίνει στον ποιμένα την εξουσία να οργανώνει και να διατηρεί την τάξη στην εκκλησία, να διδάσκει την αλήθεια του Θεού, να διορθώνει και να επιβάλλει πειθαρχία, όταν αυτό είναι απαραίτητο, για να κρατήσει το ποίμνιό του υπεύθυνο κάτω από τις βιβλικές αρχές. Στην ενθάρρυνσή του προς τους εργάτες ο Παύλος είπε:

Β' Τιμ.β:15  Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.

Β' Τιμ.δ:2 Κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως, ακαίρως. Έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.

Α’ Τιμ.ε:20  Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, διά να έχωσι φόβον και οι λοιποί.

Η έλλειψη του κατάλληλου σεβασμού προς την εξουσία είναι ένα κοινό πρόβλημα σήμερα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους λένε τι να κάνουν ή να τους διορθώνουν αν κάνουν λάθος. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η σύγχρονη εκκλησία συγκεντρώνει τόσους πολλούς ανώριμους πιστούς.

Όταν κάποιοι ακούνε κάτι που δεν τους αρέσει, ή τους διορθώνουν κάπως, απλά τα μαζεύουν και πάνε σε μια άλλη πιο «ανάλαφρη εκκλησία», ή αποφεύγουν να πάνε σε κάποια εκκλησία, μέχρι να βρουν μια που να λέει πράγματα που τους αρέσουν.

Β' Τιμ.δ:3 Διότι θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλία, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν.

Εφόσον είσαι μέλος κάποιας εκκλησίας, πρέπει να δεχτείς ότι ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι είναι υπεύθυνοι εκεί. Ανεξάρτητα από το αν νομίζεις ότι δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, ο Θεός τους αναγνωρίζει σαν εξουσία σ' εκείνο το σώμα και μια μέρα θα δώσουν λόγο στον Θεό.

Συνεπώς, ο Θεός σε καθιστά υπεύθυνο, να σέβεσαι την εξουσία τους, να προσεύχεσαι γι' αυτούς, να συνεργάζεσαι και να μην είσαι απειθής και επαναστατικός.

Παρ.ς:16-19 Ταύτα τα εξ μισεί ο Κύριος, επτά μάλιστα βδελύττεται η ψυχή αυτού. Οφθαλμούς υπερηφάνους, γλώσσαν ψευδή, και χείρας εκχεούσας αίμα αθώον, καρδίαν μηχανευομένην λογισμούς κακούς, πόδας τρέχοντας ταχέως εις το κακοποιείν, μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος, και τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών.

Ένα από τα πράγματα που ο Θεός βδελύττεται περισσότερο είναι εκείνοι που σπέρνουν έριδες, που δημιουργούν διχασμό και μάχες στο σώμα του Χριστού. Μην κουτσομπολεύεις, μην παραπονιέσαι και μην προκαλείς αναταραχές. Αν είσαι δυσαρεστημένος με την εκκλησία σε κάποιο τομέα, προσευχήσου γι' αυτό και συζήτησέ το με τους πρεσβύτερους. Ποτέ όμως μην γίνεσαι πηγή αναταραχής.

Μην κακολογείς έναν άνθρωπο του Θεού. Αν το κάνεις, τότε ψάχνεις για προβλήματα. Κάποτε ο Παύλος τιμωρήθηκε, που κήρυττε το Ευαγγέλιο και από άγνοια περιφρόνησε και έκρινε τον αρχιερέα Ανανία, που είχε διατάξει να ραπιστεί ο απόστολος.

Όταν όμως ο Παύλος αντιλήφθηκε ποιος ήταν, απολογήθηκε που μίλησε ενάντια στον Ανανία γνωρίζοντας ότι είναι απαγορευμένο να μιλήσεις ενάντια στον υπηρέτη του Θεού, παρά το γεγονός ότι η μεταχείριση που δέχτηκε ο Παύλος από τον Ανανία ήταν λανθασμένη.

Πράξ.κγ:2-5  Ο δε αρχιερεύς Ανανίας προσέταξε τους παρεστώτας πλησίον αυτού να κτυπήσωσι το στόμα αυτού. Τότε ο Παύλος είπε προς αυτόν· Ο Θεός μέλλει να σε κτυπήση, τοίχε ασβεστωμένε· και συ κάθησαι να με κρίνης κατά τον νόμον, και παρανομών προστάζεις να με κτυπώσιν; Οι δε παρεστώτες είπον· Τον αρχιερέα του Θεού λοιδορείς; Και ο Παύλος είπε· Δεν ήξευρον, αδελφοί, ότι είναι αρχιερεύς· διότι είναι γεγραμμένον. Άρχοντα του λαού σου δεν θέλεις κακολογήσει. 

Είναι σοβαρή υπόθεση να «αγγίζεις» τον κεχρισμένο του Θεού, είτε με λόγια, είτε με πράξεις. Αν και μερικές φορές μπορεί να είναι με ελαττώματα και ατέλειες, παραμένουν όμως υπηρέτες Του.

Ψαλμ.ρε:14,15 δεν αφήκεν άνθρωπον να αδικήση αυτούς· μάλιστα υπέρ αυτών ήλεγξε βασιλείς, λέγων, μη εγγίσητε τους κεχρισμένους μου και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.

Αν κάποιος εργάτης σ' έχει πειράξει με κάποιον τρόπο, μην απαντήσεις με κάποιον μη βιβλικό τρόπο και φέρεις κατάκριση και ενοχή επάνω σου. Μην του επιτεθείς με λόγια, μην του ανταποδώσεις με διαδόσεις εναντίον του, ή μην προσπαθήσεις να τον ανατρέψεις πίσω απ' την πλάτη του. Πρέπει να πας και να τον αντιμετωπίσεις ιδιαιτέρως σύμφωνα με το βιβλικό τρόπο.

Ματθ.ιη:15-17 Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών. Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης.

Αν η πρώτη και η δεύτερη προσπάθεια δεν φέρουν αποτέλεσμα, φέρε το θέμα στο πνευματικό σώμα, όπως το πρεσβυτέριο ή τους υπευθύνους πάνω απ' αυτόν, σ' εκείνους που είναι υπόλογος. Άσε σ' αυτούς οποιαδήποτε διόρθωση ή επιβολή πειθαρχίας.

Να έχεις στο νου σου ότι κατηγορία εναντίον εργάτη είναι σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να γίνεται δεκτή, αν δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί και από άλλους μάρτυρες.

Α' Τιμ.ε:19 Κατηγορίαν εναντίον πρεσβυτέρου μη παραδέχου, εκτός διά στόματος δύο ή τριών μαρτύρων.

Αν τα πράγματα δεν είναι όπως πρέπει να είναι με την εκκλησία ή με την ηγεσία της, υπάρχουν έντιμοι τρόποι να βοηθήσεις να βελτιωθεί η κατάσταση ή να δοθεί λύση σε αδικίες. Παρ’ όλα αυτά είναι ανήθικο να επιτίθεσαι στην εκκλησία ή στην ηγεσία της. Τα άτομα που το κάνουν αυτό είναι πιθανό να καταλήξουν πληγωμένοι, πικραμένοι ή ίσως και σε ακόμα χειρότερη κατάσταση.