Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου

Έξοδος κ:17, Β' Σαμουήλ ια:1-5, Ρωμαίους ζ:5-12

«Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου· μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου· μηδέ τον δούλον αυτού· μηδέ την δούλην αυτού, μηδέ τον βουν αυτού, μηδέ τον όνον αυτού, μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Η πλεονεξία, η απληστία βρίσκονται πιο συχνά από κάθε άλλη διάθεση πίσω από την επιθυμία για αυτά που ανήκουν στους άλλους.

Η λέξη «επιθυμία» δεν είναι κακή λέξη, ούτε έχει αναγκαστικά κακή σημασία. Σαφώς και υπάρχουν καλές επιθυμίες. Ο Χριστός μας είπε να ζητούμε τη βασιλεία Του και τη δικαιοσύνη Του (Ματθ.ς:33). Αυτή είναι μια καλή επιθυμία. Οι φυσικές μας επιθυμίες, δεν είναι αμαρτία. Η πείνα (Ματθ.δ:2), η δίψα (Ιωάν.ιθ:28-29), η ανάγκη για ξεκούραση (Λουκ. η:23).

Η 9η Εντολή - Μην ψευδομαρτυρήσεις (2)

Έξοδος κ:16, Α' Βασιλέων κα:1-13, Ματθαίος κς:57-61

Ο λόγος του Θεού με αυτή την εντολή μας διδάσκει πως το σύστημα της δικαιοσύνης πρέπει να λειτουργεί «καθαρά». Πρέπει ο καθένας να προστατεύεται από ψευδομαρτυρία εναντίον του αλλά και να «εξασφαλίζεται» η απονομή δικαιοσύνης.

Εκτός από την απαγόρευση της ψευδομαρτυρίας, και οι κριτές έπρεπε να μείνουν αμερόληπτοι. Δεν έπρεπε να δωροδοκηθούν. Όταν ο Ιοθόρ είπε στον Μωυσή να διαλέξει ανθρώπους για να τους αναθέσει ευθύνες και αυτοί να σηκώνουν μαζί του το βάρος του λαού, είπε τα εξής:

Η 9η Εντολή - Μην ψευδομαρτυρήσεις (1)

Έξοδος κ:16, Α' Βασιλέων κα:1-13, Ματθαίος κς:57-61

«Μη ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή». Σε όλες τις εντολές βρίσκουμε πολλές διαφορετικές πτυχές τις οποίες αξίζει να σκεφτούμε.

Όταν μιλούσαμε για το «Μη φονεύσεις» ο λόγος του Θεού μας πήγε στην Καινή Διαθήκη, στην οργή, στον θυμό. Όταν μιλούσαμε για την μοιχεία, η Αγία Γραφή μας πήγε στο να προσέχουμε τα μάτια μας, το που κοιτάμε και τι σκεφτόμαστε. Όταν μελετήσαμε το «Μη κλέψεις» είδαμε πως μπορεί να παραβούμε την εντολή όχι μόνο όταν παίρνουμε κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλον, αλλά επίσης και όταν δεν δίνουμε, αλλά κρατούμε για μας αυτά που ανήκουν σε άλλους, π.χ. το δέκατο μας στον Θεό, τους φόρους μας στο κράτος, τους μισθούς σε αυτούς που εργάζονται για μας, όταν εμείς σαν εργαζόμενοι δεν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, κ.ο.κ.

Η 8η Εντολή - Μην κλέψεις

Έξοδος κ:15, Μαλαχίας γ:7-12, Ιάκωβος ε:1-6

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ Η ΚΛΟΠΗ

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την μελέτη μας από την Παλαιά Διαθήκη κατά τη συνήθεια μας για να δούμε πως αντιμετωπίζει ο λόγος του Θεού σαν σύνολο την αμαρτία της κλεψιάς.

Έξοδο κβ:1-4, Εάν τις κλέψη βουν ή πρόβατον και σφάξη αυτό ή πωλήση αυτό, θέλει πληρώσει πέντε βόας αντί του βοός και τέσσαρα πρόβατα αντί του προβάτου. Εάν ο κλέπτης ευρεθή κάμνων ρήξιν και κτυπηθή και αποθάνη, δεν θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν. Εάν όμως ο ήλιος ανατείλη επάνω αυτού, θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν· πρέπει να κάμη ανταπόδοσιν· και αν δεν έχη, θέλει πωληθή διά την κλοπήν αυτού. Εάν το κλοπιμαίον ευρεθή εις τας χείρας αυτού ζων, είτε βους είτε όνος είτε πρόβατον, θέλει αποδώσει το διπλούν.

