Γαλ.β:11-14 Ότε δε ήλθεν ο Πέτρος εις την Αντιόχειαν, ηναντιώθην εις αυτόν κατά πρόσωπον, διότι ήτο αξιόμεμπτος. Επειδή πριν έλθωσί τινές από του Ιακώβου, συνέτρωγε με τους εθνικούς· ότε δε ήλθον, συνεστέλλετο και απεχώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής. Και μετ' αυτού συνυπεκρίθησαν και οι λοιποί Ιουδαίοι, ώστε και ο Βαρνάβας συμπαρεσύρθη εις την υπόκρισιν αυτών. Αλλ' ότε εγώ είδον ότι δεν ορθοποδούσι προς την αλήθειαν του ευαγγελίου, είπον προς τον Πέτρον έμπροσθεν πάντων· Εάν συ Ιουδαίος ων ζης εθνικώς και ουχί Ιουδαϊκώς, διά τι αναγκάζεις τους εθνικούς να ιουδαΐζωσιν;
«Αλλά ο Παύλος διόρθωσε δημόσια τον Πέτρο!» Αυτή είναι μια
τυπική ένσταση που διατυπώνουν αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να ελέγχουν δημόσια
οποιονδήποτε για οτιδήποτε.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το βιβλικό παράδειγμα δεν αποδεικνύει καθόλου αυτό που πιστεύουν εκείνοι που το χρησιμοποιούν.
Ο Παύλος περιγράφει ένα περιστατικό μεταξύ αυτού και του
Πέτρου, το οποίο υποστηρίζει τους ισχυρισμούς του για αποστολική εξουσία. Ο
Παύλος ήξερε τι πίστευε ο Πέτρος, ότι οι Εθνικοί ήταν πλήρως αποδεκτοί από την
χάρη του Θεού μέσω της πίστης στον Χριστό, ότι οι αμαρτίες τους καλύπτονταν από
τον θάνατο του Ιησού στον σταυρό.
Στην πραγματικότητα, ο Πέτρος πίστευε ότι έτσι σώθηκαν και
οι Εβραίοι. Αλλά φοβήθηκε όταν κάποιοι που ακόμα πίστευαν ότι ήταν λάθος να συντρώγουν
με τους Εθνικούς, μπήκαν μέσα και τον βρήκαν να τρώει μαζί με Εθνικούς. Ο Πέτρος
σηκώθηκε και έφυγε από το τραπέζι, χωρίς προφανώς να περιμένει ότι και οι
υπόλοιποι Εβραίοι θα σηκωνόταν και θα ακολουθούσαν το παράδειγμά του.
Ο Παύλος είχε δει αρκετά. Αντιμετώπισε τον Πέτρο ανοιχτά
μπροστά σε όλους που ήταν συγκεντρωμένοι για να φάνε. Ο Παύλος δεν αντιμετώπισε
τον Πέτρο με μια αίσθηση οργής για τους Εθνικούς φίλους του. Αντιμετώπισε
ανοιχτά τον Πέτρο για χάρη της αλήθειας του Ευαγγελίου. Δεν ήταν μια απλή
διαφωνία μεταξύ τους.
Η πράξη του Πέτρου δίδασκε όλους τους παρευρισκόμενους ότι το
σώμα του Χριστού χωρίζεται σε εβραίους και εθνικούς. Αυτό δεν ήταν το
ευαγγέλιο. Όλοι σώζονται εμπιστευόμενοι την χάρη του Θεού για να συγχωρεθούν οι
αμαρτίες τους μέσω του θανάτου του Ιησού στον σταυρό. Κανείς δεν σώζεται
ακολουθώντας τον Νόμο.
Η κατευθυντήρια αρχή για τη χριστιανική ζωή είναι να ζει
κανείς σύμφωνα με την αλήθεια του ευαγγελίου. Είναι η αλήθεια του ευαγγελίου
που καθορίζει πώς θα ζήσει ο χριστιανός την ζωή του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί
ο Παύλος είναι πολύ χρήσιμη εδώ. Η λέξη που χρησιμοποιεί είναι «ὀρθοποδοῦσιν»
που σημαίνει να περπατάς σε μια ευθεία (ορθή) γραμμή, ή αλλιώς, το βάδισμά σου
να ταιριάζει με τα λόγια σου!
