Η κρίση (δικαιοσύνη) του Θεού

Όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι θα δώσουμε λόγο στο Θεό για τις σκέψεις μας, τα λόγια μας και τις πράξεις μας.

Πρέπει να θερίσουμε ό,τι σπείραμε.

Εκκλ.ιβ:14 Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.

Εβρ.ς:2 της διδαχής των βαπτισμών και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών και της κρίσεως της αιωνίου.

Είναι βασική διδασκαλία και πρέπει να είναι μέρος του κηρύγματος και της διδασκαλίας.

Μιλώντας για την κρίση του Θεού, δεν απομακρυνόμαστε από την καλοσύνη και το έλεός Του, απλά, αναγνωρίζουμε άλλη μια πτυχή της φύσης Του.

Στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο, ο χαρακτήρας του Θεού είναι διπλός:

Ρωμ.ια:22 Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού, επί μεν τους πεσόντας την αυστηρότητα, επί σε δε την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα· διότι άλλως και συ θέλεις αποκοπή.

Καταλαβαίνουμε ότι αυτά είναι συμπληρωματικά χαρακτηριστικά της φύσης Του. Η αγάπη και το έλεός Του κάνουν πολύτιμη την αυστηρότητα και την κρίση Του.

Ο θυμός και η αγανάκτησή Του μετριάζονται από την καλοσύνη Του. Είναι σωτήρας και κριτής.

Ψαλ.θ:16 Ο Κύριος γνωρίζεται διά την κρίσιν, την οποίαν κάμνει· ο ασεβής παγιδεύεται εν τω έργω των χειρών αυτού·

Σύμφωνα με τις αρχές της ύπαρξής Του, ο Θεός πρέπει να κρίνει όπως ανταμείβει. Πρέπει να καταδικάζει όπως όταν κάνει συστάσεις γιατί διαφορετικά δεν έχουν νόημα.

Ιωάν.ις:8,11 και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως·….. περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη.

Ένας απ’ τους λόγους που θα ερχόταν το Άγιο Πνεύμα, είναι και η κρίση.

Δεν μπορείς να πιστεύεις ότι θα κριθεί ο άρχων του κόσμου τούτου, και όχι αυτοί που τον ακολουθούν.

Ψαλ.ιθ:8,9 τα διατάγματα του Κυρίου ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Κυρίου λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· ο φόβος του Κυρίου καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Κυρίου αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ·

Είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε τα διατάγματα από τις κρίσεις του Θεού, γιατί το ένα συμπληρώνει το άλλο.

Υπάρχει μισθός (ανταμοιβή) όταν υπηρετείς το Θεό, αλλά δεν μπορεί να υπάρχει όταν αμαρτάνεις εναντίον Του. Ο μισθός της αμαρτίας είναι αιώνιος θάνατος.

Στην πρώτη συνομιλία του Θεού με τον άνθρωπο, ο Θεός τοποθετήθηκε σαν κριτής των πράξεων του ανθρώπου:

Γέν.β:17 από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Ο νόμος της απαγόρευσης ήταν η δοκιμασία της ανθρώπινης υπακοής.

Β’ Κορ.ε10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.

Πολλοί αρέσκονται να δέχονται τις ευλογίες του Θεού, αλλά όχι τις κρίσεις Του.

Αλλά αν ο Θεός δεν μας κρίνει, δεν είναι ο ουράνιος Πατέρας μας, γιατί κάθε σωστός πατέρας αναγνωρίζει την ανάγκη της κρίσης του καλού και του κακού στην ανατροφή των παιδιών του.

Η κρίση του Θεού είναι μέτρο ασφάλειας για τον δίκαιο, τον αθώο.

Ποιος θα ήθελε να ζει σε μια κοινωνία χωρίς νόμους και τάξη (ήδη είναι και ενοχλεί).

Μέσα από τους νόμους εδραιώνονται τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Ψαλ.θ:7-9 Αλλ' ο Κύριος διαμένει εις τον αιώνα· ητοίμασε τον θρόνον αυτού διά κρίσιν. Και αυτός θέλει κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη· θέλει κρίνει τους λαούς εν ευθύτητι. Και ο Κύριος θέλει είσθαι καταφύγιον εις τον πένητα, καταφύγιον εν καιρώ θλίψεως.

Όταν ο Θεός μιλάει για κρίση και δικαιοσύνη, δεν θέλει να δημιουργήσει ένα βαρύ κλίμα, αλλά να μας δώσει την αίσθηση της ασφάλειας.

