Ο φόβος και η απιστία δεν είναι αντιδράσεις του μυαλού, αλλά συναισθηματικές αντιδράσεις της καρδιάς, λόγω έλλειψης πίστης στον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι η ρίζα της απιστίας δε βρίσκεται στο μυαλό, αλλά στην καρδιά.
Δυστυχώς, η «πίστη» έγινε μια θρησκευτική γενικότητα σήμερα.
Η αυθεντική πίστη αποδέχεται την πιστότητα του Θεού – «διότι πιστός ο
υποσχεθείς» (Εβρ.ι:23).
Πιστεύω σημαίνει ότι αφήνω τα πράγματα στα χέρια του Κυρίου και κάνω το βήμα να Τον εμπιστευθώ και να υπακούσω σ’ Αυτόν και στον λόγο Του. «Η πίστη στον Κύριο» είναι μια θεμελιώδης Βιβλική αρχή και θα πρέπει να συνοδεύεται από την στάση, «και αν με θανατώνει, εγώ θα ελπίζω σ' αυτόν» (Ιώβ ιγ:15).
Ο Χριστός περιμένει να Τον εμπιστευθούμε με μια τέτοια στάση
και ανταπόκριση καρδιάς. Από πού το ξέρουμε αυτό; Αν δεις στο βιβλίο του Λουκά,
ο Κύριος κάνει μια εκπληκτική δήλωση:
«Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και
συγγενών και φίλων, και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών, και θέλετε είσθαι
μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει
χαθή» (Λουκ.κα:16-18).
Περιμένει την εμπιστοσύνη μας ανεξάρτητα από τις
καταστάσεις. Η πίστη δεν σημαίνει απλά ότι αποδέχομαι την Αγία Γραφή, ούτε
δείχνει ότι είμαι αυθεντία στην διδασκαλία της. Μπορεί να είμαστε Βιβλικά
ολόσωστοι, αλλά τελείως άδειοι από οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στον Θεό.
Πίστη είναι εμπιστοσύνη σαν ενός μικρού παιδιού στον Ιησού
και η απόλυτη παράδοση της ζωής μας σ’ Αυτόν. Για παράδειγμα, αν κάποιος θέτει
προϋποθέσεις στην προσευχή του, «Θα πιστέψω σε Σένα Κύριε, εάν απαντήσεις σ’
αυτήν την προσευχή μου», αυτό δείχνει πλήρη άγνοια για το τι είναι πίστη.
Βλέπετε, ο Θεός δεν κάνει πάντα αυτό που νομίζουμε ότι
πρέπει να κάνει. Στην πραγματικότητα, ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να
Τον εμπιστευθούμε! Αν απαντούσε πάντοτε, σε κάθε προσευχή μας, με τον τρόπο και
στον χρόνο που εμείς θέλουμε, τότε καμία πίστη δε θα ήταν αναγκαία από την
μεριά μας.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, και όχι
εμείς. Αν απαιτούμε να ξέρουμε γιατί ο Θεός κάνει ή δεν κάνει κάτι, σαν
προϋπόθεση για να Τον εμπιστευθούμε, τότε δεν έχουμε πραγματική πίστη.
Ο Θεός δεν αποδέχεται την υπό όρους εμπιστοσύνη μας. Είναι ο
Δημιουργός του Σύμπαντος! Δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του μικρού μυαλού
μας για να μας πείσει να πιστέψουμε.
Εάν δεν πιστεύουμε, οι μόνοι χαμένοι της υπόθεσης, θα
είμαστε εμείς, όχι Εκείνος. Μακάρι να μην αμφιβάλουμε ποτέ για τον Θεό ή την
καλοσύνη Του προς εμάς.
Στην Εβρ.ια:6 λέει, «χωρίς δε πίστεως αδύνατον
είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να
πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν».
Επίσης στον Ψαλμό λδ:8 λέει, «Γεύθητε και ιδέτε
ότι αγαθός ο Κύριος· μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επ' αυτόν»!
Εάν πραγματικά πιστεύουμε ότι ο Θεός υπάρχει, είναι καλός
και μας αγαπάει, όλες οι προϋποθέσεις και τα ερωτηματικά εξαφανίζονται.
Σαν ένα παιδί στην
αγκαλιά του πατέρα του, μπορούμε να βρούμε ανάπαυση στις ψυχές μας.
Ψαλμ.91:1,2 Ο
κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει
διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Κύριον, Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου·
Θεός μου· επ' αυτόν θέλω ελπίζει.