Φανταστείτε έναν αστυνομικό να σταματάει έναν μεθυσμένο
οδηγό και να του ζητάει να περπατήσει σε ευθεία γραμμή. Ο μεθυσμένος δεν
μπορεί. Πέφτει έξω από τη γραμμή. Έτσι, κατά τον ίδιο τρόπο, υπάρχει μια γραμμή
που θέτει το ευαγγέλιο – που εσείς και εγώ πρέπει να περπατήσουμε. Αυτή η
γραμμή είναι η αλήθεια του ευαγγελίου που είναι η πραγματικότητα και οι
συνέπειες αυτού που ο Ιησούς έχει κάνει για εσάς και για μένα. Αυτό είναι κάτι
που αξίζει να αναλογιστούμε, αξίζει πολλή μελέτη και προβληματισμό.
Ο Παύλος δεν πιάνεται από τον νόμο για να πει, «αυτό πρέπει
να κάνεις». Ούτε υποστηρίζει κάποια κουλτούρα
που λέει, «έτσι πρέπει να συμμορφώσεις τη ζωή σου». Υψώνει το ευαγγέλιο του
Χριστού και λέει: «Ο τρόπος που περπατάς και ζεις τη ζωή σου πρέπει να είναι σύμφωνος
με το ευαγγέλιο». Και τι είναι το
Ευαγγέλιο; Με απλά λόγια, είναι αυτό που
έκανε ο Ιησούς για σένα, έδωσε τον εαυτό Του για τις αμαρτίες σου ώστε να
μπορέσεις να απελευθερωθείς από τα δεσμά.
Αυτή η πράξη του Θεού βάζει μια γραμμή στη ζωή σου που πρέπει να
περπατήσεις.
Ας δούμε λίγο τι σημαίνει να περπατάς παράλληλα με την
αλήθεια του Ευαγγελίου. Το πρώτο είναι το πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, και το
δεύτερο πώς καταλαβαίνεις την ερώτηση που κάνει ο Παύλος στον Πέτρο: «Εάν συ
Ιουδαίος ων ζης εθνικώς και ουχί Ιουδαϊκώς, διά τι αναγκάζεις τους εθνικούς να
ιουδαΐζωσιν;».
Στην εποχή μας, αυτό μπορεί να ειπωθεί με διαφορετικούς
τρόπους:
«Αν εσύ σαν αμαρτωλός έχεις σωθεί με την χάρη, γιατί δεν
μπορείς να κάνεις χάρη στους άλλους αλλά τους κρίνεις, είσαι επικριτικός και τους
υποτιμάς;».
Αν έχεις συγχωρεθεί από τον Κύριο, πώς γίνεται να μην
μπορείς να συγχωρείς τους άλλους;
Αν είσαι ευπρόσδεκτος στις ουράνιες αυλές του Ύψιστου, πώς
γίνεται να μην μπορείς να ανέχεσαι τους άλλους στην ζωή σου και να είσαι
ευγενικός και υπομονετικός με τους ανθρώπους;
Αν έχεις σωθεί με την χάρη, γιατί παλεύεις και προσπαθείς να
δικαιώσεις τον εαυτό σου;
Πώς νομίζεις ότι αντέδρασε ο Πέτρος στον Παύλο; Η απάντηση του Πέτρου δεν καταγράφεται, αλλά
δεν είναι απαραίτητη. Νομίζω ότι ο Πέτρος δέχτηκε τα λόγια του Παύλου με
ευγνωμοσύνη και ότι οδηγήθηκε σε μια σωστή μετάνοια.
Το βασίζω αυτό σε αυτά που λέει στην αρχή της δεύτερης επιστολής
του. Πρόσεξε πως ο Πέτρος ξεκινάει την επιστολή του. Ο Πέτρος, ο Εβραίος, ο
μεγάλος απόστολος του Ιησού, γράφοντας σε αυτές τις εκκλησίες που ήταν γεμάτες
από Εθνικούς πιστούς λέει:
Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος του Ιησού Χριστού,
προς τους όσοι έλαχον ισότιμον με ημάς πίστιν εις την δικαιοσύνην του Θεού ημών
και Σωτήρος Ιησού Χριστού· χάρις και ειρήνη πληθυνθείη εις εσάς διά της
επιγνώσεως του Θεού και του Ιησού του Κυρίου ημών (Β’ Πέτρ.α:1,2).
Έχετε την ίδια πίστη με εμένα (ισότιμον με ημάς πίστιν)!
Πώς είναι δυνατόν αυτό, επειδή έχουμε το ίδιο ευαγγέλιο. Ο ίδιος ο Θεός είχε διατάξει τον Πέτρο να
ξεπεράσει την προσήλωσή του στον Νόμο και τα έθιμα του Ιουδαϊσμού για να δεχτεί
τους Εθνικούς (Πράξ.ι). Συχνά, οι πράξεις μας υστερούν αυτού που πιστεύουμε. Είναι
καλό να έχουμε κάποιον σαν τον Παύλο να μας επιπλήττει για να μας φέρνει πίσω
στον σωστό δρόμο.
