Ο λόγος του Θεού, αναφερόμενος στην φύση του Θεού, λέει ότι
είναι ΕΙΣ και ΜΟΝΟΣ.
Δευτ.ς:4 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις
Κύριος.
Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ,
κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,
Το λεξικό του Σταματάκου αναφέρει:
Ησ.λζ:16 Κύριε των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο
καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των
βασιλείων της γής· συ έκαμες τον ουρανόν και την γην.
Νεεμ.θ:6 Συ αυτός είσαι Κύριος μόνος· συ
εποίησας τον ουρανόν, τους ουρανούς των ουρανών, και πάσαν την στρατιάν αυτών,
την γην και πάντα τα επ' αυτής, τας θαλάσσας και πάντα τα εν αυταίς, και συ
ζωοποιείς πάντα ταύτα· και σε προσκυνούσιν αι στρατιαί των ουρανών.
Β’ Βασ.ιθ:15,19 Και προσηυχήθη ενώπιον του Κυρίου ο Εζεκίας,
λέγων, Κύριε Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο
Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής· ….. τώρα λοιπόν, Κύριε Θεέ
ημών, σώσον ημάς, δέομαι, εκ της χειρός αυτού· διά να γνωρίσωσι πάντα τα
βασίλεια της γης, ότι συ είσαι Κύριος ο Θεός, ο μόνος.
Ιωάν.ε:44 Πως δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες
λαμβάνετε δόξαν ο εις παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του
μόνου Θεού;
Δευτ.δ:35 εις σε εδείχθη τούτο, διά να γνωρίσης ότι ο
Κύριος, αυτός είναι ο Θεός· δεν είναι άλλος εκτός αυτού.
Δευτ.λβ:39 Ίδετε τώρα ότι εγώ, εγώ είμαι, και δεν
είναι Θεός πλην εμού· εγώ θανατόνω και ζωοποιώ· εγώ πληγόνω και ιατρεύω· και
δεν υπάρχει ο ελευθερών εκ της χειρός μου.
Β’ Σαμ.ζ:22 Διά τούτο μέγας είσαι, Κύριε Θεέ· διότι δεν
είναι όμοιός σου· ουδέ είναι Θεός εκτός σου, κατά πάντα όσα ηκούσαμεν με τα ώτα
ημών.
Ψαλμ.πγ:18 και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το
όνομα είναι Κύριος, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.
Ψαλ.πς:10 διότι μέγας είσαι και κάμνεις θαυμάσια· συ
είσαι Θεός μόνος.
Ησ.μγ:10-12 Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και
ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, διά να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και
να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει
υπάρχει μετ' εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος· και εκτός εμού σωτήρ δεν
υπάρχει. Εγώ ανήγγειλα και έσωσα και έδειξα· και δεν εστάθη εις εσάς ξένος
θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και εγώ ο Θεός.
«δεν υπήρξεν»: ακυρώνει
την προΰπαρξη
«ουδέ θέλει υπάρχει μετ' εμέ»:
ακυρώνει την δημιουργία
Ησ.μδ:6 Ούτω λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ και
ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων· Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος·
και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός.
Ησ.μδ:8 Μη φοβείσθε μηδέ τρομάζετε· έκτοτε δεν σε
έκαμα να ακούσης και ανήγγειλα τούτο; σεις είσθε μάλιστα μάρτυρές μου· εκτός
εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος· δεν γνωρίζω ουδένα.
Ησ.μδ:24 Ούτω λέγει ο Κύριος, όστις σε ελύτρωσε και
σε έπλασεν εκ κοιλίας· Εγώ είμαι ο Κύριος ο ποιήσας τα πάντα· ο μόνος εκτείνας
τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ' εμαυτού·
Ησ.με:5,6 Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν είναι άλλος· δεν
υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, διά να
γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει
ουδείς· εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος·
Ησ.με:18 Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους
ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός
εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ' έπλασεν αυτήν διά να
κατοικήται· Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος.
