Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου

Έξοδος κ:17, Β' Σαμουήλ ια:1-5, Ρωμαίους ζ:5-12

«Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου· μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου· μηδέ τον δούλον αυτού· μηδέ την δούλην αυτού, μηδέ τον βουν αυτού, μηδέ τον όνον αυτού, μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Η πλεονεξία, η απληστία βρίσκονται πιο συχνά από κάθε άλλη διάθεση πίσω από την επιθυμία για αυτά που ανήκουν στους άλλους.

Η λέξη «επιθυμία» δεν είναι κακή λέξη, ούτε έχει αναγκαστικά κακή σημασία. Σαφώς και υπάρχουν καλές επιθυμίες. Ο Χριστός μας είπε να ζητούμε τη βασιλεία Του και τη δικαιοσύνη Του (Ματθ.ς:33). Αυτή είναι μια καλή επιθυμία. Οι φυσικές μας επιθυμίες, δεν είναι αμαρτία. Η πείνα (Ματθ.δ:2), η δίψα (Ιωάν.ιθ:28-29), η ανάγκη για ξεκούραση (Λουκ. η:23).
Η επιθυμία για την σύζυγό μου, ή τον σύζυγό μου δεν είναι αμαρτία. Υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο στην Αγία Γραφή, το Άσμα Ασμάτων που περιγράφει την επιθυμία αυτή στην αγνή της μορφή. Επιθυμούμε τα παιδιά μας, να προοδεύσουν. Επιθυμούμε τη δική μας προσωπική βελτίωση (Παρ.κδ:27). Η επιθυμία να δουλέψουμε δεν είναι κακή (Παρ. ιγ:4, κα:5). Αντίθετα η εργατικότητα επαινείται στη Βίβλο. Μας προτρέπει επίσης ο λόγος του Θεού να επιθυμούμε τον Θεό, όπως το ελάφι διψάει για τα ζωντανά νερά.  Η λέξη «επιθυμία» λοιπόν, από μόνη της δεν είναι κακή.

Όμως εδώ στις 10 Εντολές η «επιθυμία» έχει την έννοια της επιθυμίας με πονηρή διάθεση. Επιθυμώ επειδή δεν έχω όσα έχει ο άλλος ή επειδή αυτά που έχω δεν είναι τόσο καλά σαν τα δικά του.

Υπάρχει μια λέξη που νομίζω μας δίνει την έννοια αυτή, είναι η λέξη «εποφθαλμιώ». Σημαίνει δηλαδή το μάτι μου να είναι στου αλλουνού τα πράγματα.

Και για να γίνει πιο συγκεκριμένος ο λόγος του Θεού ονομάζει τι δεν πρέπει να επιθυμήσω πονηρά. Και το πρώτο που λέει είναι να μην επιθυμήσω το σπίτι του. Αλλά με τη λέξη «σπίτι» εννοούνται στον τρόπο σκέψης των Εβραίων όλα όσα υπάρχουν μέσα στο σπίτι. Και εξηγεί η εντολή στη συνέχεια, την γυναίκα του, τους υπηρέτες του, τα ζώα του, την περιουσία του, και κλείνει η εντολή λέγοντας πως δεν πρέπει να επιθυμήσουμε οτιδήποτε ανήκει στον διπλανό μας.

Το ενδιαφέρον είναι πως όταν επαναλαμβάνονται οι 10 Εντολές στο Δευτ.ε:21 υπάρχει μία διαφορά:

Και μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου· μηδέ επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου μήτε τον αγρόν αυτού μήτε τον δούλον αυτού μήτε την δούλην αυτού μήτε τον βουν αυτού μήτε τον όνον αυτού μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου. 

Η γυναίκα εδώ έχει πάει πριν από το σπίτι. Ο Θεός γνωρίζει την ανθρώπινη φύση πολύ καλά. Γνωρίζει  πως το μυαλό το ανθρώπινο γυρεύει εκείνα που δεν πρέπει να γυρεύει. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Σύμφωνα με την Γραφή, η σύζυγος είναι από τις πιο σημαντικές ευλογίες που ο Θεός έχει να δώσει στον άνδρα.

Παρ.ιβ:4, «Η ενάρετος γυνή είναι στέφανος εις τον άνδρα αυτής· η δε προξενούσα αισχύνην είναι ως σαπρία εις τα οστά αυτού».

Και επίσης στο τελευταίο κεφάλαιο των Παροιμιών  που λέει «γυναίκα ενάρετον τις θέλει ευρή; Είναι πολυτιμότερη υπέρ τους μαργαρίτας, η καρδιά του ανδρός αυτής θαρρεί επ’ αυτήν…ο ανήρ αυτής επαινεί αυτήν».

Θα ήθελα όμως σε αυτό το σημείο να σταθούμε για ένα λεπτό και να πούμε τι η εντολή αυτή δεν λέει. Η εντολή αυτή δεν απαγορεύει να επιθυμείς να έχεις σύζυγο, έπιπλα, σπίτι, ρούχα, περιουσία γενικά. Όλα αυτά είναι καλά πράγματα, είναι δώρα από τον Θεό. Απαγορεύει να θέλεις του γείτονα σου την γυναίκα, τα έπιπλα, το σπίτι, του γείτονα σου το αυτοκίνητο, τη δουλειά, τον τρόπο που ζει η οικογένεια του, επειδή είτε είναι πιο πολλά, είτε πιο καλά από τα δικά σου, και επειδή εσύ δεν τα έχεις, από πλεονεξία, τα επιθυμείς για να αποκτήσεις, πιο πολλά.

Και αν προσέξατε η εντολή αυτή διαφέρει από τις προηγούμενες 9 στο ότι δεν απαγορεύει μια πράξη αλλά πηγαίνει κατευθείαν στο μυαλό. Στις προηγούμενες εντολές απαγορευόταν η πράξη: η κλοπή, η μοιχεία, ο φόνος.

 

Στοχεύει η 10^η εντολή εκεί που κανένας άλλος άνθρωπος δεν βλέπει. Μπορεί να είμαι χαρούμενος, καλοντυμένος, χαμογελαστός, χτενισμένος, και όμως να είμαι δυστυχισμένος επειδή δεν έχω όσα έχουν οι άλλοι. Και η πλεονεξία μου να με οδηγεί στην ζήλια και να με κάνει δυστυχισμένο. Μπορεί να είμαι πλούσιος και να είμαι πλεονέκτης και ζηλιάρης και να ζηλεύω που δεν έχω όσα έχει ο άλλος. Μπορεί να είμαι ποιμένας, ή ιεραπόστολος, ή ευαγγελιστής και όμως να επιθυμώ αυτά που ανήκουν στον άλλον. Μπορεί να είμαι πετυχημένος στην δουλειά μου και όμως να ζηλεύω.

Κανένας δεν βλέπει τι υπάρχει μέσα στο μυαλό. Κανένας δεν μπορεί να κρίνει πότε παρέβηκα την εντολή. Μόνον εγώ και ο Θεός.

Και επίσης ένα τελευταίο που χρειάζεται να δούμε πριν προχωρήσουμε είναι πως η 10^η εντολή είναι μια περίληψη όλων των εντολών που αφορούν τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. {Είπαμε οι 4 πρώτες εντολές αφορούν την σχέση μου με τον Θεό, και οι 6 επόμενες τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους.} Και είναι περίληψη γιατί ο Χριστός έκανε περίληψη τις 10 Εντολές και είπε ότι αν αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, το νου και τη δύναμη (οι 4 πρώτες) και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου (οι 6 δεύτερες) εκπληρώνεις όλο τον  νόμο.

Όμως, αν εγώ, από την πλεονεξία μου να αποκτήσω όσο περισσότερα γίνεται, αρχίζω και επιθυμώ το σπίτι του, την γυναίκα του, και ό,τι είναι δικό του, δεν τον αγαπώ. Αντίθετα αγαπώ τον εαυτό μου.

Πάρτε για παράδειγμα τον φόνο. Σκοτώνει ο άνθρωπος κάποιον τις πιο πολλές φορές από μίσος επειδή δεν μπορείς να έχεις ότι ανήκει στον άλλον. Πάρτε την μοιχεία. Η μοιχεία ξεκινάει από το μυαλό. Όταν επιθυμήσω την γυναίκα κάποιου άλλου. Και γιατί επιθυμώ μια άλλη γυναίκα, ή ένα άλλο άντρα. Όχι επειδή την αγαπάω ή τον αγαπάω, αλλά γιατί αγαπώ και ενδιαφέρομαι να ικανοποιήσω και να ευχαριστήσω τον εαυτό μου. Σκεφτείτε την κλοπή. Κλέβει κάποιος επειδή επιθυμεί ό,τι έχει ο άλλος που δεν το έχει ίδιος.

Κλείνουν δηλαδή οι 10 Εντολές λέγοντας το εξής: Καμιά από τις εντολές δεν θα τηρήσουμε, αν δεν προσέξουμε το μυαλό μας. Αν δεν προσέξουμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Τι επιθυμούμε. Αν παραβώ αυτή την εντολή, το επόμενο βήμα θα είναι να μοιχεύσω, να σκοτώσω, να κλέψω, να μην τιμήσω τους γονείς μου φροντίζοντας τους γιατί τα χρήματα τα κρατώ για μένα, και ούτω καθεξής.

Αυτή η εντολή μας κάνει όλους παραβάτες. Γιατί χωρίς τον Χριστό να μας αλλάξει την καρδιά, να μας αναγεννήσει και να μας μάθει να σκεφτόμαστε όπως Εκείνος σιγά-σιγά, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να την υπακούσουμε. Γιατί η αμαρτωλή μας φύση είναι πιο δυνατή από εμάς.

Ρωμ.ζ:7-9, «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο. Αλλά την αμαρτίαν δεν εγνώρισα, ειμή διά του νόμου· διότι και την επιθυμίαν δεν ήθελον γνωρίσει, εάν ο νόμος δεν έλεγε· Μη επιθυμήσης. Αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία διά της εντολής, εγέννησεν εν εμοί πάσαν επιθυμίαν· διότι χωρίς του νόμου η αμαρτία είναι νεκρά. Και εγώ έζων ποτέ χωρίς νόμου· αλλ' ότε ήλθεν η εντολή, ανέζησεν αμαρτία, εγώ δε απέθανον».

Δεν είναι τυχαίο όμως πως μιλώντας για τον εαυτό του ο απόστολος Παύλος, σε αυτή την εντολή θέλησε να κάνει το σχόλιο. Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται απλά για το τι κάνουμε. Αλλά για το ποιοι είμαστε, απ’ έξω αλλά και από μέσα.

Πρέπει τώρα όμως να γίνουμε συγκεκριμένοι και να ξοδέψουμε λίγο χρόνο για να εξετάσουμε διάφορες μορφές που οι επιθυμίες μας μπορούν να πάρουν.

Όλοι ξέρουμε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται όταν προσπαθείς να μαζεύεις πράγματα. Παρόλα αυτά ζούμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Χριστιανοί και μη-χριστιανοί.

Παράδειγμα:

Ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε 3 τζετς, δύο Κάντιλλακς, μία Ρολς, μία Λίνκολν Κοντινένταλ, δύο Station Wagons, ένα τζιπ, ένα μικρό λεωφορείο και τρεις μοτοσικλέτες. Το αγαπημένο του αυτοκίνητο ήταν μια λιμουζίνα Κάντιλλακ του 1960. Η σκεπή του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένη από άσπρα διαμάντια και το υπόλοιπο αυτοκίνητο είχε 40  επιστρώσεις από μπογιά που ήταν ειδικά φτιαγμένη και περιείχε τριμμένα διαμάντια. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του αυτοκινήτου που ήταν μέταλλο, προφυλακτήρες, φανάρια, τα χερούλια από τις πόρτες, οι καθρέφτες, όλα αυτά ήταν καλυμμένα με χρυσάφι 18 καρατιών.

Μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχαν δύο τηλέφωνα που ήταν καλυμμένα με φύλλα χρυσού. Μία χρυσή θήκη που περιείχε μία χρυσή ηλεκτρική μηχανή για ξύρισμα, χρυσά ψαλίδια ειδικά για τα μαλλιά, ένα ηλεκτρικό μηχάνημα για να βάφει τα παπούτσια, μία επιχρυσωμένη τηλεόραση, ένα record player, ένας ενισχυτής, ένα μηχάνημα air-conditioning, ένα ψυγείο που σου έκανε παγάκια σε δύο λεπτά. Πέθανε όμως  μόνος και δυστυχισμένος.

Όταν κάποτε η Diet Coke ήταν διαθέσιμη μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Χριστίνα Ωνάση κάθε μήνα έστελνε ένα τζετ στην Αμερική ξοδεύοντας $30.000, τόσο κόστιζε τότε το ταξίδι να πάει το αεροπλάνο Αμερική και να έρθει πίσω, για να φέρει κιβώτια «with the real thing» όπως λέμε. Φίλοι της που ήταν πολύ απασχολημένοι για να ξοδέψουν όλο τους τον χρόνο μαζί της, τους πλήρωνε από $20,000 έως $30,000 το μήνα για να είναι μαζί της.

Όλοι μας ξέρουμε πως η ζωή όλων αυτών των διασημοτήτων τέλειωσε. Γιατί τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Το πρόβλημα είναι πως ο καθένας μας πιστεύει για τον εαυτό του πως εγώ αν είχα χρήματα θα ήμουν η εξαίρεση. Θα ζούσα σωστά. Η αλήθεια όμως είναι ακριβώς αντίθετη.

Εκκλ.ε:10, «Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν· ματαιότης και τούτο. Πληθυνομένων των αγαθών πληθύνονται και οι τρώγοντες αυτά· και τις η ωφέλεια εις τους κυρίους αυτών, ειμή το να θεωρώσιν αυτά διά των οφθαλμών αυτών;».

Όταν επιθυμούμε να έχουμε όλο και πιο πολλά, επιθυμούμε αναπόφευκτα και αυτά που βλέπουμε να έχουν οι άλλοι. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που έχει πιο πολλά από εμάς. Ή κάποια από τα δικά του θα είναι καλύτερα από τα δικά μας. Και η 10^η εντολή μας λέει. «Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Ο απ. Παύλος θα γράψει στον Τιμόθεο (ς:10): «Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία». Και η φιλαργυρία ξεκινάει επειδή βλέπουμε τους άλλους να έχουν πιο πολλά για να ξοδεύουν από ότι εμείς. Και τότε, του διπλανού τον πλούτο τον κάνουμε δικό μας στόχο.

Εκτός όμως από την περιουσία, η 10^η εντολή απαγορεύει να  επιθυμήσουμε ανθρώπους που ανήκουν σε άλλους. Δε μπορείς να επιθυμείς τη γυναίκα του διπλανού σου, επειδή σου φαίνεται ωραία. Αυτή ήταν η αμαρτία του Δαβίδ για την οποία διαβάσαμε. Και βλέπετε, αν αμαρτήσω και ενδώσω στην επιθυμία και δεν σταματήσει ο πειρασμός εκεί, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει πράξη:

Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβει, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον (Ιάκ.α:14-15).

Η σειρά είναι εξαιρετικά απλή: Επιθυμία, αμαρτία, θάνατος. Αν το οχυρό της επιθυμίας πέσει και η αμαρτία γεννηθεί μέσα μας, και συντελεστεί στην σκέψη μας, πολύ εύκολα θα γίνει πράξη. Αλλά και να μην γίνει πράξη εξωτερικά, έχει γίνει εσωτερικά.

Άλλες φορές επιθυμούμε την θέση που έχει κάποιος. Την φήμη που απολαμβάνει, τον τίτλο που  ίσως έχει. Την αντιμετώπισε αυτού του είδους την επιθυμία ο Ιησούς όταν ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους και τους γραμματείς. Γι’ αυτό και είπε «αγαπώσι τον πρώτο τόπο εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς, και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζονται υπό των ανθρώπων, Ραββί, Ραββί». Και το αντιμετώπισε και με τους δικούς Του μαθητές όταν τσακώνονταν ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος. Από επιθυμία για την θέση που ίσως κάποιος άλλος είχε, για τον τίτλο, για την φήμη.

Ο λόγος του Θεού μας λέει, «χαίρετε μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων». Είναι πιο εύκολο να πενθήσεις και σύ με αυτούς που πενθούν, να κλάψεις μαζί τους, να λυπηθείς μαζί τους και να τους συμπαρασταθείς, παρά να χαρείς με την χαρά και την επιτυχία του άλλου.

Γιατί; Γιατί είναι δύσκολο να βλέπεις τους άλλους να ανεβαίνουν ψηλότερα από εσένα. Να έχουν πιο πολύ φήμη από εσένα, να είναι πιο πλούσιοι από εσένα. Είναι δύσκολο να τους βλέπεις και να μην επιθυμήσεις αυτό που έχουν από ζήλια, ή πλεονεξία.

Κάποτε-κάποτε ζηλεύουμε και επιθυμούμε και την πνευματικότητα κάποιων, ή την δική τους επιτυχία στο έργο.

Ο απ. Παύλος είχε να αντιμετωπίσει τέτοια συμπεριφορά, ζήλιας και επιθυμίας για την δική του επιτυχία, που ήταν του Θεού επιτυχία βέβαια.

Φιλιπ.α:12-16, «Θέλω δε να εξεύρητε, αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου, ώστε τα διά τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον το πραιτώριον και εις πάντας τους λοιπούς, και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών πεποιθότες εις τα δεσμά μου τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον. Τινές μεν και διά φθόνον και έριδα, τινές δε και από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν· οι μεν κηρύττουσιν εξ αντιζηλίας τον Χριστόν, ουχί εν καθαρότητι, νομίζοντες ότι προσθέτουσι θλίψιν εις τα δεσμά μου».

