Ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του

Προ δε της εορτής του πάσχα εξεύρων ο Ιησούς ότι ήλθεν η ώρα αυτού διά να μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα, αγαπήσας τους ιδικούς του τους εν τω κόσμω, μέχρι τέλους ηγάπησεν αυτούς.  Και αφού έγεινε δείπνος, ο δε διάβολος είχεν ήδη βάλει εις την καρδίαν του Ιούδα Σίμωνος του Ισκαριώτου να παραδώση αυτόν, εξεύρων ο Ιησούς ότι πάντα έδωκεν εις αυτόν ο Πατήρ εις τας χείρας, και ότι από του Θεού εξήλθε και προς τον Θεόν υπάγει, εγείρεται εκ του δείπνου και εκδύεται τα ιμάτια αυτού, και λαβών προσόψιον διεζώσθη· έπειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρχισε να νίπτη τους πόδας των μαθητών και να σπογγίζη με το προσόψιον, με το οποίον ήτο διεζωσμένος.

Το ενθύμιο

Και βέβαια το έχω ακόμη. Το φυλάω σαν τα μάτια μου, σ’ αυτό εκεί το μπαούλο. Μερικές φορές, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ή τα τσουγκρίζουμε με τη γυναίκα μου, τη Μαρία, κι ακόμη όταν νιώθω καταπίεση για κάποιο λόγο, το παίρνω και το κοιτάζω. Και ξέρετε, νομίζω πως αυτό με βοηθάει.

Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε, όμως μου φαίνεται πολύ περισσότερο, έτσι δεν είναι; Δε νομίζω πως η πόλη μας θα ξαναβρεί τον εαυτό της ύστερα από τα γεγονότα εκείνης της εβδομάδας. Δεν ήταν μόνο ο σεισμός, παρότι χτύπησε μερικά κτίρια, όπως ξέρετε, μα ήταν η κατάθλιψη που, όπως φαίνεται, εγκαταστάθηκε πάνω σε όλα και όλους, την ώρα που σταύρωσαν τον Προφήτη από τη Γαλιλαία. Θυμάστε πόσο σκοτείνιασε ο ουρανός εκείνο το μεσημέρι; Σαν να είχε διαπραχθεί κάποιο τρομερό έγκλημα, που το γνώριζε ακόμη κι ο ουρανός.

Το πλύσιμο των ποδιών

Προ δε της εορτής του πάσχα εξεύρων ο Ιησούς ότι ήλθεν η ώρα αυτού διά να μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα, αγαπήσας τους ιδικούς του τους εν τω κόσμω, μέχρι τέλους ηγάπησεν αυτούς.  Και αφού έγεινε δείπνος, ο δε διάβολος είχεν ήδη βάλει εις την καρδίαν του Ιούδα Σίμωνος του Ισκαριώτου να παραδώση αυτόν, εξεύρων ο Ιησούς ότι πάντα έδωκεν εις αυτόν ο Πατήρ εις τας χείρας, και ότι από του Θεού εξήλθε και προς τον Θεόν υπάγει, εγείρεται εκ του δείπνου και εκδύεται τα ιμάτια αυτού, και λαβών προσόψιον διεζώσθη· έπειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρχισε να νίπτη τους πόδας των μαθητών και να σπογγίζη με το προσόψιον, με το οποίον ήτο διεζωσμένος. Έρχεται λοιπόν προς τον Σίμωνα Πέτρον, και λέγει προς αυτόν εκείνος· Κύριε, συ μου νίπτεις τους πόδας; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εκείνο, το οποίον εγώ κάμνω, συ δεν εξεύρεις τώρα, θέλεις όμως γνωρίσει μετά ταύτα. Λέγει προς αυτόν ο Πέτρος· Δεν θέλεις νίψει τους πόδας μου εις τον αιώνα. Απεκρίθη προς αυτόν ο Ιησούς· Εάν δεν σε νίψω, δεν έχεις μέρος μετ' εμού. Λέγει προς αυτόν ο Σίμων Πέτρος· Κύριε, μη τους πόδας μου μόνον, αλλά και τας χείρας και την κεφαλήν. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Ο λελουμένος δεν έχει χρείαν ειμή τους πόδας να νιφθή, αλλ' είναι όλος καθαρός· και σεις είσθε καθαροί, αλλ' ουχί πάντες. Διότι ήξευρεν εκείνον, όστις έμελλε να παραδώση αυτόν· διά τούτο είπε· Δεν είσθε πάντες καθαροί. Αφού λοιπόν ένιψε τους πόδας αυτών και έλαβε τα ιμάτια αυτού, καθήσας πάλιν είπε προς αυτούς· Εξεύρετε τι έκαμον εις εσάς; Σεις με φωνάζετε, Ο Διδάσκαλος και ο Κύριος, και καλώς λέγετε, διότι είμαι. Εάν λοιπόν εγώ, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, σας ένιψα τους πόδας, και σεις χρεωστείτε να νίπτητε τους πόδας αλλήλων. Διότι παράδειγμα έδωκα εις εσάς, διά να κάμνητε και σεις, καθώς εγώ έκαμον εις εσάς. Αληθώς, αληθώς σας λέγω, δεν είναι δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος ανώτερος του πέμψαντος αυτόν. Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά. Ιωάν.ιγ:1-17

Ο δούλος

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη ντροπή που αισθάνθηκα όταν κατάλαβα ότι ήταν ο Ιησούς Αυτός που μου έπλυνε τα πόδια.

Ήμασταν όλοι μαζεμένοι και λογομαχούσαμε σχετικά με το ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανάμεσά μας και με σθένος υπερασπιζόμασταν το δικαίωμά να έχουμε την καλύτερη θέση στην ερχόμενη βασιλεία. Όταν κάποιος ήρθε μπουσουλώντας στο πάτωμα για να μου πλύνει τα πόδια, δεν έδωσα και τόση σημασία, αλαζονεύτηκα ότι θα ήταν ο υπηρέτης του σπιτιού.