Η 7η Εντολή - Μη μοιχεύσεις

Έξοδος κ:14, Γένεση λθ:1-12, Ματθαίος ε:27-30

Το 1631 έγινε ένα από τα πιο τραγικά λάθη στην εκτύπωση της Αγίας Γραφής. Κάποιος ανακάλυψε πως μία λέξη έλειπε από το κείμενο της Αγίας Γραφής. Ήταν η έκδοση του Κing James του 1631 και ήταν ελλιπής. Της έλλειπε ένα «όχι». Και αυτό το όχι έλειπε από την έβδομη εντολή που θα μελετήσουμε σήμερα. Η Authorized Version λοιπόν εκείνης της χρονιάς, έγραφε, «Thou shalt commit adultery!», στα ελληνικά δηλαδή δεν ήταν «ού μοιχεύσεις», αλλά «να μοιχεύσεις»! Ο αρχιεπίσκοπος εκείνης της περιόδου, το όνομα του ήταν Laud ήταν τόσο πολύ εξοργισμένος και θυμωμένος που έβαλε πρόστιμο στους τυπογράφους, …300 λίρες. 300 λίρες ήταν όσα λεφτά θα έβγαζαν σε όλη τους τη ζωή. Από τότε η έκδοση του 1631 έμεινε με το όνομα «Η κακή Βίβλος», «The wicked Bible».

Η 6η Εντολή - Μη φονεύσεις

Έξοδος κ:13, Ματθαίος ε:21-26, Α' Ιωάννου β:7-11, γ:11-15

«Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε!»  Τίτλος εφημερίδας. Έχουμε φόνους και από αγάπη. Την αγαπούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να ζήσει χώρια της. Έτσι λοιπόν αφού αυτή τον απέρριψε, αυτός…από αγάπη την σκότωσε!

Ο φόνος είναι ένας από τους 10 πιο σημαντικούς λόγους που οι άνθρωποι πεθαίνουν. Βέβαια, όλοι αυτοί οι σκοτωμοί δεν λογαριάζονται όλοι για έγκλημα, πολλοί είναι από αυτοάμυνα, ή κατά λάθος και κάποιοι θεωρούνται ακόμη και εδώ, «φόνοι τιμής» σε ορισμένα μέρη. Παρόλα αυτά όμως τα ποσοστά είναι ψηλά.

Η πέμπτη εντολή - Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου

Έξοδ.κ:12 Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος ο Θεός σου.

Τα πάτε καλά με τους γονείς σας; Για σκεφθείτε το. Είναι τα πράγματα ειρηνικά και αρμονικά; Έχετε καλή επικοινωνία μεταξύ σας; Τους σέβεστε; Ή μήπως διαφωνείτε σε πάρα πολλά πράγματα, λογομαχείτε και τα πράγματα είναι χειρότερα;

Έχει σημασία αυτό; Πολλοί θα πουν ότι η σχέση με τους γονείς δεν έχει μεγάλη σημασία. Αλλά γνωρίζετε πως μια από τις μεγαλύτερες ευθύνες του ανθρώπου - είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι - είναι οι σχέσεις με τους γονείς μας; Πιο συγκεκριμένα, το να συμπεριφερόμαστε στους γονείς μας με την ανάλογη τιμή.

Ο Θεός έχει πολλά να πει γι’ αυτό το θέμα. Είναι περισσότερο σπουδαίο απ’ όσο ίσως αναγνωρίζουμε!

Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (3)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, OTI Ο ΘΕΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ;

Δεν υπάρχει απολύτως καμία απόδειξη ότι άλλαξε ποτέ από τον Χριστό ή τους αποστόλους η ημέρα του Σαββάτου σε Κυριακή. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι πράγματι η Κυριακή είναι ειδική ημέρα ανάπαυσης και λατρείας, και ότι αποτελεί συνέχεια του Σαββάτου της Παλαιάς Διαθήκης. Τότε θα έπρεπε σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο πολλοί χριστιανοί να λιθοβοληθούν για ανυπακοή στους κανόνες περί Σαββάτου που έθεσε ο Θεός. Σύμφωνα με το Νόμο που έδωσε ο ίδιος ο Θεός, η τιμωρία για παράβαση της ημέρας του Σαββάτου, ήταν θάνατος δια λιθοβολισμού.

Καμία εργασία δεν έπρεπε να γίνει κατ’ αυτήν την ημέρα, διότι ήταν ημέρα αγία, ανάπαυση στον Κύριο. Πουθενά δεν μας λέει ο λόγος του Θεού ότι οι κανόνες του Σαββάτου άλλαξαν. Εάν δεν έχει εκπληρωθεί ο Νόμος του Σαββάτου, τότε ακόμα ισχύει και είναι δεσμευτικός.

Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (2)

Ρωμ.η:2 «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου».

Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο, αφότου η Καινή Διαθήκη άρχισε να ισχύει, που να δείχνει ότι οι Χριστιανοί, οπουδήποτε, κρατούσαν την 7^η ή την 1^η μέρα σαν Σάββατο, ή ακόμα ότι διατάσσεται κάτι τέτοιο.

Ρωμ.ι:4 Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.

Εφεσ.α:13 εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας,

Ησ.κη:11,12 διότι με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι.

Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (1)

Έξοδος κ:8-11, λα:12-17, Ησαΐας νη:13-14, Εβρ.δ

Έξοδ.κγ:12, Εξ ημέρας θέλεις κάμνει τας εργασίας σου· την δε εβδόμην ημέραν θέλεις αναπαύεσθαι, διά να αναπαυθή ο βους σου και ο όνος σου και να λάβη αναψυχήν ο υιός της δούλης σου και ο ξένος.

Έξοδ.λα:12-17 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, Και συ λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Προσέχετε να φυλάττητε τα σάββατά μου· διότι τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και υμών εις τας γενεάς υμών, διά να γνωρίζητε ότι εγώ είμαι Κύριος, ο αγιάζων υμάς· και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς· όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή· διότι πας όστις κάμη εργασίαν εν αυτώ, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής. Εξ ημέρας θέλει γίνεσθαι εργασία· εν δε τη εβδόμη ημέρα σάββατον θέλει είσθαι, ανάπαυσις αγία εις τον Κύριον· και όστις κάμη εργασίαν εν τη ημέρα του σαββάτου θέλει εξάπαντος θανατωθή. Και θέλουσι φυλάττει οι υιοί Ισραήλ το σάββατον, διά να εορτάζωσιν αυτό εις τας γενεάς αυτών εις διαθήκην αιώνιον. εδ.17: Τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και των υιών Ισραήλ διαπαντός· διότι εις εξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, εν δε τη εβδόμη ημέρα κατέπαυσε και ανεπαύθη.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι το πόσο σοβαρός είναι ο Θεός μας, όταν ζητάει κάτι. Δεν το συζητάμε, δεν το αναλύουμε, απλά το κάνουμε!

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω»

Έξοδος κ:7

Φανταστείτε πως βρισκόμαστε σ’ ένα σπίτι στην Παλαιστίνη, χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός και παρακολουθούμε πώς μια ομάδα από γραμματείς αντιγράφουν το Νόμο του Μωυσή και τους προφήτες.

Είναι ένα μικρό δωμάτιο και κάπου λίγο πιο ψηλά από τους γραφείς, στέκεται κάποιος που διαβάζει λέξη-λέξη, αργά-αργά το κείμενο. Αυτοί που είναι κάτω με τις μεμβράνες στα χέρια γράφουν. Ξαφνικά, αυτός που διαβάζει διακόπτει και λέει: «Η επόμενη λέξη είναι το άγιο όνομα». Με το που το λέει αυτό, όλοι μαζί αφήνουν κάτω τις μεμβράνες, τις πέννες, ό,τι και αν έκαναν, πηγαίνουν και κάνουν μπάνιο, ώστε τελετουργικά να είναι καθαροί. Μόλις τελειώνει αυτή η διαδικασία, γυρίζουν στο δωμάτιο, παίρνουν μια καινούργια πέννα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πριν, για να γράψουν το όνομα του Θεού: Γιάχβε.

