Ευτυχισμένη οικογένεια (9)

Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΖΩΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Μην ξεχνάτε ποτέ ότι τα παιδιά επηρεάζονται πάρα πολύ από τη ζωή των γονέων τους. Το παράδειγμα του πατέρα και της μητέρας θα κάνει πιο βαθιά εντύπωση στο παιδί από την τιμωρία, τη συμβουλή, ή τη διδασκαλία.

Πιστότητα

Οι γονείς που θέλουν τα παιδιά τους να περπατούν στο δρόμο του Θεού πρέπει οι ίδιοι να ζουν με πιστότητα στα πνευματικά θέματα. Αν τα παιδιά μεγαλώνουν σ’ ένα σπίτι που ο καθένας πηγαίνει όποτε θέλει στην εκκλησία, που σπάνια ή καθόλου δεν έχουν οικογενειακή λατρεία, και δεν προσφέρουν τακτικά για το έργο, θα νομίζουν ότι η αφιέρωση στο Χριστό είναι δευτερεύον θέμα. Θα σχηματίσουν την ιδέα ότι ο άνθρωπος ζητάει το Θεό μόνο όταν βολεύει η όταν αντιμετωπίζει κάποια επείγουσα ανάγκη.

Ευτυχισμένη οικογένεια (8)

ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ

Είναι απαραίτητο για την εκπαίδευση των παιδιών να αμείβουμε την υπακοή και να τιμωρούμε την ανυπακοή. Πρέπει να μάθουν ότι η εργατικότητα, η τιμιότητα, και ο σεβασμός για την εξουσία οδηγούν σε μια πετυχημένη ζωή.

Γαλ.ς:7 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει·

Για να διδάξετε αυτή την αλήθεια πρέπει να αναθέσετε στα παιδιά ορισμένα καθήκοντα και να θέσετε τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται μέσα στο σπίτι σας. Το κάθε παιδί πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο πεδίο δράσης, και να απολαμβάνει ορισμένα προνόμια μόνο όταν ζει σύμφωνα με τους κανονισμούς του σπιτιού και εκτελεί τα καθήκοντα που του αναθέτουν.

«Σεαυτόν παρεχόμενος τύπον»

«Τους νεωτέρους ωσαύτως παρακάλει σωφρονείν περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τύπον καλών έργων εν τη διδασκαλία αδιαφθορίαν, σεμνότητα, λόγον υγιή, ακατάγνωστον, ίνα ο εξ εναντίας εντραπή μηδέν έχων περί ημών λέγειν φαύλον» (Τίτο β:6-8)

Στα ήδη αρκετά χρόνια που ζούμε κάτω από το φως του Ευαγγελίου μέσα στη χριστιανική αδελφότητα – και λέγοντας «χριστιανική» εννοούμε όχι εκείνη που έχει το όνομα αλλά εκείνη που θέλει και φροντίζει να έχει και τη χάρη – συχνά συναντήσαμε ανθρώπους πρόθυμους να μας διδάξουν και να μας δείξουν το σωστό δρόμο και τρόπο της χριστιανικής ζωής και πίστης.

Μάλιστα, για να είμαστε όσο το δυνατόν δίκαιοι, πρέπει να ομολογηθεί ότι πολλά καλά και σωστά πράγματα μάθαμε από διάφορους, για τα οποία είμαστε υπόχρεοι πρώτα στο Θεό και ύστερα σ’ αυτούς που σαν εργαλεία Του πολύτιμα βρέθηκαν στο δρόμο μας και χρησιμοποιήθηκαν απ’ Αυτόν.

«Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ»

Κάτω από τον παραπάνω τίτλο, γράφτηκαν πολλές βιογραφίες και δόθηκαν πολλά πορτραίτα του Κυρίου. Θα ρωτήσεις, ποιο είναι το πιο αυθεντικό. Ποιά έκδοση, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ποια «Ζωή του Ιησού», αν προσφέρουμε στους ανθρώπους, θα τους δώσουμε ένα γνήσιο Χριστό. Ο Παύλος στη Β’ Κορ.ς:7-11, μας δίνει την απάντηση και την προτροπή. Η πιο γνήσια κι αποτελεσματική «Ζωή του Ιησού» πού μπορούμε να προσφέρουμε - και οφείλουμε - στους ανθρώπους, είναι... «Η ζωή του Ιησού εν τη θνητή σαρκί ημών» (έδ.10). Ας την πλησιάσουμε, με ευλάβεια. Η ζωή του Ιησού, ήταν:

Τα ίχνη της ζωής μας

«Αγαπητέ, κατά πάντα εύχομαι να ευοδούσαι και να υγιαίνης, καθώς ευοδούται η ψυχή σου. Διότι εχάρην κατά πολλά ότι έρχονται αδελφοί και μαρτυρούσιν εις την αλήθειάν σου, καθώς συ περιπατείς εν τη αληθεία. Μεγαλητέραν χαράν δεν έχω παρά τούτο, να ακούω ότι τα τέκνα μου περιπατούσιν εν τη αληθεία». (Γ’ Ιωάννου 2-4). 

Τα “ίχνη” που οι άνθρωποι αφήνουμε σ’ αυτό τον κόσμο, συνήθως διαρκούν ελάχιστα, – όπως τα βήματα στην άμμο ή στο χιόνι. 

Όλοι κάνουμε λάθη!

 

Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά κηρύγματα έχουν γίνει για το βασιλιά Δαβίδ, και συγκεκριμένα σχετικά με τη μεγάλη αμαρτία του. Τι γίνεται όμως με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αμαρτίας; Υπάρχουν διδάγματα που μπορούμε να μάθουμε πέρα από τα προφανή; Μπορούν αυτά που συνέβησαν στη ζωή του Δαβίδ να οδηγήσουν τη ζωή μας;

Ο δούλος

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη ντροπή που αισθάνθηκα όταν κατάλαβα ότι ήταν ο Ιησούς Αυτός που μου έπλυνε τα πόδια.

Ήμασταν όλοι μαζεμένοι και λογομαχούσαμε σχετικά με το ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανάμεσά μας και με σθένος υπερασπιζόμασταν το δικαίωμά να έχουμε την καλύτερη θέση στην ερχόμενη βασιλεία. Όταν κάποιος ήρθε μπουσουλώντας στο πάτωμα για να μου πλύνει τα πόδια, δεν έδωσα και τόση σημασία, αλαζονεύτηκα ότι θα ήταν ο υπηρέτης του σπιτιού.

ΘΕΟΤΗΤΑ - 05 Ο Γιος του Θεού (2)

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι».  

ΑΓΙΟ ΣΩΜΑ - Γιατί έπρεπε ο Χριστός να είναι τέλειος άνθρωπος;

Όταν ο απόστολος Ιωάννης έγραψε την πρώτη επιστολή του, υπήρχε μια διδασκαλία που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή η οποία πρέσβευε πως ο Χριστός δεν ήταν άνθρωπος.

Η αίρεση αυτή ονομαζόταν «δοκητισμός». Έρχεται από  τη λέξη «δοκέω» που στην απλή γλώσσα σημαίνει «αυτό που φαίνεται». Αυτοί λοιπόν πίστευαν πως ο Χριστός απλά φαινόταν σαν άνθρωπος, δεν ήταν πραγματικά όμως.