Ησ.με:21-23 Απαγγείλατε και φέρετε αυτούς πλησίον·
μάλιστα, ας συμβουλευθώσιν ομού· τις ανήγγειλε τούτο απ' αρχής; τις εφανέρωσε
τούτο εξ εκείνου του καιρού; ουχί εγώ ο Κύριος; και δεν υπάρχει εκτός εμού
άλλος Θεός· Θεός δίκαιος και Σωτήρ· δεν υπάρχει εκτός εμού. Εις εμέ βλέψατε και
σώθητε, πάντα τα πέρατα της γής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος. Ώμοσα
εις εμαυτόν· ο λόγος εξήλθεν εκ του στόματός μου εν δικαιοσύνη και δεν θέλει
επιστραφή, Ότι παν γόνυ θέλει κάμψει εις εμέ, πάσα γλώσσα θέλει ομνύει εις εμέ.
Ησ.μς:9 Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ' αρχής· διότι
εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός και ουδείς όμοιός μου·
Ησ.μη:12 Ακουσόν μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον
εγώ εκάλεσα· εγώ αυτός είμαι· εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος.
Ζαχ.ιδ:9 Και ο Κύριος θέλει είσθαι βασιλεύς εφ' όλην
την γήν· εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Κύριος εις και το όνομα αυτού εν.
Μαλ.β:10 Δεν είναι εις ο πατήρ πάντων ημών; δεν
έπλασεν ημάς εις Θεός; διά τι δολιευόμεθα έκαστος κατά του αδελφού αυτού,
βεβηλούντες την διαθήκην των πατέρων ημών;
Γαλ.γ:20 ο δε μεσίτης δεν είναι ενός, ο Θεός όμως
είναι εις.
Εφεσ.δ:4-6 Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και
προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν
βάπτισμα· εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και διά πάντων και εν
πάσιν υμίν. Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος
Ιησούς Χριστός,
Α’ Τιμ.β:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού
και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Γιατί ο Θεός να
επιμένει τόσο πολύ με τόσες διακηρύξεις; Μια δεν ήταν αρκετή;
Πρέπει να μπούμε στο φρόνημα των μαθητών του Χριστού, που
ήταν Εβραίοι και πίστευαν στον ΕΝΑ Πατέρα Θεό.
Γνώρισαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, γεύτηκαν το Άγιο Πνεύμα και
παρόλα αυτά συνέχισαν να πιστεύουν στον ίδιο, τον ΕΝΑ Θεό της Παλαιάς Διαθήκης.
Δεν βλέπουμε καμία αντίδραση, ή προσπάθεια επεξήγησης, πως ο μονοπρόσωπος Θεός
της Παλαιάς Διαθήκης, τώρα, στην Καινή Διαθήκη, έχει τρία πρόσωπα. Οι μαθητές
του Χριστού, για 3 αιώνες, ούτε κατά διάνοια πίστευαν κάτι τέτοιο και γι’ αυτό
δεν ενοχλήθηκαν. Κάποιοι, βέβαια, ενοχλήθηκαν και γι’ αυτό σταύρωσαν τον Χριστό,
επειδή τους έλεγε ότι είναι ο Πατέρας!!
Αυτός ο ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ, ο ΜΟΝΟΣ ΘΕΟΣ, ο ΠΑΤΕΡΑΣ, στο πλήρωμα των
καιρών γέννησε τον Γιο Του διά μέσου της Μαριάμ.
Γαλ.δ:4 ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου,
εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις
τον νόμον,
Λουκ.β:21 Και ότε επληρώθησαν αι οκτώ ημέραι διά να
περιτέμωσι το παιδίον, εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το ονομασθέν υπό του
αγγέλου πριν συλληφθή εν τη κοιλία.
Άρα, συνελήφθη εν τη κοιλία!
Ο Θεός δεν γέννησε κανέναν άλλο άνθρωπο εκτός από τον Ιησού
και γι’ αυτό ονομάστηκε «μονογενής».
Έχουμε λοιπόν μια φυσική γέννηση, ενός φυσικού ανθρώπου, που
ο πατέρας του δεν είναι άνθρωπος, αλλά ο Ίδιος ο Θεός.
