Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ματθ.κδ:14 “Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.”

Η σπουδαιότητα αυτής της αποστολής δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη. Η αποστολή, “Υπάγετε εις όλον τον κόσμο, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην” (Μάρκ.ις:15) είναι διαταγή κι εξουσιοδότηση. Η Εκκλησία δεν έχει άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσει.

Ο Κύριος έχει αναθέσει στην Εκκλησία να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο. Αυτή η αποστολή έχει μεγάλη ευθύνη κι απαιτεί την ανάλογη εξουσία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ευθύνη και η εξουσία συνδέονται στενά μεταξύ τους και δεν είναι δυνατόν να ξεχωριστούν.

 

Η ευθύνη της Εκκλησίας είναι:

1. Να κηρύξει το Ευαγγέλιο

Ο Χριστός έχει προσφέρει τη σωτηρία κι η Εκκλησία έχει την ευθύνη να διακηρύξει αυτή την αλήθεια στους ανθρώπους.

 

2. Να γίνει τόπος λατρείας

Η Εκκλησία πρέπει να είναι ένας οίκος προσευχής όπου ο Ιησούς θα τιμάται με λατρεία, προσευχή και ομολογία.

 

3. Να γίνει τόπος κοινωνίας των αδελφών

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Έχει ανάγκη την κοινωνία και την φιλία. Η Εκκλησία προσφέρει την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της και την κατάργηση όλων των ανθρώπινων διακρίσεων.

 

4. Να κηρύξει αγιασμό

Η Εκκλησία πρέπει να διδάξει τους ανθρώπους πώς να ζουν αλλά και πώς να πεθαίνουν. Ενάντια στην κατηφορική ροπή της κοινωνίας πρέπει να υψώσει φωνή προειδοποίησης. Σ’ όλα τα επικίνδυνα σημεία πρέπει να φανερώσει την αλήθεια που διδάσκει ο λόγος του Θεού.

 

5. Να εφαρμόσει τις διατάξεις που της δόθηκαν

Η διάταξη είναι κάτι σταθερό και συστήνει μία συγκεκριμένη πράξη στην Εκκλησία, η οποία έχει πνευματική σημασία. Ένα διάταγμα χρησιμοποιεί φυσικά σύμβολα τα οποία ακολουθούνται από ουράνιες ευλογίες. Οι διατάξεις αυτές είναι το:

α. Βάπτισμα

β. Δείπνο του Κυρίου

 

6. Να εφαρμόσει την κυβέρνηση της Εκκλησίας

Κυβέρνηση της Εκκλησίας είναι η διαχείριση των εσωτερικών της υποθέσεων, η οποία περιλαμβάνει την πειθαρχία και τα οικονομικά. Επίσης έχει την εξουσία να αποφασίζει για πολλά θέματα όπως ο γάμος, το διαζύγιο κ.α.

 

Β. ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Το Δείπνο του Κυρίου θεσπίστηκε από τον ίδιο τον Κύριο μετά το Πασχαλινό δείπνο με τους μαθητές Του τη νύχτα της 14ης Νισσάν (Λουκ.κβ:19-20).

 

1. Ονόματα που δόθηκαν σ’ αυτή τη Διάταξη

Το Δείπνο του Κυρίου - Συστήθηκε απ’ τον Κύριο και γίνεται προς ανάμνησή Του. Είναι “Δείπνο” με την έννοια ότι είναι το τελευταίο “γεύμα” σ’ αυτή την οικονομία - η επόμενη φορά θα είναι μαζί Του στον ουρανό.

Ευχαριστία - σημαίνει “να δίνεις ευχαριστία.”

Κοινωνία - σημαίνει να μοιράζεσαι και σ’ αυτή την κοινωνία όλοι μπορούν να συμμετέχουν.

Απ’ τα ονόματα που χρησιμοποιούνται, μπορούμε να καταλάβουμε τη σημασία αυτής της διάταξης: ανάμνηση, ευχαριστία και κοινωνία.

2. Στοιχεία που χρησιμοποιούνται

α. Άζυμο ψωμί - συμβολίζει το σώμα του Χριστού που δεν είχε αμαρτία.

β. Κρασί - συμβολίζει το αίμα Του.

 

3. Πνευματική Σημασία

Το Δείπνο του Κυρίου είναι ενθύμηση του Γολγοθά κι εκφράζει την ελπίδα για την επιστροφή Του. Το σώμα του Κυρίου πρέπει να διακρίνεται. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν δεν υπάρχει κατάκριση στην καρδιά του πιστού.