Οι δέκα εντολές - 2η εντολή (συνέχεια - επεξηγήσεις)

Ο Θεός είναι Πνεύμα, είπε ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα στο πηγάδι, και αυτοί που Τον προσκυνούν πρέπει να το κάνουν «εν πνεύματι και αληθεία». Δηλαδή δια του Αγίου Πνεύματος και αληθινά, που σημαίνει σύμφωνα με την αλήθεια που μας έχει αποκαλύψει ο Θεός, και βέβαια γνήσια, ειλικρινά, όχι υποκριτικά.  Έτσι θέλει ο Θεός να λατρεύεται.

Όταν αποκαλύφθηκε ο Θεός στο όρος Σινά, ο λαός Ισραήλ δεν είδε τίποτα, άκουσαν μόνο και μετά ο Μωυσής κατέβηκε με δύο πλάκες που ήταν γραμμένες, με το δάκτυλο του Θεού. Ο Θεός δηλαδή αποκαλύφθηκε με τον λόγο Του. Οι άνθρωποι άκουσαν τα λόγια Του, και μπορούσαν να τα ξανα-ακούσουν και να τα διαβάσουν στην πορεία των χρόνων και μόνοι τους.

Οι δέκα εντολές - 2η εντολή

Να μην έχεις άλλους θεούς εκτός από Εμένα

Έξοδος ιθ:1-25, κ:3

Ξέρεις γιατί δεν πιστεύω στο Θεό; Ρώτησε κάποιος. Γιατί ο Θεός είναι άδικος! Πως θα σου φαινόταν εσένα αν πλήρωνες τα λάθη των γονιών σου; Άμα σου λέει πως τα παιδιά θα πληρώσουν για τις αμαρτίες των γονιών τους δεν είναι άδικος; Και όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τα εγγόνια και τα δισέγγονα. Αυτό λέει στις 10 Εντολές: Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με (Έξ.κ:5β).

Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Πολλές φορές βιαζόμαστε και βγάζουμε συμπεράσματα μελετώντας το λόγο του Θεού επιφανειακά. Κι έρχεται κάποιος και μπορεί εύκολα να μας κολλήσει στον τοίχο. Τι σημαίνει αυτό το εδάφιο που διαβάσαμε;

Οι 10 Εντολές - Εισαγωγή - 1η εντολή

Έξοδος κ:1-17

Είναι κανένας που πιστεύει πως η ειδωλολατρία όπως υπήρχε στα αρχαία χρόνια, έχει εξαλειφθεί; Κι όμως, στον ευρύτερο χριστιανικό χώρο, οι άνθρωποι αν ερωτηθούν θα πουν ότι είναι πιστοί στην πρώτη εντολή: «Δεν θα έχεις άλλους θεούς εκτός από Εμένα». Βέβαια αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πιστεύουν. Δεν μπορούν να διακρίνουν αν υπάρχουν είδωλα στη ζωή τους. Σήμερα, η παράβαση της πρώτης εντολής είναι ίσως συχνότερη από ποτέ.

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (2)

Ένα περιστατικό που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και που σχετίζεται με το να μην χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού μάταια, υπάρχει στις Πράξεις ιθ, με τους γιους του Σκευά. Αυτός ήταν ένας εβραίος αρχιερέας που είχε 7 γιους, οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν ένα δαιμόνιο χρησιμοποιώντας το όνομα του Χριστού. Μάλιστα οι Πράξεις μας λένε πως ήταν και αυτοί ανάμεσα στους περιερχόμενους εξορκιστές Ιουδαίους. Αυτοί λοιπόν, επεχείρησαν να προφέρωσιν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα του Κυρίου Ιησού, λέγοντες· Σας ορκίζομεν εις τον Ιησούν, τον οποίον ο Παύλος κηρύττει (Πράξ.ιθ:13).

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (1)

Έξοδος κ:7

Φανταστείτε πως βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα δωμάτιο στην Παλαιστίνη, χρόνια πριν έρθει ο Χριστός και παρακολουθούμε πως μια ομάδα από γραμματείς αντιγράφουν το Νόμο του Μωυσή και τους προφήτες.

