Αριθ.ιδ:1-9
ιδ:1 Και πάσα η συναγωγή υψώσασα την φωνήν αυτής
εβόησε· και έκλαυσεν ο λαός την νύκτα εκείνην.
Τι άλλο μπορούσε κανείς να περιμένει από ένα λαό που δεν έβλεπε τίποτε άλλο από ισχυρούς γίγαντες, υψηλά τείχη, μεγάλες πόλεις!
Τι άλλο από δάκρυα και στεναγμούς όταν έβλεπαν τους εαυτούς
τους σαν ακρίδες μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια, χωρίς καμία αίσθηση της θείας
δύναμης που θα μπορούσε να τους βγάλει νικητές μέσα απ’ όλα αυτά.
Η απιστία τους είχε περικυκλώσει και ο Θεός είχε
αποκλειστεί!
Ήταν απασχολημένοι με τους εαυτούς τους και τις δυσκολίες
τους, αντί με το Θεό και τους τρόπους Του.
Έξοδ.ιε:13-16 Με το έλεός σου ώδήγησας τον λαόν τούτον,
τον οποίον ελύτρωσας· ώδήγησας αυτόν με την δύναμίν σου προς την κατοικίαν της
αγιότητός σου. Οι λαοί θέλουσιν ακούσει και φρίξει· πόνοι θέλουσι κατακυριεύσει
τους κατοίκους της Παλαιστίνης. Τότε θέλουσιν εκπλαγή οι ηγεμόνες Εδώμ· τρόμος
θέλει καταλάβει τους άρχοντας του Μωάβ· πάντες οι κάτοικοι της Χαναάν θέλουσιν
αναλυθή. Φόβος και τρόμος θέλει επιπέσει επ' αυτούς· από του μεγέθους του
βραχίονός σου θέλουσιν απολιθωθή, εωσού περάση ο λαός σου, Κύριε, εωσού περάση
ο λαός ούτος, τον οποίον απέκτησας.
Τι αντίθεση!
Εδώ έχουν προσηλωμένα τα μάτια τους στον Γιάχβε και έτσι
μπορούν να ψάλουν τραγούδια θριάμβου και νίκης.
Όμως τώρα, ο Ισραήλ τρέμει και τον κυριεύουν πόνοι.
Γιατί; Απλούστατα, γιατί Αυτός που έβλεπαν τότε, τώρα έχει
αποκλειστεί!
Έξοδ.ιε:17-18 Θέλεις εισαγάγει αυτούς και φυτεύσει αυτούς
εις το όρος της κληρονομίας σου, τον τόπον, Κύριε, τον οποίον ητοίμασας διά
κατοικίαν σου, το αγιαστήριον, Κύριε, το οποίον αι χείρες σου έστησαν. Ο Κύριος
θέλει βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.
Εδώ δεν γίνεται καμία αναφορά για τους γιους του Ανάκ, για
ψηλά τείχη, για ακρίδες. Βλέπουν μόνο τον Γιάχβε, τα δικαιώματά Του, τον ισχυρό
βραχίονά Του, τη δύναμή Του, την κληρονομία Του, την κατοικία Του, τα έργα Του
υπέρ του εξαγορασμένου λαού Του.
Τους κατοίκους της Χαναάν του βλέπουν μόνο σαν
κατατρομαγμένους, τρέμοντες, διαλυόμενους.
Όμως, στο Αριθ.ιδ όλα ανατρέπονται.
Η όραση του λαού γεμίζει με τους υιούς Ανάκ, με ψηλά τείχη,
με πύργους, με οχυρές πόλεις.
Δεν ακούμε ούτε μία λέξη για τον παντοδύναμο Θεό.
Πως αυτός ο λαός που έψαλε αυτό τον ύμνο του θριάμβου στις
όχθες της Ερυθράς θάλασσας, έγινε άπιστος και κλαψιάρης;
Ας μην ξεχνάμε ότι: Ταύτα
δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών,
εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν (Α’ Κορ.ι:11).
Μήπως κάποιες φορές συμβαίνει το ίδιο και σ’ εμάς;
Να παρατηρούμε τις δυσκολίες που μας περιβάλουν μάλλον, παρά
Αυτόν που έχει αναλάβει να μας περάσει δια μέσου αυτών και να μας φέρει σώους
και αβλαβείς στην αιώνια Βασιλεία Του.
Γιατί κλαίμε; Γιατί ταρασσόμαστε;
Γιατί ακούγονται λόγια δυσαρέσκειας και ανυπομονησίας, αντί
ύμνοι δοξολογίας και ευχαριστίας;
Ο λόγος είναι η απιστία: Εβρ.γ:19 Και βλέπομεν ότι διά
απιστίαν δεν ηδυνήθησαν να εισέλθωσι.