Λουκ.α:35,36 Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν·
Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει·
διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού. και ιδού, Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβεν υιόν εις το
γήρας αυτής, και ούτος είναι μην έκτος εις αυτήν την καλουμένην στείραν·
Ο Ιησούς λοιπόν, ήταν ένας κανονικός άνθρωπος:
Α’ Τιμ.β:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού
και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Ρωμ.ε:15 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και
το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ
περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου
Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς.
Α’ Κορ.ιε:21 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου,
ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
Α’ Κορ. 15:45-47 Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος
άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. Πλην
ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωϊκόν, έπειτα το πνευματικόν. Ο πρώτος
άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.
Εβρ.ε:8 καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων
έπαθε,
Εβρ.β:16-18 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν,
αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους
αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά
να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε
πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Εβρ.δ:15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να
συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα
ημών χωρίς αμαρτίας.
Δεν χρησιμοποιήθηκε απλά η κοιλιά της Μαριάμ, γιατί τότε πως
θα ήταν από τους πατέρες:
Ρωμ.θ:5 …των οποίων είναι οι πατέρες, και εκ των
οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις
τους αιώνας· αμήν.
Ιωάν.α:1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν
θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.
Αν ήταν «πλησίον» ή «ενώπιον» του Θεού, έχουμε δύο
ξεχωριστές οντότητες.
Αν είναι «ομοούσιος» (αντιγραφικό), αφού η ουσία του Πατέρα
είναι Πνεύμα, θα έχουμε δύο πνεύματα!
Ιωάν.δ:24 Ο Θεός είναι Πνεύμα…..
Εφεσ.δ:4 Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και
προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας·
Η λέξη «Λόγος», έχει την έννοια του έναρθρου λόγου, ή της
προφορικής έκφρασης, της λογικής σκέψης, καθώς και την έννοια του σκοπού, της
ενδιάθετης σκέψης, ή πρόθεσης.
Σημαίνει την έκφραση ή το σχέδιο το οποίο υπάρχει μέσα στο
νου αυτού που μιλάει - όπως ένα θεατρικό έργο υπάρχει μέσα στο νου του συγγραφέα.
Μπορεί ακόμα να σημαίνει τη σκέψη που προφέρεται ή εκφράζεται με οποιοδήποτε
τρόπο, καθώς ένα θεατρικό έργο διαδραματίζεται πάνω στη σκηνή.
Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έβαλε σε ενέργεια
αυτό το σχέδιο. Έδωσε σάρκα και οστά στο σχέδιό Του με τη μορφή του ανθρώπου
Ιησού Χριστού. Ο Λόγος είναι η έκφραση του Θεού. Ο Λόγος είναι «ο Θεός που
εκφράζει τον εαυτό Του». Ο Λόγος ήταν «το μέσο της αποκάλυψης του Θεού». Αυτή η
σκέψη αναπτύσσεται περισσότερο στο εδάφιο 14, όπου λέει ότι ο Λόγος που έγινε
σάρκα είχε τη δόξα «ως μονογενούς παρά
του Πατρός» και στο εδάφιο 18, που λέει ότι ο Υιός φανέρωσε τον Πατέρα.
Ένας λόγος λοιπόν, είναι πάντοτε η έκφραση μιας σκέψης. Ο
Ιησούς Χριστός είναι η τέλεια έκφραση της σκέψης του Θεού για τον άνθρωπο.
Πουθενά μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, δεν βλέπουμε να
υπαινίσσεται μια δεύτερη προσωπικότητα ή δεύτερη θεότητα, ξεχωριστή από τον
Πατέρα.
Είναι αλήθεια ότι την εποχή που ο Κύριος ενέπνευσε τον
Ιωάννη να γράψει το Ευαγγέλιο, ο όρος «λόγος» ήταν ήδη στο προσκήνιο της
ειδωλολατρικής φιλοσοφίας. Στον όρο αυτό είχαν αποδώσει μυστικές και απόκρυφες
έννοιες, οι οποίες είχαν φυσικά ξεπηδήσει από τις διάνοιες των τότε φιλοσόφων
του κόσμου, οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με το φρόνημα και το Πνεύμα του
Θεού. Οι μεν έβλεπαν σε πολλές διαφορετικές θεότητες, ο δε λόγος του Θεού
διακήρυττε μία και μόνη.
