ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 05 - Το Σάββατο

Μια απ’ τις ερωτήσεις, που ο άνθρωπος του Θεού πρέπει να έχει απαντήσει, όταν αρχίζει τη μελέτη και την έρευνα για την αλήθεια του λόγου του Θεού, είναι: «Ποια μέρα πρέπει να κρατάμε σήμερα»;

Πολλοί Χριστιανοί δεν μπορούν να δουν ότι η Παλαιά Διαθήκη που ο Θεός έκανε με τον Ισραήλ (Δευτ.δ:12,13) έχει καταργηθεί εξαιτίας της Καινής Διαθήκης κι ότι αυτή η Νέα Διαθήκη είναι μια πνευματική βασιλεία θεμελιωμένη πάνω στο νόμο του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού, κάτι τελείως διαφορετικό απ’ το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου.

Στους Ρωμ.η:2 διαβάζουμε: «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου». 

Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο, αφότου η Καινή Διαθήκη άρχισε να ισχύει, που να δείχνει ότι οι Χριστιανοί, οπουδήποτε, κρατούσαν την 7^η ή την 1^η μέρα σαν Σάββατο, ή ακόμα ότι διατάσσεται κάτι τέτοιο. Επειδή ο Χριστός είναι το τέλος του νόμου προς δικαιοσύνη για τον καθένα που πιστεύει (Ρωμ.ι:4). «Η εκ πίστεως όμως δικαιοσύνη λέγει ούτω.....με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην...». Αφού δε πιστέψει, σφραγίζεται με το Άγιο Πνεύμα της επαγγελίας (Εφεσ.α:13), γιατί ο προφήτης είπε: «διότι με χείλη ψελλίζοντα, και με άλλην γλώσσαν, θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον και αύτη είναι η άνεσις» (Ησ.κη:11,12).

Ο Παύλος όταν μιλούσε για φαγητά και για το Σάββατο, πράγματα της Παλαιάς Διαθήκης, έλεγε, «Ας μη σας κρίνει λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν, ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή Σαββάτων τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού». Με άλλα λόγια, ο Παύλος λέει στην Κολ.β:16,17 ότι το Σάββατο ήταν σκιά κάποιου που επρόκειτο να έρθει κι ότι το σώμα ή η υπόσταση που δημιούργησε τη σκιά, είναι ο Χριστός! Πίσω από κάθε σκιά βρίσκεται απαραίτητα το σώμα που την δημιουργεί. Η εντολή της τήρησης του Σαββάτου ήταν μια σκιά η τύπος της ανάπαυσης. Πίσω απ’ αυτή τη σκιά βρίσκεται η πραγματική υπόσταση που θα μας δώσει ανάπαυση. Αυτή η υπόσταση, ή αυτό το σώμα είναι ο Χριστός.

Ο Ιησούς είπε στο Ματθ.ια:28 «Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει». Ακόμα, «Διότι εάν ο Ιησούς του Ναυή είχε δώσει εις αυτούς κατάπαυσιν, δεν ήθελε μετά ταύτα λαλεί περί άλλης ημέρας. (Ο λαός Ισραήλ κρατούσε το Σάββατο όταν ζούσε στη γη Χαναάν, αλλά και τότε, κάτω απ’ τον Ιησού του Ναυή, δεν είχαν την ανάπαυση του Θεού μέσα στις ψυχές τους. Γι’ αυτό, τους είχε ειπωθεί για «μια άλλη μέρα», την ημέρα της χάρης, την οικονομία του ευαγγελίου, τότε που η ανάπαυση του Θεού θα γέμιζε τις ψυχές των πιστών).  Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού. Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού». Μια όμορφη ερμηνεία του ανθρώπου που «καταπαύει εκ των έργων αυτού» βρίσκεται στον Τίτ.γ:5 «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος». Αυτοί που «καταπαύουν» από τα έργα τους, ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, και απολαμβάνουν αυτή την ανάπαυση στην ανακαίνιση του Αγίου Πνεύματος.

Διαβάζουμε στους Ρωμ.ιδ:5 «Αλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας είναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νούν». Καταλαβαίνουμε ότι αν πρέπει να κρατήσουμε ένα 24^ωρο σαν ημέρα Σαββάτου, δεν έχουμε άλλες οδηγίες για το πώς πρέπει να το κρατήσουμε, παρά μόνο τους κανόνες που βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη για την 7^η ημέρα. 