Αριθ.ιδ:2-4 Και πάντες οι υιοί Ισραήλ εγόγγυζον κατά του
Μωϋσέως και του Ααρών, και είπε προς αυτούς πάσα η συναγωγή, Είθε να
απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου· ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν· και διά
τι μας έφερεν ο Κύριος εις την γην ταύτην να πέσωμεν διά μαχαίρας, να γείνωσι
διαρπαγή αι γυναίκες και τα τέκνα ημών; δεν ήτο καλήτερον εις ημάς να
επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον; Και έλεγεν ο εις προς τον άλλον, Ας κάμωμεν
αρχηγόν και ας επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον.
Η ανεξαρτησία της απιστίας: να κάνουμε αρχηγό να γυρίσουμε
πίσω!
Αριθ.ιδ:6-10 Και Ιησούς ο υιός του Ναυή και Χάλεβ ο υιός
του Ιεφοννή, εκ των κατασκοπευσάντων την γην, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών· και
είπον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ λέγοντες, Η γη, την οποίαν
διεπεράσαμεν διά να κατασκοπεύσωμεν αυτήν, είναι γη αγαθή σφόδρα σφόδρα· εάν ο
Κύριος ευαρεστήται εις ημάς, τότε θέλει φέρει εμάς εις την γην ταύτην και θέλει
δώσει αυτήν εις ημάς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι· μόνον μη αποστατείτε κατά του
Κυρίου μηδέ φοβείσθε τον λαόν της γής· διότι αυτοί είναι ψωμίον δι' ημάς· η
σκέπη αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Κύριος είναι μεθ' ημών· μη φοβείσθε
αυτούς. Και είπε πάσα η συναγωγή να λιθοβολήσωσιν αυτούς με λίθους· Και η δόξα
του Κυρίου επεφάνη επί τη σκηνή του μαρτυρίου εις πάντας τους υιούς Ισραήλ.
Γιατί ήθελαν να τους λιθοβολήσουν;
Επειδή είπαν ψέματα; Μήπως βλασφήμησαν; Έκαναν κάτι κακό;
Όχι, ήθελαν να το κάνουν επειδή μαρτύρησαν την αλήθεια!
Ο λαός δεν ήθελε την αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι ποτέ
λαοφιλής. Δεν υπάρχει θέση γι’ αυτήν στην ανθρώπινη καρδιά.
Το ψέμα και η πλάνη σε όλες της τις μορφές, γίνονται εύκολα
δεκτά, η αλήθεια δύσκολα.
Παρ.ιη:8 Οι λόγοι του ψιθυριστού καταπίνονται ηδέως
και καταβαίνουσιν έως των ενδομύχων της κοιλίας.
Ο Ιησούς και ο Χάλεβ, έπρεπε να δοκιμάσουν στις μέρες τους,
αυτό που όλοι οι αληθινοί μάρτυρες, όλων των εποχών δοκιμάζουν: την αντίδραση
και την έχθρα των όμοιων τους!
Όλη η συναγωγή σηκώθηκε εναντίο δύο ανθρώπων, επειδή έλεγαν
την αλήθεια και πίστευαν στο Θεό. Με την κλασική δικαιολογία, ναι, αλλά εσύ δεν
ξέρεις τι περνάω…
Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε σαν τον Ιησού και τον Χάλεβ
να μαρτυρούμε όλη την αλήθεια του Θεού με σταθερότητα και καθαρότητα.
Απ’ την άλλη μεριά, θα υπάρχει πάντοτε μια διάθεση
διαφθοράς, εξασθένησης, διαστρέβλωσης, εγκατάλειψης και υποβιβασμού της
αλήθειας.
Ιωάν.γ:11 Αληθώς, αληθώς σοι λέγω ότι εκείνο το οποίον
εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίον είδομεν μαρτυρούμεν, και την μαρτυρίαν
ημών δεν δέχεσθε.
Η πίστη είναι αυτή που πάντοτε κάνει τη διαφορά.
Πάντοτε θα συναντάς ανθρώπους που δεν θα μπορείς να
αμφιβάλεις ότι είναι παιδιά του Θεού, που όμως αδυνατούν να υψωθούν στο ύψος
της θείας αποκάλυψης ως προς τη θέση τους και τη μερίδα τους σαν άγιοι του
Θεού.
Είναι πάντοτε γεμάτοι με φόβους, αμφιβολίες, είναι
περικυκλωμένοι από ομίχλη και βλέπουν πάντα τη σκοτεινή πλευρά.
Παρατηρούν τους εαυτούς του, τις δυσκολίες τους, δεν έχουν
ποτέ γαλήνη, δεν είναι ευτυχισμένοι.
Επειδή δεν μπορούν να εμπιστευτούν και να έχουν θάρρος όπως
αρμόζει σ’ ένα χριστιανό.
Β’ Τιμ.α:7 διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα
δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.