Ποιος έκανε τον
κόσμο;
Είδαμε ότι οι ειδωλολάτρες και οι φιλόσοφοι είχαν χωρίσει
την θεότητα. Ξεχώρισαν τον Λόγο από τον Πατέρα και τον έκαναν μια άλλη
προσωπικότητα, μια άλλη υπόσταση. Αυτή η νοοτροπία (ζύμη) μπήκε δυστυχώς μέσα
στην εκκλησία και….
…άρχισαν να χρησιμοποιούν εδάφια για να πουν ότι ο Πατέρας
σχεδίασε και ο Υιός δημιούργησε:
Ιωάν.α:3 Πάντα δι' αυτού
έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν.
Εβρ.α:2 εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε
προς ημάς διά του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι' ου έκαμε και
τους αιώνας·
Α’ Κορ.η:6 αλλ' εις ημάς είναι εις Θεός ο Πατήρ, εξ ου
τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ου τα πάντα
και ημείς δι' αυτού.
ΟΜΩΣ:
Ησ.μη:12,13 Ακουσόν μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον
εγώ εκάλεσα· εγώ αυτός είμαι· εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος. Και η χειρ μου
εθεμελίωσε την γην και η δεξιά μου εμέτρησε με σπιθαμήν τους ουρανούς· όταν
καλώ αυτούς, παρίστανται ομού.
Ησ.μδ:24 Ούτω λέγει ο Κύριος, όστις σε ελύτρωσε και
σε έπλασεν εκ κοιλίας· Εγώ είμαι ο Κύριος ο ποιήσας τα πάντα· ο μόνος εκτείνας
τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ' εμαυτού·
Ιώβ θ:8 Αυτός μόνος εκτείνει τους ουρανούς και πατεί
επί τα ύψη της θαλάσσης.
Ψαλμ.ρδ
Ιερεμ.κζ:5 Εγώ έκαμον την
γην, τον άνθρωπον και τα ζώα τα επί προσώπου της γης, διά της δυνάμεώς μου της
μεγάλης και διά του βραχίονός μου του εξηπλωμένου· και έδωκα αυτήν εις όντινα
ηυδόκησα.
Ησ.με:5-7 Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν είναι άλλος· δεν
υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, διά να
γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει
ουδείς· εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος· ο κατασκευάσας το φως και
ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν· εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα
ταύτα.
Ησ.με:12 Εγώ έκτισα την γην και εποίησα άνθρωπον επ'
αυτής· εγώ διά των χειρών μου εξέτεινα τους ουρανούς και έδωκα διαταγάς εις
πάσαν την στρατιάν αυτών.
Ησ.με:18 Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους
ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός
εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ' έπλασεν αυτήν διά να
κατοικήται· Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος.
Ησ.να:13 και ελησμόνησας Κύριον τον Ποιητήν σου, τον
εκτείναντα τους ουρανούς και θεμελιώσαντα την γήν· και εφοβείσο πάντοτε καθ'
ημέραν την οργήν του καταθλίβοντός σε, ως εάν ήτο έτοιμος να καταστρέψη; και
που είναι τώρα η οργή του καταθλίβοντος;
Ησ.μβ:5-8 Ούτω λέγει ο Θεός ο Κύριος, ο ποιήσας τους
ουρανούς και εκτείνας αυτούς· ο στερεώσας την γην και τα γεννώμενα εξ αυτής· ο
διδούς πνοήν εις τον λαόν τον επ' αυτής και πνεύμα εις τους περιπατούντας επ'
αυτής· Εγώ ο Κύριος σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρα σου και
θέλω σε φυλάττει και θέλω σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών· διά
να ανοίξης τους οφθαλμούς των τυφλών, να εκβάλης τους δεσμίους εκ των δεσμών,
τους καθημένους εν σκότει εκ του οίκου της φυλακής. Εγώ είμαι ο Κύριος· τούτο
είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν
μου εις τα γλυπτά.
Ιερ.ι:10-12 Αλλ' ο Κύριος είναι Θεός αληθινός, είναι
Θεός ζων και βασιλεύς αιώνιος· εν τη οργή αυτού η γη θέλει σεισθή και τα έθνη
δεν θέλουσιν ανθέξει εις την αγανάκτησιν αυτού. Ούτω θέλετε ειπεί προς αυτούς·
οι θεοί, οίτινες δεν έκαμον τον ουρανόν και την γην, θέλουσιν αφανισθή από της
γης και υποκάτωθεν του ουρανού τούτου. Αυτός εποίησε την γην διά της δυνάμεως
αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού, και εξέτεινε τους ουρανούς
εν τη συνέσει αυτού.
Ιερ.να:15 Αυτός εποίησε την γην εν τη δυνάμει αυτού,
εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη
συνέσει αυτού.
Άμ.ε:8 εκζητήσατε τον ποιούντα την Πλειάδα και τον
Ωρίωνα και μετατρέποντα την σκιάν του θανάτου εις αυγήν και σκοτίζοντα την
ημέραν εις νύκτα, τον προσκαλούντα τα ύδατα της θαλάσσης και εκχέοντα αυτά επί
το πρόσωπον της γής· Κύριος είναι το όνομα αυτού·
Ζαχ.ιβ:1 Το φορτίον του λόγου του Κυρίου περί του
Ισραήλ. Ούτω λέγει Κύριος, ο εκτείνων τους ουρανούς και θεμελιών την γην και
μορφόνων το πνεύμα του ανθρώπου εντός αυτού·
Πράξ.δ:24 Οι δε ακούσαντες, ομοθυμαδόν ύψωσαν την
φωνήν προς τον Θεόν και είπον· Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον
ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς,
Αποκ.δ:11 Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και
την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου
υπάρχουσι και εκτίσθησαν.
Αποκ.ι:6 και ώμοσεν εις τον ζώντα εις τους αιώνας των
αιώνων, όστις έκτισε τον ουρανόν και τα εν αυτώ, και την γην και τα εν αυτή και
την θάλασσαν και τα εν αυτή, ότι καιρός δεν θέλει είσθαι έτι,
Εβρ.γ:4 Διότι πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινός, ο
δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός.
Πράξ.ζ:50 Η χειρ μου δεν έκαμε ταύτα πάντα;
Πράξ.ιδ:15 και λέγοντες· Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και
ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε
από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την
γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς·
Πράξ.ιζ:24 Ο Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα
εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις
ναοίς,
Εβρ.α:10 καί· Συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην
εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί·
Πως έγινε ο
κόσμος;
Ψαλμ.λγ:6-9 Με τον λόγον του Κυρίου έγειναν οι ουρανοί,
και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών. Συνήγαγεν ως σωρόν
τα ύδατα της θαλάσσης· έβαλεν εις αποθήκας τας αβύσσους. Ας φοβηθή τον Κύριον
πάσα η γή· ας τρομάξωσιν απ' αυτού πάντες οι κάτοικοι της οικουμένης. Διότι
αυτός είπε, και έγεινεν· αυτός προσέταξε, και εστερεώθη.
Με τον λόγο, την πνοή του
στόματός Του! Δεν χρειάζεται βοήθεια, είναι Παντοδύναμος.
Ο Λόγος του Θεού, η
ενέργεια της δημιουργίας, είναι μια ιδιότητα του Πατέρα που έχει την έδρα της
μέσα και όχι έξω από Αυτόν!
Β’ Πέτρ.γ:5 Διότι εκουσίως αγνοούσι τούτο, ότι με τον
λόγον του Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι και η γη συνεστώσα εξ ύδατος και δι'
ύδατος,
Γέν.α:3, 6, 9, 11,
14, 20, 24, 26 «Και είπεν ο Θεός»
Εβρ.ια:3 Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι
θεοῦ εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι.
Εβρ.α:1,2 Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς
λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις. ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν
ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας·
Ο Υιός είναι το «ρήμα» του Θεού. Είναι ο Λόγος που έγινε
σάρκα (Ιωάν.α:1-3, & 14).
Το «ρήμα» δεν είναι κάτι ξεχωριστό από τον Πατέρα, είναι
ιδιότητα του Πατέρα και πηγάζει από μέσα Του. Σαν ενέργεια δημιουργίας που
είναι, εξωτερικεύεται από τον Πατέρα για να επιστρέψει ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!
Κολ.α:14-19 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν, τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν·
ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ὅτι ἐν
αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα,
εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἄρχαι εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς
αὐτὸν ἔκτισται· καὶ αὐτός ἐστιν πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν, καὶ
αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν [ἡ] ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα
γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων, ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα
κατοικῆσαι.
Τα εδάφια αυτά αναφέρονται στον υποτιθέμενο «θεό υιό» ή στον
άνθρωπο Ιησού Χριστό;
εἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου:
ο όρος «εικόνα» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση.
πρωτότοκος: Ο Θεός
γεννά, δεν γεννιέται.
Αποκ.ιγ:8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες
ἐπὶ τῆς γῆς, οὗ οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου
τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Που εσφάγη το αρνίο «από καταβολής κόσμου»; Μα, φυσικά στον
Λόγο, στη σκέψη του Θεού. Γι’ αυτό η Γραφή λέει ότι ήταν (Α’ Πέτρ.α:20) προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου
φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς.
«πρωτότοκος ἐκ τῶν
νεκρῶν»: πέθανε ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός.
«ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν
αὐτὸς πρωτεύων»: «Θα γίνει», που σημαίνει ότι δεν ήταν και πρόκειται να
γίνει. Όμως, ο Θεός είναι το Α και το Ω!
Άρα, ο Παύλος μας μιλάει για τον άνθρωπο Ιησού Χριστό μέσα
στην πρόθεση του Θεού.
«ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ
πάντα»: μέσα στον Λόγο Του.
Ο Ιησούς Χριστός είναι το κέντρο της καρδιάς του Θεού για
τον άνθρωπο, αλλά και όλη τη δημιουργία.
Πράξ.β:34 οὐ γὰρ Δαυὶδ ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς λέγει δὲ
αὐτὸς· εἶπεν κύριος τῷ κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου,
Ψαλμ.ρι:1 «Ψαλμός του Δαβίδ.» Είπεν ο Κύριος προς τον
Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των
ποδών σου. Εδώ, μιλάει ο Πατέρας στον Υιό.
Α’ Κορ.ιε:28 Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε
και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να
ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.
Ο «θεός υιός» θα υποταχθεί στον Πατέρα; Θεός επί θεού; Που
είναι το 3ο πρόσωπο;
Αν δεν δεχτείς ότι ο Πατέρας κατοικεί πλήρως μέσα στον Υιό,
δεν μπορείς όταν έχεις τον Υιό, να έχεις και τον Πατέρα (Α’ Ιωάν.β:23 & Β’
Ιωάν.α:9)! Λατρεύοντας τον Υιό, να λατρεύεις και τον Πατέρα.
Αν το ένα πρόσωπο από τα τρία άλλαξε και έγινε άνθρωπος (ο
Θεός δεν αλλοιώνεται), για το διάστημα που ο Κύριος ήταν στην γη, ο Θεός θα
πρέπει να μην ήταν άπειρος, ούτε και πλήρωμα, πράγμα άτοπο!
Εφεσ.α:3-5 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά
Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι
και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού
Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,
Αν ο Χριστός δεν ήταν ακριβώς όπως εμείς, δεν θα
μπορούσε να μας εξαγοράσει, γιατί άνθρωπος αμάρτησε και άνθρωπος έπρεπε να
πεθάνει. Εμείς δεν υπήρξαμε ποτέ «θείες οντότητες»!