Όταν οι εντολές του Θεού γίνονται αποδεκτές στην καρδιά και τις υπακούμε, τότε δίνουν χαρά στην καρδιά.

Ψαλ.ρα:1 Έλεος και κρίσιν θέλω ψάλλει· εις σε, Κύριε, θέλω ψαλμωδεί.

Αν ο Θεός ήταν τύραννος, τότε όλοι οι άνθρωποι, είτε καλοί είτε κακοί, θα γνώριζαν μόνο την εκδίκηση του θυμού Του.

Αλλά το πρόσωπο του Κυρίου είναι εναντίον μόνο αυτών που πράττουν το κακό. Τους δίκαιους και τους ευθείς τους υποστηρίζει.

Ρωμ.β:2 Εξεύρομεν δε ότι η κρίσις του Θεού είναι κατά αλήθειαν εναντίον των πραττόντων τα τοιαύτα.

Β’ Τιμ.β:19 Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου.

Όπως ο Πατέρας, έτσι και ο Γιος, κρίνει δίκαια:

Ησ.λβ:1 Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει.

Εβρ.α:8 περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου.

Ο Πέτρος θυμόταν ότι «παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν και να μαρτυρήσωμεν ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών» (Πράξ.ι:42).

Υπάρχουν διάφοροι περίοδοι κρίσης:

Κάθε μέρα, είναι μέρα κρίσης για το λαό του Θεού.

Α’ Κορ.ια:31 Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι·

Μας έχει δοθεί η εξουσία, και είναι δική μας ευθύνη να συνιστούμε ή να καταδικάζουμε τους εαυτούς μας με τη γνώση που έχουμε από τις Γραφές (και γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε τη Γραφή) αλλά και από τη συνείδησή μας.

Κάθε οικονομία τέλειωσε και θα τελειώσει με κρίση:

     ·       Της αθωότητας – Εκδίωξη

     ·       Της συνείδησης – Κατακλυσμός

     ·       Της ανθρώπινης διακυβέρνησης – Βαβέλ

     ·       Της υπόσχεσης – Πληγές Αιγύπτου

     ·       Του Νόμου – Ιησούς Χριστός

     ·       Της χάρης – Αρπαγή

     ·       Της 1000τηρίδας – Λευκός θρόνος

Α’ Πέτρ.δ:17 Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ' ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;

Ο Θεός θέλει την εκκλησία Του φορέα της αλήθειας και της δικαιοσύνης Του.

Α’ Τιμ.γ:15 αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας.

Αν ο Θεός κρίνει την εκκλησία Του άξια, θα κρίνει τον κόσμο ανάξιο. Αν συγχωράει την εκκλησία θα κατηγορήσει τον κόσμο.

Ησ.ι:12 Διά τούτο, αφού ο Κύριος εκτελέση άπαν το έργον αυτού επί το όρος Σιών και επί την Ιερουσαλήμ, θέλω παιδεύσει, λέγει, τον καρπόν της επηρμένης καρδίας του βασιλέως της Ασσυρίας και την αλαζονείαν των υψηλών οφθαλμών αυτού.

Ιερ.κε:29 Διότι ιδού, ενώ εγώ επί την πόλιν, επί της οποίας εκλήθη το όνομά μου, αρχίζω να φέρω κακόν, σεις θέλετε μείνει λοιπόν ατιμώρητοι; δεν θέλετε μείνει ατιμώρητοι, διότι εγώ θέλω καλέσει μάχαιραν επί πάντας τους κατοίκους της γης, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.

Διακρίνοντας το σώμα του Χριστού.

Η εκκλησία αναγνωρίζεται σαν το σώμα του Κυρίου και κάθε μέλος αυτού του σώματος έχει προσωπική ευθύνη να διατηρήσει αυτή την πνευματική ιδιότητα.

Μπορεί να ζεις «αφθόνως» και ένδοξα όταν είσαι περιτριγυρισμένος από τους αδελφούς και τους εργάτες του Θεού, αλλά όταν είσαι μόνος σου, αναπόφευκτα πρέπει να γίνεις ένας καλός κήρυκας του εαυτού σου, για την ψυχή σου. Θα το κατορθώσεις με προσωπική διάκριση (Α’ Κορ.ια:29-31).

Ο Παύλος φανερώνει ότι η αρρώστια και ο θάνατος μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανευλαβούς μεταχείρισης των σκοπών της εκκλησίας, του σώματος του Χριστού.

Ο Θεός μας έδωσε:

     ·       Τη διακονία του λόγου

     ·       Τους καρπούς του Πνεύματος

     ·       Το δικαίωμα της προσευχής για όσους έχουν ανάγκη

Αν τα χρησιμοποιούμε επιπόλαια, δεν διακρίνουμε το σώμα και τρώμε ανάξια στο δείπνο του Κυρίου.

