Επισκόπηση της Βίβλου (13)

 

ΛΕΥΙΤΙΚΟ

 

Α. ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Το τρίτο βιβλίο του Μωυσή, το Λευιτικό, έχει πάρει τ’ όνομα του από τους Λευίτες, οι οποίοι ήταν η φυλή των ιερέων στον λαό Ισραήλ. Το βιβλίο αυτό είναι βασικά η καταγραφή των νόμων που αφορούν στους Λευίτες και την υπηρεσία τους.

 

Β. ΘΕΜΑ

Η κεντρική ιδέα του Λευιτικού είναι η λατρεία. Μας λέει πώς ένας λυτρωμένος λαός μπορεί να πλησιάσει τον Άγιο Θεό στην λατρεία και πώς η κοινωνία που δημιουργείται μ’ αυτόν τον τρόπο ανάμεσα τους μπορεί να διατηρηθεί.

Το μήνυμα του βιβλίου είναι δυνατό και καθαρό: Η πρόσβαση προς τον Θεό είναι μόνο δια του αίματος κι αυτή η προσέγγιση που επιτυγχάνεται με τον Άγιο Θεό απαιτεί αγιασμό απ’ τη μεριά του λατρευτή.

Το βιβλίο αυτό έχει επίσης ένα πρακτικό σκοπό. Αυτός ο θείος κώδικας νόμων είχε σκοπό να ξεχωρίσει τον Ισραήλ από τα υπόλοιπα έθνη.

Αυτός ο ξεχωρισμός επηρέασε τον Ισραήλ πνευματικά, ηθικά, διανοητικά και φυσικά. Έπρεπε να είναι ένα άγιο ή ξεχωρισμένο έθνος, αφιερωμένο στην υπηρεσία του μόνου αληθινού Θεού.

Ο λόγος του Θεού (14)

Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.

Όλος ο τελετουργικός νόμος έχει καταργηθεί εξαιτίας του Χριστού ο Οποίος εκπλήρωσε όλες τις θυσίες και έγινε ο Μέγας Αρχιερέας, καταργώντας έτσι κάθε είδος ιερατείου και εορτών. (Κολ.β:16, Eβρ.ζ:22-25)

Ο Χριστός εκπλήρωσε «πάσα δικαιοσύνη» τόσο του πνευματικού όσο και του ηθικού νόμου για μας. Εμείς τώρα τηρούμε κάποιους νόμους, όχι για να σωθούμε, αλλά επειδή έγινε το έργο της σωτηρίας μέσα μας (Ρωμ.ι:4, η:3-4).

Ο νόμος σαν διαθήκη που είχε να κάνει με τον σαρκικό άνθρωπο και έπρεπε να τηρηθεί εξωτερικά, έχει αλλάξει εξ αιτίας του Χρίστου. Τώρα ο νόμος απευθύνεται στον εσωτερικό άνθρωπο, δίνοντας δύναμη αγιασμού και εμπειρικής δικαιοσύνης (Β’ Κορ.γ). Ο νόμος δεν μπορούσε να αλλάξει την καρδιά του ανθρώπου, απλά έλεγε τι ο Θεός περίμενε από σένα να κάνεις. Τώρα όμως μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου εν Χριστώ Ιησού (Β' Κορ.γ:18, ια:3, Εφες.δ:13, ε:25-27, Εβρ.ιβ:4, Α' Ιωάν.γ:2, Φιλιπ.γ:12-14, Αποκ.ιθ:7-8, κα:2,3,7). Στην ουσία τηρούμε τέλεια τον νόμο του Κυρίου καθώς μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου.

Οι γιορτές του Κυρίου

Λευιτικό κγ:1-44

Τις γιορτές αυτές τις θέσπισε ο Κύριος, και διέταξε το λαό Ισραήλ να τις γιορτάζει με όλες τις λεπτομέρειες με τις οποίες τις παρέδωσε! Συνολικά είναι 7 γιορτές κι αν υπολογίσουμε και το Σάββατο, είναι 8.

Ο Θεός προκειμένου να μας δείξει το σχέδιό Του και την πορεία της εκκλησίας, έκρυψε όλες αυτές τις αλήθειες μέσα στο λόγο Του. Χρειάζεται ζήλος, αγάπη και ένωση με το Πνεύμα του Θεού για να μπορέσει ο άνθρωπος να καταλάβει όλα αυτά τα αξιοθαύμαστα πράγματα!

Η μελέτη πάνω σ’ αυτό το θέμα θα είναι πάρα πολύ περιληπτική. Θα παραλείψουμε αρκετές ουσιαστικές λεπτομέρειες και θα εξετάσουμε τι συμβολίζει η κάθε γιορτή, για να δούμε που βρισκόμαστε και τι πρόκειται να γίνει. Έτσι, θα έχουμε μέσα στην καρδιά μας τη βεβαιότητα ότι πάμε καλά κι ότι ο Θεός δεν μας έχει αφήσει, γιατί όλα είναι προκαθορισμένα μέσα στην πρόγνωση Του. Ο Κύριος τα έχει δει όλα, μας τα έχει πει πριν γίνουν, κι εμείς τώρα βαδίζουμε μέσα στο σχέδιο του Θεού με ασφάλεια!!!

Όπως εκπληρώθηκαν οι 4 πρώτες γιορτές, έτσι θα εκπληρωθούν και οι 3 τελευταίες.

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ 12 - Λευιτικό

Α. ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Το τρίτο βιβλίο του Μωϋσή, το Λευιτικό, έχει πάρει τ’ όνομα του από τους Λευίτες, οι οποίοι ήταν η φυλή των ιερέων στο λαό Ισραήλ. Το βιβλίο αυτό είναι βασικά η καταγραφή των νόμων που αφορούν στους Λευίτες και την υπηρεσία τους.

Β. ΘΕΜΑ

Η κεντρική ιδέα του Λευιτικού είναι η λατρεία. Μας λέει πώς ένας λυτρωμένος λαός μπορεί να πλησιάσει τον Άγιο Θεό στη λατρεία και πώς η κοινωνία που δημιουργείται μ’ αυτό τον τρόπο ανάμεσα τους μπορεί να διατηρηθεί. Το μήνυμα του βιβλίου είναι δυνατό και καθαρό: Η πρόσβαση προς το Θεό είναι μόνο δια του αίματος κι αυτή η προσέγγιση που επιτυγχάνεται με τον Άγιο Θεό απαιτεί αγιασμό απ’ τη μεριά του λατρευτή.

Το βιβλίο αυτό έχει επίσης ένα πρακτικό σκοπό. Αυτός ο θείος κώδικας νόμων είχε σκοπό να ξεχωρίσει τον Ισραήλ από τα υπόλοιπα έθνη. Αυτός ο ξεχωρισμός επηρέασε τον Ισραήλ πνευματικά, ηθικά, διανοητικά και φυσικά. Έπρεπε να είναι ένα άγιο ή ξεχωρισμένο έθνος, αφιερωμένο στην υπηρεσία του μόνου αληθινού Θεού.