 

4. Προετοιμασία για τη συμμετοχή

Ο αυτοέλεγχος κι η εξομολόγηση της αμαρτίας (εάν υπάρχει) πρέπει να γίνεται πριν από το δείπνο του Κυρίου (Α’Κορ.ια:28). Εάν υπάρχει αμαρτία μέσα στην καρδιά, δεν μπορεί κανείς να συμμετέχει γιατί δεν διακρίνει το σώμα του Κυρίου. Πολλοί είναι άρρωστοι ή πεθαίνουν γιατί συμμετέχουν αναξίως.

 

5. Ευλογίες του Δείπνου του Κυρίου

α. Καθώς κοιτάμε πίσω, στον Γολγοθά, οι αμαρτίες συγχωρούνται κι έρχεται θεραπεία στο σώμα κα την ψυχή μας.

β. Καθώς προσμένουμε την επιστροφή του Κυρίου, ενδυναμωνόμαστε και παίρνουμε πίστη.

 

Γ. ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

 

1. Ένα βάπτισμα

Εφεσ.δ:5 “Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα”

Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα το οποίο έχει δύο στοιχεία, το νερό και το πνεύμα. Η Εκκλησία βαπτίζει τον μετανοημένο στο νερό, ο Ιησούς Χριστός βαπτίζει τον πιστό με το Άγιο Πνεύμα. Οι δύο αυτές φάσεις ή στοιχεία είναι απαραίτητα για να βαπτιστεί κάποιος μέσα στο σώμα.

 

2. Σημασία του βαπτίσματος

Προέρχεται από την λέξη “βαπτίζω” που σημαίνει “βυθίζω, βουτώ, εμβαπτίζω.” Το βάπτισμα ισχύει μόνο όταν γίνεται με καταβύθιση. Στο βάπτισμα ταυτιζόμαστε με τον θάνατο και την ταφή του Χριστού (Ρωμ.ς:3-4).

 

3. Προετοιμασία για το βάπτισμα

Η μετάνοια είναι η μόνη προϋπόθεση για το βάπτισμα. Το βάπτισμα στο νερό δεν πρέπει να γίνεται αν δεν υπάρχει μετάνοια (Πράξ.β:38).

 

4. Πότε μπορεί να γίνει το βάπτισμα;

Το βάπτισμα στο νερό μπορεί να γίνει, χωρίς καμία καθυστέρηση, εφόσον κάποιος μετανοήσει (Πράξ.ι:48, ις:33, θ:18).

 

5. Πώς πρέπει να γίνεται το βάπτισμα

Το βάπτισμα στο νερό γίνεται στο όνομα του Ιησού. Οι απόστολοι βάπτιζαν πάντοτε στο όνομα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών. Για να θεωρείται κάποιος βαπτισμένος, πρέπει να βυθιστεί στο νερό, στο όνομα του Ιησού Χριστού.

 

Δ. ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

1. Τι είναι το Δέκατο;

Λευιτ.κζ:30 “Και παν δέκατον της γης είτε εκ του σπόρου της γης, είτε εκ του καρπού των δένδρων, του Κυρίου είναι, είναι άγιον εις τον Κύριον.”

Αριθμ.ιη:21 “Και ιδού, έδωκα εις τους Λευί πάντα τα δέκατα του Ισραήλ εις κληρονομίαν.”

Αριθμ.ιη:24 “Διότι τα δέκατα των υιών Ισραήλ...έδωκα κληρονομίαν εις τους Λευίτας.”

Είναι αυτονόητο ότι η Εκκλησία πρέπει να έχει οικονομικούς πόρους για να μπορέσει να φέρει σε πέρας την αποστολή της και είναι φανερή η ανάγκη ενός οικονομικού σχεδίου. Η μελέτη του λόγου του Θεού αποκαλύπτει ότι ο Κύριος μερίμνησε γι’ αυτή την ανάγκη θεσπίζοντας ένα συγκεκριμένο οικονομικό σχέδιο. Το σχέδιο του Θεού είναι ο αποδεκατισμός.

Το δέκατο είναι το 10% του εισοδήματός μας (Αριθμ.ιη:21). Εάν τα έσοδα κάποιου είναι 1.000 € πρέπει να ξεχωρίσει 100 € (το ένα δέκατο) για τον Κύριο.

Ο αποδεκατισμός είναι κάτι που μπορεί να γίνεται σ’ όλο τον κόσμο. Η Εκκλησία θα έχει τους πόρους που χρειάζεται όταν όλοι αποδεκατίζουν.