Α’ Κορ.ια:32 αλλ' όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου.

Αυτή η φάση της κρίσης καλύπτει τις τιμωρίες που δίδονται από το Θεό, με τις οποίες θα αυξηθούμε και θα φέρουμε περισσότερο καρπό.

Εβρ.ιβ:6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.

Πρέπει να δεχόμαστε και να μη γκρινιάζουμε γι’ αυτές τις κρίσεις του Θεού, γιατί είναι διορθωτικά μέτρα για να μην πλανηθούμε και σφάλουμε στην οδό της σωτηρίας.

Υπάρχουν και κρίσεις αμοιβής γι’ αυτούς που έχουν περπατήσει στην οδό του Κυρίου.

Ψαλμ.κς:1-3 Κρίνον με, Κύριε· διότι εγώ περιεπάτησα εν ακακία μου· και επί τον Κύριον ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή. Εξέτασόν με, Κύριε, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου. Διότι το έλεος σου είναι έμπροσθεν των οφθαλμών μου· και περιεπάτησα εν τη αληθεία σου.

Στα 4 πρώτα κεφάλαια των Πράξεων βλέπει κανείς θαύματα που φανερώνουν το έλεος του Θεού. Στο 5^ο κεφάλαιο όμως, έχουμε ένα θαύμα κρίσης.

Μέσα σ’ αυτή τη θαυμαστή, δυνατή αναζωπύρωση του Πνεύματος, η εκκλησία έπρεπε να σταματήσει και να δει την κρίση ενός ζευγαριού για υποκρισία.

Ναι, υπάρχουν καλά και κακά φρούτα στο ίδιο δέντρο.

Εδώ έχουμε ένα θαυμαστό παράδειγμα της αυστηρότητας του Θεού που ακολουθεί την καλοσύνη Του.

Αυτοί που είναι σοφοί, πρέπει να δουν στο Θεό αυτό που απαιτεί σεβασμό: η αγάπη και ο φόβος Του.

Ο Ανανίας και η Σαπφείρα ήταν συνυφασμένοι με το κακό. Ζούσαν την περίοδο της θαυμαστής εξάπλωσης της πρώτης εκκλησίας και η αδυναμία τους δεν φανερώθηκε παρά μόνο όταν κλήθηκαν να περπατήσουν μαζί με άλλους που ήταν πιο δυνατοί και πιο αφοσιωμένοι στο σκοπό της εκκλησίας.

Διδάγματα:

     ·  Μη χρησιμοποιείς  τη χριστιανική σου ιδιότητα σαν κάλυμμα για να εργάζεσαι έργα της σάρκας.

Γαλ.ε:13 Διότι σεις, αδελφοί, προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους.

     ·  Ποτέ μην χρησιμοποιείς κάτι καλό που έχει σχεδιαστεί για να ευλογήσει την εκκλησία για προσωπικό σου συμφέρον.

      · Ποτέ μην περιμένεις ένα ψέμα να σε καλύπτει συνέχεια. Ο Θεός ξεσκεπάζει τέτοια καταφύγια.

      · Μη ξεχνάς ότι όταν κάποιος ψεύδεται στους πρεσβύτερους της εκκλησίας, δεν ψεύδεται σε άνθρωπο, αλλά στο Θεό.

Οι Γραφές μας μιλάνε για μια τελική παγκόσμια κρίση που ονομάζεται Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!

Αποκ.κ:11-15 Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ' αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος δι' αυτά. Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.

Εδώ δεν κρίνονται απλά όλοι οι άνθρωποι, σηματοδοτείται και το τέλος της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο, όσο αφορά στην αμαρτία.

Το καλό και το κακό θα μπουν στη θέση τους για όλη την αιωνιότητα.

ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ & ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Το να ισχυρίζεται κανείς ότι δεν υπάρχει κρίση, είναι σαν να λέει ότι δεν υπάρχει Θεός.

Αλλά επειδή υπάρχει Θεός, το καλό θα ανταμειφθεί και το κακό θα τιμωρηθεί.

Για το παιδί του Θεού που έχει θέσει την εμπιστοσύνη του στη σώζουσα δύναμη του ευαγγελίου, η κρίση δεν είναι τρόμος.

Αντίθετα, η δίκαιη κρίση του Θεού είναι ανάπαυση και ασφάλεια, γι’ αυτόν που ξέρει ότι ο Θεός ελέγχει τα πάντα.