Γιατί ο Παύλος έχει καλύτερα αποτελέσματα και όχι εμείς. Θα κάνουμε και εμείς ό,τι κάνει ο Παύλος. Πού θέλω να καταλήξω; Ακόμη και στα πνευματικά πράγματα, δεν ανεχόμαστε οι άλλοι να είναι πιο ψηλά από εμάς.

Φιλιπ.β:3, «μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών». «Μη επιθυμήσεις παν ότι είναι του πλησίον σου».

Όπου αυτή η επιθυμία για ό,τι έχει ο άλλος βρίσκει έδαφος στη ζωή μας, οι σχέσεις μας χαλάνε. Είτε σε περιουσιακά στοιχεία, είτε σε ανθρώπους, την γυναίκα του άλλου, τον άντρα της αλληνής, είτε εποφθαλμιούμε τους τίτλους, την φήμη, ή ακόμη την πνευματικότητα, οι σχέσεις χαλάνε. Γιατί η πλεονεξία και η ζήλια για αυτά που έχεις εσύ και δεν έχω εγώ γίνονται το όνειρο της ζωής μου.

Ένας ελληνικός μύθος λέει πως οι θεοί αποφάσισαν να κάνουν ένα δώρο σε κάποιον θνητό, και πως αυτός μπορούσε να ζητήσει ό,τι ήθελε. Ό,τι ήθελε θα γίνονταν δικό του, με ένα όρο: Ο γείτονας του θα έπαιρνε τα διπλάσια από όσα αυτός. Μπορούσε να γίνει πάμπλουτος, αλλά ο γείτονας του θα ήταν διπλάσια πλούσιος. Μπορούσε να γίνει διάσημος, αλλά η φήμη του γείτονά του θα ήταν ακόμη πιο μεγάλη. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να αντέξει το ότι αυτός που έμενε δίπλα του θα ήταν πάντα καλύτερα από αυτόν, ότι θα είχε τα διπλάσια από όσα αυτός θα είχε από τους θεούς. Ξέρετε λοιπόν τι ζήτησε. Ζήτησε να χάσει το ένα του μάτι! Έτσι ώστε ο γείτονας του να χάσει και τα δύο του μάτια.

Συμπέρασμα: Η επιθυμία για ότι έχουν οι άλλοι μας οδηγεί στην πλεονεξία, στην ζήλια, σε χαλασμένες σχέσεις. Η επιθυμία για ότι έχουν οι άλλοι και όχι εμείς μπορεί να μας οδηγήσει να παραβούμε όλες τις άλλες εντολές, για να αποκτήσουμε αυτό που μας λείπει.

Ποιο είναι λοιπόν το αντίδοτο; Πως μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτόν τον πειρασμό; Πως μπορούμε να είμαστε πιστοί στον Θεό στην 10^η εντολή;        

Αν είσαι του Χριστού και το Πνεύμα του Χριστού κατοικεί μέσα σου, τότε μπορείς να κάνεις κάτι.

1) Σε κάθε σκέψη ζήλιας, για τον διπλανό σου χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού, όπως ο Χριστός στην έρημο.

Φιλιπ.β:3, «μην πράττετε μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας  εαυτών».

Κοίτα λοιπόν τα αδέλφια σου εδώ μέσα και να θεωρείς πως έχουν πιο πολλές δυνατότητες από εσένα. Η ταπείνωση είναι το αντίδοτο της ζήλιας πολλές φορές.

2) Σε κάθε σκέψη πλεονεξίας, να αποκτήσουμε όλο και πιο πολλά, προσευχήσου και χρησιμοποίησε το

Ματθ.ς:33, «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή».

Θέλεις να αποκτήσεις πιο πολλά. Καλύτερα απόκτησε αυτό που θα πάρεις μαζί σου στον ουρανό και θα μείνει αιώνια:

Ματθ.ς:19-21 «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας».

Η μόνη λύση για την επιθυμία, είναι όχι να μην επιθυμώ, αλλά να επιθυμώ τα σωστά πράγματα. ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ. Η ζωή μας με κάτι θα είναι γεμάτη. Ας είναι γεμάτη με τα όνειρα και τις επιδιώξεις που ο Θεός έχει για την ζωή μας.

Ο Χριστός είπε, «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σε μένα δε θα πεινάσει, κι όποιος πιστεύει σε μένα δεν θα διψάσει ποτέ.» Μην διψάς για αυτά που έχει ο άλλος και όχι εσύ. Μπορεί για αυτά που έχει να χάσει την ψυχή του. Άσε τον Χριστό να σε χορτάσει και να σου πει τι να επιθυμείς. Με το Χριστό μόνο είμαστε πραγματικά αυτάρκεις και βαθιά ικανοποιημένοι.