ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ
Είναι απαραίτητο για την εκπαίδευση των παιδιών να αμείβουμε
την υπακοή και να τιμωρούμε την ανυπακοή. Πρέπει να μάθουν ότι η εργατικότητα,
η τιμιότητα, και ο σεβασμός για την εξουσία οδηγούν σε μια πετυχημένη ζωή.
Γαλ.ς:7 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή
ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει·
Για να διδάξετε αυτή την αλήθεια πρέπει να αναθέσετε στα
παιδιά ορισμένα καθήκοντα και να θέσετε τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται μέσα
στο σπίτι σας. Το κάθε παιδί πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο πεδίο δράσης, και
να απολαμβάνει ορισμένα προνόμια μόνο όταν ζει σύμφωνα με τους κανονισμούς του
σπιτιού και εκτελεί τα καθήκοντα που του αναθέτουν.
Η οικογένεια πρέπει να ορίσει ποινές για τιμωρία όταν κάποιο
παιδί δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Τα παιδιά χρειάζονται καθημερινά
κάτι χειροπιαστό που να τους θυμίζει ότι η καλή συμπεριφορά έχει ποθητά αποτελέσματα
ενώ η κακή δυσάρεστες συνέπειες. Πρέπει να μάθουν την αλήθεια νωρίς ότι οι εργατικοί
άνθρωποι, οι νομοταγείς, οι θεοφοβούμενοι βρίσκουν πραγματική ευτυχία περισσότερη
από εκείνους που είναι τεμπέληδες, παράνομοι, ή χωρίς φόβο Θεού.
Το παιδί ακόμα πρέπει να διδαχτεί ότι σαν μέλος της οικογένειας
θα κληθεί μερικές φορές να κάνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα του καθήκοντα. Κι
ούτε χρειάζεται να παίρνει χρήματα για τέτοιες μικροδουλειές. Καθώς θα
μεγαλώνει, θα διαπιστώνει ότι πολλοί όχι τίμιοι άνθρωποι και φυγόπονοι φαίνεται
να ευημερούν, ενώ μερικές φορές άνθρωποι τίμιοι και θεοσεβείς παραμένουν
φτωχοί. Τότε θα καταλάβει άτι αυτές οι καταστάσεις αληθεύουν γιατί η ανθρωπότητα
είναι αμαρτωλή, αλλά ο Θεός μας θέλει να είμαστε στο δρόμο της πιστότητας και
της ευσέβειας.
Ο Κύριος έκανε χρήση της αρχής των αμοιβών και των ποινών με
τον Ισραήλ που ήταν κάτω από το Νόμο. Υποσχέθηκε φυσικές ευλογίες για την υπακοή
και ποινές για την ανυπακοή, και κράτησε την υπόσχεσή Του. Ο Παύλος λέει ότι αυτό
το σύστημα «έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν» (Γαλ.γ:24). Η λέξη
«παιδαγωγός» αναφέρεται σ’ αυτόν που πειθαρχεί το παιδί και δείχνει έτσι ότι ο Θεός
εργάστηκε με τον Ισραήλ ακριβώς όπως εμείς όταν εκπαιδεύουμε μικρά παιδιά.
Σήμερα εργάζεται με την Εκκλησία όπως εμείς με τους μεγάλους και περιμένει απ’ τους
δικούς Του να δουν το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της υπακοής και της παρακοής. Δεν
πρέπει όμως να ξεχνάμε ποτέ ότι οι αμοιβές και οι ποινές είναι απαραίτητες για
κάθε παιδί.
Μητέρες και πατέρες, προσεύχεστε για τα παιδιά σας, να τα
πειθαρχείτε, διδάξτε τα να είναι υπεύθυνοι πολίτες, και πάνω απ’ όλα ετοιμάζετε
τα για τον ουρανό. Τα πιο πολλά παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σ’ ένα σπίτι
θεοφοβούμενο δέχονται το Χριστό σε μικρή ηλικία και ποτέ δε δοκιμάζουν τις
πίκρες της αμαρτωλής ζωής. Μερικά μπορεί να λοξοδρομήσουν για λίγο, αλλά δεν
υποτιμούν την αξία της Χριστιανικής παιδείας που είχαν κάποτε, ούτε και τη
δύναμη των προσευχών σας.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να γίνουν ένα καλό παράδειγμα για
τα παιδιά τους βάζοντας σε πράξη την πίστη τους. Τη δύναμη του παραδείγματος
μπορούμε να τη δούμε από μια ιστορία ενός παιδιού που τον έλεγαν Γιάννη. Όταν
ήταν 14 ετών, ο πατέρας ήρθε σπίτι κάποια μέρα και ο Γιάννης τον άκουσε που
έλεγε ενθουσιασμένος: «Τα κατάφερα και σήμερα να γλυτώσω τον υπάλληλο που δεν
τον έχω ασφαλισμένο στο Ι.Κ.Α. από τον έλεγχο που έγινε. Είπα πως είναι
συγγενής μου και με βοηθάει». Ύστερα από ένα χρόνο ο Γιάννης ήταν με την μητέρα
του που καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό τους το χτύπησε σ’ ένα δέντρο, «θα πούμε πως
μας το χτύπησαν ενώ ήταν παρκαρισμένο στην αγορά», είπε, «για να μπορέσουμε να επανορθώσουμε
τη ζημιά απ’ την ασφάλεια».
Στην ηλικία των 16 ετών άκουσε τον παππού του που
νοσταλγούσε τον παλιό καλό καιρό που έβγαζε 500.000 δραχμές απ’ τη μαύρη αγορά
που έκανε με τα αυτοκίνητα. Εκείνη την ίδια νύκτα άκουσε το θείο του που έλεγε με
καμάρι: «Δεν δήλωσα όλα τα έσοδά μου στη Φορολογική μου δήλωση. Δεν το ήξερα πως
θ’ αφήσω την Εφορία να μου πάρει τα χρήματά μου». Όταν ο Γιάννης έγινε 18 ετών,
οι δικοί του έκαναν τα αδύνατα δυνατά με εικονικά χαρτιά απορίας για να του εξασφαλίσουν
υποτροφία σ’ ένα καλό σχολείο.
Ο νεαρός σπουδαστής τα βρήκε σκούρα στις εξετάσεις
κι έτσι αγόρασε τα θέματα. Τον έπιασαν όμως και τον απέβαλαν από το σχολείο. Όταν
πήγε σπίτι του, η μητέρα του ξέσπασε σε κλάματα κι έλεγε: «Πώς μας το έκανες
αυτό; Πώς έκανες τέτοια απάτη; Έτσι σου διδάξαμε;» Αυτό ακριβώς είχε συμβεί. Όλοι
γύρω του ζούσαν με το ψέμα, κι ο Γιάννης ακολούθησε το παράδειγμά τους.