Είναι ένα μικρό δωμάτιο και στην κορυφή στέκεται κάποιος που διαβάζει λέξη-λέξη, αργά-αργά το κείμενο. Αυτοί που είναι κάτω με τις μεμβράνες στα χέρια γράφουν. Ξαφνικά, αυτός που διαβάζει διακόπτει και λέει: «Η επόμενη λέξη είναι το άγιο όνομα». Με το που το λέει αυτό, όλοι μαζί αφήνουν κάτω τις μεμβράνες, τις πέννες, ό,τι και αν έκαναν, πηγαίνουν και κάνουν μπάνιο, ώστε τελετουργικά να είναι καθαροί. Μόλις τελειώνει αυτή η διαδικασία, γυρίζουν στο δωμάτιο, παίρνουν μια καινούργια πέννα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πριν, για να γράψουν το όνομα του Θεού: Γιάχβε.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ;

 
        

Γιατί να μελετήσουμε λοιπόν, τις 10 Εντολές; Γιατί μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες κοινωνίες όσο περνούν τα χρόνια θα εκφυλίζονται, δηλαδή δεν θα έχουν ηθικά εμπόδια στο να κάνουν ό,τι θέλουν, η Εκκλησία του Χριστού θα έπρεπε να κρατά τις 10 εντολές ψηλά. Μόνο και μόνο επειδή είμαστε του Χριστού και ζούμε κόντρα στο ρεύμα, οι 10 εντολές πρέπει να είναι κομμάτι του πως σκεφτόμαστε, πως βλέπουμε τη ζωή, πως αποφασίζουμε. Στην Αποκ.κβ:11 γράφει, Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.

Μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, τα παιδιά του Θεού όμως, προχωράνε από δόξα σε δόξα, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθείς.

Οι 10 εντολές - Επίλογος (2)

Ο νόμος του Θεού είναι παιδαγωγός κατά Χριστόν (Γαλ.γ:24). Ήταν τότε και συνεχίζει να είναι και σήμερα.  Ο νόμος του Θεού με βοηθάει να αναγνωρίσω την αμαρτία μέσα μου (Ρωμ.γ:20). Με αυτό το πρίσμα διαβάζω την Παλαιά Διαθήκη γιατί μαθαίνω τον χαρακτήρα του Θεού.

Και φτάνουμε στα δύο τελευταία που θα ήθελα να κρατήσουμε για σήμερα.

Οι 10 εντολές - Επίλογος (1)

Επίλογος

Έξοδος κ:1-17

Ο πρώτος λόγος που μελετήσαμε τις 10 Εντολές είναι για να θυμίσουμε ο καθένας μας στον εαυτό του, ποιο είναι το επίπεδο της χριστιανικής ζωής που ο Θεός θέλει να ζούμε. Να δούμε και να ξαναθυμηθούμε πως ο Θεός ζητάει από τους δικούς Του, αυτούς που λένε ότι είναι δικοί του, να ζουν την ζωή τους.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ξεχαστούμε και να κατεβάσουμε τις  προσδοκίες μας και την ποιότητα της χριστιανικής μας ζωής. Όλη την εβδομάδα, στη δουλειά, στο σχολείο, στο δρόμο έξω, στις επαφές μας με τους ανθρώπους είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε:

-Τι εγώ  θα κάνω τον ήρωα; Κοίταξε πως ζουν όλοι τους. Γιατί εγώ να είμαι σαν «την μύγα μες το γάλα,» και να είμαι διαφορετικός; Τι θα κερδίσω τώρα αν ζω αλλιώς;

Επίσης είναι εύκολο να κατεβάσουμε το επίπεδο μας βλέποντας άλλους μέσα στην εκκλησία. Μπορεί κάποιος να πει:

Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου (2)

Όλοι ξέρουμε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται όταν προσπαθείς να μαζεύεις πράγματα. Παρόλα αυτά ζούμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Χριστιανοί και μη-χριστιανοί.

Παράδειγμα:

Ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε 3 τζετς, δύο Κάντιλλακς, μία Ρολς, μία Λίνκολν Κοντινένταλ, δύο Station Wagons, ένα τζιπ, ένα μικρό λεωφορείο και τρεις μοτοσικλέτες. Το αγαπημένο του αυτοκίνητο ήταν μια λιμουζίνα Κάντιλλακ του 1960. Η σκεπή του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένη από άσπρα διαμάντια και το υπόλοιπο αυτοκίνητο είχε 40  επιστρώσεις από μπογιά που ήταν ειδικά φτιαγμένη και περιείχε τριμμένα διαμάντια. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του αυτοκινήτου που ήταν μέταλλο, προφυλακτήρες, φανάρια, τα χερούλια από τις πόρτες, οι καθρέφτες, όλα αυτά ήταν καλυμμένα με χρυσάφι 18 καρατιών.