 

2. Νόμος ή Χάρη;

Ο αποδεκατισμός ανήκει στην διαθήκη του Αβραάμ και ίσχυε πολύ πριν τον νόμο. Ο Αβραάμ και ο Ιακώβ έδιναν δέκατα (Γεν.ιδ:20, Εβρ.ζ:4, Γεν.κη:22). Το γεγονός ότι ο Αβραάμ δεκάτιζε αποδεικνύει ότι ήταν αποτέλεσμα πίστης και όχι του νόμου.

 

3. Σε ποιόν ανήκει το δέκατο;

Τα δέκατα πρέπει να έρχονται στην αποθήκη του Θεού (Μαλαχ.γ:10). Αυτή η αποθήκη είναι η τοπική εκκλησία απ’ όπου παίρνει κανείς την πνευματική του τροφή. Η Βίβλος λέει “φέρε” κι όχι “στείλε” τα δέκατα μέσα στην αποθήκη. Η μόνη περίπτωση που τα δέκατα πρέπει να στέλνονται είναι όταν κάποιος βρίσκεται μακριά απ’ την εκκλησία για διακοπές ή για άλλο λόγο.

Τα δέκατα ανήκουν στον Θεό (Λευιτ.κζ:30). Ανήκουν στους Λευίτες (Αριθμ.ιη:24) για την υποστήριξη της διακονίας.

 

Ε. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

1. Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τίποτα για τη διατήρηση της Εβδόμης Ημέρας.

            Αντίθετα:

Η λατρεία του Θεού επιβάλλεται          50 φορές

Η ειδωλολατρία απαγορεύεται             12 φορές

Η βλασφημία απαγορεύεται                  4 φορές

Επιβάλλεται η τιμή στους γονείς          6 φορές

Η πορνεία απαγορεύεται                        12 φορές

Η κλοπή απαγορεύεται                            6 φορές

Η ψευδομαρτυρία απαγορεύεται        4 φορές

Η πλεονεξία απαγορεύεται                    9 φορές

 

Παρόλα αυτά, η τήρηση του Σαββάτου δεν αναφέρεται ούτε μία φορά.

 

2. Η Ημέρα του Κυρίου δεν αντικατέστησε το Σάββατο.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη ότι η ημέρα της Κυριακής αντικατέστησε το Σάββατο, απ’ το Χριστό ή τους αποστόλους. Αν υποθέσουμε ότι η Κυριακή είναι, πραγματικά, μία ιδιαίτερη μέρα ανάπαυσης και λατρείας κι ότι αποτελεί συνέχεια του Σαββάτου της Παλαιάς Διαθήκης, τότε πρέπει, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο, πολλοί χριστιανοί να λιθοβοληθούν για ανυπακοή στον νόμο του Σαββάτου. Σύμφωνα με τον νόμο που έδωσε ο ίδιος ο Θεός, η τιμωρία για την παράβαση της μέρας του Σαββάτου, ήταν θάνατος διά λιθοβολισμού.

Καμία εργασία δεν γινόταν αυτή την ημέρα, γιατί ήταν ημέρα αγία, ανάπαυση στον Κύριο. Πουθενά ο λόγος του Θεού δεν μας λέει ότι οι κανόνες του Σαββάτου άλλαξαν. Εάν δεν έχει εκπληρωθεί ο νόμος του Σαββάτου, τότε ισχύει ακόμα κι είναι δεσμευτικός. Όμως ο Παύλος στην επιστολή προς Γαλάτας ε:1 λέει: “Εν τη ελευθερία λοιπόν με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός , μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας” και στο εδάφιο 4 του ίδιου κεφαλαίου λέει: “Απεχωρίσθητε από του Χριστού όσοι δικαιόνεσθε διά του Νόμου, εξεπέσατε από της χάριτος.”

Επίσης στην Κολ.β:16,17 διακηρύττει ότι το Σάββατο έχει εκπληρωθεί στο πρόσωπο του Χριστού. Γιατί τότε μια μέρα που βρήκε την εκπλήρωσή της στον Κύριο Ιησού να δώσει τη θέση της σε μια άλλη που λέγεται Κυριακή; Το Σάββατο καταργήθηκε, γι’ αυτό δεν χρειάζεται αντικατάσταση. 

 

3. Το Σάββατο ήταν ένας τύπος - Ο Ιησούς είναι το αντίτυπο.

Το Σάββατο ήταν μια σκιά, ο Ιησούς είναι το σώμα (Κολ.β:16-17). Εβρ.δ:9 -“Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού.” Ο Ιησούς είναι το Σάββατο για την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα μέρος αυτής της ανάπαυσης (Ησ.κη:11-12).