Η κρίση (δικαιοσύνη) του Θεού

Όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι θα δώσουμε λόγο στο Θεό για τις σκέψεις μας, τα λόγια μας και τις πράξεις μας.

Πρέπει να θερίσουμε ό,τι σπείραμε.

Εκκλ.ιβ:14 Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.

Εβρ.ς:2 της διδαχής των βαπτισμών και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών και της κρίσεως της αιωνίου.

Διάκονοι της Καινής Διαθήκης

Β’ Κορ.γ:5-9, 12,17 Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ' εαυτών να νοήσωμέν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ' ικανότης ημών είναι εκ του Θεού, όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Αλλ' εάν η διακονία του θανάτου η εν γράμμασιν εντετυπωμένη εις λίθους έγεινεν ένδοξος, ώστε οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ενατενίσωσιν εις το πρόσωπον του Μωϋσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την μέλλουσαν να καταργηθή, πως η διακονία του Πνεύματος δεν θέλει είσθαι μάλλον ένδοξος; διότι αν η διακονία της κατακρίσεως ήναι δόξα, πολλώ μάλλον η διακονία της δικαιοσύνης υπερέχει κατά την δόξαν….. (γ:12) Έχοντες λοιπόν τοιαύτην ελπίδα πολλήν παρρησίαν μεταχειριζόμεθα,….. (γ:17) Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

«Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου» (Ψαλμ.ριθ:18).

Ο απόστολος Παύλος γράφει πως όταν κάποιος έχει το Πνεύμα του Θεού μέσα του και διαβάζει το νόμο του Θεού, το κάλυμμα που υπάρχει στην καρδιά του αφαιρείται και τότε βλέπει σαν μέσα από καθρέπτη τη δόξα του Κυρίου και μεταμορφώνεται σε αυτό που βλέπει, όλο και πιο ένδοξα, από δόξα σε δόξα:

«Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου» (Β΄ Κορ.γ:18).

«Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου» (Ψαλμ.ριθ:18).

Ο απόστολος Παύλος γράφει πως όταν κάποιος άνθρωπος έχει το Πνεύμα του Θεού μέσα του και διαβάζει το νόμο του Θεού, το κάλυμμα που υπάρχει στην καρδιά του αφαιρείται και τότε βλέπει σαν μέσα από καθρέπτη τη δόξα του Κυρίου και μεταμορφώνεται σε αυτό που βλέπει, όλο και πιο ένδοξα, από δόξα σε δόξα:

Προς Γαλάτας (1)

 

ΜΕΡΟΣ  Ι

 

 Α. ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ

 

Η προς Γαλάτες επιστολή είναι η μοναδική του Παύλου που είναι γραμμένη για μια ομάδα εκκλησιών. Αυτές οι εκκλησίες βρισκόταν στις πόλεις Ικόνιο, Λύστρα, Δέρβη και Αντιόχεια και είχαν ιδρυθεί κατά το πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου.

Η Γαλατία πήρε το όνομά της από τις Γαλατικές ή Κελτικές φυλές που ήρθανε και κατοίκησαν εκεί. Οι πρόγονοί τους άφησαν τις περιοχές τους γύρω απ’ το Ρήνο και το Μοσέλλα κι ήρθανε για να βρουν την τύχη τους στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Α΄ Τιμοθέου (1)

Α. ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

Τις Α’ & Β’ επιστολές προς Τιμόθεο και την προς Τίτο συνηθίζουν να τις ονομάζουν «ποιμαντορικές επιστολές» του αποστόλου Παύλου. Βρίσκουμε εδώ ένα σύνολο οδηγιών προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να χειρίζονται τα διάφορα προβλήματα, που συναντούσαν κατά την επίβλεψη των εκκλησιών που ήταν υπεύθυνοι.

Κεντρικό εδάφιο είναι το γ:15 “διά να εξεύρεις πώς πρέπει να πολιτεύεσαι εν τω οίκω του Θεού”.

Η υγιής πίστη και η καλή συμπεριφορά στην εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ σημαντικό θέμα.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιθ & κ

 

Ο Ισραήλ στο Σινά.

 

Μετά απ’ αυτό το σύντομο τρίμηνο ταξίδι, οι Ισραηλίτες φτάνουν στο όρος Σινά, όπου για ένα χρόνο ο Θεός θα τους δώσει οδηγίες. Ο Μωυσής βρίσκεται σε στενή επαφή με τον Κύριο, γιατί εδώ εκπληρώνεται η υπόσχεση που του είχε δώσει προφητικά ο Κύριος (Έξ.γ:1-12).

Διάκονοι της Καινής Διαθήκης

Β’ Κορ.γ:5-9, 12,17 Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ' εαυτών να νοήσωμέν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ' ικανότης ημών είναι εκ του Θεού, όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Αλλ' εάν η διακονία του θανάτου η εν γράμμασιν εντετυπωμένη εις λίθους έγεινεν ένδοξος, ώστε οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ενατενίσωσιν εις το πρόσωπον του Μωϋσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την μέλλουσαν να καταργηθή, πως η διακονία του Πνεύματος δεν θέλει είσθαι μάλλον ένδοξος; διότι αν η διακονία της κατακρίσεως ήναι δόξα, πολλώ μάλλον η διακονία της δικαιοσύνης υπερέχει κατά την δόξαν….. (γ:12) Έχοντες λοιπόν τοιαύτην ελπίδα πολλήν παρρησίαν μεταχειριζόμεθα,….. (γ:17) Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

Ο λόγος του Θεού (14)

Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.

Όλος ο τελετουργικός νόμος έχει καταργηθεί εξαιτίας του Χριστού ο Οποίος εκπλήρωσε όλες τις θυσίες και έγινε ο Μέγας Αρχιερέας, καταργώντας έτσι κάθε είδος ιερατείου και εορτών. (Κολ.β:16, Eβρ.ζ:22-25)

Ο Χριστός εκπλήρωσε «πάσα δικαιοσύνη» τόσο του πνευματικού όσο και του ηθικού νόμου για μας. Εμείς τώρα τηρούμε κάποιους νόμους, όχι για να σωθούμε, αλλά επειδή έγινε το έργο της σωτηρίας μέσα μας (Ρωμ.ι:4, η:3-4).

Ο νόμος σαν διαθήκη που είχε να κάνει με τον σαρκικό άνθρωπο και έπρεπε να τηρηθεί εξωτερικά, έχει αλλάξει εξ αιτίας του Χρίστου. Τώρα ο νόμος απευθύνεται στον εσωτερικό άνθρωπο, δίνοντας δύναμη αγιασμού και εμπειρικής δικαιοσύνης (Β’ Κορ.γ). Ο νόμος δεν μπορούσε να αλλάξει την καρδιά του ανθρώπου, απλά έλεγε τι ο Θεός περίμενε από σένα να κάνεις. Τώρα όμως μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου εν Χριστώ Ιησού (Β' Κορ.γ:18, ια:3, Εφες.δ:13, ε:25-27, Εβρ.ιβ:4, Α' Ιωάν.γ:2, Φιλιπ.γ:12-14, Αποκ.ιθ:7-8, κα:2,3,7). Στην ουσία τηρούμε τέλεια τον νόμο του Κυρίου καθώς μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου.

Ο ΝΟΜΟΣ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ματθ.ε:17 “Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον, ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω αλλά να εκπληρώσω.”

Ματθ.ε:20 “Επειδή σας λέγω, ότι, εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθη εις την βασιλείαν των ουρανών.”

Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είχε έρθει όχι για να καταργήσει το νόμο αλλά για να τον εκπληρώσει με τη ζωή και τη διακονία Του.

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΤΡΟ ΚΡΙΣΗΣ

Ποιος είπε ποτέ ότι ο Θεός θα καταδικάσει ανθρώπους, γιατί απέρριψαν κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν άκουσαν; Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτή η διδασκαλία της Γραφής. 

Ο Θεός δεν καταδικάζει τον άνθρωπο που δεν άκουσε σαν να είχε ακούσει. Η Γραφή, όμως, πράγματι διδάσκει ότι κάθε άνθρωπος στέκεται καταδικασμένος μπροστά στον Θεό, και ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό δεν είναι δίκαιο (Ρωμ.γ:19).

Προς Ρωμαίους (017)

1.      Συμπεράσματα από αυτή τη διδασκαλία (γ:27-31)

Η διδασκαλία της δικαίωσης δια πίστεως, ακολουθείται από τρία συμπεράσματα:

(1) Η δικαίωση δια πίστεως αποκλείει την καύχηση.

Ρωμ.γ:27 Που λοιπόν η καύχησις; Εκλείσθη έξω. Διά ποίου νόμου; των έργων; Ουχί, αλλά διά του νόμου της πίστεως.

Εδώ, η λέξη νόμος σημαίνει «μία αρχή». Εφόσον η σωτηρία του ανθρώπου βασίζεται πάνω στην αρχή της πίστης και όχι στην αρχή των έργων, κανένας δεν μπορεί να καυχηθεί γι’ αυτή τη σωτηρία. Η σωτηρία μας βασίζεται στο έργο Αυτού στον οποίο πιστέψαμε κι όχι σε δικά μας έργα. Σωζόμαστε πιστεύοντας και όχι κατορθώνοντας!

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Ο Νόμος

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ματθ.ε:17 “Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον, ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω αλλά να εκπληρώσω.”

Ματθ.ε:20 “Επειδή σας λέγω, ότι, εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθη εις την βασιλείαν των ουρανών.”

Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είχε έρθει όχι για να καταργήσει το νόμο αλλά για να τον εκπληρώσει με τη ζωή και τη διακονία Του.

Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σ’ αυτή τη μεγάλη αλήθεια όταν έγραψε, “Οτε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον” (Γαλ.δ:4).  Σαν ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Συγγραφέας του νόμου, αλλά σαν άνθρωπος, υποτάχθηκε στο νόμο.  Αυτό είναι ένα απ’ τα πιο θαυμαστά σημεία της φανέρωσής Του. Είναι λογικό να πούμε ότι ο Ιησούς σαν άνθρωπος δεν θα μπορούσε να παραβεί το νόμο που ο Ίδιος είχε δώσει.

Για να κατανοηθεί αυτό σωστά, θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο νόμος χωριζόταν σε τρία μέρη:

ΕΞΟΔΟΣ - κα

Αυτό το κεφάλαιο, όπως και τα επόμενα τρία, έχουν αρκετό υλικό για να γεμίσουν την καρδιά μας από θαυμασμό για την ανεξιχνίαστη σοφία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού. Μπορούμε να φανταστούμε μια βασιλεία που θα κυβερνάται από νόμους που έχει θεσπίσει ο Θεός, αλλά και πόσο συγκαταβατικός μπορεί να είναι με το λαό Του, ώστε να κρίνει τη διαφορά μεταξύ δύο ανθρώπων όταν πεθάνει το βόδι που είχε εμπιστευτεί ο ένας στον άλλο (κβ:10).

Το γεγονός ότι ο Θεός υποχρεώθηκε να εκδώσει νόμους εναντίον ορισμένων εγκλημάτων, αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος ήταν ικανός να τα διαπράξει. Αν αυτό δεν συνέβαινε ή δεν υπήρχε τέτοια τάση, οι νόμοι δεν θα χρειαζόταν.

ΕΞΟΔΟΣ - κ

 

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει κανείς τον αληθινό χαρακτήρα και το αντικείμενο του ηθικού νόμου, όπως παρουσιάζεται σ’ αυτό το κεφάλαιο. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να συγχέουν τις αρχές του νόμου με τις αρχές της χάρης, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να καταλάβουν σωστά ούτε το νόμο ούτε τη χάρη.

Αποστερούν το νόμο από το σοβαρό και άκαμπτο μεγαλείο του και τη χάρη από τα θεία χαρακτηριστικά της. Το αποτέλεσμα είναι οι απαιτήσεις του Θεού να παραμένουν χωρίς απάντηση, αλλά και οι μεγάλες ανάγκες του αμαρτωλού να μένουν ανικανοποίητες.

Ο νόμος είναι η έκφραση αυτού που ο άνθρωπος όφειλε να είναι, ενώ η χάρη φανερώνει αυτό που ο Θεός είναι.

Αν οι δέκα εντολές είναι η έκφραση της σκέψης του Θεού, δικαιολογημένα θα ρωτήσει κάποιος: δεν υπάρχει στη σκέψη του Θεού τίποτε άλλο εκτός από «Μη κάμεις» και «Κάμε»; Δεν υπάρχει καθόλου χάρις, έλεος, αγαθότητα; Στο χαρακτήρα του Θεού υπάρχουν μόνο άκαμπτες απαιτήσεις και απαγορεύσεις; Αν είναι έτσι, τότε πρέπει να λέμε ότι ο Θεός είναι νόμος κι όχι ότι «Ο Θεός είναι αγάπη».

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 07 - Νόμος και χάρις

Αυτή είναι άλλη μια θαυμαστή αλήθεια που όμως έχει παρεξηγηθεί, διαστρεβλωθεί και διδαχτεί λάθος από αμόρφωτους «δασκάλους». Μια απ’ τις πιο θαυμαστές κι ευλογημένες αλήθειες της Γραφής, είναι αυτή, ότι ο άνθρωπος σώζεται με τη χάρη του Θεού (κάτι που δεν άξιζε) δια πίστεως, ξέχωρα απ’ το Νόμο κι ακόμα άσχετα απ’ τα καλά έργα που μπορεί να έχει κάνει. Η χάρις είναι ένα δώρο του Θεού. Δεν σώζεται ο άνθρωπος από έργα καλά για να μην καυχηθεί (Εφεσ.β:8-9).

Για να εκτιμήσουμε πλήρως τη χάρη του Θεού, πρέπει να καταλάβουμε τη φοβερή τραγωδία που συνέβη όταν ο Αδάμ πούλησε ολόκληρη την ανθρωπότητα στην αμαρτία και κατ’ επέκταση στο διάβολο. Η μεγαλύτερη τραγωδία που αναφέρεται στην ιστορία του κόσμου, είναι όταν το ανθρώπινο γένος βυθίστηκε στην αμαρτία εξαιτίας της παράβασης του πρώτου Αδάμ. (Αν ο κήπος της Εδέμ είναι μύθος όπως διδάσκουν, τότε δεν υπήρξε αμαρτία άρα δεν υπάρχει λόγος μετάνοιας). 

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 06 - Η δικαιοσύνη του Νόμου και η δικαιοσύνη του Θεού

Στους Ρωμ.ι:3 διαβάζουμε: «Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού». Σ’ αυτή τη μελέτη θέλουμε να δείξουμε τη μεγάλη διαφορά και αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη δικαιοσύνη του νόμου και τη δικαιοσύνη που προέρχεται εκ πίστεως.

Διαβάζουμε ότι «ο δε Ισραήλ ζητών νόμον δικαιοσύνης, εις νόμον δικαιοσύνης δεν έφθασεν» (Ρωμ.θ:31). «Διότι ο Μωυσής γράφει την δικαιοσύνην την εκ του νόμου, λέγων, Ότι ο άνθρωπος ο κάμνων ταύτα, θέλει ζήσει δι’ αυτών» (Ρωμ.ι:5).

Νόμος και χάρις

Ιωαν.α:17 Διότι και ο νόμος εδόθη δια του Μωυσέως η δε χάρις και η αλήθεια έγεινε δια Ιησού Χριστού.
Αυτή είναι άλλη μια θαυμαστή αλήθεια που όμως έχει παρεξηγηθεί, διαστρεβλωθεί και διδαχτεί λάθος από αμόρφωτους «δασκάλους». 

Μια απ' τις πιο θαυμαστές κι ευλογημένες αλήθειες της Γραφής, είναι αυτή, ότι ο άνθρωπος σώζεται με τη χάρη του Θεού (κάτι που δεν άξιζε) δια πίστεως, ξέχωρα απ' το Νόμο κι ακόμα άσχετα απ' τα καλά έργα που μπορεί να έχει κάνει. Η χάρις είναι ένα δώρο του Θεού. Δεν σώζεται ο άνθρωπος από έργα καλά για να μην καυχηθεί (Εφεσ.β:8-9).

Η σκανδαλώδης χάρη

Δευτ.λ

Η θεολογία του βιβλίου του Δευτερονόμιου με έναν τίτλο, που πιστεύω ότι συνοψίζει το μήνυμα του βιβλίου, είναι: «Χάρη στο τέλος!»

Στο τέλος των άκαρπων και ατελέσφορων ανθρώπινων προσπαθειών, η χάρη του Θεού. Στο τέλος της επιδίωξης του ανθρώπου, η χάρη του Θεού.

Ο νόμος της αγάπης

Ρωμ.ιγ:8-14 

Στο εδάφιο 8 διαβάζουμε: «Εις μηδένα μή οφείλετε μηδέν ειμή τό νά αγαπάτε αλλήλους· διότι ο αγαπών τόν άλλον εκπληροί τόν νόμον». Πιστεύω ότι η εντολή να μη χρωστάμε σε κανένα τίποτα εννοεί ακριβώς αυτό που λέει.

Η μόνη εξαίρεση μπορεί να είναι σε περιπτώσεις που θέλεις να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι ή κάτι παρόμοιο. Τότε, αν ο χρεώστης κάποια στιγμή δεν μπορεί να πληρώσει, είναι ο μόνος χαμένος γιατί χάνει αυτά που μέχρι τότε έχει δώσει.