Η Εκκλησία

«Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής» (Ματθ.ις:18)

Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στην προορισμένη νίκη της εκκλησίας του Ιησού Χριστού.

Έχουν γίνει χιλιάδες ομιλίες και ευλογημένες διακηρύξεις πάνω σ’ αυτό το εδάφιο, σχετικά με το θρίαμβο της εκκλησίας πάνω στις δυνάμεις του σκότους.

Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, υπάρχει μια άλλη χαρά, να βλέπεις εμπειρικά το γεγονός αυτό στη ζωή σου σήμερα.

Πριν γίνει ο κόσμος, ο Θεός σχεδίασε να έχει ένα δικό Του λαό. Ήθελε να έχει ένα λαό ξεχωρισμένο από την αμαρτία και την ειδωλολατρία. Βλέπουμε να έχει επικοινωνία με τον Αδάμ και την Εύα, να κάνει συμφωνία με τον Αβραάμ και αργότερα μ’ ένα ολόκληρο έθνος. Σήμερα, ο Θεός εργάζεται προσωπικά με τον καθένα.

Τελικά, ο Θεός πλήρωσε το ύστατο τίμημα και εξαγόρασε την εκκλησία που επιθυμούσε. Ο Ιησούς Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό Του γι’ αυτήν.

και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν εις τον Θεόν εις οσμήν ευωδίας. (Εφεσ.ε:2)

Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, (Εφεσ.ε:25)

Ο χρόνος απέδειξε την αποτελεσματικότητα του τυραννικού θανάτου του Χριστού πάνω στο σταυρό (περπατάει εν μέσω των 7 λυχνιών)!

Πολλοί προσπάθησαν να πλανήσουν και να αποσπάσουν την προσοχή της από το στόχο της, να αποθαρρύνουν την εκκλησία.

Αλλά η καθαρισμένη με το αίμα του Ιησού Χριστού εκκλησία δεν μπορεί να καταστραφεί από τις δυνάμεις του κακού. Αντίθετα, προχωράει σαν στράτευμα ισχυρό με σημαίες (Άσμ. ασμ.ς:4).

Αν και οι καιροί και οι μέθοδοι έχουν αλλάξει, η εκκλησία δεν έχει αλλάξει. Παραμένει κτισμένη στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών με ακρογωνιαίο λίθο και κεφαλή τον Ιησού Χριστό (Εφες.β:20).

Η πρώτη εκκλησία γεννήθηκε στη φωτιά της Βιβλικής αναγέννησης και ανακατεύτηκε στις φωτιές των διωγμών (Ματθ.γ:11).

Σήμερα ζούμε σε επικίνδυνες μέρες που μας δίνουν το δικαίωμα να ελπίζουμε στη φωτιά του ζήλου καθώς μας περιτριγυρίζουν οι φωτιές των περιστάσεων.

Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου (Λουκ.ιζ:26).

Υπήρχε ο δίκαιος και οι άδικοι. Σκοτάδι, διαστροφή, ο νους στο κακό. Η εποχή μας προκαλεί τα Σόδομα και τα Γόμορα.

Ποτέ δεν έγινε θεραπεία καρκίνου, πριν υπάρξει πρώτα ο καρκίνος.

Ποτέ δεν έγινε θαύμα αν δεν υπήρχε ανάγκη.

Διά τούτο η κρίσις είναι μακράν αφ' ημών και η δικαιοσύνη δεν μας φθάνει· προσμένομεν φως και ιδού, σκότος· λάμψιν, και περιπατούμεν εν ζόφω (Ησ.νθ:9).

Παρεισήλθε δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις (Ρωμ.ε:20).

Η μέρες που ζούμε είναι πρόκληση για πνευματική ευλογία, αλλά δεν αναφέρομαι στις θρησκευτικές «ατραξιόν».

Όταν σ΄ έναν άρρωστο δίνεται ένα φάρμακο αλλά η κατάστασή του χειροτερεύει, το φάρμακο δεν είναι καλό γιατί δεν κάνει δουλειά.

Ο κόσμος σήμερα είναι πνευματικά άρρωστος. Του παρέχονται μεγάλες ποσότητες πνευματικής θεραπείας, αλλά το φάρμακο δεν κάνει δουλειά.

Οι εκκλησίες παρουσιάζουν μια πλαστή επιτυχία, ανταγωνίζονται, αλλά ο κόσμος πεθαίνει πνευματικά. Υπάρχει άγνοια, γίνονται σοβαρά λάθη, δεν υπάρχουν σωστοί στόχοι.

