«Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε δια του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε δια τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν, κατά τας γραφάς» (Α' Κορ.ιε:1-4).
Τι είναι το Ευαγγέλιο;
Τα εδάφια Α' Κορ.ιε:1-4 μας δίνουν το βασικό Βιβλικό ορισμό, όσον αφορά ποιο είναι το ευαγγέλιο και είδαμε ότι αυτό είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, για να έχουν κάποιο νόημα αυτά τα ιστορικά γεγονότα σήμερα, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τη δογματική τους σημασία.
Το να κηρύττει κάποιος απλά αυτά τα ιστορικά γεγονότα, χωρίς να εξηγεί τη σημασία τους, δεν δίνει στους ανθρώπους να καταλάβουν ποιο είναι το καλό που μπορούν να περιμένουν απ' το ευαγγέλιο. Η έννοια είναι ότι μ' αυτές τις πράξεις ο Ιησούς εξαγόρασε τη σωτηρία και την έκανε πρόσφορη στον καθένα που θα πιστέψει σ' Αυτόν. Πέθανε για τις αμαρτίες μας, Τον έθαψαν, αλλά αναστήθηκε κι έτσι πήρε νίκη ενάντια στην αμαρτία και το θάνατο, με αποτέλεσμα εμείς να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή. Στην Καινή Διαθήκη, Ευαγγέλιο σημαίνει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και της σωτηρίας στο όνομα του Ιησού Χριστού, με την αποδοχή δια πίστεως του εξαγνιστικού Του θανάτου, της ταφής, της ανάστασης και της ανάληψής Του.
Τα καλά νέα, λοιπόν, είναι ότι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού σώζουν τον καθένα που ανταποκρίνεται με πίστη. Εξ ορισμού, η σώζουσα πίστη περιέχει την οικειοποίηση ή την εφαρμογή του ευαγγελίου στη ζωή μας.
Σ' αυτό το κεφάλαιο θα αναζητήσουμε συγκεκριμένη απάντηση στα ερωτήματα:
Ο απόστολος Παύλος δίνει απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα στην Ρωμ.ς:3-5, όπου εξηγεί πως μπορεί κάποιος να ταυτιστεί με το θάνατο την ταφή και την ανάσταση του Χριστού.
Θάνατος
Πρώτα απ' όλα πρέπει να ταυτιστούμε με το θάνατο του Χριστού. Ακριβώς όπως ο Χριστός θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό, έτσι και «ο παλαιός άνθρωπος» πρέπει να θυσιαστεί, να πεθάνει. Ο «παλαιός άνθρωπος» δεν είναι η ικανότητα να αμαρτάνει κανείς, γιατί αυτό παραμένει στον αναγεννημένο πιστό. Ακόμα, η εμπειρία του θανάτου με το Χριστό δεν ξεριζώνει τη σαρκική φύση, γιατί ο Χριστιανός συνεχίζει να πολεμά ενάντια σ' αυτή τη φύση του (Γαλ.ε:16-17). Αυτό που πεθαίνει είναι η εξουσία και ο έλεγχος που έχει η αμαρτωλή φύση πάνω σ' αυτόν που δεν έχει σωθεί (Ρωμ.ς:12-14). Όταν σωζόμαστε, ο έλεγχος και η εξουσία που έχει η αμαρτία και ο Σατανάς πάνω μας, καταστρέφεται. Από τη στιγμή που χάνεται η δύναμη της αμαρτίας πάνω μας, καθώς πεθαίνουμε με το Χριστό, πρέπει να θεωρούμε την αμαρτία νεκρή. Δεν μπορεί πλέον να μας υπαγορεύσει τι να κάνουμε ή να ελέγξει τη ζωή μας. Μπορούμε να νικάμε τους πειρασμούς και να αγνοούμε τη δύναμή της. Αν και μπορούμε να αμαρτήσουμε, αν θέλουμε, δεν υποτασσόμαστε στην αμαρτία γιατί είναι σα να μην υπάρχει πλέον.
Ο Παύλος εξήγησε την ελευθερία που έχουμε από τη δύναμη της αμαρτίας, υπενθυμίζοντάς στους Ρωμαίους τι τους συνέβη στην πραγματικότητα όταν σώθηκαν:
«Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, δια να περισσεύση η χάρις; Μη γένοιτο ημείς οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πώς θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή; ...... τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας. Διότι ο απόθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας ...... . Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν .... Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν» (Ρωμ.ς:1-2, 6-7, 11-12, 14).
Ο Πέτρος αναφέρθηκε επίσης στην ταύτισή μας με το θάνατο του Χριστού, όταν μιλώντας γι' Αυτόν έγραψε: «όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε» (Α' Πέτρ.β:24).
Μια προσεκτική μελέτη θα μας φανερώσει ότι και ο Παύλος και ο Πέτρος αναφερόταν σε μια συγκεκριμένη εμπειρία σε μια ιδιαίτερη στιγμή κατά την οποία συμβαίνει ο θάνατος κατά την αμαρτία. Ποια είναι αυτή η στιγμή; Πεθαίνει κανείς κατά την αμαρτία, ή όπως αλλιώς λέγεται πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος, όταν ο άνθρωπος μετανοεί. Αυτό γίνεται φανερό από την ορολογία της λέξης μετάνοια, που σημαίνει απομάκρυνση από την αμαρτία και προσκόλληση στο Θεό (κεφ.5). Κατά τη μετάνοια, ο άνθρωπος ομολογεί την αμαρτία, αποφασίζει να την εγκαταλείψει, της στρέφει την πλάτη και αρνείται να δεχτεί την εξουσία της. Πεθαίνει ως προς τις επιθυμίες και τις απολαύσεις του παλαιού ανθρώπου και αποφασίζει να ζήσει κατά Θεό. Αυτή τη στιγμή, ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό γίνεται ουσιαστικός στη ζωή του και τον ικανώνει να σπάσει τα δεσμά της αμαρτίας.
Φυσικά, η απόφαση για μετάνοια, από μόνη της δεν είναι αρκετή, γιατί φέρνει περιορισμένη και προσωρινή δύναμη απομάκρυνσης από την αμαρτία. Η τελειοποίηση της διαδικασίας της σωτηρίας περιλαμβάνει την ταφή των αμαρτιών του παρελθόντος που γίνεται κατά το βάπτισμα στο νερό και τη λήψη δύναμης που παραμένει νικηφόρα, με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Επειδή το να πεθάνει κάποιος με το Χριστό δεν σημαίνει ότι ξεριζώνεται και η αμαρτωλή φύση του, πρέπει να συνεχίσει να θανατώνει τις επιθυμίες της σάρκας του (Ρωμ.η:13) και να πεθαίνει καθημερινά (Α' Κορ.ιε:31). Ωστόσο, το αποφασιστικό σημείο - ο θάνατος του παλαιού ανθρώπου - συμβαίνει κατά τη μετάνοια. Ο θάνατος του Χριστού, εφαρμόζεται στη ζωή μας, όταν στην αρχή εξασκούμε τόση πίστη ώστε να μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας.
Ταφή
Μετά, ταυτιζόμαστε με την ταφή του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον...» (Ρωμ.ς:3-4) και επανέλαβε αυτή την αλήθεια, ότι οι Χριστιανοί θάβονται μαζί με το Χριστό στο βάπτισμα, στους Κολ.β:12. Όπως όταν πέθανε ο Χριστός, τοποθέτησαν το σώμα Του στον τάφο, έτσι κι εμείς αφού μετανοήσουμε πρέπει να βαπτιστούμε στο νερό γιατί έτσι ταυτιζόμαστε μαζί Του.
Καθώς μελετάμε το θέμα αυτό, θα δούμε ότι το βάπτισμα στο νερό είναι ουσιαστικό, μόνο όταν ακολουθεί τη μετάνοια, ότι η καταβύθιση είναι ο Βιβλικός τρόπος και το όνομα του Ιησού είναι αυτό στο οποίο πρέπει να βαπτιστούμε, σύμφωνα πάντα με το λόγο του Θεού. Εφόσον το βάπτισμα ακολουθεί τη μετάνοια, αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι το άτομο που βαπτίζεται ταυτίζεται με το θάνατο του ανθρώπου Χριστού κι αφού γίνεται με πλήρη κατάδυση του σώματος του βαπτιζόμενου, αυτό είναι ταύτιση με την ταφή του Χριστού. Τέλος, αφού γίνεται στο όνομα του Ιησού, αυτό είναι ταύτιση με Αυτόν. Όταν κάποιος βαπτίζεται στο νερό, αυτό δηλώνει ότι έχει πεθάνει ως προς την αμαρτία και θάβει αυτό το νεκρό αμαρτωλό σώμα. Όταν σηκώνεται απ' το νερό, ο παλιός τρόπος ζωής και οι παλιές αμαρτίες έχουν για πάντα θαφτεί και ξεχαστεί. Έτσι, με το βάπτισμα στο νερό εφαρμόζουμε την ταφή του Χριστού στη ζωή μας.
Ανάσταση
Ο Παύλος εξήγησε ακόμα πως ταυτιζόμαστε με την ανάσταση του Χριστού: «ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως» (Ρωμ.ς:4-5). Μερικοί περιορίζουν αυτό το γεγονός στη μελλοντική ανάσταση των σωμάτων και την μετέπειτα αιώνια ζωή, αλλά το κεντρικό σημείο είναι η νέα ζωή στον παρόντα κόσμο. Ο Παύλος έγραψε: «Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.ς:11).
Το 'Αγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Χριστού (Ρωμ.η:9), έτσι όταν λαμβάνουμε το 'Αγιο Πνεύμα, τότε κυριολεκτικά ο Χριστός έρχεται να κατοικήσει μέσα μας. Το 'Αγιο Πνεύμα φέρνει στη ζωή μας την ίδια δύναμη που ανέστησε το Χριστό απ' τους νεκρούς (Ρωμ.η:11). Όσοι περπατούν κατά το Πνεύμα έχουν ζωή εν Χριστώ (Ρωμ.η:2). Η «νέα ζωή» που αναφέρει στους Ρωμ.ς:4 δεν είναι τίποτε άλλο από το «νέο πνεύμα» στους Ρωμ.ζ:6. Αυτό το «νέο πνεύμα» δεν είναι κάποια ανανέωση του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά η κατοίκηση του Πνεύματος του Θεού. Το Πνεύμα φέρνει τη νέα γέννηση (Ιωάν.γ:5) και δίνει νέα ζωή (Β' Κορ.γ:6). Έτσι, η ανάσταση του Χριστού γίνεται ουσιαστική και μας δίνει νέα ζωή όταν λαμβάνουμε το 'Αγιο Πνεύμα.
Το μήνυμα του Ιωάννη του Βαπτιστή
Η διακονία του Ιωάννη ήταν ουσιαστικά μια προετοιμασία για το μελλοντικό ερχομό του Μεσσία. Το μήνυμά του ήταν μετάνοια και βάπτισμα στο νερό για την άφεση των αμαρτιών: «Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών» (Μάρκ.α:4). «Κάμετε λοιπόν καρπούς αξίους της μετανοίας» (Λουκ.γ:8). Ακόμα, ο Ιωάννης έκανε νύξη για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος: «Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ.γ:11). Επομένως, μπορούμε να διακρίνουμε τρία χαρακτηριστικά στοιχεία στο μήνυμα του Ιωάννη: (1) μετάνοια με ανάλογα έργα, (2) μετά τη μετάνοια βάπτισμα στο νερό σαν πράξη γνωστοποίησης της μετάνοιας, (3) αναζήτηση Αυτού που θα βαπτίσει με Πνεύμα 'Αγιο και φωτιά.
Το μήνυμα του Χριστού
Τα 4 ευαγγέλια αναφέρουν τόσες πολλές διδασκαλίες του Ιησού που είναι αδύνατον να τις μεταφέρουμε τώρα όλες εδώ. Ωστόσο, μπορούμε να προσδιορίσουμε τις βασικές διδασκαλίες και εντολές σχετικά με τη σωτηρία. Είναι τρία εδάφια που υπερτερούν, εξαιτίας της έμφασης που ο ίδιος ο Κύριος τους έδωσε. Το ένα απ' αυτά είναι σχετικό με τη θεότητά Του: «Εάν δεν πιστεύσητε ότι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, θέλετε αποθάνει εν ταις αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24). Το δεύτερο έχει να κάνει με κάποιες παρατηρήσεις που έκανε στους Εβραίους: «Ουχί σας λέγω αλλ' εάν δεν μετανοήτε πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.ιγ:3,5). Το τρίτο, είναι τα λόγια που είπε στο Νικόδημο: "Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού" (Ιωάν.γ:5).
Οι αναφορές στα ευαγγέλια, των τελευταίων οδηγιών του Ιησού προς τους μαθητές Του, πριν την ανάληψή Του, αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Ο Ματθαίος αναφέρει τις εντολές και τις υποσχέσεις του έτσι: (1) Πηγαίνετε και διδάξτε όλα τα έθνη, (2) να τους βαπτίζετε, (3) εγώ θα είμαι πάντοτε μαζί σας (κη:19-20). Η τελευταία δήλωση είναι μια αναφορά στην κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος (Ιωάν.ιδ:16-18).
Ο Μάρκος αναφέρει τα παρακάτω στοιχεία: (1) Πηγαίνετε να κηρύξετε το ευαγγέλιο σ' όλο τον κόσμο (2) αυτός που θα πιστέψει και θα βαπτιστεί θα σωθεί (3) πολλά θαυμαστά σημεία, συμπεριλαμβανομένων και των άγνωστων γλωσσών θ' ακολουθούν αυτούς που θα πιστεύουν (ις:15-18). Η τελευταία υπόσχεση αναφέρεται στη δύναμη που συνοδεύει τη βάπτιση με Πνεύμα 'Αγιο (Πράξ.α:8, β:4).
Η αναφορά του Λουκά σχετικά με τα τελευταία λόγια του Χριστού περιλαμβάνει τα παρακάτω βασικά σημεία: (1) Είστε μάρτυρες του θανάτου και της ανάστασής μου (2) κηρύξτε μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ' όλα τα έθνη (φυσικά η άφεση των αμαρτιών περιλαμβάνει το βάπτισμα στο νερό [Πράξ.β:38]), (3) περιμένετε μέχρι να πάρετε δύναμη από ψηλά, την υπόσχεση του Πατέρα, το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (κδ:46-49 & Πράξ.α:4-5).
Από τα ευαγγέλια, μπορούμε να συνοψίσουμε τις εντολές του Χριστού που έχουν να κάνουν με τη σωτηρία, έτσι: (1) Πίστη στη θεότητά Του, (2) μετάνοια (3) γέννηση απ' το νερό και το Πνεύμα. Αυτή η τελευταία εντολή αντιστοιχεί στην εντολή Του για βάπτιση στο νερό και αναμονή της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.
Το μήνυμα του Πέτρου
Ο Πέτρος εκπροσώπησε τους μαθητές και την πρώτη εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις. Όταν ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς του έδωσε τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών, καθώς και την εξουσία να δένει και να λύνει πράγματα στη γη και τον ουρανό (Ματθ.ις:19). Ο Ιησούς έδωσε την εξουσία του «δεσμείν και λύειν» σε όλους τους μαθητές Του (Ματθ.ιη:18), που δεν είναι κάτι άλλο από τη δύναμη να παίρνεις απαντήσεις στην προσευχή (Ματθ.ιη:19, Ιωάν.ιδ:12-14) καθώς και η δύναμη να φέρνεις τη σωτηρία και σε άλλους. Η δύναμη που ακολουθεί κάθε κήρυγμα του ευαγγελίου.
Ωστόσο, τα κλειδιά της Βασιλείας έχουν να κάνουν με τη δύναμη ν' ανοίγει κανείς τη Βασιλεία του Θεού με το κήρυγμα του λόγου. Δίνοντας στον Πέτρο τα κλειδιά, ο Ιησούς αναγνώρισε ότι θα κατείχε το αληθινό μήνυμα της σωτηρίας, με το οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μπουν στη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η ιδιαίτερη διάκριση στον Πέτρο υποδήλωνε το σημαντικό ρόλο που θα έπαιζε στην παρουσίαση του ευαγγελίου σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Τη μέρα της Πεντηκοστής κήρυξε το πρώτο μήνυμα της Καινής Διαθήκης ανοίγοντας την πόρτα στους Εβραίους (Πράξ.β:14-40). Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τους Σαμαρείτες (αναμεμειγμένοι Εβραίοι με Εθνικούς) να λάβουν για πρώτη φορά το 'Αγιο Πνεύμα (Πράξ.η:14-17). Τελικά, ήταν ο πρώτος που κήρυξε το ευαγγέλιο στους Εθνικούς (Πράξ.ι:34-48). Οι Εβραίοι, οι Σαμαρείτες και οι Εθνικοί, αντιπροσωπεύουν όλες τις ανθρώπινες φυλές και εθνότητες.
