Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας αγώνας, αλλά ο αγώνας του πιστού είναι πιο δύσκολος, γιατί έχει εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσει τρεις μεγάλους εχθρούς, που έχουν ένα σκοπό, να κάνουν το χριστιανό άχρηστο: τον κόσμο, τη σάρκα του και το διάβολο.
Όταν λέμε κόσμο, δεν εννοούμε τη
δημιουργία του Θεού, γιατί ο Θεός αγάπησε τον κόσμο (Ιωάν.γ:16).
Είναι το σύστημα που είναι
οργανωμένο πάνω σε εγωισμούς, ταπεινά κίνητρα, ανάξια πρότυπα αξιών, και δε
δίνει στο Θεό τη θέση που Του ανήκει.
Ο κόσμος χρησιμοποιεί τρία όπλα:
«διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία
της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου
δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου» (Α’ Ιωάν.β:16).
«Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το
θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α’ Ιωάν.β:17).
Αυτός είναι ο μέλλοντας αιώνας,
αλλά υπάρχει και ο παρόντας αιώνας και η Γραφή έχει να πει κάποια πράγματα γι’
αυτόν:
·
Ματθ.ιγ:22 η
μέριμνα του αιώνος τούτου
·
Α’ Κορ.β:6 σοφίαν
όμως ουχί του αιώνος τούτου
·
Γαλ.α:4 εκ
του παρόντος πονηρού αιώνος
· Α’ Κορ.γ:18 εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω,
·
Ρωμ.ιβ:2 μη
συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον
Αυτός ο αιώνας είναι τελείως
διεφθαρμένος και διεστραμμένος, γιατί είναι κάτω από την εξουσία του Σατανά.
Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν
ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· (Λουκ.ιζ:26)
Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και
πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν
εις την κιβωτόν, (Ματθ.κδ:38)
Και είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και
πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας
ημέρας. (Γέν.ς:5)
Ο δε Νώε εύρε χάριν ενώπιον Κυρίου. (Γέν.ς:8)
Και είπε προς αυτούς· Σεις είσθε εκ των κάτω, εγώ είμαι εκ των άνω·
σεις είσθε εκ του κόσμου τούτου, εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου. (Ιωάν.η:23).
Άρα, μπορείς να ζεις σ’ αυτό τον
κόσμο, αλλά να μην είσαι εκ του κόσμου
τούτου.
Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι
δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου (Ιωάν.ιζ:14).
Υπάρχει ένας άλλος κόσμος,
ουράνιος! Αλλά όποιος αποφασίσει να ζήσει τη ζωή αυτού του κόσμου, θα μισηθεί!
Η αποχωρισμένη ζωή μισείται!
Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.
(Ιωάν.ις:33).
Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν
αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού; (Ματθ.ις:26)
Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι
αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού (Λουκ.θ:62)
Διότι τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και
λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; (Λουκ.ιδ:25-33)
Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της
θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να
έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, (Εβρ.ια:24-25).
Όπως είδαμε και προηγούμενα, ο
κόσμος χρησιμοποιεί τρία όπλα: την
επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία
του βίου.
Το τελευταίο, είναι η αρρώστια
του αιώνα.
Είναι η μάταιη επίδειξη που κάνει
τους ανθρώπους να νομίζουν ότι είναι κάτι.
Η υπερηφάνεια της ζωής, υπάρχει
σε κάθε οικονομική και κοινωνική στάθμη.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στο κοσμικό
σύστημα που είναι αντίθετο με τις αρχές του Θεού.
Αν δεν αγρυπνήσουμε θα χάσουμε τη
χαρά μας και θα καταστρέψουμε τη μαρτυρία μας σαν πιστοί.
Χωρίς να το καταλάβεις, η
επιθυμία για σαρκικές ικανοποιήσεις, θα σε οδηγήσει στην αμαρτία.
Ο Θεός ήθελε πάντοτε ο λαός Του
να ξεχωρίζει και ο μόνος τρόπος να το πετύχουν ήταν η υπακοή στους νόμους.
Όλα τα έθνη άλλαξαν, ο Ισραήλ
παρέμεινε.
Που είναι όλοι αυτοί οι
«πετυχημένοι» της ζωής; Οι επιστήμονες, οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες;
Που είναι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο
Νώε…
Σεις είσθε υιοί Κυρίου του Θεού σας· δεν θέλετε κάμει εις το σώμα σας
εντομάς, ουδέ θέλετε κάμει φαλάκρωμα αναμέσον των οφθαλμών σας, διά νεκρόν.
Διότι λαός άγιος είσαι εις Κύριον τον Θεόν σου· και σε εξέλεξεν ο Κύριος διά να
ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντα τα έθνη τα επί της γης (Δευτ.ιδ:1-2)
Πρέπει να είναι κανείς
χριστιανός για να μπορέσει να εκπληρώσει τα χριστιανικά καθήκοντα.
Δεν ανήκαν στους εαυτούς τους,
ανήκαν στο Θεό. Δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν εντομές.
Οι νόμοι του ξεχωρισμού δε
διδόταν για να γίνουν παιδιά του Θεού, αλλά επειδή ήταν!
Όλα πρέπει να απορρέουν απ’ το
γεγονός: Είμαι παιδί του Θεού, λαός της εκλογής Του, δική Του κληρονομία!
Ύψιστο προνόμιο!!
Είναι πάντοτε κοντά μας.
Ενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες
ης ζωής μας, ασχολείται μαζί μας μέρα-νύχτα.
Για ένα απερίτμητο, θα ήταν
δυσβάσταχτο βάρος να έχει το Θεό συνέχεια δίπλα του…
Γι’ αυτόν που αγαπά το Θεό,
τίποτα πιο ευχάριστο!