Δυστυχώς, κάποιοι που κρατάνε ακόμα σήμερα την Κυριακή σαν Σάββατο, ζουν κάτω από αυτούς τους κανόνες. Ωστόσο, αν σήμερα τιμούμε την πρώτη μέρα της εβδομάδος, δεν το κάνουμε σαν μέρα ανάπαυσης, αλλά σαν μέρα λατρείας, γιατί η ανάπαυσή μας είναι στο Χριστό επειδή έχουμε βαπτιστεί στο Χριστό κι έχουμε ενδυθεί Αυτόν. Έχοντας «καταπαύσει» να εμπιστευόμαστε τα δικά μας καλά έργα, αναπαυόμαστε σ’ Αυτόν.

Μερικοί διδάσκουν ότι οι δέκα εντολές είναι ο ηθικός νόμος και κατά συνέπεια δεσμευτικές για τους Χριστιανούς. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν ηθικοί νόμοι στις δέκα εντολές, αλλά απλά ν’ αποφεύγω να δουλέψω μια μέρα της βδομάδας, αυτό δεν είναι ηθική πράξη και δεν έχει να κάνει τίποτα με το χαρακτήρα του ανθρώπου. Ακόμα, είναι γεγονός, ότι ανάμεσα στους τόσους ηθικούς νόμους της Καινής Διαθήκης που υπάρχουν στις Πράξεις και τις Επιστολές, δεν υπάρχει καμία αναφορά να κρατάμε ένα 24^ωρο Σάββατο. 

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν υπήρχε σκοπός να διαταχθεί κάτι τέτοιο, το Ρωμ.ιγ:9 θα ήταν το ιδανικό μέρος να γίνει αυτό. Θ’ αναφερθούμε πάλι στο συνέδριο των αποστόλων στην Ιερουσαλήμ, σχετικά με το ποιες διατάξεις του νόμου έπρεπε να κρατάνε οι Εθνικοί που επιστρέφανε στο Χριστό (Πραξ.ιε:24). Οι απόστολοι είπαν: «Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες σας ετάραξαν με λόγους, και διαστρέφουσι τας ψυχάς σας, λέγοντες να περιτέμνησθε και να φυλάττητε τον νόμον, εις τους οποίους ημείς δεν παραγγείλαμεν τούτο». Άλλο ένα μέρος που προσφερόταν να πληροφορήσουν τους Εθνικούς, που ποτέ δεν ήταν κάτω απ’ το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά τώρα είχαν έρθει στη χριστιανική πίστη, ότι πρέπει να κρατάνε ένα 24ωρο Σάββατο, αποφεύγοντας να κάνουν δουλειές. Όμως δεν το έκαναν. Έτσι λοιπόν, κλείνοντας, μένουμε σ’ αυτό που ο απόστολος Παύλος ξεκαθάρισε, ότι το Σάββατο ήταν σκιά του Χριστού.

Στην Εξ.λα:13 βρίσκουμε ότι το Σάββατο ήταν ένα σημείο, ή μια σφραγίδα, ανάμεσα στο Θεό και τους υιούς Ισραήλ διαμέσου όλων των γενεών τους, δια να γνωρίζουν ότι Αυτός είναι ο Κύριος, ο αγιάζων αυτούς. Διάβασε ακόμα τα εδάφια 14 & 15. Έτσι ακριβώς, η ανάπαυση της Καινής Διαθήκης είναι μια σφραγίδα, ή ένα σημείο για να γνωρίσουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος ο αγιάζων εμάς. Εφεσ.δ:30 «Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον εσφραγίσθητε διά την ημέραν της απολυτρώσεως». Επίσης διαβάζουμε στην Α’ Κορ.ιβ:3 «Διά τούτο σας γνωστοποιώ, ότι ουδείς λαλών δια Πνεύματος Θεού, λέγει ανάθεμα τον Ιησούν και ουδείς δύναται να είπει Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου». Όταν αυτή η ανάπαυση έρθει μέσα μας δια Πνεύματος Αγίου, τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς είναι Κύριος της ζωής μας. Ακόμα, στην Εξ.λα:14,15 βρίσκουμε ότι η ποινή γι’ αυτόν που θα βεβήλωνε το Σάββατο ήταν θάνατος. Ρωμ.η:6 «το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος, το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη».