Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟY (10)

Ο Πρωτότοκος

Το εδάφιο Εβρ.α:6 ονομάζει τον Υιό «πρωτότοκο». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Γιος του Θεού είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού, ή ότι δημιουργήθηκε, γιατί αυτό το ίδιο εδάφιο φανερώνει ότι η «γέννηση» συνέβη μετά τη δημιουργία των αγγέλων. Σίγουρα, ο Υιός δεν είναι «προαιώνια γεννημένος» γιατί το εδάφιο 5 δείχνει ότι αυτό έγινε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή: «Υιός μου είσαι σύ, εγώ σήμερον σε εγέννησα». Μ’ αυτή την έννοια είναι ο Υιός πρωτότοκος.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (10)

Την ίδια μαρτυρία διαβάζουμε και στην Εβρ.β:10 «Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων». Αυτός που είναι ο αρχηγός της εκκλησίας, η κεφαλή της, είναι όπως βλέπουμε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς και όχι ο «θεός Υιός».

Κολ.α:18 «….ὅς ἐστιν [ἡ] ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων». Ο Ιησούς Χριστός είναι ΑΡΧΗ. Είδαμε ότι είναι η αρχή μέσα στο λόγο του Θεού, ότι όλα περικλείονται και «συνίστανται» μέσα σ' Αυτόν, είδαμε ότι Αυτός είναι προ πάντων και θα ήταν μια απλή επανάληψη των προηγουμένων, αν δεν είχε την επόμενη φράση που λέει «... πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν». Εδώ είναι που μπαίνουμε σε μια άλλη πτυχή του ΛΟΓΟΥ, που περιγράφει κάτι πολύ θαυμαστό.

ΕΞΟΔΟΣ - ιγ (1)

ιγ:1,2

Τα πρώτα εδάφια αυτού του κεφαλαίου, μας διδάσκουν με σαφήνεια ότι η προσωπική αφοσίωση και αγιότητα είναι καρποί που ο Θεός παράγει σ’ εκείνους που αγαπάει. Η καθιέρωση των πρωτοτόκων και η γιορτή των αζύμων παρουσιάζονται εδώ σε άμεση σχέση με την απελευθέρωση του λαού από την Αίγυπτο.

Τα πρωτότοκα (αρσενικά) έπρεπε να ξεχωριστούν για το Θεό, επειδή Αυτός τα είχε σώσει από την πληγή.

Το πρωτότοκο είναι η αρχή της δύναμης, της αναπαραγωγής του πατέρα και παραχωρείται στο Γιάχβε, σαν αναγνώριση ότι Αυτός είναι που δίνει τα πάντα. Εμείς, σήμερα, πρέπει να δίνουμε την αρχή της δύναμής μας, την καλύτερη ώρα μας στον Κύριο.

Ο Χριστός είναι η αρχή της αναπαραγωγής των νέων υιών και θυγατέρων του Θεού. Σαν το πρωτογέννημα του μεγάλου θερισμού ξεχωρίστηκε απόλυτα για το Θεό και ανήκε ολοκληρωτικά στον Πατέρα.

Είχε ο Χριστός αδέλφια;

Αν είχε, ήταν από τη Μαριάμ τη μητέρα Του ή από άλλο προηγούμενο γάμο του Ιωσήφ;

Έχουμε λοιπόν να απαντήσουμε στα δύο αυτά ερωτήματα, που όπως φαίνεται απασχολούν πολλούς ανθρώπους.

Σαν μόνη αρχή, βάση και κριτήριο στην μελέτη μας αυτή, έχουμε το λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο ή σύγγραμμα ανθρώπου που να μπορεί να συγκριθεί και να σταθεί απέναντι στο λόγο του Θεού γιατί το βιβλίο αυτό το έχει γράψει ο ίδιος ο Θεός, δια μέσου των αγίων ανδρών Του, οι οποίοι παραχώρησαν τον εαυτό τους, τη ζωή τους ολοκληρωτικά στον Κύριο. Σχετικά με την αλήθεια αυτή, ο απ. Παύλος διακηρύττει: 

ΘΕΟΤΗΤΑ - 05 Ο Γιος του Θεού (2)

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι».