Στους Ρωμ.ι:3 διαβάζουμε: «Επειδή
μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν
αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού». Σ’ αυτή
τη μελέτη θέλουμε να δείξουμε τη μεγάλη διαφορά και αντίθεση που υπάρχει
ανάμεσα στη δικαιοσύνη του νόμου και τη δικαιοσύνη που προέρχεται εκ πίστεως.
Διαβάζουμε ότι «ο δε Ισραήλ ζητών νόμον δικαιοσύνης, εις
νόμον δικαιοσύνης δεν έφθασεν» (Ρωμ.θ:31).
«Διότι ο Μωυσής γράφει την δικαιοσύνην
την εκ του νόμου, λέγων, Ότι ο άνθρωπος ο κάμνων ταύτα, θέλει ζήσει δι’ αυτών»
(Ρωμ.ι:5).
Ο Παύλος εκφράζει την ίδια σκέψη
όταν γράφει στους Γαλ.γ:12 «Ο δε νόμος δεν είναι εκ πίστεως αλλ’ ο
άνθρωπος ο πράττων αυτά θέλει ζήσει δι’ αυτών». Με άλλα λόγια, αυτοί που
επιθυμούν να είναι κάτω απ’ το νόμο, πρέπει να θυμούνται ότι αν παραβούν μία
εντολή είναι σαν να έχουν παραβεί όλο το νόμο όπως μας λέει στον Ιακ.β:10 «Διότι όστις φυλάξη όλον τον νόμον, και πταίση εις έν, έγεινεν ένοχος
πάντων».
Έτσι, εφόσον όλοι οι άνθρωποι
έχουν παραβεί κάποια εντολή του νόμου του Θεού, ο Παύλος λέει: «πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης
του Θεού» (Ρωμ.γ:23).
«Καθώς είναι γεγραμμένον, ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς» (Ρωμ.γ:10). Αυτό το εδάφιο γράφτηκε
πρώτα για τους Ισραηλίτες που ήταν κάτω απ’ το νόμο, για να δείξει ότι με το
νόμο δεν μπορούσαν να δικαιωθούν.
«Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι επειδή είναι
γεγραμμένον, Επικατάρατος πάς όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω
βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά» (Γαλ.γ:10).
Τη θλιβερή εικόνα είναι αυτός ο
νόμος της αμαρτίας και του θανάτου, σε αντίθεση με το γλυκό μήνυμα του
ευαγγελίου του νόμου του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού (Ρωμ.η:2)!
Η ευλογημένη θέση που έχει ο
καθένας που δέχτηκε αυτό το μήνυμα, βρίσκεται στην Ρωμ.δ:6 «Καθώς και ο Δαβίδ
λέγει τον μακαρισμόν του ανθρώπου, εις τον οποίον ο Θεός λογίζεται δικαιοσύνην
χωρίς έργων» (των έργων του νόμου).
Στο πρόσωπο του Αβραάμ, έχουμε ένα
παράδειγμα που λογίστηκε δικαιοσύνη, χωρίς τα έργα του νόμου. Ρωμ.δ:3 «Επειδή τί λέγει η γραφή; Και επίστευσεν ο Αβραάμ εις τον Θεόν, και
ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην». Ο Αβραάμ έγινε ο πατέρας όλων των
πιστών (Ρωμ.δ:16).
Είναι λυπηρό, το γεγονός, ότι
πολλοί Χριστιανοί έχουν τη γνώμη ότι, αν και δεν βρίσκονται κάτω απ’ το νόμο
της Παλαιάς Διαθήκης, η δικαιοσύνη τους εξαρτάται απ’ την τήρηση κάποιων
κανόνων της Καινής Διαθήκης και δεν έχουν πάρει την αποκάλυψη ότι ο Ιησούς,
Αυτός είναι η δικαιοσύνη μας. Αν έχουμε Αυτόν, τότε είμαστε δίκαιοι καθώς Αυτός
είναι δίκαιος. Αν δεν έχουμε Αυτόν, όλες μας οι προσπάθειες να τηρήσουμε ακόμα
και της Καινής Διαθήκης τους νόμους, είναι μάταιες!