Ο λόγος; Αντί Χριστό, δίνουν «ατραξιόν» και «δωράκια»: έλα και θα σου βρούμε δουλειά… θα…

Στη Βίβλο, οι μεγάλοι αριθμοί ποτέ δε χρησιμοποιήθηκαν σαν μέτρο επιτυχίας. Κάθε φορά που η εκκλησία αύξανε, ο Θεός επέτρεπε διωγμούς που τη διασκόρπιζαν.

Η εκκλησία δεν επιβιώνει με τεχνάσματα, αλλά με τη δύναμη του Θεού.

αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας (Α’ Τιμ.γ:15).

Η εκκλησία είναι ο οίκος του Θεού! Οπουδήποτε μπορείς να γίνεις μέλος, χωρίς αναγκαστικά δεσμό αίματος και οργανική σύνδεση. Όμως, στην εκκλησία του Χριστού μπαίνεις με σχέση αίματος και γίνεσαι:

Ø Λυτρωμένο παιδί του Θεού (Ιωάν.α:12).

Ø Αδελφός του Χριστού (Εβρ.β:11, Ματθ.κη:10).

Ø Αποκτάς αδελφούς (Ματθ.κγ:8).

Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος (Α’ Κορ.ιβ:27).

Αν δεν καταλάβεις αυτή τη σχέση, ή θα φύγεις ή θα είσαι τη μια εδώ και την άλλη αλλού.

Όταν έγινα «οικείος του Θεού», είδα τους «οικείους της πίστης» σαν αδελφούς; (Γαλ.ς:10).

Το πόσο ζω αυτή την ευλογημένη σχέση, θα ρυθμίσει την αγάπη, τη στοργή, τη γλυκύτητα, το ενδιαφέρον για την πνευματική μου οικογένεια.

Δεν έρχομαι στη συνάθροιση εγώ και το πρόβλημά μου, εγώ και η οικογένειά μου, εγώ και οι «δικοί μου».

Έρχομαι γιατί θέλω να δω τους αδελφούς μου. Χαίρομαι που θα βρεθώ μαζί τους, θα προσευχηθώ, θα δοξάσω και θα λατρεύσω το Θεό μαζί τους. Χαίρομαι που θα κουβεντιάσουμε.

Τώρα όμως διά του Ιησού Χριστού σεις οι ποτέ όντες μακράν εγείνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού (Εφεσ.β:13).

Είμαστε υποχρεωμένοι να προασπίσουμε και να προάγουμε αυτή τη σχέση.

Πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε (Α’ Πέτ.β:17).

Αυτή την αδελφότητα καλούμαστε να την αγαπήσουμε (όχι να την κρίνουμε) γιατί είναι η εν τω κόσμω ημών αδελφότης (ε:9).

Είναι προνόμιο να ανήκεις, είναι ευθύνη να την αγαπήσεις. Δεν μπαίνω σε μια εκκλησία για να τους αποδείξω πόσο λάθος είναι (πιθανόν ο ποιμένας), ούτε για να ζητήσω τα δικαιώματά μου. Δε χωράνε τσακωμοί, προβολές, κοσμικές συγκεντρώσεις, εμπορικές συναλλαγές (τάπερ, ασφάλειες κτλ).

Περί δε της φιλαδελφίας δεν έχετε χρείαν να σας γράφω· διότι σεις αυτοί είσθε θεοδίδακτοι εις το να αγαπάτε αλλήλους· επειδή και πράττετε αυτό εις πάντας τους αδελφούς τους καθ' όλην την Μακεδονίαν. Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να περισσεύητε κατά τούτο επί το μάλλον (Α’ Θεσ.δ:9-10). Η φιλαδέλφεια διδάσκεται!

Η φιλαδελφία ας μένη (Εβρ.ιγ:1).

Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας διά του Πνεύματος προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας, (Α’ Πέτ.α:22).

Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, (Α’ Πέτρ.γ:8).

Ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας σε ποιο βαθμό αγαπάμε τους αδελφούς.

Ο Παύλος λέει ότι πρέπει να είμαστε τόσο ταυτισμένοι ώστε να Χαίρετε μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων (Ρωμ.ιβ:15).

Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς (Ρωμ.ιε:1). Δεν είσαι ο μόνος φορτωμένος της ζωής.

Ο γνήσιος χριστιανισμός ποτέ δεν ήταν δημοφιλής. Ο διωγμός και ο θάνατος πάντοτε ενοχλούσαν στο δρόμο του Θεού.

Ο Χριστιανισμός ποτέ δεν ήταν της μόδας. Η Βίβλος δε διδάσκει να υποβιβάζουμε τις αρχές μας για να κερδίζουμε κόσμο.

Η εκκλησία είναι μια ασυμβίβαστη μειονότητα που είναι προορισμένη να καταπολεμήσει τα πάντα και τελικά να νικήσει και να σταθεί.