Α. ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ
Αποκ.κ:14 “Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την
λίμνην του πυρός, ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.”
Όταν οι ασεβείς
πεθαίνουν οι ψυχές τους πηγαίνουν στον Άδη, ο οποίος είναι μια φυλακή, όπου και
μένουν σε βασανισμό συνείδησης μέχρι την τελική ανάσταση και την Κρίση του
Λευκού Θρόνου. Μία παραστατική εικόνα του Άδη μας δίνεται στην ιστορία του
Λάζαρου και του πλούσιου (Λουκ.ις:10-31).
Β. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Αποκ.κ:14 “Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.”
Ρωμ.ς:23 “Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.”
Ο προορισμός των ασεβών είναι αιώνιος αποχωρισμός από τον Θεό και τα αιώνια βασανιστήρια της οργής Του είναι γνωστά σαν ο δεύτερος θάνατος. Εξαιτίας της φοβερής φύσης του, είναι ένα θέμα που κανονικά πρέπει να κάνει κάθε άνθρωπο να τρέμει. Ωστόσο, είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί γιατί είναι μία θετική αλήθεια της θείας αποκάλυψης. Ο Χριστός της αγάπης και της γλυκύτητας προειδοποίησε τους ανθρώπους για τον βασανισμό που περιμένει τους ασεβείς στην κόλαση.
Ο “θάνατος” που
αναφέρεται στο Ρωμ.ς:23 δεν σημαίνει το τέλος της ύπαρξης, όπως και αιώνια ζωή
δεν σημαίνει την αρχή της ύπαρξης. Αιώνια ζωή δεν σημαίνει μόνο να ζει κανείς
για πάντα, αλλά να ζει σε μια συνεχή κατάσταση ευλογίας για πάντα. Η αιώνια ζωή
δεν σχετίζεται τόσο με την ποσότητα όσο με την ποιότητα της ύπαρξης. Το ίδιο
ισχύει βέβαια, απ’ την αντίθετη πλευρά, με τον αιώνιο θάνατο.
Ο αιώνιος θάνατος
είναι μια ποιότητα της ύπαρξης κι όχι παύση της ύπαρξης. Ακόμα και σ’ αυτή την ζωή, ο θάνατος μπορεί
να συνυπάρχει με την ζωή (Εφεσ.β:1, Α’ Τιμ.ε:6). Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν
ζωή, ο Θεός το ονομάζει θάνατο.
Υπάρχουν δύο
πράγματα που το παιδί του Θεού κερδίζει:
1.
Στην αναγέννηση - αιώνια ζωή
2.
Στην ανάστασή του – αθανασία
Έτσι συμβαίνει και
στην περίπτωση των ασεβών. Ο δεύτερος θάνατος δεν σημαίνει το τέλος της
ύπαρξης, γιατί και τώρα ο ασεβής, αν και ζει, στην ουσία είναι νεκρός, αλλά
σημαίνει τον αιώνιο αποχωρισμό από τον Θεό. (Αποκ.κ:14-15, Αποκ.κα:8).
Γ. Η ΦΥΣΗ
ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ
Η φύση της κόλασης
περιγράφεται από τις Γραφές που παρουσιάζουν τον Άδη (την φυλακή) και την Γέενα
(λίμνη του πυρός). Δεν θα επιχειρήσουμε να ξεχωρίσουμε αυτές τις περιγραφές,
γιατί κι οι δύο είναι παρόμοιες μεταξύ τους.
1.
Ύψιστα μαρτύρια - (βασανισμοί) Αποκ.κ:10
2.
Μνήμη (Τέκνον, ενθυμού...) Λουκ.ις:25
3.
Ανικανοποίητη επιθυμία - Λουκ.ις:24
4.
Τύψεις - Λουκ.ις:27-28
5.
Ντροπή και κατάκριση - Δαν.ιβ:2
6.
Ο σκώληξ δεν τελευτά - Μαρκ.θ:46
7.
Η φωτιά δεν σβήνει - Μαρκ.θ:46
8.
Άβυσσος - Αποκ.κ:3
9.
Σκότος - Ματθ.κε:30
10.Δεν υπάρχει
ανάπαυση - Αποκ.ιδ:11
Δεν θα υπάρχει
φως, ούτε εικόνες, ούτε μουσική, ούτε τιμή, ούτε ελπίδα στην κόλαση. Τι
φρικιαστικό, τρομακτικό μέρος!
Δ. Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΟΥ
Ματθ.κε:41 “Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το
αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.”
Η κόλαση δεν
ετοιμάστηκε για τον άνθρωπο. Ο Θεός την έφτιαξε για τον διάβολο και τους
αγγέλους του. Ο Θεός έχει κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τον άνθρωπο να βρεθεί
σ’ αυτό το τρομακτικό μέρος. Ο σταυρός του Γολγοθά είναι ένα φράγμα που
σταματάει τον άνθρωπο απ’ το κατρακύλισμά του στον χαμό, για όλη την
αιωνιότητα. Ο Χριστός πέθανε για να μην
βρεθούν οι άνθρωποι εκεί. Αν ο άνθρωπος επιλέξει με την θέλησή του ν’ ακολουθεί
τον Σατανά, είναι βέβαιο ότι θα περάσει την αιωνιότητα μ’ αυτόν.
Ε. ΤΟ ΠΥΡ
Στην παραβολή των
ζιζανίων (Ματθ.ιγ:36-43), ο Ιησούς εξήγησε κάθε μεταφορική λέξη της παραβολής.
Δεν εξήγησε όμως το “πυρ”. Γιατί έγινε αυτό; Υπάρχει μία μόνο απάντηση: η λέξη
“πυρ” δεν είναι μεταφορική αλλά κυριολεκτική.