Ο προφήτης προείπε γι’ αυτή τη νέα
και ζώσα οδό, όταν έγραφε για τις μέρες μας «Ιδού,
έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν
δίκαιον, και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ευημερήσει, και εκτελέσει κρίσιν
και δικαιοσύνην επί της γής. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθεί, Και ο
Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία και τούτο είναι το όνομα αυτού, με το
οποίον θέλει ονομασθή, Ο ΚΥΡΙΟΣ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΗΜΩΝ» (Ιερ.κγ:5,6).
Δεν χρειάζεται, πιστεύουμε, ν’
αποδείξουμε ότι Αυτός ο Κύριος, είναι ο Ιησούς! Δες Πράξ.θ:5 και ι:36.
Ακόμα, ο απόστολος Παύλος λέει ότι
«Ο δε Κύριος είναι το πνεύμα» (Β’ Κορ.γ:17), δεν χρειαζόμαστε λοιπόν
περισσότερα εδάφια απ’ αυτά για να δείξουμε ότι αυτός που είναι γεμάτος απ’ το
Άγιο Πνεύμα έχει τον Κύριο ο οποίος είναι η δικαιοσύνη του, μέσα του.
Η Γραφή μας διδάσκει να ενδυθούμε
τον Κύριον Ιησούν Χριστόν (Ρωμ.ιγ:14)
και στους Γαλ.γ:27 λέει ότι όσοι
βαπτιστήκαμε στο Χριστό, ντυθήκαμε το Χριστό. Αυτός τον Οποίο ενδυόμαστε όταν
βαπτιζόμαστε στο όνομά Του, στο θάνατό Του, είναι η δικαιοσύνη μας.
Α’ Κορ.α:30 «Αλλά σείς είσθε εξ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις εγενήθη εις ημάς σοφία
από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις». Προσέξτε ότι η Γραφή
μιλάει για τον Χριστό ο οποίος είναι από Θεού η δικαιοσύνη μας. «Από Θεού» σημαίνει απ’ τη μεριά του Θεού,
ή ότι η θεότητα του Ιησού είναι η
δικαιοσύνη μας.
Στον Τίτ.γ:5 λέει καθαρά: «Ουχί εξ
έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν
ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος».
Ο Παύλος λέει ότι προτιμούσε να
βρεθεί εν αυτώ μη έχων ιδικήν του δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την διά πίστεως
του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως (Φιλιπ.γ:9).
Στους Εβρ.ια:39 βλέπουμε ότι ο Αβραάμ είναι ένας απ’ τους άνδρες πίστης
που έλαβον καλήν μαρτυρίαν διά της
πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν, διότι ο Θεός προέβλεψε καλήτερον τι περί
ημών. Αυτό το καλλίτερο πράγμα είναι η υπόσχεση του Πατέρα, τίποτε άλλο
παρά το Άγιο Πνεύμα (Πραξ.β:38-39).
Όταν είχαμε την εμπειρία της
βάπτισης με Πνεύμα Άγιο, σφραγιστήκαμε για την ημέρα της απολύτρωσης (Εφεσ.δ:30).
Διαβάζουμε στην Εφεσ.α:13,14 ότι το Πνεύμα το Άγιον της
επαγγελίας είναι ο αρραβών της κληρονομίας μας. Αυτή η υπόσχεση είχε δοθεί στον
Αβραάμ και στο σπέρμα του (ένα σπέρμα) που είναι ο Χριστός.
Γαλ.γ:16 Βλέπουμε λοιπόν, ότι σαν τέκνα πίστης, βαπτιστήκαμε στο Χριστό κι
έτσι ενδυθήκαμε Αυτόν γενόμενοι σπέρμα Αβραάμ και κληρονόμοι κατά την
επαγγελία.