Ποιο ήταν το μήνυμα που ο Πέτρος χρησιμοποίησε για ν' ανοίξει την πόρτα της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης στους Εβραίους, τους Σαμαρείτες και τους Εθνικούς; Τη μέρα της Πεντηκοστής διακήρυξε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38). Μπορεί σήμερα κάποιος που πάει για πρώτη φορά να μιλήσει σε ανθρώπους για τη σωτηρία, να κηρύξει το ίδιο μήνυμα; Αν άνθρωποι αμαρτωλοί, καταδικασμένοι για την αιώνια κόλαση τον ρωτήσουν τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν, θα τους απαντήσει με τον ίδιο τρόπο; Ο απόστολος Πέτρος αυτό έκανε!
Στις Πράξ.γ:19 ο Πέτρος κήρυξε: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου». Η εξάλειψη των αμαρτιών περιλαμβάνει το βάπτισμα στο νερό (Πράξ.β:38, κβ:16) και οι καιροί αναψυχής αναφέρονται στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με το σημείο της γλωσσολαλιάς (Ης.κη:11-12).
Στις Πράξ.ι, οι Εθνικοί έλαβαν το 'Αγιο Πνεύμα, καθώς ο Πέτρος τους κήρυττε. Μετά, τους διέταξε να βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ι:44-48). Όταν αργότερα ανάφερε το γεγονός τους Ιουδαίους Χριστιανούς, χάρηκαν που ο Θεός έδωσε και στα έθνη «μετάνοιαν εις ζωήν» (Πράξ.ια:16-18).
Το μήνυμα του ευαγγελιστή Φίλιππου.
Ο Φίλιππος είναι αυτός που έφερε το ευαγγέλιο στους Σαμαρείτες. Η Γραφή αναφέρει απλά ότι ο Φίλιππος «εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν» και «τα περί της βασιλείας του Θεού» (Πράξ.η:5,12). Το μήνυμά του περιελάμβανε το βάπτισμα στο νερό γιατί όταν οι άνθρωποι πίστεψαν στο μήνυμα του Φίλιππου «εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες». Εκτός αυτού, το να κηρύττεις το Χριστό και τη βασιλεία του Θεού σημαίνει ότι κηρύττεις και το βάπτισμα με 'Αγιο Πνεύμα, γιατί οι Σαμαρείτες πρέπει να το άκουσαν το ζήτησαν και τελικά το έλαβαν. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης «προσηυχήθησαν περί αυτών, δια να λάβωσι Πνεύμα 'Αγιον. Διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ' ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε επέθετον τας χείρας επ' αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα 'Αγιον» (Πράξ.η:15-17).
Το μήνυμα του Ανανία
Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Ανανία από τη Δαμασκό να κηρύξει το ευαγγέλιο στο Σαούλ από την Ταρσό, που είναι περισσότερο γνωστός σαν απόστολος Παύλος. Τι είπε ο Ανανίας στον Παύλο; «Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος με απέστειλεν, ο Ιησούς όστις εφάνη εις σε εν τη οδώ καθ' ήν ήρχου, δια να αναβλέψης και να πλησθής Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.θ:17). «Και τώρα τι βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Το μήνυμα του Παύλου
Ο Παύλος ενέμεινε στο μήνυμα που άκουσε από τον Ανανία. Όταν συνάντησε 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή και άκουσε ότι είναι «πιστοί», τους έκανε 2 ερωτήσεις: (1) «Ελάβετε Πνεύμα 'Αγιον αφού επιστέυσατε;» (Πράξ.ιθ:2), (2) Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (Πράξ.ιθ:3). Μπορεί ο σημερινός κήρυκας του ευαγγελίου να κάνει τις ίδιες ερωτήσεις όταν έχει ν' αντιμετωπίσει ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι πιστοί; Ο Παύλος το έκανε! Όταν κατάλαβε ότι δεν ήξεραν ότι είχε δοθεί το 'Αγιο Πνεύμα κι ότι είχαν βαπτιστεί μόνο σε μετάνοια, τους ξαναβάπτισε στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ιθ:5). Μετά, έβαλε τα χέρια του πάνω τους και πήραν το 'Αγιο Πνεύμα (ιθ:6).
Σε μερικές απ' τις επιστολές του, ο Παύλος υπενθυμίζει στους αναγνώστες του ότι είχαν σωθεί με τη μετάνοια, το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού και την κατοίκηση μέσα τους του Αγίου Πνεύματος όπως έγραψε στους Ρωμ.ς:3-4. Στους Κορίνθιους έγραψε: «αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α' Κορ.ς:11). Περιέγραψε το έργο του Θεού στη σωτηρία έτσι: «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).
Το μήνυμα της επιστολής προς Εβραίους
Αυτή η επιστολή δεν αναφέρει το όνομα του συγγραφέα της αν και η παράδοση πιστεύει ότι είναι ο Παύλος, πράγμα που διαφαίνεται από κάποιες λεπτομέρειες. Στην Εβρ.ς:1-2 απαριθμούνται οι βασικές διδασκαλίες της εκκλησίας. Ο συγγραφέας επιθυμεί οι αναγνώστες τους να ξεφύγουν πνευματικά από τη νηπιακή κατάσταση και να μάθουν περισσότερα πράγματα απ' αυτές τις βασικές διδασκαλίες: «Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον....» (Εβρ.ς:1). Με άλλα λόγια, οι διδασκαλίες που αναφέρονται εδώ είναι βασικές αλήθειες που κι ένας νεοκατήχητος Χριστιανός μπορεί να καταλάβει. Ανάμεσα στις διδασκαλίες αυτής της κατηγορίας είναι η «μετάνοια από νεκρά έργα», η «πίστη εις Θεόν» και οι «βαπτισμοί» (πληθυντικός).
Η επιστολή προς Εβραίους διδάσκει ακόμα ότι το 'Αγιο Πνεύμα είναι μια μαρτυρία της Καινής Διαθήκης (Εβρ.ι:15,16). Μερικά εδάφια παρακάτω, νουθετούμαστε να πλησιάζουμε το Θεό, «μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς» (Εβρ.ι:22), που είναι αναφορά στη μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό.
Το μήνυμα του απόστολου Ιωάννη
Η πρώτη επιστολή του Ιωάννη περιέχει μια σπουδαία αναφορά του μηνύματος της σωτηρίας: «Τις είναι ο νικών τον κόσμον, ειμή ο πιστεύων, ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού; Ούτος είναι ο ελθών δι' ύδατος και αίματος, Ιησούς ο Χριστός ουχί δια του ύδατος μόνον, αλλά δια του ύδατος και του αίματος και το Πνεύμα είναι το οποίον μαρτυρεί, επειδή το Πνεύμα είναι η αλήθεια.......Και τρείς είναι οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα, και το ύδωρ, και το αίμα και οι τρείς ούτοι αναφέρονται εις το έν...... Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού, έχει την μαρτυρίαν εν αυτώ» (Α' Ιωάν.ε:5-6, 8, 10).
Ο Ιωάννης προσδιορίζει τρία αδιαχώριστα στοιχεία που στηρίζουν τη μαρτυρία της σωτηρίας και συμφωνούν (συνεργάζονται) γι' αυτό το σκοπό, της σωτηρίας - το Πνεύμα, το νερό και το αίμα. Όσοι πιστεύουν στο γιο του Θεού, πρέπει να έχουν αυτή τη μαρτυρία. Με άλλα λόγια, ο αληθινός πιστός πρέπει να έχει στη ζωή του το αίμα του Ιησού Χριστού που εφαρμόζεται κατά το βάπτισμα στο νερό, και να είναι πληρωμένος με το 'Αγιο Πνεύμα.
Το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης
Όλοι οι συγγραφείς και οι κήρυκες της Καινής Διαθήκης διδάσκουν το ίδιο μήνυμα σωτηρίας, σαν απάντηση στην ερώτηση τι πρέπει να κάνει κάποιος για να σωθεί. Τα στοιχεία, εκτός από την πίστη, που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.
Το να κηρύττει κάποιος απλά αυτά τα ιστορικά γεγονότα, χωρίς να εξηγεί τη σημασία τους, δεν δίνει στους ανθρώπους να καταλάβουν ποιο είναι το καλό που μπορούν να περιμένουν απ' το ευαγγέλιο. Η έννοια είναι ότι μ' αυτές τις πράξεις ο Ιησούς εξαγόρασε τη σωτηρία και την έκανε πρόσφορη στον καθένα που θα πιστέψει σ' Αυτόν. Πέθανε για τις αμαρτίες μας, Τον έθαψαν, αλλά αναστήθηκε κι έτσι πήρε νίκη ενάντια στην αμαρτία και το θάνατο, με αποτέλεσμα εμείς να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή. Στην Καινή Διαθήκη, Ευαγγέλιο σημαίνει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και της σωτηρίας στο όνομα του Ιησού Χριστού, με την αποδοχή δια πίστεως του εξαγνιστικού Του θανάτου, της ταφής, της ανάστασης και της ανάληψής Του.
Τα καλά νέα, λοιπόν, είναι ότι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού σώζουν τον καθένα που ανταποκρίνεται με πίστη. Εξ ορισμού, η σώζουσα πίστη περιέχει την οικειοποίηση ή την εφαρμογή του ευαγγελίου στη ζωή μας.
Σ' αυτό το κεφάλαιο θα αναζητήσουμε συγκεκριμένη απάντηση στα ερωτήματα:
- Πως οικειοποιούμαστε ή πως εφαρμόζουμε το ευαγγέλιο στη ζωή μας;
- Πως ανταποκρινόμαστε ή πως υπακούμε στο ευαγγέλιο;
- Πως ταυτιζόμαστε με το ευαγγέλιο;
Ο απόστολος Παύλος δίνει απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα στην Ρωμ.ς:3-5, όπου εξηγεί πως μπορεί κάποιος να ταυτιστεί με το θάνατο την ταφή και την ανάσταση του Χριστού.
Θάνατος
Πρώτα απ' όλα πρέπει να ταυτιστούμε με το θάνατο του Χριστού. Ακριβώς όπως ο Χριστός θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό, έτσι και «ο παλαιός άνθρωπος» πρέπει να θυσιαστεί, να πεθάνει. Ο «παλαιός άνθρωπος» δεν είναι η ικανότητα να αμαρτάνει κανείς, γιατί αυτό παραμένει στον αναγεννημένο πιστό. Ακόμα, η εμπειρία του θανάτου με το Χριστό δεν ξεριζώνει τη σαρκική φύση, γιατί ο Χριστιανός συνεχίζει να πολεμά ενάντια σ' αυτή τη φύση του (Γαλ.ε:16-17). Αυτό που πεθαίνει είναι η εξουσία και ο έλεγχος που έχει η αμαρτωλή φύση πάνω σ' αυτόν που δεν έχει σωθεί (Ρωμ.ς:12-14). Όταν σωζόμαστε, ο έλεγχος και η εξουσία που έχει η αμαρτία και ο Σατανάς πάνω μας, καταστρέφεται. Από τη στιγμή που χάνεται η δύναμη της αμαρτίας πάνω μας, καθώς πεθαίνουμε με το Χριστό, πρέπει να θεωρούμε την αμαρτία νεκρή. Δεν μπορεί πλέον να μας υπαγορεύσει τι να κάνουμε ή να ελέγξει τη ζωή μας. Μπορούμε να νικάμε τους πειρασμούς και να αγνοούμε τη δύναμή της. Αν και μπορούμε να αμαρτήσουμε, αν θέλουμε, δεν υποτασσόμαστε στην αμαρτία γιατί είναι σα να μην υπάρχει πλέον.
Ο Παύλος εξήγησε την ελευθερία που έχουμε από τη δύναμη της αμαρτίας, υπενθυμίζοντάς στους Ρωμαίους τι τους συνέβη στην πραγματικότητα όταν σώθηκαν:
«Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, δια να περισσεύση η χάρις; Μη γένοιτο ημείς οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πώς θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή; ...... τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας. Διότι ο απόθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας ...... . Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν .... Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν» (Ρωμ.ς:1-2, 6-7, 11-12, 14).
Ο Πέτρος αναφέρθηκε επίσης στην ταύτισή μας με το θάνατο του Χριστού, όταν μιλώντας γι' Αυτόν έγραψε: «όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, δια να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε» (Α' Πέτρ.β:24).
Μια προσεκτική μελέτη θα μας φανερώσει ότι και ο Παύλος και ο Πέτρος αναφερόταν σε μια συγκεκριμένη εμπειρία σε μια ιδιαίτερη στιγμή κατά την οποία συμβαίνει ο θάνατος κατά την αμαρτία. Ποια είναι αυτή η στιγμή; Πεθαίνει κανείς κατά την αμαρτία, ή όπως αλλιώς λέγεται πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος, όταν ο άνθρωπος μετανοεί. Αυτό γίνεται φανερό από την ορολογία της λέξης μετάνοια, που σημαίνει απομάκρυνση από την αμαρτία και προσκόλληση στο Θεό (κεφ.5). Κατά τη μετάνοια, ο άνθρωπος ομολογεί την αμαρτία, αποφασίζει να την εγκαταλείψει, της στρέφει την πλάτη και αρνείται να δεχτεί την εξουσία της. Πεθαίνει ως προς τις επιθυμίες και τις απολαύσεις του παλαιού ανθρώπου και αποφασίζει να ζήσει κατά Θεό. Αυτή τη στιγμή, ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό γίνεται ουσιαστικός στη ζωή του και τον ικανώνει να σπάσει τα δεσμά της αμαρτίας.
Φυσικά, η απόφαση για μετάνοια, από μόνη της δεν είναι αρκετή, γιατί φέρνει περιορισμένη και προσωρινή δύναμη απομάκρυνσης από την αμαρτία. Η τελειοποίηση της διαδικασίας της σωτηρίας περιλαμβάνει την ταφή των αμαρτιών του παρελθόντος που γίνεται κατά το βάπτισμα στο νερό και τη λήψη δύναμης που παραμένει νικηφόρα, με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Επειδή το να πεθάνει κάποιος με το Χριστό δεν σημαίνει ότι ξεριζώνεται και η αμαρτωλή φύση του, πρέπει να συνεχίσει να θανατώνει τις επιθυμίες της σάρκας του (Ρωμ.η:13) και να πεθαίνει καθημερινά (Α' Κορ.ιε:31). Ωστόσο, το αποφασιστικό σημείο - ο θάνατος του παλαιού ανθρώπου - συμβαίνει κατά τη μετάνοια. Ο θάνατος του Χριστού, εφαρμόζεται στη ζωή μας, όταν στην αρχή εξασκούμε τόση πίστη ώστε να μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας.
Ταφή
Μετά, ταυτιζόμαστε με την ταφή του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον...» (Ρωμ.ς:3-4) και επανέλαβε αυτή την αλήθεια, ότι οι Χριστιανοί θάβονται μαζί με το Χριστό στο βάπτισμα, στους Κολ.β:12. Όπως όταν πέθανε ο Χριστός, τοποθέτησαν το σώμα Του στον τάφο, έτσι κι εμείς αφού μετανοήσουμε πρέπει να βαπτιστούμε στο νερό γιατί έτσι ταυτιζόμαστε μαζί Του.
Καθώς μελετάμε το θέμα αυτό, θα δούμε ότι το βάπτισμα στο νερό είναι ουσιαστικό, μόνο όταν ακολουθεί τη μετάνοια, ότι η καταβύθιση είναι ο Βιβλικός τρόπος και το όνομα του Ιησού είναι αυτό στο οποίο πρέπει να βαπτιστούμε, σύμφωνα πάντα με το λόγο του Θεού. Εφόσον το βάπτισμα ακολουθεί τη μετάνοια, αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι το άτομο που βαπτίζεται ταυτίζεται με το θάνατο του ανθρώπου Χριστού κι αφού γίνεται με πλήρη κατάδυση του σώματος του βαπτιζόμενου, αυτό είναι ταύτιση με την ταφή του Χριστού. Τέλος, αφού γίνεται στο όνομα του Ιησού, αυτό είναι ταύτιση με Αυτόν. Όταν κάποιος βαπτίζεται στο νερό, αυτό δηλώνει ότι έχει πεθάνει ως προς την αμαρτία και θάβει αυτό το νεκρό αμαρτωλό σώμα. Όταν σηκώνεται απ' το νερό, ο παλιός τρόπος ζωής και οι παλιές αμαρτίες έχουν για πάντα θαφτεί και ξεχαστεί. Έτσι, με το βάπτισμα στο νερό εφαρμόζουμε την ταφή του Χριστού στη ζωή μας.
Ανάσταση
Ο Παύλος εξήγησε ακόμα πως ταυτιζόμαστε με την ανάσταση του Χριστού: «ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως» (Ρωμ.ς:4-5). Μερικοί περιορίζουν αυτό το γεγονός στη μελλοντική ανάσταση των σωμάτων και την μετέπειτα αιώνια ζωή, αλλά το κεντρικό σημείο είναι η νέα ζωή στον παρόντα κόσμο. Ο Παύλος έγραψε: «Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.ς:11).
Το 'Αγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Χριστού (Ρωμ.η:9), έτσι όταν λαμβάνουμε το 'Αγιο Πνεύμα, τότε κυριολεκτικά ο Χριστός έρχεται να κατοικήσει μέσα μας. Το 'Αγιο Πνεύμα φέρνει στη ζωή μας την ίδια δύναμη που ανέστησε το Χριστό απ' τους νεκρούς (Ρωμ.η:11). Όσοι περπατούν κατά το Πνεύμα έχουν ζωή εν Χριστώ (Ρωμ.η:2). Η «νέα ζωή» που αναφέρει στους Ρωμ.ς:4 δεν είναι τίποτε άλλο από το «νέο πνεύμα» στους Ρωμ.ζ:6. Αυτό το «νέο πνεύμα» δεν είναι κάποια ανανέωση του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά η κατοίκηση του Πνεύματος του Θεού. Το Πνεύμα φέρνει τη νέα γέννηση (Ιωάν.γ:5) και δίνει νέα ζωή (Β' Κορ.γ:6). Έτσι, η ανάσταση του Χριστού γίνεται ουσιαστική και μας δίνει νέα ζωή όταν λαμβάνουμε το 'Αγιο Πνεύμα.
Το μήνυμα του Ιωάννη του Βαπτιστή
Η διακονία του Ιωάννη ήταν ουσιαστικά μια προετοιμασία για το μελλοντικό ερχομό του Μεσσία. Το μήνυμά του ήταν μετάνοια και βάπτισμα στο νερό για την άφεση των αμαρτιών: «Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών» (Μάρκ.α:4). «Κάμετε λοιπόν καρπούς αξίους της μετανοίας» (Λουκ.γ:8). Ακόμα, ο Ιωάννης έκανε νύξη για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος: «Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ.γ:11). Επομένως, μπορούμε να διακρίνουμε τρία χαρακτηριστικά στοιχεία στο μήνυμα του Ιωάννη: (1) μετάνοια με ανάλογα έργα, (2) μετά τη μετάνοια βάπτισμα στο νερό σαν πράξη γνωστοποίησης της μετάνοιας, (3) αναζήτηση Αυτού που θα βαπτίσει με Πνεύμα 'Αγιο και φωτιά.
Το μήνυμα του Χριστού
Τα 4 ευαγγέλια αναφέρουν τόσες πολλές διδασκαλίες του Ιησού που είναι αδύνατον να τις μεταφέρουμε τώρα όλες εδώ. Ωστόσο, μπορούμε να προσδιορίσουμε τις βασικές διδασκαλίες και εντολές σχετικά με τη σωτηρία. Είναι τρία εδάφια που υπερτερούν, εξαιτίας της έμφασης που ο ίδιος ο Κύριος τους έδωσε. Το ένα απ' αυτά είναι σχετικό με τη θεότητά Του: «Εάν δεν πιστεύσητε ότι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, θέλετε αποθάνει εν ταις αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24). Το δεύτερο έχει να κάνει με κάποιες παρατηρήσεις που έκανε στους Εβραίους: «Ουχί σας λέγω αλλ' εάν δεν μετανοήτε πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.ιγ:3,5). Το τρίτο, είναι τα λόγια που είπε στο Νικόδημο: "Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού" (Ιωάν.γ:5).
Οι αναφορές στα ευαγγέλια, των τελευταίων οδηγιών του Ιησού προς τους μαθητές Του, πριν την ανάληψή Του, αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Ο Ματθαίος αναφέρει τις εντολές και τις υποσχέσεις του έτσι: (1) Πηγαίνετε και διδάξτε όλα τα έθνη, (2) να τους βαπτίζετε, (3) εγώ θα είμαι πάντοτε μαζί σας (κη:19-20). Η τελευταία δήλωση είναι μια αναφορά στην κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος (Ιωάν.ιδ:16-18).
Ο Μάρκος αναφέρει τα παρακάτω στοιχεία: (1) Πηγαίνετε να κηρύξετε το ευαγγέλιο σ' όλο τον κόσμο (2) αυτός που θα πιστέψει και θα βαπτιστεί θα σωθεί (3) πολλά θαυμαστά σημεία, συμπεριλαμβανομένων και των άγνωστων γλωσσών θ' ακολουθούν αυτούς που θα πιστεύουν (ις:15-18). Η τελευταία υπόσχεση αναφέρεται στη δύναμη που συνοδεύει τη βάπτιση με Πνεύμα 'Αγιο (Πράξ.α:8, β:4).
Η αναφορά του Λουκά σχετικά με τα τελευταία λόγια του Χριστού περιλαμβάνει τα παρακάτω βασικά σημεία: (1) Είστε μάρτυρες του θανάτου και της ανάστασής μου (2) κηρύξτε μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ' όλα τα έθνη (φυσικά η άφεση των αμαρτιών περιλαμβάνει το βάπτισμα στο νερό [Πράξ.β:38]), (3) περιμένετε μέχρι να πάρετε δύναμη από ψηλά, την υπόσχεση του Πατέρα, το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (κδ:46-49 & Πράξ.α:4-5).
Από τα ευαγγέλια, μπορούμε να συνοψίσουμε τις εντολές του Χριστού που έχουν να κάνουν με τη σωτηρία, έτσι: (1) Πίστη στη θεότητά Του, (2) μετάνοια (3) γέννηση απ' το νερό και το Πνεύμα. Αυτή η τελευταία εντολή αντιστοιχεί στην εντολή Του για βάπτιση στο νερό και αναμονή της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.
Το μήνυμα του Πέτρου
Ο Πέτρος εκπροσώπησε τους μαθητές και την πρώτη εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις. Όταν ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς του έδωσε τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών, καθώς και την εξουσία να δένει και να λύνει πράγματα στη γη και τον ουρανό (Ματθ.ις:19). Ο Ιησούς έδωσε την εξουσία του «δεσμείν και λύειν» σε όλους τους μαθητές Του (Ματθ.ιη:18), που δεν είναι κάτι άλλο από τη δύναμη να παίρνεις απαντήσεις στην προσευχή (Ματθ.ιη:19, Ιωάν.ιδ:12-14) καθώς και η δύναμη να φέρνεις τη σωτηρία και σε άλλους. Η δύναμη που ακολουθεί κάθε κήρυγμα του ευαγγελίου.
Ωστόσο, τα κλειδιά της Βασιλείας έχουν να κάνουν με τη δύναμη ν' ανοίγει κανείς τη Βασιλεία του Θεού με το κήρυγμα του λόγου. Δίνοντας στον Πέτρο τα κλειδιά, ο Ιησούς αναγνώρισε ότι θα κατείχε το αληθινό μήνυμα της σωτηρίας, με το οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μπουν στη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η ιδιαίτερη διάκριση στον Πέτρο υποδήλωνε το σημαντικό ρόλο που θα έπαιζε στην παρουσίαση του ευαγγελίου σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Τη μέρα της Πεντηκοστής κήρυξε το πρώτο μήνυμα της Καινής Διαθήκης ανοίγοντας την πόρτα στους Εβραίους (Πράξ.β:14-40). Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τους Σαμαρείτες (αναμεμειγμένοι Εβραίοι με Εθνικούς) να λάβουν για πρώτη φορά το 'Αγιο Πνεύμα (Πράξ.η:14-17). Τελικά, ήταν ο πρώτος που κήρυξε το ευαγγέλιο στους Εθνικούς (Πράξ.ι:34-48). Οι Εβραίοι, οι Σαμαρείτες και οι Εθνικοί, αντιπροσωπεύουν όλες τις ανθρώπινες φυλές και εθνότητες.
Ποιο ήταν το μήνυμα που ο Πέτρος χρησιμοποίησε για ν' ανοίξει την πόρτα της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης στους Εβραίους, τους Σαμαρείτες και τους Εθνικούς; Τη μέρα της Πεντηκοστής διακήρυξε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38). Μπορεί σήμερα κάποιος που πάει για πρώτη φορά να μιλήσει σε ανθρώπους για τη σωτηρία, να κηρύξει το ίδιο μήνυμα; Αν άνθρωποι αμαρτωλοί, καταδικασμένοι για την αιώνια κόλαση τον ρωτήσουν τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν, θα τους απαντήσει με τον ίδιο τρόπο; Ο απόστολος Πέτρος αυτό έκανε!
Στις Πράξ.γ:19 ο Πέτρος κήρυξε: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου». Η εξάλειψη των αμαρτιών περιλαμβάνει το βάπτισμα στο νερό (Πράξ.β:38, κβ:16) και οι καιροί αναψυχής αναφέρονται στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με το σημείο της γλωσσολαλιάς (Ης.κη:11-12).
Στις Πράξ.ι, οι Εθνικοί έλαβαν το 'Αγιο Πνεύμα, καθώς ο Πέτρος τους κήρυττε. Μετά, τους διέταξε να βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ι:44-48). Όταν αργότερα ανάφερε το γεγονός τους Ιουδαίους Χριστιανούς, χάρηκαν που ο Θεός έδωσε και στα έθνη «μετάνοιαν εις ζωήν» (Πράξ.ια:16-18).
Το μήνυμα του ευαγγελιστή Φίλιππου.
Ο Φίλιππος είναι αυτός που έφερε το ευαγγέλιο στους Σαμαρείτες. Η Γραφή αναφέρει απλά ότι ο Φίλιππος «εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν» και «τα περί της βασιλείας του Θεού» (Πράξ.η:5,12). Το μήνυμά του περιελάμβανε το βάπτισμα στο νερό γιατί όταν οι άνθρωποι πίστεψαν στο μήνυμα του Φίλιππου «εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες». Εκτός αυτού, το να κηρύττεις το Χριστό και τη βασιλεία του Θεού σημαίνει ότι κηρύττεις και το βάπτισμα με 'Αγιο Πνεύμα, γιατί οι Σαμαρείτες πρέπει να το άκουσαν το ζήτησαν και τελικά το έλαβαν. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης «προσηυχήθησαν περί αυτών, δια να λάβωσι Πνεύμα 'Αγιον. Διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ' ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε επέθετον τας χείρας επ' αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα 'Αγιον» (Πράξ.η:15-17).
Το μήνυμα του Ανανία
Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Ανανία από τη Δαμασκό να κηρύξει το ευαγγέλιο στο Σαούλ από την Ταρσό, που είναι περισσότερο γνωστός σαν απόστολος Παύλος. Τι είπε ο Ανανίας στον Παύλο; «Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος με απέστειλεν, ο Ιησούς όστις εφάνη εις σε εν τη οδώ καθ' ήν ήρχου, δια να αναβλέψης και να πλησθής Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.θ:17). «Και τώρα τι βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Το μήνυμα του Παύλου
Ο Παύλος ενέμεινε στο μήνυμα που άκουσε από τον Ανανία. Όταν συνάντησε 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή και άκουσε ότι είναι «πιστοί», τους έκανε 2 ερωτήσεις: (1) «Ελάβετε Πνεύμα 'Αγιον αφού επιστέυσατε;» (Πράξ.ιθ:2), (2) Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (Πράξ.ιθ:3). Μπορεί ο σημερινός κήρυκας του ευαγγελίου να κάνει τις ίδιες ερωτήσεις όταν έχει ν' αντιμετωπίσει ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι πιστοί; Ο Παύλος το έκανε! Όταν κατάλαβε ότι δεν ήξεραν ότι είχε δοθεί το 'Αγιο Πνεύμα κι ότι είχαν βαπτιστεί μόνο σε μετάνοια, τους ξαναβάπτισε στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ιθ:5). Μετά, έβαλε τα χέρια του πάνω τους και πήραν το 'Αγιο Πνεύμα (ιθ:6).
Σε μερικές απ' τις επιστολές του, ο Παύλος υπενθυμίζει στους αναγνώστες του ότι είχαν σωθεί με τη μετάνοια, το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού και την κατοίκηση μέσα τους του Αγίου Πνεύματος όπως έγραψε στους Ρωμ.ς:3-4. Στους Κορίνθιους έγραψε: «αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α' Κορ.ς:11). Περιέγραψε το έργο του Θεού στη σωτηρία έτσι: «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).
Το μήνυμα της επιστολής προς Εβραίους
Αυτή η επιστολή δεν αναφέρει το όνομα του συγγραφέα της αν και η παράδοση πιστεύει ότι είναι ο Παύλος, πράγμα που διαφαίνεται από κάποιες λεπτομέρειες. Στην Εβρ.ς:1-2 απαριθμούνται οι βασικές διδασκαλίες της εκκλησίας. Ο συγγραφέας επιθυμεί οι αναγνώστες τους να ξεφύγουν πνευματικά από τη νηπιακή κατάσταση και να μάθουν περισσότερα πράγματα απ' αυτές τις βασικές διδασκαλίες: «Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον....» (Εβρ.ς:1). Με άλλα λόγια, οι διδασκαλίες που αναφέρονται εδώ είναι βασικές αλήθειες που κι ένας νεοκατήχητος Χριστιανός μπορεί να καταλάβει. Ανάμεσα στις διδασκαλίες αυτής της κατηγορίας είναι η «μετάνοια από νεκρά έργα», η «πίστη εις Θεόν» και οι «βαπτισμοί» (πληθυντικός).
Η επιστολή προς Εβραίους διδάσκει ακόμα ότι το 'Αγιο Πνεύμα είναι μια μαρτυρία της Καινής Διαθήκης (Εβρ.ι:15,16). Μερικά εδάφια παρακάτω, νουθετούμαστε να πλησιάζουμε το Θεό, «μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς» (Εβρ.ι:22), που είναι αναφορά στη μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό.
Το μήνυμα του απόστολου Ιωάννη
Η πρώτη επιστολή του Ιωάννη περιέχει μια σπουδαία αναφορά του μηνύματος της σωτηρίας: «Τις είναι ο νικών τον κόσμον, ειμή ο πιστεύων, ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού; Ούτος είναι ο ελθών δι' ύδατος και αίματος, Ιησούς ο Χριστός ουχί δια του ύδατος μόνον, αλλά δια του ύδατος και του αίματος και το Πνεύμα είναι το οποίον μαρτυρεί, επειδή το Πνεύμα είναι η αλήθεια.......Και τρείς είναι οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα, και το ύδωρ, και το αίμα και οι τρείς ούτοι αναφέρονται εις το έν...... Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού, έχει την μαρτυρίαν εν αυτώ» (Α' Ιωάν.ε:5-6, 8, 10).
Ο Ιωάννης προσδιορίζει τρία αδιαχώριστα στοιχεία που στηρίζουν τη μαρτυρία της σωτηρίας και συμφωνούν (συνεργάζονται) γι' αυτό το σκοπό, της σωτηρίας - το Πνεύμα, το νερό και το αίμα. Όσοι πιστεύουν στο γιο του Θεού, πρέπει να έχουν αυτή τη μαρτυρία. Με άλλα λόγια, ο αληθινός πιστός πρέπει να έχει στη ζωή του το αίμα του Ιησού Χριστού που εφαρμόζεται κατά το βάπτισμα στο νερό, και να είναι πληρωμένος με το 'Αγιο Πνεύμα.
Το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης
Όλοι οι συγγραφείς και οι κήρυκες της Καινής Διαθήκης διδάσκουν το ίδιο μήνυμα σωτηρίας, σαν απάντηση στην ερώτηση τι πρέπει να κάνει κάποιος για να σωθεί. Τα στοιχεία, εκτός από την πίστη, που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.
ΚΗΡΥΚΑΣ
|
ΜΕΤΑΝΟΙΑ
|
ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
|
ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
|
Ιωάννης Βαπτιστής
|
Ματθ.γ:2,8
Λουκ.γ:8
|
Ματθ.γ:6
Μάρκ.α:8
Λουκ.γ:3
|
Ματθ.γ:11
Μάρκ.α:8
Λουκ.γ:16
|
Ιησούς Χριστός
|
Ματθ.δ:17
Μάρκ.α:15
Λουκ.ιγ:3-5
|
Ματθ.κη:19
Μάρκ.ις:16
Ιωάν.γ:5, δ:1
|
Λουκ.ια:13
Ιωάν.γ:5, ζ:38-39, κ:22, Πράξ.α:4-8
|
Πέτρος
|
Πράξ.β;38, γ:19
|
Πράξ.β:38, ι:48
|
Πράξ.β:38, ια:15-17
|
Φίλιππος
|
Πράξ.η:12, 16
|
Πράξ.η:15-16
| |
Ανανίας
|
Πράξ.κβ:16
|
Πράξ.θ:17
| |
Παύλος
|
Πράξ.ιζ:30
Εβρ.ς:1
|
Πράξ.ιθ:3-5
Εβρ.ς:1, ι:22
|
Πράξ.ιθ:2,6
Εβρ.ς:1, ι:15
|
Ιωάννης
|
Α' Ιωάν.ε:8-10
|
Α' Ιωάν.ε:8-10
|
Εδάφια που διδάσκουν το βάπτισμα στο νερό και στο Πνεύμα
ΕΔΑΦΙΟ
|
ΣΧΟΛΙΑ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
|
Ματθ.γ:11
|
Λόγια του Ιωάννη του Βαπτιστή
|
Μάρκ.α:8
|
Λόγια του Ιωάννη του Βαπτιστή
|
Μάρκ.ις:15-17
|
Λόγια του Ιησού. Το βάπτισμα στο Πνεύμα υπονοείται από το Πράξ.α;8, β:4
|
Λουκ.γ:16
|
Λόγια του Ιωάννη του Βαπτιστή
|
Λουκ.κδ:46-49
|
Λόγια του Ιησού. Το βάπτισμα στο νερό υπονοείται από το Πράξ.β:38
|
Ιωάν.γ:5
|
Λόγια του Ιησού. Δες το κεφάλαιο «Αναγέννηση» για πλήρη ανάλυση
|
Πράξ.α:4-8
|
Λόγια του Ιησού.
|
Πράξ.β:38
|
Λόγια του Πέτρου.
|
Πράξ.γ:19
|
Λόγια του Πέτρου. Το βάπτισμα υπονοείται από το Ης.κη:11-12 & Πράξ.β:38
|
Πράξ.η:15-17
|
Ευαγγελισμός της Σαμάρειας
|
Πράξ.η:36-39
|
Ευαγγελισμός του Αιθίοπα ευνούχου. Το βάπτισμα του Πνεύματος υπονοείται από το Ρωμ.ιδ:17
|
Πράξ.θ:17-18
|
Η μεταστροφή του Παύλου. Δες ακόμα Πράξ.κβ:16
|
Πράξ.ι:44-48
|
Ο Κορνήλιος και άλλοι Εθνικοί
|
Πράξ.ια:15-18
|
Η αναφορά του Πέτρου απ' το σπίτι του Κορνήλιου
|
Πράξ.ις:31-34
|
Ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους. Το βάπτισμα του Πνεύματος υπονοείται από τις Πράξ.ια:17 & Ρωμ.ιδ:17
|
Πράξ.ιθ:1-6
|
Οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο
|
Ρωμ.ς:3-4
|
Το βάπτισμα του Πνεύματος υποδηλώνεται από Ρωμ.ζ:6 & η:9-11
|
Α' Κορ.ς:11
|
Για το βάπτισμα στο νερό: Πράξ.κβ:16
|
Α' Κορ.ι:1-2
|
Τυπολογία από τα θαυμάσια της ερήμου.
|
Τίτ.γ:5
|
Δες το κεφάλαιο «Αναγέννηση» για πλήρη ανάλυση
|
Εβρ.ς:1-2
|
Βασικές διδασκαλίες
|
Εβρ.ι:15-23
|
Πνεύμα, καθαρισμός της καρδιάς με το αίμα, νερό.
|
Α' Ιωάν.ε:8-10
|
Αίμα, νερό και Πνεύμα δεν χωρίζουν.
|
Το Ευαγγέλιο τυπολογικά
Αφού ζούμε κάτω από την καινούρια οικονομία, είναι φυσικό ν' αναγνωρίσουμε και να εδραιώσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου από τα εδάφια της Καινής Διαθήκης. Ωστόσο, η Παλαιά Διαθήκη είναι ο παιδαγωγός που μας φέρνει στο Χριστό (Γαλ.γ:24) και περιέχει πολλούς τύπους, σκιές και εικόνες του σχεδίου της σωτηρίας (Κολ.β:17 & Εβρ.ι:1). Ας δούμε πολύ σύντομα κάποιες προοιωνίσεις του Ευαγγελίου της Καινής Διαθήκης.
(1) Η απελευθέρωση των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο είναι τύπος της δικής μας απελευθέρωσης από τα δεσμά της αμαρτίας. Θα δούμε τώρα, τρία σημεία κλειδιά στην απελευθέρωσή τους: το αίμα του αρνιού του Πάσχα, το νερό της ερυθράς θάλασσας και η νεφέλη της παρουσίας του Θεού που τους οδηγούσε (Έξ.ιβ-ιδ). Ο Θεός χρησιμοποίησε το αίμα για να τους σώσει από την πληγή που έπεισε το Φαραώ να τους αφήσει να φύγουν, όπως το αίμα του Χριστού σώζει εμάς. Ο Θεός χρησιμοποίησε το νερό για να διαλύσει τα στρατεύματα του Φαραώ διαφυλάσσοντας τους Ισραηλίτες, όπως με το βάπτισμα στο νερό καταστρέφει τη δύναμη της αμαρτίας και μας ελευθερώνει. Ακόμα ο Θεός χρησιμοποίησε τη νεφέλη σαν τύπο της παρουσίας Του για να καθοδηγεί το λαό Του, κάτι που γίνεται με τη βάπτιση στο Πνεύμα το 'Αγιο σήμερα. Ο απόστολος Παύλος διδάσκει αυτή την τυπολογία όταν γράφει: «και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση» (Α' Κορ.ι:1-2).
(2) Πριν ο Θεός δώσει στο λαό Ισραήλ τις δέκα εντολές, στο όρος Σινά, απαίτησε να αγιαστούν (να ξεχωριστούν γι' Αυτόν) και να πλύνουν τα ρούχα τους με νερό. Μετά απ' αυτό, υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν να τους επισκεφθεί (Έξ.ιθ:10-11). Αμέσως μετά που ο Θεός έδωσε το Νόμο, ο Μωυσής επικύρωσε τη διαθήκη, ραντίζοντας το λαό με αίμα και νερό (Εβρ.θ:18-20). Η Παλιά Διαθήκη εγκαινιάστηκε με ξεχώρισμα, αίμα και νερό και τη φανέρωση της παρουσίας του Θεού.
(3) Επίσης, η Σκηνή του Μαρτυρίου στην έρημο, συμβολίζει τη σωτηρία μας (Εβρ.θ:8-9). Καθώς έμπαινε κανείς στην Αυλή, το πρώτο πράγμα που έβλεπε ήταν το χάλκινο θυσιαστήριο, όπου θυσίαζαν τα ζώα (Έξ.κζ:1-8 μ:6). Το θυσιαστήριο ήταν τόπος αιμάτων και θανάτου. Αντικατοπτρίζει το θάνατο του Ιησού Χριστού, που έγινε η υπέρτατη θυσία για τις δικές μας αμαρτίες. Συμβολίζει ακόμα τη δική μας μετάνοια, κατά την οποία πεθαίνουμε ως προς την αμαρτία και εφαρμόζουμε το θάνατο του Χριστού στη ζωή μας.
Προχωρώντας στην Αυλή, το επόμενο σκεύος ήταν ο χάλκινος νιπτήρας γεμάτος με νερό (Έξ.λ:17-21 μ:7). Ήταν τόπος αυτοεξέτασης και καθαρισμού. Ο ιερέας, μετά τη θυσία στο θυσιαστήριο, πλενόταν εκεί από τα αίματα, τις στάχτες και κάθε άλλη ακαθαρσία. Τύπος του βαπτίσματος στο νερό, γιατί αφού πεθάνουμε με τη μετάνοια, προχωράμε στο βάπτισμα στο νερό προκειμένου να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας. Στον Τίτο γ:5 μιλάει για «λουτρό παλιγγενεσίας», κάτι που πολλοί το βλέπουν σαν τυπολογική αναφορά στο νιπτήρα της Σκηνής. Αφού πολλοί σχολιαστές συμφωνούν ότι το Τίτ.γ:5 περιγράφει το βάπτισμα στο νερό (κεφ.4), μπορούμε με ασφάλεια να δεχτούμε το Νιπτήρα σαν τον τύπο και το βάπτισμα σαν τον αντίτυπο.
Η Σκηνή αποτελείτο από δύο μέρη που χωριζόταν μεταξύ τους από το καταπέτασμα (Έξ.κς:33-35). Κανείς ιερέας δεν μπορούσε να μπει εκεί, αν προηγουμένως δεν είχε θυσιάσει στο θυσιαστήριο και δεν είχε πλυθεί στο νιπτήρα. Στο πρώτο μέρος, τα 'Αγια, υπήρχε η εφτάφωτη λυχνία, η τράπεζα με τους άρτους και το θυσιαστήριο του θυμιάματος (Έξ.κε:23-40 λ:1-10). Η εφτάφωτη λυχνία συμβολίζει το φως του Θεού στο σημερινό κόσμο, που στις μέρες μας έρχεται δια Ιησού Χριστού μέσω του λαού Του (Ιωάν.η:12 Ματθ.ε:14). Οι άρτοι συμβολίζουν την πνευματική τροφή που βρίσκουμε στο Χριστό, σαν τον άρτο της ζωής, καθώς και στο λόγο του Θεού (Ιωάν.ς:51 Λουκ.δ:4). Το θυσιαστήριο του θυμιάματος συμβολίζει τις προσευχές των αγίων (Αποκ.ε:8 η:3). Η έμφαση στο χώρο αυτό, ήταν στην επικοινωνία ανάμεσα στο Θεό και το λαό Του.
Στο χώρο πίσω από το καταπέτασμα, τα 'Αγια των Αγίων, υπήρχε η κιβωτός της διαθήκης, που περιείχε τις πλάκες του νόμου, μια στάμνα με μάννα και τη ράβδο του Ααρών (Έξ.κε:10-22 Εβρ.θ:1-5). Η κιβωτός, ήταν σημάδι αμοιβαίας συμφωνίας ανάμεσα στο Θεό και το λαό Ισραήλ, με το περιεχόμενό της να συμβολίζει τις υποχρεώσεις του Ισραήλ προς το Θεό, την προμήθεια του Θεού προς τον Ισραήλ, καθώς επίσης τη δύναμη και την εξουσία του Θεού, που έχει εξουσιοδοτήσει ανθρώπους να τη διαχειρίζονται. Ο αρχιερέας έμπαινε σ' ατό το χώρο μια φορά το χρόνο, για να ραντίσει με αίμα το ιλαστήριο (το καπάκι της κιβωτού), σαν εξιλασμό για τις αμαρτίες του έθνους (Εβρ.θ:7). Αυτός ο χώρος, αντιπροσώπευε ακόμα, την υψηλότερη σχέση κοινωνίας με το Θεό κάτω από το νόμο (Έξ.κε:22).
Όταν ο Μωυσής έφτιαξε τη Σκηνή, οι ιερείς πρόσφεραν αιματηρές θυσίες πάνω στο χάλκινο θυσιαστήριο, πλύθηκαν στο νιπτήρα και μετά απ' αυτό νεφέλη κάλυψε τη Σκηνή και η δόξα του Θεού την πλημμύρισε (Έξ.μ:17-35). Στη συνέχεια, ο Θεός γνωστοποίησε τη μόνιμη παρουσία και οδηγία Του μέσω της νεφέλης κατά τη διάρκεια της ημέρας κι ενός στύλου φωτιάς, που παρέμενε πάνω από τη Σκηνή, κατά τη διάρκεια της νύχτας (Έξ.μ:36-38).
Η οικοδομή της Σκηνής, και ιδιαίτερα τα 'Αγια των Αγίων, αντικατοπτρίζει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Στις μέρες μας, η μόνιμη παρουσία του Θεού, η οδηγία Του, η επικοινωνία και η κοινωνία μαζί Του, είναι μόνο δια Πνεύματος Αγίου (Ρωμ.η). Το Πνεύμα είναι η σφραγίδα, η εγγύηση και μαρτυρία της Καινής Διαθήκης (Εφες.α:13-14 Εβρ.ι:15-16).
(4) Η χειροτονία ιερέα απαιτούσε αιματηρή θυσία, πλύσιμο με νερό και χρίσμα με λάδι (Έξ.κθ:1-7). Το χρίσμα με το λάδι, συμβόλιζε το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος σήμερα (σύγκρινε Α' Ιωάν.β:20, 27 με Ιωάν.ιδ:16-17, 26).
(5) Όταν οι Ισραηλίτες θυσίαζαν βόδι, πρόβατο ή κατσίκι, ο ιερέας σκότωνε το ζώο, ράντιζε το αίμα του στο θυσιαστήριο, το έπλενε με νερό και μετά το έκαιγε με φωτιά (Λευιτ.α:1-13). Πάνω στο όρος Κάρμηλος, ο Ηλίας πλημμύρισε την αιματηρή θυσία με δώδεκα βαρέλια νερό, και ο Θεός την κατέφαγε με φωτιά από τον ουρανό (Α' Βας.ιη:33-39). Η φωτιά, είναι ένα άλλο σύμβολο της παρουσίας του Θεού (Εβρ.ιβ:29) και ιδιαίτερα του έργου του Αγίου Πνεύματος (Ματθ.γ:11 Πράξ.β:3-4).
(6) Όταν κάποιος θεραπευόταν από λέπρα, καθαριζόταν με μια τελετουργία που περιελάμβανε αίμα, νερό και λάδι, πριν μπορέσει να επανασυνδεθεί με τη συναγωγή (Λευιτ.ιδ). Αφού ο ιερέας τον ράντιζε εφτά φορές με αίμα πουλιού που ήταν αναμεμιγμένο με νερό, μετά έπρεπε να πλυθεί με νερό και ο ιερέας μετά έριχνε πάνω του αίμα και λάδι και πρόσφερε θυσίες. Πριν γίνει αυτό, ο λεπρός ήταν φυσικά αποκομμένος από κάθε σχέση με την κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειάς του. Η ύπαρξή του ήταν ένα είδος ζωντανού νεκρού. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο αμαρτωλός είναι αποκομμένος από το Θεό και το λαό Του, είναι φυσικά ζωντανός αλλά νεκρός πνευματικά, μέχρι το αίμα το νερό και το Πνεύμα τον φέρουν σε πνευματική κοινωνία με το Θεό και την εκκλησία.
(7) Αυτός που τελετουργικά θεωρείτο ακάθαρτος (τύπος της αμαρτίας) κάτω από το νόμο του Μωυσή, έπρεπε να περάσει μια καθαριστική διαδικασία που περιελάμβανε αίμα, νερό και φωτιά (Αριθ.ιθ). Ο ιερέας σκότωνε μια κόκκινη δάμαλι, ράντιζε μέρος του αίματος μπροστά στη σκηνή του Ματυρίου και έκαιγε τη θυσία ση φωτιά. Μετά, κάποιος ανακάτευε τις στάχτες με νερό και έχυνε αυτό το μίγμα πάνω στο ακάθαρτο άτομο.
(8) Ο Θεός διέταξε τους Ισραηλίτες να πολεμήσουν τους Μαδιανήτες γιατί έγιναν η αιτία να αμαρτήσουν πολλοί Ισραηλίτες (Αριθ.λα:1-18). Μετά, όρισε την τελετουργία του εξαγνισμού των λαφύρων του πολέμου και των ρούχων των πολεμιστών: όλα έπρεπε να πλυθούν με νερό και ότι μπορούσε να περάσει από τη φωτιά έπρεπε να καθαριστεί μ' αυτό τον τρόπο (Αριθ.λα:21-24).
(9) Στις μέρες του Νώε, ο Θεός χρησιμοποίησε το νερό για να καταστρέψει την αμαρτία πάνω στη γη, ενώ την ίδια στιγμή, έσωσε τους δικούς Του. Ο Πέτρος μας λέει ότι αυτό ήταν τύπος του βαπτίσματος (Α' Πέτρ.γ:20-21). Ο Θεός θα καθαρίσει τη γη για δεύτερη φορά πριν δημιουργήσει τη νέα γη, αλλά αυτή τη φορά θα το κάνει με φωτιά (Β' Πέτρ.γ:5-7). Κατά τον ίδιο τρόπο, καθαριζόμαστε κι εμείς με το νερό της βάπτισης και με τη φωτιά του Πνεύματος, πριν γίνουμε νέα κτίσματα εν Χριστώ Ιησού.
Σώζουσα πίστη και Ευαγγέλιο
Στο δεύτερο κεφάλαιο, ορίσαμε ότι σώζουσα πίστη σημαίνει αποδοχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού σαν το μόνο μέσο σωτηρίας και ιδιοποίηση αυτού του Ευαγγελίου στη ζωή μας. Σ' αυτό το κεφάλαιο μάθαμε ότι το Ευαγγέλιο είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ιδιοποιούμαστε αυτό το Ευαγγέλιο στη ζωή μας με τη μετάνοια (θάνατος ως προς την αμαρτία), με το βάπτισμα στο νερό (ταφή) και το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (νέα ζωή εν Χριστώ). Μ' αυτό τον τρόπο ταυτιζόμαστε προσωπικά με το λυτρωτικό έργο του Ιησού. Υπακούμε το Ευαγγέλιο, εκπληρώνοντας αυτές τις εντολές. Αυτό το μήνυμα προεικονίστηκε σαν σκιά στην Παλιά Διαθήκη και κηρύχτηκε απ' όλους τους κήρυκες της Καινής Διαθήκης.
Καθώς θα μελετάμε κάθε συνιστώσα αυτού του μηνύματος σε άλλα κεφάλαια, θα δούμε ότι το Ευαγγέλιο προσφέρει διεξοδική θεραπεία για κάθε συνέπεια της ανθρώπινης αμαρτίας. Μπορούμε να πούμε μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Διότι δεν αισχύνομαι τό ευαγγέλιον τού Χριστού επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίόν τε πρώτον και Έλληνα» (Ρωμ.α:16).