Γαλ.γ:26-29 Διαβάζουμε ότι η ευλογία του
Αβραάμ έχει έρθει σ’ εμάς που λάβαμε το Πνεύμα της επαγγελίας δια πίστεως (Γαλ.γ:14). Τώρα, διαβάζουμε ότι αυτό
το δώρο του Θεού είναι η αιώνια ζωή (Ρωμ.ς:23)
και στην Εφεσ.β:8 διαβάζουμε ότι
σωθήκαμε με τη χάρη που είναι δώρο απ’ το Θεό. Στην Ρωμ.ε:17 βλέπουμε ότι αυτή η χάρη είναι δώρο δικαιοσύνης για να
βασιλέψει κανείς εν ζωή δια του ενός, Ιησού Χριστού.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι όταν ο
Ιησούς είπε «Αλλά ζητείτε πρώτον την
βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας
προστεθή» εννοούσε να ζητάμε Αυτόν που είναι η δικαιοσύνη του Θεού (Ματθ.ς:33).
Ο Πέτρος μας λέει ότι «απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας,
την σωτηρίαν των ψυχών, περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι
προφήται, οι προφητεύσαντες περί της χάριτος ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς
ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού,
ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας εις τους οποίους
απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα
ανηγγέλθησαν προς εσάς διά των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν Πνεύματι
Αγίω τω αποσταλέντι απ’ ουρανού, εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να
παρακύψωσι» (Α’ Πετρ.α:9-12).
Το τέλος
της πίστεώς μας είναι το αποτέλεσμα της πίστης μας. Με άλλα λόγια, ο Πέτρος
μόλις μας είπε ότι όταν πιστέψουμε, θα λάβουμε κάτι που θα μας κάνει να χαρούμε
με χαρά ανεκλάλητη και ένδοξη. Αυτό που δημιουργεί αυτού του είδους τη χαρά
είναι ο Χριστός μέσα μας, Αυτός που είναι η δικαιοσύνη μας. Ωστόσο, η
δικαιοσύνη είναι δια πίστεως. Κάποιος άλλος προφήτης, κοιτάζοντας στο μέλλον,
στις μέρες μας, είπε: «Ιδού, ο Θεός είναι
η σωτηρία μου» (Ησ.ιβ:2). Αυτό
εξηγεί γιατί το λευκό λινό ένδυμα γάμου, που θα φορέσει η Νύμφη, είναι «τα δικαιώματα των αγίων» (Αποκ.ιθ:8). Αυτοί οι άγιοι δεν
εμπιστεύτηκαν (όπως πολλοί σήμερα) τα δικά τους καλά έργα, αλλά έχουν ενδυθεί
το Χριστό κι έτσι είναι ντυμένοι με «βύσινον
καθαρόν και λαμπρόν».
Ας θυμηθούμε τώρα την παραβολή που
είπε ο Κύριος σχετικά με το ένδυμα γάμου στο Ματθ.κβ:11,12. Κάποιος άνθρωπος ήρθε στο γάμο χωρίς το ένδυμα γάμου
που όφειλε να φοράει. Όταν ρωτήθηκε πώς μπόρεσε να έρθει δίχως αυτό το ρούχο,
έμεινε αμίλητος. Δεν είχε καμία δικαιολογία. Αυτή η παραβολή αναφέρεται στα
Ανατολίτικα έθιμα του γάμου. Αυτά τα ενδύματα γάμου δινόταν απ’ τον
οικοδεσπότη, και κάποιοι ήταν υπεύθυνοι να παρακολουθούν αν όλοι ήταν σωστά
ντυμένοι.
Ο Κύριός μας μας δίνει αυτό το ένδυμα γάμου που είναι το Άγιο Πνεύμα (Ησ.λ:1) κι έχει υπεύθυνους εργάτες να
συμβουλεύουν αυτούς που θέλουν να βρεθούν στο Νυφικό τραπέζι του Αρνίου ότι
καλά θα κάνουν να ντυθούν με το ένδυμα του Πνεύματος, πριν ανακαλύψουν ότι το
κρεβάτι είναι κοντό και τα σκεπάσματα (έργα) στενά. Αυτό, μόνο η δικαιοσύνη του
Χριστού μπορεί να το κάνει.
